8 - do Ojca
8. Módl się do twego Ojca
Człowieka, który chce się modlić, Pan Jezus zachęca, aby wszedł do swojej izdebki i zamknął drzwi. Po tych wstępnych czynnościach powinien rozpocząć modlitwę. Ma to być modlitwa do Ojca. Wcielony Syn Boży przypomina i uświadamia modlącemu się, że Bóg jest jego Ojcem. Zachęca więc: „módl się do twego Ojca”. Tę właśnie prawdę będziemy dziś rozważać.
Spotkanie parafialnej diakonii modlitwy
Modlitwa.
Odczytanie Ewangelii z niedzieli.
Wprowadzenie w temat (główne myśli homilii) i rozmowa pomagająca lepiej zrozumieć słowa Pana Jezusa o modlitwie.
Odczytanie wezwań modlitwy powszechnej (ewentualna aktualizacja niektórych wezwań) i wybór osób, które te wezwania odczytają na poszczególnych Mszach Świętych.
Odczytanie modlitw przeznaczonych na czas adoracji Najświętszego Sakramentu i wybór osób, które odczytają te teksty.
Modlitwa o łaskę owocnego przeżycia niedzieli, przede wszystkim o dar otwarcia serc uczestników Eucharystii na ewangeliczne orędzie o modlitwie. Zaleca się odmówienie dziesiątka różańca oraz dokonanie zawierzenia podejmowanej posługi Matce Najświętszej (modlitwa „Pod Twoją obronę” lub akt zawierzenia przygotowany przez kapłana).
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych.
2. Wprowadzenie. W poprzednim spotkaniu na temat modlitwy rozważaliśmy słowa Jezusa: „Módl się”. Wpatrywaliśmy się we wspaniały wzór modlitwy, jaki został nam dany w Księdze Psalmów. Autorzy tych modlitw rozmawiają z Bogiem o wszystkim, co przeżywają. Wielbią Boga i dziękują Mu, proszą Go o pomoc i przepraszają za grzechy, rozważają Jego wielkie dzieła i stawiają nurtujące ich pytania, np.: dlaczego tyle zła jest w świecie i dlaczego nieprawym lepiej się powodzi niż sprawiedliwym. Jedne psalmy są bardzo krótkie, a inne bardzo długie. Psałterz jest wielkim darem dla wszystkich modlących się. Kościół korzysta z niego od początku swego istnienia. My również jesteśmy zachęceni, aby modlić się psalmami. Powinniśmy przy tym pamiętać, że Ten, do którego się zwracamy w modlitwie, jest naszym Ojcem. Przypomina nam o tym Pan Jezus w dalszej części Kazania na Górze. Mówi: „Módl się do Ojca twego”. Te słowa chcemy dziś rozważyć.
3. Módl się do Ojca twego. Jedną z pierwszych modlitw, jakie poznaliśmy w naszym życiu wiary, to modlitwa „Ojcze nasz”. Powtarzaliśmy i powtarzamy tę modlitwę codziennie i to nie jeden raz. Gdy przeżywamy sakrament chrztu słyszymy, że przez to sakramentalne obmycie człowiek staje się dzieckiem Boga. Prawda ta powracała wiele razy w katechezie, w homiliach, podczas rekolekcji i różnych lektur. Uwierzyliśmy, że Bóg jest naszym Ojcem i nie negujemy tej prawdy. Jednak często nie umiemy się cieszyć z tak wielkiego daru, a nasze rozmowy z Ojcem niebieskim niekoniecznie są podobne do rozmowy dziecka z Ojcem. Dlaczego tak jest? Dlaczego tak wspaniała prawda wiary ma zbyt małe przełożenie na nasze życie? Przyczyn jest niewątpliwie wiele. Popatrzmy na niektóre z nich.
- Dystans. My jesteśmy ludźmi, a Bóg jest Bogiem. My żyjemy na ziemi, a On przebywa w niebie. Nas widać, a Jego nie widać. Jesteśmy grzesznikami, a On samą Świętością. Jesteśmy stworzeniem, a On jest naszym Stwórcą. Jesteśmy mali, a On jest Wielki. Jak uznać głęboko w sercu, że ktoś nieskończenie wielki i potężny, jest moim Ojcem, że we mnie jest to samo życie, które jest w Nim, bo On mnie tym życiem obdarzył? Możemy to przyjąć tylko przez wiarę. Wiara i tylko ona pozwala poznać prawdę o Bogu, który uczynił nas swoimi dziećmi. Wiara prowadzi do bliskości z Ojcem niebieskim, uzdalnia do dziecięcego zaufania, rodzi radość w sercu, pozwala odkryć właściwą godność, ukazuje perspektywę życia wiecznego w domu Ojca. Trzeba stale powtarzać ten prosty akt wiary: „Wierzę, że Bóg, wszechmocny Stwórca, jest moim Ojcem”.
