2 - codziennie
2. Codzienna modlitwa Jezusa
W dzisiejszym spotkaniu przyjrzymy się codziennej modlitwie Jezusa w Jego dzieciństwie i w czasie ukrytego życia w Nazarecie. W tamtych czasach każdy dorosły Żyd miał obowiązek modlitwy porannej, w ciągu dnia i wieczornej. W takim środowisku wzrastał Jezus. Tych modlitw się uczył, nimi się posługiwał i im nadał pełniejsze znaczenie.
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych. To światło pokazuje również znaczenie modlitwy i ukazuje kierunek duchowego rozwoju. Niektóre teksty mówią o grzechu człowieka i potrzebie nawrócenia. Ten proces jest ściśle złączony z rozwojem modlitwy.
2. Wprowadzenie. Widok Jezusa, który się modli i jest w tę modlitwę całkowicie zaangażowany, zachowujemy nieustannie przed oczyma. Przypomnieliśmy ten obraz w poprzednim spotkaniu i będziemy do niego stale wracać, aby i nasza modlitwa była taką, w której nasze serce w pełni otwiera się na obecność Boga i jest zaangażowane w rozmowę z Nim.
Dziś chcemy się przyjrzeć uważniej codziennej modlitwie Jezusa. Myślimy najpierw o Jego modlitwie dziecięcej, której uczył się od swej Matki Maryi w Nazarecie, a także o Jego modlitwie młodzieńczej, gdy ukończył trzynasty rok życia i włączył się w tradycje modlitewne narodu wybranego.
Nie mamy tekstów ewangelicznych, które by opisywały dziecięcą modlitwę Jezusa, ale mamy świadectwa, że Maryja i św. Józef wiernie przestrzegali przepisów i zwyczajów, określonych w Biblii. Mówi o tym obrzezanie w ósmym dniu, ofiarowanie w czterdziestym dniu, a także coroczna pielgrzymka do Jerozolimy. Jezus wzrastał w tym klimacie wielkiej wiary i modlitwy Jego Matki i przybranego ojca. Pytamy więc: Jakie były tradycje modlitewne narodu wybranego odnośnie modlitwy? Czego Jezus nauczył się w dzieciństwie i w młodości?
3. Modlitwa w tradycji Izraela. Pierwszą modlitwą, której uczyły się dzieci w domach żydowskich było wezwanie „Słuchaj Izraelu”. Ono była również główną modlitwą poranną i wieczorną. Odmawiano ją indywidualnie, a także w synagodze i w świątyni. Modlitwy tej uczyła dzieci najpierw matka i możemy sobie wyobrazić z jaką miłością Maryja opowiadała małemu Jezusowi o Bogu, o historii narodu, ucząc Go także modlitwy.
Pierwsze słowa głównej modlitwy Izraelitów brzmiały tak: „Słuchaj Izraelu” (hebr.: „Szema Izrael”). Słowa: „Słuchaj, posłuchaj, otwórz uszy” były powtarzane przez proroków i kapłanów. Jezus najdoskonalej wypełnił to wezwanie. Nikt tak uważnie nie słuchał Ojca niebieskiego, jak On. Powiedział do Apostołów: „Oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mojego” (J 15,15). Również Maryja i św. Józef to ludzie, którzy z najwyższą uwagą słuchali Boga.
Dalsza część modlitwy jest wyznaniem wiary: (Słuchaj Izraelu) „Bóg jest naszym Panem, Panem jedynym”. Nie ma innych bogów, nie ma innych panów. Jedynym moim Bogiem i Panem jest Ten, który stworzył niebo i ziemię. Jezus nie tylko poznał i powtarzał treść tej modlitwy, ale On nadał jej najgłębsze znaczenie. Już jako dwunastoletni chłopiec mówił do rodziców, gdy Go odnaleźli w świątyni: „Czy nie wiedzieliście, że powinien być w tym, co należy do mego Ojca?” On pozostał tam, gdzie sprawy Ojca były przeżywane w sposób wyjątkowy. Został w świątyni na modlitwie, słuchaniu, stawianiu pytań i udzielaniu odpowiedzi. Słowa te w sposób pośredni wskazują na szczególne miejsce, jakie zajmowała modlitwa w życiu Jezusa jako dziecka, a potem młodego i dorosłego człowieka.
Po wyznaniu wiary następowało wezwanie do miłości: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich”. Pan Jezus, gdy będzie nauczał, zacytuje te słowa odpowiadając na pytanie uczonego w Piśmie, które jest pierwsze ze wszystkich przykazań (por. Mk 2,28-30). Dał nam je jako regułę życia, którą w sposób najdoskonalszy żył On sam. Kochał Ojca niebieskiego całym sercem, z całej duszy i ze wszystkich sił.
Od trzynastego roku życia każdy Izraelita miał obowiązek codziennego odmawiania „Szema Izrael”. Każdego dnia, rano i wieczorem, przypominał sobie o konieczności słuchania Boga, o Bogu, który jest jedynym Panem, a także o potrzebie miłowania tego Boga ze wszystkich sił. Oprócz tej głównej modlitwy, członkowie narodu wybranego odmawiali również inne, jak psalmy czy błogosławieństwa. Zapewne nie wszyscy Izraelici wykazywali wielką gorliwość w odmawianiu codziennych modlitw, ale możemy przypuszczać, że dla św. Józefa ten nakaz nie był uciążliwy. Mały Jezus mógł patrzeć, a często także słyszeć, jak ten, którego nazywał ojcem, odmawia modlitwy umacniające relację z Bogiem i wpływające na codzienne życie. Z czasem sam zaczął się modlić tymi słowami, a w Jego ustach nabierały one szczególnej głębi i niezwykłego blasku.
