2 - Jakub
2. Modlitwa Jakuba
Patriarcha Jakub dał początek dwunastu pokoleniom narodu wybranego. Bóg wyznaczył mu ważne zadania w życiu. Zanim je podjął i wypełnił, musiał się zmierzyć z grzechami młodości. Przeżył całonocną walkę nad potokiem Jabbok i otrzymał nowe imię oraz błogosławieństwo Boga. Rozpoczął się dla niego nowy etap życia.
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych.
2. Wprowadzenie. Abraham, o którym mówiliśmy w poprzednim spotkaniu, był człowiekiem żyjącym w szczególnej bliskości z Bogiem. Otwarty na obecność Boga i uważnie słuchający tego, co Bóg do niego mówi, wypełniał Jego wolę. Niezwykła była jego modlitwa w intencji mieszkańców Sodomy i Gomory. Prosił nie tylko o uratowanie sprawiedliwych, ale był przekonany, że ze względu na ludzi prawych Bóg okazuje miłosierdzie nawet złoczyńcom.
3. Modlitwa Jakuba. Tego miłosierdzia doświadczył patriarcha Jakub. W swej młodości skrzywdził on swego bliźniaka, Ezawa. Najpierw za miskę soczewicy wykradł mu przywilej bycia pierworodnym, a później podstępnie wykradł błogosławieństwo bardzo już starego ojca Izaaka, wykorzystując jego ślepotę. Musiał uciekać przed gniewem Ezawa chroniąc się u jednego z krewnych, Labana. Tam się ożenił i wzbogacił. Po latach wraca pełen lęku, gdyż Ezaw wychodzi przeciw niemu z wojskiem. Gdy Jakub doszedł już do potoku oddzielającego terytorium Ezawa, pozostaje sam i przeżywa niezwykłe doświadczenie. Była to całonocna walka i rozmowa z Nieznajomym. Na końcu okazało się, że walczył i rozmawiał z Bogiem.
O co toczyła się walka? Jaki był temat rozmowy? Głównym problemem była właśnie przeszłość Jakuba. Zdobył on podstępem błogosławieństwo swego ojca, a teraz, trzymając Nieznajomego, w którym zapewne zaczyna widzieć Boga, mówi: „Nie puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz” (Rdz 32,27). Bóg pyta go o imię, a Jakub, podając to imię, uznaje przed Bogiem prawdę o sobie. Papież Benedykt XVI wyjaśnia (AG 25.05.2011): „Kiedy na żądanie nieznanego Jakub wyjawia swe imię, oddaje się w ręce przeciwnika, jest to forma poddania się, całkowitego oddania siebie drugiemu. Jednakże w tym geście poddania Jakub okazuje się paradoksalnie zwycięzcą, ponieważ otrzymuje nowe imię wraz z uznaniem przez przeciwnika swego zwycięstwa. Mówi on bowiem: «Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi, i zwyciężyłeś» (w.29) […]. W walce patriarcha wyjawia swemu przeciwnikowi, w geście kapitulacji i poddania, że jest oszustem, tym, który podstępnie zajął miejsce swego brata. Ten drugi jednak, który jest Bogiem, przekształca tę negatywną rzeczywistość w pozytywną: Jakub-oszust staje się Izraelem, otrzymuje nowe imię oznaczające nową tożsamość. Jednakże i tutaj opowiadanie zachowuje zamierzoną dwuznaczność, gdyż najbardziej prawdopodobne znaczenie imienia Izrael to: «Bóg jest mocny, Bóg zwycięża». Tak więc Jakub zwyciężył i sam przeciwnik to potwierdza, ale jego nowa tożsamość, otrzymana od samego Boga, potwierdza i świadczy o zwycięstwie Boga […].
Błogosławieństwo, o które Jakub prosił na początku walki, jest jemu obecnie udzielone. Nie jest to błogosławieństwo wydarte oszustwem, ale ofiarowane darmowo przez Boga. Jakub może otrzymać, ponieważ teraz sam, bez zabezpieczenia, bez sprytu i podstępu, oddaje się bezbronny, zgadza się poddać i wyznaje prawdę o samym sobie […].
«Duchowa tradycja Kościoła widziała w tym opisie symbol modlitwy jako walki wiary i zwycięstwa wytrwałości» (KKK 2573). Tekst biblijny mówi nam o długiej nocy poszukiwania Boga, walce, aby poznać Jego imię i widzieć Jego oblicze; jest to noc modlitwy, która z uporem i wytrwałością prosi Boga o błogosławieństwo i nowe imię, nową rzeczywistość, będącą owocem nawrócenia i przebaczenia. Noc Jakuba przy brodzie potoku Jabbok staje się dla człowieka wierzącego punktem odniesienia, by zrozumieć relację z Bogiem, która znajduje swój najwyższy wyraz w modlitwie […]. Autor natchniony używa symbolu walki, co wiąże się z męstwem, wytrwałością, śmiałością w osiąganiu to, czego pragniemy. A jeśli przedmiotem pragnienia jest relacja z Bogiem, Jego błogosławieństwo i Jego miłość, to wówczas kulminacją walki może być jedynie darowanie samego siebie Bogu, uznając swoją słabość, która zwycięża właśnie wtedy, gdy udaje się nam powierzyć w miłosierne ręce Boga.
