12 - Zbawieni
12. Modlitwa zbawionych
W ostatniej księdze Pisma Świętego, w Apokalipsie św. Jana Apostoła, także odnajdujemy modlitwy, które są nam dane jako wzór i jako inspiracje. Są one obecne w modlitwie Kościoła.
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych.
2. Wprowadzenie. W dwunastym spotkaniu poświęconym refleksji nad biblijnymi modlitwami kierujemy naszą uwagę na Apokalipsę św. Jana Apostoła. Zawarte w niej modlitwy również nas inspirują, a niektóre z nich stale powtarzamy w liturgii Kościoła. Przyjrzyjmy się uważniej tym modlitwom mieszkańców nieba.
3. Modlitwa mieszkańców nieba. W rozdziale czwartym św. Jan opisuje wizję Boga zasiadającego na tronie, a dokonało Jego tronu „dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców, odzianych w białe szaty, a na ich głowach złote wieńce” (4,4-5). Św. Jan widzi także cztery zwierzęta, które są symbolem wszystkich stworzeń. Uwielbienie Boga wydaje się być nie tylko ich modlitwą, ale ich sposobem bycia, gdyż dniem i nocą mówią: „Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi” (4,8). Podobną wizję miał kiedyś prorok Izajasz. Widział Serafinów, którzy wołali: „Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały” (Iz 6,3).
Takiego uwielbienia Boga wszyscy się uczymy. W każdej Mszy Świętej powtarzamy słowa mieszkańców nieba: „Święty, Święty, Święty”. Znamy te słowa i umiemy je także zaśpiewać. Być może jednak nie wszyscy umieją to czynić razem z Aniołami i Świętymi. O to prosi Kościół na końcu każdej prefacji. Uwielbienie Boga, jakie jest udziałem aniołów i świętych, jest wspólne z uwielbieniem Boga, jakie jest naszym udziałem. Nie śpiewamy na dwa chóry, jeden niebieski, a drugi ziemski. Śpiewem razem. Tak nam oznajmia liturgia Kościoła. Jeśli, mocą wiary, łączymy się duchowo z tymi, których nie widzimy, ale w sposób doskonały wielbią Boga, to również nasze uwielbienie staje się doskonalsze. Nie są to tylko słowa. Nie jest również tylko śpiew, choćby jego melodia była najpiękniejsza. Jest to przede wszystkim zdumienie serca, głębsza świadomość świętości Boga i Jego doskonałości. Uczmy się tak śpiewać pieśń: „Święty, Święty, Święty”.
W Apokalipsie znajdujemy dwa szczególne motywy tego uwielbienia Boga. Pierwszym jest dzieło stworzenia. Św. Jan pisze: „A ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, żyjącemu na wieki wieków, upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon żyjącemu na wieki wieków, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: «Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»” (4,9-11). Bóg stworzył świat widzialny i niewidzialny. Wspaniały jest ten, który możemy oglądać. Jeszcze wspanialszy jest ten duchowy, który poznamy w przyszłości. Mieszkańcy nieba widzą jeden i drugi. Ich zdumienie jest wielkie, a zachwyt większy niż możemy sobie wyobrazić.
Drugi motyw uwielbienia został na ukazany w piątym rozdziale Apokalipsy. Św. Jan widzi zabitego Baranka, przed którym upada w akcie czci czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców. Śpiewają oni „nową pieśń”. Ta „nowość” związana jest z tajemnicą Wcielenia Syna Bożego, z dziełem odkupienia, którego dokonał Baranek Boży. On został zabity i nabył Bogu krwią swoją „ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu”. Św. Jan widzi nieprzeliczone rzesze zbawionych. Liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy. Mówili głosem donośnym: „Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo”. Wtedy wizja św. Jana się poszerza. Widzi on wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu. Słyszy także, jak wszystkie stworzenia mówią: „Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!”
