8 - Maryja
8. Modlitwa Maryi
Wśród biblijnych modlitw szczególnym blaskiem jaśnieje, obok Modlitwy Pańskiej, maryjny hymn „Wielbi dusza moja Pana”. Kościół odmawia go codziennie w czasie nieszporów, a często także w formie pieśni w czasie Mszy Świętej lub przy innych okazjach. Modlitwa ta jest ważna nie tylko ze względu na treść, ale także ze względu na Tę, która ją ułożyła, na Maryję, Matkę Jezusa, która uczy nas wielbić Boga i całkowicie Mu zaufać. Niezwykła była również modlitwa Maryi, wraz z Apostołami, w Wieczerniku w oczekiwaniu na Zesłanie Ducha Świętego.
Myśli do homilii
1. Światło słowa płynące z czytań mszalnych.
2. Wprowadzenie. W poprzednim spotkaniu staraliśmy się zobaczyć modlitwę świętej Rodziny Jezusa, Józefa i Maryi, przeżywaną w codzienności życia nazaretańskiego, pośród zwykłych zajęć, a także przeżycie ich uczestnictwa w nabożeństwach w synagodze oraz pielgrzymek do Jerozolimy. Dziś chcemy lepiej poznać dwie modlitwy Maryi, skierowane do Boga w szczególnych okolicznościach. Pierwsza z nich to hymn Magnificat, wyśpiewany w czasie pobytu u św. Elżbiety, a druga to wołanie o Ducha Świętego, które wznosiła ku niebu wraz z Apostołami i innymi uczniami Chrystusa, zgromadzonymi w Wieczerniku.
3. Modlitwa Maryi. Maryjne Magnificat jest, obok Modlitwy Pańskiej, szczególnie wyróżnioną modlitwą. Przekazała nam ją Maryja, prowadzona przez Ducha Świętego, radująca się tajemnicą poczęcia Syna Bożego w swoim łonie. Kościół podjął ten hymn i codziennie go powtarza w czasie Nieszporów. Śpiewa go również przy innych okazjach. Czyniąc to modli się z Maryją i uczy się od Niej modlitwy.
Magnificat to bardzo osobista pieśń Maryi. Ona mówi w pierwszej osobie: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim”. To Jej osobiste doświadczenie obejmujące dwa elementy: uwielbienie Boga i radość duszy. Jedno łączy się z drugim. Im bardziej człowiek poznaje wielkość Boga i wpatruje się w Niego z zachwytem, tym bardziej serce człowieka i jego duch przepełnia radość. Jej motywem nie jest jakieś ziemskie dobro, lecz dar „bycia w Bogu”. Matka Jezusa mówi: „raduje się duch mój w Bogu”.
Uwielbienie i radość Maryi rodzą się najpierw z niezwykłego obdarowania, jakie Jej Bóg okazuje. Mówi więc: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. Największym darem było macierzyństwo wobec Syna Bożego, ale Ona widzi wszystkie dary, którymi każdego dnia Pan Ją obdarza. Osobiste doświadczenie, połączone z rozważaniem w sercu wielkich dzieł Boga, dokonywanych w historii narodu wybranego, pozwala Jej kontemplować sposób działania Stwórcy i Pana. Oczyma wiary widzi więcej niż inni potrafią zobaczyć. Widzi i wychwala miłosierdzie Boże w życiu ludzi, opisuje Jego działanie wobec pysznych i bogatych, którzy się chełpią swoimi dokonaniami, a także wobec pokornych i ubogich, którzy Mu ufają. Ci pierwsi zostają poniżeni, a ci drudzy wywyższeni. Swoją pieśń Maryja kończy wyznaniem wiary, że Bóg spełnia obietnice dane Abrahamowi i czuwa nad tymi, których przybrał za swoje dzieci.
Św. Ambroży w komentarzu do Magnificat pisze: „Niech w każdym będzie dusza Maryi, by wielbić Pana; niech w każdym będzie duch Maryi, by się radować w Bogu”. Św. Jan Paweł II w encyklice o Eucharystii zachęca nas, abyśmy ponownie odczytali Magnificat „w perspektywie eucharystycznej”. Ta pieśń uczy nas głębiej przeżywać Mszę Świętą. Rośnie bowiem nasze uwielbienie wobec Boga, wyraźniej widzimy zbawcze działanie Chrystusa, uobecniane pod osłoną znaków, pomnaża się nasza radość zjednoczenia z Tym, który jest obecny w znaku Chleba. Powracajmy często do tekstu Magnificat i rozmawiajmy z Maryją o naszej modlitwie. Ona jest naszą Matką i Nauczycielką.
