Benedyktynki Sakramentki
Pełna nazwa zakonu to:
Mniszki Benedyktynki od nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu.
Zgromadzenie należy do wielkiej rodziny Zakonów Benedyktyńskich, założonej w VI w. przez św. Benedykta z Nursji, obecnie Patrona Europy. Patronką żeńskiej gałęzi zakonu jest św. Scholastyka, siostra św. Benedykta. Reguła zakonna, napisana przez św. Benedykta za główne hasło podaje: "Nad Chrystusa nic nie przekładać". Instytut Benedyktynek od nieustającej adoracji powstał we Francji w XVII wieku w łonie Rodziny monastycznej św. Benedykta, Jako gałąź kontemplacyjna, klauzurowa, o charakterze wynagradzającym. Założycielka, Matka Mechtylda od Najśw. Sakramentu (Katarzyna de Bar), wybitna postać odrodzenia religijnego we Francji XVII wieku - przejęta zniewagami, jakich dopuszczano się wobec Najświętszego Sakramentu, poczuła się wewnętrznie przynaglona przez Boga do założenia klasztoru mniszek w szczególniejszy sposób oddanych adoracji i wynagradzaniu. Natchnienie to spotkało się z uznaniem królowej Anny Austriaczki, przy pomocy której Matka Mechtylda zainicjowała w 1653 roku w Paryżu mały klasztor Benedyktynek poświęcony nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Był to pierwszy klasztor Instytutu.
W Polsce pierwszy klasztor Benedyktynek Najświętszego Sakramentu został ufundowany w Warszawie w r. 1688, jako wotum dziękczynne królowej Marii Kazimiery za zwycięstwo Króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem. Jest on jednym z dziesięciu domów zakonnych, powstałych jeszcze za życia Matki Mechtyldy. Klasztor w Warszawie, najstarsze w Polsce ognisko nieustającej, trwającej nieprzerwanie w dzień i w nocy adoracji, od przeszło trzystu lat pełni swą misję w Kościele i Ojczyźnie. Przerwał ją w ciągu swej historii tylko jeden raz i to na krótko, gdy w czasie Powstania Warszawskiego w 1944 r. kościół i klasztor zostały doszczętnie zburzone, grzebiąc w swych ruinach 35 mniszek i wielką liczbę ludności Starówki. Jako drugi powstał klasztor we Lwowie, a następny w Siedlcach.
Centrum życia mniszek Benedyktynek stanowi kult Eucharystii. Kulminacyjnym momentem dnia jest Ofiara Eucharystyczna, z którą ściśle łączy się uroczyście odprawiana Liturgia Godzin. Siostry ogarniają wtedy sercem cały świat, wszystkich ludzi, ich radości, troski i cierpienia. Modlą się za tych, którzy się nie modlą, za tych, którzy nie mogą się modlić, za tych, którzy nie umieją się modlić i za tych, którzy modlić się nie chcą. Nieustająca adoracja trwa w dzień i w nocy - kolejno co godzinę siostry zmieniają się przed tabernakulum. Codziennie też każda siostra poświęca odpowiednią ilość czasu na osobistą cichą modlitwę, na modlitewne czytanie Pisma świętego i lekturę religijną.
Więcej informacji na stronie www.sakramentki.opoka.org.pl.