Błogosławieni są rodzice, którzy uczą swoje dzieci rozmawiać z Bogiem i pomagają ludziom młodym w rozwoju ich modlitwy. Jest to zazwyczaj bardzo trudne zadanie, ale ani rodzice ani ich dzieci nie są w tych wysiłkach sami. Bóg im błogosławi, a odwołanie się do życia Świętej Rodziny jest bardzo pomocne.
Być może warto również nawiązać do tych słów, odmawianych przez Jezusa, Maryję i Józefa oraz innych członków narodu wybranego. Można je sparafrazować mówiąc do siebie samego: „Słuchaj, człowieku. Bóg jest twoim jedynym Panem. Kochaj Go całym sercem”. Po tym wstępie można kontynuować modlitwę, np. „Ojcze nasz”.
4. Zaproszenie do adoracji. Niech słowo Jezusa, które dziś rozważaliśmy, pomaga nam skupić się na przeżywaniu Mszy Świętej, a potem, po jej zakończeniu uklęknąć z wiarą przed Najświętszym Sakramentem i prosić Jezusa, aby nas uczył modlitwy.
Modlitwa powszechna
Wpatrzeni w modlitwę Jezusa i zjednoczeni z Nim prośmy Ojca niebieskiego o miłosierdzie dla nas i całego świata.
1. Ojcze niebieski, wejrzyj na modlitwę Jezusa, naszego Mistrza i spraw, aby cały Kościół naśladował Jego przykład modlitwy. Ciebie prosimy.
2. Ojcze wszechmogący, wejrzyj na modlitwę Jezusa, Zbawiciela świata i spraw, aby łaska odkupienia, którego dokonał, przyniosła światu sprawiedliwość i pokój.
3. Ojcze nieskończenie dobry, wejrzyj na modlitwę Jezusa w Jego dzieciństwie i spraw, aby wszystkie dzieci poznały, że Ty jesteś ich Ojcem.
4. Ojcze najlepszy, wejrzyj na modlitwę Jezusa w Jego młodości i spraw, aby ludzie młodzi cieszyli się każdą chwilą spotkania z Tobą.
5. Ojcze miłosierny, wejrzyj na modlitwę Jezusa, który otwarł ludziom bramy nieba i spraw, aby nasi zmarli (szczególnie N.) weszli do Twego królestwa.
6. Ojcze nasz niebieski, wejrzyj na modlitwę Jezusa, który jest wśród nas obecny i spraw, abyśmy nie zapominali o naszym codziennym spotkaniu z Tobą.
Bądź uwielbiony, wszechmogący Boże, w Twoim Synu, Jezusie Chrystusie. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Kapłan: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za łaskę uczestnictwa w najdoskonalszej modlitwie, jaką jest Eucharystia. Prosisz w niej Ojca, słowami i krzyżową ofiarą, o miłosierdzie dla świata. Cały Kościół łączy się z Tobą w uwielbieniu i dziękczynieniu, w wynagrodzeniu za grzechy i błaganiu o potrzebne łaski. Eucharystia to modlitwa dzieci Bożych, które gromadzą się przy stole słowa, przy ołtarzu ofiary i na uczcie miłości. Przyjmij, Panie Jezu, naszą pieśń dziękczynienia i uwielbienia.
Śpiew, np.: „Wielbić Pana chcę”.
L1: Panie Jezu, dziękujemy Ci za wzór modlitwy, jaki nam dałeś w Twej Matce Maryi. Ona była zawsze blisko Boga i wprowadzała Cię w świat modlitwy. Dziękujemy Ci za św. Józefa, męża sprawiedliwego, który modlił się psalmami i z wiarą powtarzał modlitwę ludu Starego Przymierza: „Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym. Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich sił swoich”.
L2: Panie Jezu, Ty sam jesteś dla nas najdoskonalszym wzorem modlitwy, najpierw tej dziecięcej, potem modlitwy młodego człowieka, a w końcu modlitwy przenikającej Twoją publiczną działalność i mękę krzyżową. Już gdy miałeś dwanaście lat powiedziałeś Rodzicom, że powinieneś być w tym, co należy do Twego Ojca. Od dzieciństwa trwałeś w serdecznej więzi z Ojcem niebieskim, o którym zawsze pamiętałeś, z którym rozmawiałeś i którego wolę wypełniałeś. Trwając przez Tobą w ciszy prosimy Cię, abyś nauczył nas wszystkich modlić się. Pomagaj w modlitwie dzieciom, wspieraj w niej ludzi młodych, ucz jej wszystkich dorosłych.
Modlitwa w ciszy (ok. 2 min.).
Kapłan: „O Panie, nasz Panie, jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi! Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. Sprawiłeś, że na przekór Twoim przeciwnikom usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga. Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich, na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, uwieńczyłeś go czcią i chwałą. Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, wszystko złożyłeś pod jego stopy: Owce i bydło wszelakie, i dzikie zwierzęta, ptaki niebieskie i ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza. O Panie, nasz Panie, jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!” (Ps 8).
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.