Drodzy bracia i siostry, całe nasze życie jest podobne do tej długiej nocy walki i modlitwy, którą należy strawić na pragnieniu Bożego błogosławieństwa i proszeniu o nie. Tego błogosławieństwa nie można wydrzeć czy wywalczyć licząc na nasze siły, ale powinno się je otrzymać z pokorą od Niego jako darmowy dar pozwalający w końcu rozpoznać oblicze Pana. Kiedy to ma miejsce, przemienia się całe nasze życie, otrzymujemy nowe imię i Boże błogosławieństwo. Jeszcze więcej: Jakub, otrzymujący nowe imię, staje się Izraelem, nadaje nowe imię także miejscu, gdzie walczył z Bogiem, gdzie się do niego modlił i nazwa je Penuel, co oznacza «oblicze Boga». Wraz z tą nazwą uznaje to miejsce za wypełnione obecnością Pana, czyni tę ziemię świętą, wpisując w nią niemal wspomnienie tego tajemniczego spotkania z Bogiem. Ten, który pozwala się pobłogosławić przez Boga, powierza się Jemu, pozwala się Jemu przekształcać, czyni świat błogosławionym”.
4. Zaproszenie do adoracji. Jeśli nosimy w sercu konsekwencje dawnych grzechów, złóżmy je na ołtarzu Jezusa Chrystusa, prosząc, aby nas uwolnił od tego brzemienia. Trwajmy z wiarą na adoracji Najświętszego Sakramentu, a nasza modlitwa niech będzie podobna do modlitwy Jakuba, który stanął przed Bogiem w prawdzie i Bóg okazał mu miłosierdzie.
Modlitwa powszechna
Zgromadzeni wokół Chrystusa, który jest naszym Panem i Zbawicielem, zanieśmy do Boga ufne błagania.
1. Módlmy się o błogosławieństwo Boże dla Ojca Świętego N., biskupów i prezbiterów, aby roztropnie prowadzili łódź Kościoła po wzburzonych falach współczesnego świata.
2. Módlmy się o błogosławieństwo Boże dla naszej Ojczyzny, aby Polacy szanowali się wzajemnie, solidarnie ze sobą współpracowali i żyli w pokoju.
3. Módlmy się o światło dla zagubionych, umocnienie dla słabych i zdrowie dla chorych, aby nikt nie pozostawał sam w potrzebie.
4. Módlmy się o błogosławieństwo Boże dla rozeznających powołanie, aby wybrali tę drogę życia, którą dla nich przygotował Bóg.
5. Módlmy się o miłosierdzie Boże dla naszych zmarłych (szczególnie N.), aby zostali oczyszczeni z grzechów i weszli na ucztę życia wiecznego.
6. Módlmy się o dar stawania w prawdzie przed Bogiem, jak patriarcha Jakub, abyśmy mogli doznać miłosierdzia i odnowić życie.
Boże, najlepszy Ojcze, wejrzyj na naszą modlitwę i udziel nam hojnie swojego błogosławieństwa. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Kapłan: Panie Jezu, przez Ciebie spływa na ziemię błogosławieństwo Ojca niebieskiego. On z miłości do nas uczynił nas swoimi dziećmi. Dar błogosławieństwa jest nam ofiarowany ze szczególną hojnością w czasie Eucharystii. Dziękujemy Ci za Twoje słowo i Najświętszą Ofiarę, za dar Komunii i spotkanie we wspólnocie.
Śpiew, np.: „Twemu Sercu”.
L1: Panie Jezu, pomóż nam zrozumieć znaczenie modlitwy, jaką przeżył patriarcha Jakub. Wracał do domu pełen lęku, gdyż kiedyś zachował się niewłaściwie wobec swego brata. Gdy był już blisko, musiał nad rzeką stoczyć walkę trwającą całą noc. Tam otrzymał nowe imię. Usłyszał słowa: „Odtąd nie będziesz się zwał Jakub, lecz Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i zwyciężyłeś”. Prosił o błogosławieństwo i je otrzymał. Stał się nowym człowiekiem. Mógł wracać do swoich bliskich w pokoju serca.
L2: Dziękujemy Ci, Panie, za przykład modlitwy Jakuba. Uczysz nas, że niekiedy modlitwa jest walką. Stajemy do niej obciążeni naszymi grzechami. Zawsze jednak jej owocem jest błogosławieństwo Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Naszym zwycięstwem jest uznanie własnej słabości i zaufanie Tobie. Wspieraj nas, miłosierny Jezu, abyśmy nigdy nie ustawali w dążeniu do zjednoczenia z Tobą. Prosimy o to w cichej modlitwie.
Modlitwa w ciszy (ok. 2 min.).
Kapłan: Miłosierny Panie, Ty wielu osobom zmieniłeś imię, gdy powierzałeś im szczególne zadania. Abram stał się Abrahamem, Szymon otrzymał imię Piotr, a nawrócony Szaweł jest nazywany Pawłem. Również Jakub otrzymał nowe imię. Stało się to w czasie nocnej walki duchowej. Miejsce, w którym ona się toczyła nazwał „Oblicze Boga”. Dzięki Twej łaskawości my również mamy szczególne miejsca modlitwy. W nich doświadczamy Twojej obecności i Twego błogosławieństwa. Niech otrzymana od Ciebie łaska przynosi obfite owoce w naszym życiu. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.