Jak wiele może się ubogacić swoją modlitwę ktoś, kto częściej będzie wracał do Wieczernika, w którym Maryja wraz z Apostołami oczekuje na zesłanie Ducha Świętego. Tam przez dziewięć dni trwały rozmowy i śpiewy, modlitwy i medytacje, wspominanie słów Jezusa o Duchu Prawdy, który wszystkiego ich nauczy i o wydarzeniu, jakie miało miejsce w dniu zmartwychwstania tchnieniu, gdy Jezus tchnął na nich i przekazał im Ducha. Nikt z nich jednak nie znał tak osobiście potęgi działania Ducha Świętego, jak Maryja. Ona była Nim napełniona od chwili poczęcia, Jego mocą poczęła Jezusa i przez Niego była nieustannie prowadzona. Mogła się podzielić swoim doświadczeniem i pomóc Apostołom otworzyć serca na przyjęcie Obietnicy Ojca. Prosiła też z gorliwością Matki, którą się stała pod krzyżem, aby każdy uczeń Jej Syna, otrzymał Ducha Ojca i Syna.
Modlitwa Maryi trwa także dzisiaj. Eucharystia, gdziekolwiek jest sprawowana, uobecnia tę z Wieczernika Wielkiego Czwartku i kryje w sobie także wydarzenia Pięćdziesiątnicy. Maryja modli się o Ducha Świętego dla nas. To wołanie Matki, która kocha swoje dzieci miłością większą, niż potrafimy sobie wyobrazić. Łączmy się z Jej modlitwą, abyśmy umieli przyjąć dar z nieba i abyśmy wraz z Maryją wypraszali dar Ducha Świętego dla naszych braci i sióstr, szczególnie tych, którzy utracili wiarę i odeszli od Boga.
Papież Benedykt XVI w katechezie o modlitwie mówił (AG 14.03.2012): „Z Maryją rozpoczyna się ziemskie życie Jezusa i z Maryją pierwsze kroki stawia Kościół […]. Jeśli nie ma Kościoła bez zesłania Ducha Świętego, to i nie ma zesłania Ducha Świętego bez Matki Jezusa, ponieważ Ona w wyjątkowy sposób żyła tym, czego Kościół doświadcza codziennie za sprawą Ducha Świętego […]. Matka Boga i Matka Kościoła, Maryja trwa w macierzyństwie do końca dziejów”.
4. Zaproszenie do adoracji. Przeżywajmy Eucharystię z Maryją. Pamiętajmy o tym, że Ona jest z nami, jak była z pierwotnym Kościołem. Ona uczy nas słuchać słowa, składać ofiarę i przyjmować Jezusa do swego życia. Ona uczy nas również adoracyjnego uwielbienia, które będziemy przeżywać po Mszy Świętej. Zaśpiewamy Jej pieśń, Magnificat, starają się jednoczyć z Nią w Jej modlitwie.
Modlitwa powszechna
Wzywając wstawiennictwa Maryi, Matki Chrystusa i Matki Kościoła, przedstawmy Ojcu niebieskiemu nasze pokorne prośby.
1. O światło Ducha Świętego dla pasterzy Kościoła. Ciebie prosimy.
2. O mądrość i odpowiedzialność dla pełniących kierownicze stanowiska.
3. O jedność dla podzielonych i zgodę dla skłóconych.
4. O zdrowie dla chorych i pociechę dla smutnych.
5. O wieczne szczęście dla zmarłych (szczególnie N.).
6. O łaskę naśladowania Maryi dla nas, tu zgromadzonych.
Miłosierny Boże, pochyl się nad nami, grzesznymi i udziel nam łask, o które z wiarą prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja Najświętszego Sakramentu
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Kapłan: Uwielbiamy Cię, Panie Jezu, w Twojej boskiej potędze i wszechmocy. Uwielbiamy Cię w Twojej ludzkiej doskonałości i świętości. Uwielbiamy Cię w dziele zbawienia, które uobecniasz dla nas w tajemnicy Eucharystii. Uwielbiamy Cię w Twojej obecności pośród nas w Najświętszym Sakramencie. Bądź uwielbiony, nasz Panie i Zbawicielu.
Śpiew, np.: „Panie, dobry jak chleb” (refren).
L1: Panie Jezu, klękamy przed Tobą rozważając w sercu modlitwę Twej Najświętszej Matki. Była z Twymi uczniami w Wieczerniku, oczekując na zesłanie Ducha Świętego. Modliła się z nimi jako Matka. Pomagała swoim duchowym dzieciom otworzyć serca na przyjście Ducha Świętego. Wypraszała ten dar dla każdego z nich. Dziś modli się z nami. Również dla nas wyprasza Twego Ducha, abyśmy jeszcze gorliwiej się modlili i jeszcze odważniej świadczyli o Tobie.
L2: Miłosierny Zbawicielu, dziękujemy Ci także za niezwykłą modlitwę, odmawianą przez Twą Najświętszą Matkę w domu świętej Elżbiety. Uczy nas Ona uwielbienia Ciebie całym sercem, przyjęcia wielkich darów, jakich udzielasz nam każdego dnia, a także dostrzegania Twego działania w historii świata i w naszym osobistym życiu. Pragniemy wraz Nią, Niepokalaną Dziewicą i Matką, uwielbiać Ciebie w chwili ciszy i we wspólnym śpiewie.
Chwila ciszy.
Śpiew: „Uwielbiaj duszo moja sławę Pana mego”.
Śpiew: „Przed tak wielkim” i błogosławieństwo.