- Wiek. Jesteśmy ludźmi dorosłymi i wiek dziecięcy jest za nami. W naszym życiu ziemskim ten czas minął i nie wróci. Większość dorosłych ma już swoje dzieci, a wielu także wnuków. Kiedy słyszy określenie: „dziecko”, najczęściej myśli o małych dzieciach, a nie o sobie. Tymczasem Pan Jezus uczy: „Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18,3). Dziecięcej postawy trzeba się uczyć. Wymaga to wewnętrznej przemiany, a właściwie nawrócenia. To droga dojrzałości duchowej i dojrzałości człowieczeństwa, droga naśladowania Jezusa Chrystusa, umiłowanego Syna Bożego. On nam pokazał jak być dzieckiem Ojca niebieskiego przez całe życie. W relacjach z ludźmi z dzieciństwa się wyrasta, w relacji z Bogiem do dzieciństwa się dorasta. Im więcej mam lat, tym lepiej rozumiem i tym głębiej przeżywam prawdę, że Bóg jest moim Ojcem, a ja jestem Jego dzieckiem.
- Grzech. Nosimy w sobie dziedzictwo grzechu pierworodnego i skutki naszych osobistych grzechów. Adam i Ewa ukryli się przed Bogiem. Gdy poszli za pokusą szatańską, nie potrafili już patrzeć na Boga jako na Ojca, zwątpili w Niego i okazali Mu nieposłuszeństwo. Szatan, który ich zwiódł, nadal jest aktywny, a jego główne kierunki działania są nadal te same. Stara się wzbudzić nieufność wobec Boga, stwarzać przeszkody w modlitwie, uczyć człowieka takiego sposobu życia, jakby Boga nie było. Im bardziej grzech opanowuje człowieka, tym trudniej mu mówić do Boga: „Ojcze”. Chyba najwięcej problemów w rozwoju dziecięcej postawy wobec Ojca niebieskiego płynie właśnie z tych grzechów i zaniedbań. Jednak każdy z nas może się nawrócić i jak syn marnotrawny na nowo odkryć, kim jest Ojciec. Wtedy słowo „Ojcze” pojawia się nie tylko na jego ustach, lecz także w sercu.
Pan Jezus do tego nas zachęca. Mówi: „Módl się do twego Ojca”, rozmawiaj z Ojcem, pamiętaj o Ojcu. Droga do pokonania trudności w relacji z Ojcem niebieskim jest prosta. Trzeba z Nim rozmawiać i o Nim pamiętać.
4. Przykład. Zwróćmy uwagę na modlitwy, które odmawiamy w czasie Mszy Świętej. W Credo wyznajemy: „Wierzę w jednego Boga, Ojca wszechmogącego”. W obrzędzie przygotowania darów kapłan wzywa zgromadzonych: „Módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący”. W doksologii kończącej modlitwę eucharystyczną śpiewamy: „Przez Chrystusa, z Chrystusem, i w Chrystusie, Tobie Boże, Ojcze wszechmogący”. W prefacjach mszalnych najczęściej zwracamy się do Boga słowami: „Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże”.
„Ojcze wszechmogący”, „Ojcze święty” – to najczęściej pojawiające się określenia w mszalnych modlitwach, w których zwracamy się wprost do Ojca niebieskiego. Nasz Ojciec niebieski jest wszechmogący, możemy Mu całkowicie zaufać, a nasza modlitwa do Niego może być przeżywana w klimacie serdecznym. Nasz Ojciec niebieski jest święty i jest źródłem wszelkiej świętości. Jest nieskończoną doskonałością, miłością i mądrością. Kiedy w czasie Mszy Świętej słyszymy słowa o Ojcu niebieskim, słuchajmy ich z większą uwagą. To są słowa o moim Ojcu, o naszym Ojcu. To są modlitwy zanoszone do Niego przez tych, którzy są Jego dziećmi.