4. Adoracja. W czasie adoracji Najświętszego Sakramentu usłyszymy te modlitwy mieszkańców nieba. Starajmy się nie tylko uważnie ich wysłuchać, lecz także w nie się włączyć. Uznajmy, że Jezus Chrystus, Syn Boga wszechmogącego, obecny pośród nas w znaku chleba, godzien jest najwyższej czci. Jest bowiem Panem i Stwórcą. Jest po trzykroć Święty. Jest także naszym Zbawicielem. On wyzwala nas z grzechu i śmierci i otwiera przed nami bramy nieba, boski świat szczęścia, miłości i pokoju.
Modlitwa powszechna
Złączeni z mieszkańcami nieba uwielbiajmy Boga i prośmy Go o potrzebne łaski.
1. Uwielbiamy Cię, Boże, Który jesteś i Który byłeś, i Który przychodzisz. Odnów wiarę członków Kościoła, aby dostrzegali Twoją obecność w ich życiu. Ciebie prosimy.
2. Uwielbiamy Cię, Boże, który stworzyłeś świat widzialny i niewidzialny. Pomóż wszystkim ludziom dostrzegać Twoją wszechmoc, mądrość i miłość.
3. Uwielbiamy Cię, Boże, w Twoich sługach i służebnicach. Błogosław kapłanów głoszących Ewangelię, wspieraj małżonków tworzących szczęśliwe rodziny, umacniaj osoby konsekrowane naśladujące radykalnie Chrystusa.
4. Uwielbiamy Cię, Boże, w ludziach, którzy niosą pomoc chorym, samotnym i pozbawionym środków do życia. Dodaj im sił, aby cierpliwie kontynuowali swoją posługę.
5. Uwielbiamy Cię, Boże, w naszych braciach i siostrach, którzy zakończyli ziemską pielgrzymkę. Racz ich przyjąć do wspólnoty zbawionych w niebie (dziś szczególnie polecamy Ci zmarłych N.N.).
6. Uwielbiamy Cię, Boże, w Najświętszej Ofierze Chrystusa, w której uczestniczymy. Naucz nas, razem z mieszkańcami nieba śpiewać pieśń Twojej chwały: „Święty, Święty, Święty”.
Boże, po Trzykroć Święty, uwielbiamy Cię w tajemnicy Twego Bóstwa i dziękujemy za hojne dary, których nieustannie nam udzielasz. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Kapłan: Panie Jezu, Ty jesteś Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata. Przed Tobą padają na twarz mieszkańcy nieba. Miriady miriad i tysiące tysięcy aniołów, według wizji św. Jana Apostoła, śpiewają Tobie pieśń nową. Pełni szczęścia i chwały czynią to również wszyscy zbawieni, nasi bracia i siostry, którzy przeszli przez ziemskie życie i doszli do wieczności. Łączyliśmy się z nimi w czasie Mszy Świętej. Łączymy się także teraz, podczas adoracji, śpiewając pieśń uwielbienia i trwając w cichej modlitwie serca.
Śpiew, np.: „O mój Jezu, w Hostii skryty”.
L1: „Ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Zasiadającemu na tronie, żyjącemu na wieki wieków, upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie i oddaje pokłon żyjącemu na wieki wieków, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: «Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»” (Ap 4,9-11).
L2: Padając przed Barankiem czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców „taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi». I ujrzałem, i usłyszałem głos wielu aniołów dokoła tronu i Zwierząt, i Starców…, mówiących głosem donośnym: «Baranek zabity jest godzien wziąć potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo». A wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi, i pod ziemią, i na morzu, i wszystko, co w nich przebywa, usłyszałem, jak mówiło: «Zasiadającemu na tronie i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i moc, na wieki wieków!» A czworo Zwierząt mówiło: «Amen». Starcy zaś upadli i oddali pokłon” (Ap 5,8-14).
Modlitwa w ciszy (ok. 2min.).
Kapłan: Panie Jezu, dziękujemy Ci za możliwość duchowej łączności z Aniołami i Świętymi. Uwielbiają oni Twoją wszechmoc i mądrość, zdumiewają się Twoją nieskończoną miłością i miłosierdziem, z najwyższym zachwytem wpatrują się w Twoją świętość i doskonałość, z pełnym szczęściem uczestniczą w Twojej jedności z Ojcem w Duchu Świętym. Spraw, aby ich modlitwa była dla nas umocnieniem w codziennym spotkaniu z Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.