12 - modlitwa Pańska
12. Uczyć się modlitwy „Ojcze nasz”
W kolejnych spotkaniach staraliśmy się odnaleźć w przypowieściach Jezusa szczególny komentarz do modlitwy „Ojcze nasz”. Ona bowiem streszcza całe nauczanie Zbawiciela i całe Jego zbawcze dzieło. Modląc się prosimy Ojca niebieskiego, aby słowa Jezusa i Jego zbawcze dzieło, przenikały całe nasze życie. Tej modlitwy uczymy się nieustannie. Zaczęliśmy w dzieciństwie, a skończymy w niebie, gdy będziemy o te same dary prosić dla mieszkańców ziemi.
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych danej niedzieli.
2. Wprowadzenie. Przeżywamy dziś dwunaste, ostatnie spotkanie trzeciego roku Parafialnej Szkoły Modlitwy. Rozważaliśmy przypowieści Jezusa starając się ubogacić ich treścią naszą codzienna modlitwę. Można powiedzieć, że uczyliśmy się bardziej świadomie przeżywać każdą prośbę modlitwy „Ojcze nasz”. Zbawiciel nauczył nas modlitwy, w której zawarł najważniejsze prawdy, którymi żył On sam i dla których przyszedł z nieba na ziemię. Dziś, rozważając przypowieść o gospodarzu, który o różnych porach dnia zaprasza robotników do pracy w winnicy, chcemy wyraźniej zobaczyć dalsze perspektywy rozwoju naszej modlitwy.
3. Zaproszenie do winnicy. Gospodarz winnicy, o którym mówi Chrystus w przypowieści (por. Mt 20,1-16), cierpliwie szuka robotników. Wychodzi rano i przed południem, w południe i po południu, a nawet godzinę przed zakończeniem dnia. Za każdym razem powtarza to samo wezwanie: „Idźcie do mojej winnicy”.
Św. Grzegorz Wielki, komentując ten ewangeliczny tekst, porównuje pory dnia z wiekiem człowieka. „Można przyjąć – pisze – że różne pory dnia wskazują różny wiek człowieka. Według takiej interpretacji ranek z pewnością oznacza okres dzieciństwa. Godzina trzecia – lata dorastania: słońce świeci coraz wyżej – człowiek rośnie i zapala się do życia. Godzina szósta oznacza młodość: słońce stoi niejako w zenicie – człowiek osiąga pełnię swoich sił. Początek starości godzina dziewiąta, gdyż jak słońce chyli się ku zachodowi, tak człowiek zaczyna tracić młodzieńczą werwę. Godzina jedenasta jest godziną ludzi w bardzo podeszłym wieku”.
Możemy więc w tej przypowieści dostrzec kolejne etapy naszego życia, poczynając od młodości, a kończąc na starości. Gospodarz zaprasza i ponawia zaproszenie. Człowiek bowiem może być niekonsekwentny. Może w dzieciństwie gorliwie się modlić i pamiętać o Bożych przykazaniach, a później z tego zrezygnować. Wielu młodych ludzi odchodzi od modlitwy i współpracy z Bogiem. Czynią to także niektórzy dorośli. Dlatego potrzebne jest przypomnienie i zachęta w różnych okresach życia. W Bożej winnicy najowocniej pracuje się sercem. Im bardziej ktoś jest zjednoczony z Bogiem, tym więcej dobrych owoców przynosi jego praca i wszelkie formy aktywności.
Chrystusowa przypowieść skłania nas również do refleksji nad tym, jak rozwijało się w naszym życiu rozumienie i przeżywanie modlitwy „Ojcze nasz”? Poznaliśmy jej słowa już w dzieciństwie. Powtarzaliśmy je niezliczoną ilość razy w kolejnych etapach naszego życia. Czy dziś możemy powiedzieć, że coraz lepiej rozumiemy każdą z tych próśb? Czy zatrzymujemy się przy nich, aby je głębiej zrozumieć i bardziej świadomie wypowiadać? Jeśli ktoś tego nie czyni, to jego modlitwa może stać się powierzchowna, jakby była tylko tekstem do wyrecytowania. A przecież jest ona pierwszym czynem, jaki spełniamy w winnicy Pańskiej. Nie idziemy tam jako najemnicy, którzy myślą tylko o ziemskiej zapłacie. Idziemy świadomi tego, kim jest Bóg, jakie powołanie nam daje i jak możemy je zrealizować w coraz głębszym zjednoczeniu z Nim.
W realizacji powołania małżeńskiego i rodzicielskiego mężczyźni i kobiety są zaproszeni do wprowadzania swoich dzieci w świat modlitwy, także tej modlitwy „Ojcze nasz”. Uczą ich nie tylko samych słów, lecz wyjaśniają także ich znaczenie. Jest to dla rodziców kolejny etap ich osobistego dojrzewania w rozumieniu i przeżywaniu Modlitwy Pańskiej. Stopień trudności rośnie, gdy dzieci dojrzewają i w wieku młodzieńczym stawiają nowe pytania i szukają jeszcze bardziej wyraźnych wzorców. W każdym etapie życia możemy na nowo odkrywać głębię modlitwy „Ojcze nasz”, możemy czytać komentarze do niej, a przede wszystkim starać się świadomie i z zaangażowaniem serca wypowiadać każdą prośbę.