5. Zaproszenie do adoracji. Powrócimy do tej wspaniałej prawdy także w czasie adoracji po Mszy Świętej. Będziemy prosić Jezusa, aby nas prowadził do Ojca. On powiedział: „Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie” (J 14,6). Gdy wchodzimy do izdebki, aby rozmawiać z Ojcem i Stwórcą, Jezus jest z nami. On ukazuje nam Ojca, wlewa w nasze serca miłość do Niego, uzdalnia nas do wypełniania Jego woli, uczy wołać: „Abba, Ojcze”. Trwajmy w tej szkole Jezusa.
Modlitwa powszechna
Do Boga, naszego najlepszego Ojca, z pokorą i ufnością zanieśmy nasze prośby.
1. Ojcze niebieski, wylej swego Ducha na pasterzy Kościoła, aby byli kapłanami na wzór Jezusa Chrystusa, Twego Syna. Ciebie prosimy.
2. Ojcze wszechmogący, obdarz świat pokojem, aby ludzie, przez Ciebie stworzeni, żyli jak jedna rodzina. Ciebie prosimy.
3. Ojcze miłosierny, wspieraj wszystkich, którzy są w niewoli nałogów, szczególnie nałogu alkoholizmu, aby pokonali złe przyzwyczajenia i rozpoczęli nowe życie. Ciebie prosimy.
4. Ojcze najlepszy, odnów ducha dziecięctwa we wszystkich, których obdarzyłeś łaską chrztu świętego i udziel im daru gorliwej modlitwy. Ciebie prosimy.
5. Ojcze przedwieczny, daj udział we wspólnocie zbawionych naszym bliskim zmarłym (szczególnie N.). Ciebie prosimy.
6. Ojcze nasz i Panie, otwórz nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego i wprowadzali je w życie. Ciebie prosimy.
Ciebie, Boże, wielbimy. Tobie chwałę oddajemy. Ty nas hojnie obdarzasz swoimi darami. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
P: Panie Jezu Chryste, odwieczne Słowo Ojca, które stało się Ciałem, Kapłanie wiecznego Przymierza, składający Bogu nieskalaną ofiarę, Chlebie życia, którym Ojciec niebieski karmi swoje dzieci. Przez udział w Eucharystii sprawiłeś, że z większą miłością i zaufaniem, wołamy do Tego, który nas stworzył: „Abba, Ojcze”. Dzięki Duchowi Świętemu, którego nam posłałeś, możemy zawierzać swoje życie najlepszemu Ojcu.
Śpiew: „Pod Twą obronę, Ojcze na niebie”.
L1: Panie Jezu, Ty powiedziałeś, że „nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Ciebie” (por. J 14,6). Wprowadzaj nas, najlepszy Jezu, do izdebki modlitwy, w której możemy rozmawiać z Ojcem. Usuń z naszych serc wszystkie przeszkody, które nam utrudniają tę dziecięcą modlitwę. Pomóż realizować Twoje słowa: „Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego” (Mt 18,3).
L2: Ojcze niebieski! Wierzymy, że jesteś naszym Ojcem i obdarzyłeś nas swoim boskim życiem. Wierzymy, że jesteś Ojcem wszechmogącym, któremu możemy z całym zaufaniem powierzyć nasze ziemskie życie. Dziękujemy Ci za niezwykły dar bycia Twoimi dziećmi. Dziękujemy za łaskę udziału w boskim synostwie Jezusa Chrystusa. Dziękujemy za Ducha Świętego, którego posłałeś do naszych serc, abyśmy wołali: „Abba, Ojcze”. Przyjmij naszą dziecięcą modlitwę, którą w ciszy do Ciebie zanosimy.
Modlitwa w ciszy (przynajmniej 2-3 min.).
P: Panie Jezu, Ty przynosisz nam z nieba na ziemię błogosławieństwo Ojca. To pełnia darów, których potrzebujemy, aby dobrze wypełnić nasze życiowe zadania i dojść do celu ziemskiej wędrówki. Ojciec pamięta o wszystkim. Nawet włosy na naszych głowach są policzone. Prosimy o Jego ojcowskie błogosławieństwo. Niech przez Ciebie spłynie na każdego z nas i pomnaża dobro, które On wlał w nasze serca. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.