Ogromną pomocą w tym duchowym rozwoju jest takie słuchanie Chrystusowych przypowieści, aby dostrzec ich wewnętrzny związek z poszczególnymi prośbami modlitwy „Ojcze nasz”. Uczyliśmy się tego w obecnym roku Parafialnej Szkoły Modlitwy. Wracajmy do tych myśli i wzrastajmy nadal w pełnym wiary przeżywaniu Modlitwy Pańskiej.
4. Zaproszenie do adoracji. Dziś, w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu, będziemy dziękować Bogu, że cierpliwie zaprasza nas do swojej winnicy i że szuka bliskości z nami. Będziemy także prosić, aby rozwijała się nasza modlitwa i aby każdy z nas dobrze wypełnił powołanie, jakie od Boga otrzymał
Modlitwa powszechna
Zgromadzeni w tym świętym dniu na Eucharystii, módlmy się do naszego Ojca w niebie.
1. Ojcze po trzykroć święty, wzbudź we wszystkich ochrzczonych pragnienie świętości, aby gorliwie trwali na modlitwie i pokornie służyli braciom. Ciebie prosimy.
2. Ojcze najlepszy, wejrzyj na naszą Ojczyznę i odnów oblicze tej ziemi, aby panowała w niej miłość, zgoda i solidarna współpraca.
3. Ojcze pełen miłosierdzia, wspieraj tych, którzy zostali dotknięci ciężkim krzyżem, aby nie tracili nadziei i doznali umocnienia.
4. Ojcze, Źródło mądrości, błogosław dzieciom i młodzieży, aby gorliwie zdobywali wiedzę, kształtowali swoje charaktery i wzrastali w łasce.
5. Ojcze, Dawco życia, przyjmij do swego domu w niebie naszych bliskich zmarłych (szczególnie N.).
6. Ojcze pełen miłości, pomóż nam, tu zgromadzonym, coraz piękniej przeżywać modlitwę, której nauczył nas Twój Syn, Jezus Chrystus.
Miłosierny Boże, pochyl się nad nami, grzesznymi, i udziel nam łask, o które z wiarą prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Kapłan: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za dar Eucharystii, w której uczestniczyliśmy. Dziękujemy za dar niedzieli, która jest Twoim świętym dniem. Dziękujemy za dar świętych i błogosławionych, którzy się wstawiają za nami. Dziękujemy za wszystkie Twoje dary śpiewając pieśń uwielbienia.
Śpiew, np.: „Wielbić Pana chcę”.
L1: Panie Jezu, bądź uwielbiony w darze powołania, jakim obdarzyłeś każdego i każdą z nas. Wezwałeś nas do pracy w winnicy. Jest nią dla nas rodzina, Kościół i świat. Mamy do spełnienia życiowe zadania. Nie potrafimy ich dobrze wykonać bez modlitwy, dlatego prosimy: „Panie, naucz nas modlić się”. Obdarz łaską umiłowania modlitwy wszystkie dzieci, wspieraj każdego młodego człowieka na drodze wzrastania w modlitwie, prowadź dorosłych mężczyzn i kobiety na głębię życia modlitewnego, dodawaj siły ludziom starszym i chorym, aby nie ustawali w modlitwie. Spraw, abyśmy przez modlitwę i pracę doszli do nieba i radowali się przebywaniem z Tobą.
L2: Panie nasz i Zbawicielu, Ty wyjaśniałeś nam w swoich przypowieściach, że Bóg jest naszym Ojcem, a my jesteśmy braćmi i siostrami. Wskazywałeś na niebo, w którym Ojciec przebywa. Uczyłeś nas, jak święcić imię Ojca, jak uobecniać Jego królestwo i jak pełnić Jego wolę. Wezwałeś nas do modlitwy o chleb powszedni, o przebaczenie naszych win, o zwycięstwo nad pokusą i o obronę od Złego. Dziękujemy Ci, Panie, za dar tej modlitwy i w chwili ciszy prosimy, abyś pomógł nam lepiej zrozumieć i głębiej przeżywać każdą myśl, jaką w niej zawarłeś.
Modlitwa w ciszy (ok. 2 min.).
Kapłan: Panie Jezu! Dziękujemy Ci za tych, których powołałeś na drogę życia małżeńskiego. Spraw, aby wszystkie rodziny były wspólnotami miłujących się osób. Dziękujemy Ci za tych, których powołałeś na do kapłaństwa. Spraw, aby byli kapłanami według Twego Serca. Dziękujemy Ci za tych, którzy zostali przez Ciebie wezwani na drogę życia konsekrowanego. Niech dzięki Twej pomocy gorliwie kroczą drogą czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Daj nam wszystkim łaskę gorliwej modlitwy, abyśmy dobrze wypełnili nasze życiowe zadania. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.