Boże Ciało
Uroczystość
Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Celebracja Eucharystii, a także procesja eucharystyczna, objawia i buduje Kościół. To Kościół, wspólnota ochrzczonych i bierzmowanych, powołanych i posłanych, obdarzonych darami, potrzebnymi do realizacji otrzymanego powołania (kapłańskiego, małżeńskiego, do życia konsekrowanego). Taki Kościół gromadzi się na Eucharystii i taki idzie w procesji. Ta prawda powinna się objawić również w czynnym zaangażowaniu poszczególnych osób i grup w te zbawcze wydarzenia.
Myśli do homilii
1. Należy nawiązać do czytań mszalnych, przewidzianych na ten dzień w liturgii Kościoła.
2. W naszym „Credo” nie ma takiego sformułowania: „Wierzę w obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie”. Prawda ta jest ukryta w innych artykułach wiary. Jej korzenie sięgają tajemnicy Wcielenia Syna Bożego, która pokazuje, że Bóg chce być blisko człowieka, chce mieszkać pośród ludzi, chce także, aby ludzie mogli ze wszystkim do Niego przychodzić. To Jego pragnienie Boga, płynące z miłości do człowieka, spełniło się, gdy Druga Osoba Boża przyjęła ludzkie ciało i zamieszkała pośród nas. Zanim Jezus odszedł do nieba, pozostawił nam znak, który kryje w sobie Jego szczególną obecność. Prosty znak chleba.
3. Gdy Pan Jezus wypowiedział nad chlebem słowa: „To jest Ciało moje”, Jego uczniowie uwierzyli, że chleb przestał być chlebem, choć zachował widzialna postać chleba. Dlatego patrzymy nie na chleb, gdyż chleba już nie ma. Pozostał tylko znak. Patrzymy na Chrystusa, gdyż to jest Jego Ciało. Adorujemy Chrystusa, gdyż jest On prawdziwie obecny w prostym znaku chleba. Adorujemy Syna Bożego, który jest z nami aż do skończenia świata. W pieśniach śpiewamy: „Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak, kto się im poddaje, temu wiary brak”. W Katechizmie czytamy: „Sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy. Stawia to Eucharystię ponad wszystkimi sakramentami i czyni z niej «jakby doskonałość życia duchowego i cel, do którego zmierzają wszystkie sakramenty». W Najświętszym Sakramencie Eucharystii «są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus». "Ta obecność nazywa się «rzeczywistą» nie z racji wyłączności, jakby inne nie były «rzeczywiste», ale przede wszystkim dlatego, że jest substancjalna i przez nią uobecnia się cały Chrystus, Bóg i człowiek" (KKK 1374).
4. Z tej wiary zrodziła się praktyka procesji eucharystycznych. Jest ona szczególną formą uczczenia Pana, który pośród nas jest obecny w znaku sakramentalnym. Procesja, będąc ważnym aktem kultu, ma również znaczenie symboliczne. Objawia nam prawdę, że każdy z nas, wychodząc z kościoła po zakończeniu Eucharystii, niesie w sobie Chrystusa i tego Chrystusa ma zanieść na ulice i place, do domu i do pracy. W czasie procesji eucharystycznej obecność Pana staje się widzialna w znaku chleba oraz w znaku zgromadzenia wiernych, którzy idą za Panem. W innych dniach obecność Pana jest ukryta w nas. Jak przed chwilą słyszeliśmy ta duchowa obecność, choć różni się od tej sakramentalnej, nie jest czymś nierzeczywistym. Kto przyjął Pana w słowie i chleba, ten cieszy się Jego obecnością.
5. W dzień Zesłania Ducha Świętego Bóg odnowił w nas łaskę posłania do świata. Dzisiejsza uroczystość pomaga nam głębiej uwierzyć, że to posłanie jest prawdziwym niesieniem Chrystusa w nasze codzienne życie. To pogłębienie wiary, o które w tym roku szczególnie się troszczymy, prowadzi nas również do częstego przychodzenia na adorację Najświętszego Sakramentu. Tam rozkwita i umacnia się nasza wiara w obecność Pana w naszym życiu.
6. Nadchodzący tydzień jest dla nas szczególnym „tygodniem eucharystycznym”. Codziennie przeżywamy wystawienie Najświętszego Sakramentu, adorujemy Pana (idziemy w procesji wokół kościoła). Gromadzimy się przy Chrystusie jako Jego Kościół, Jego Mistyczne Ciało, w którym każdy członek ma własne zadania. Wszyscy otrzymaliśmy dar powołania i staramy się go realizować. Powierzona nam została misja, którą chcemy coraz lepiej poznawać i wypełniać. Dlatego na poszczególne dni tego tygodnia modlitwy i adoracji zapraszam poszczególne grupy wiernych. Będziemy się modlić za nich i z nimi, o pomnożenie ich wiary, o wierne wypełnienie zadań, które zostały im powierzone przez Boga. Jutro zapraszamy wszystkich, którzy zostali wybrani, aby być rodzicami chrzestnymi i przez lata starają się tę służbę spełniać. W sobotę jest dzień tych, którzy kiedyś zostali poproszeni na świadków bierzmowania, a powierzone im wtedy zadanie nie wygasło. W niedzielę będą przewodniczyć naszej modlitwie grupy parafialne. W poniedziałek jest dzień dzieci, we wtorek dzień młodzieży, a w środę dzień małżonków. Na zakończenie „oktawy Bożego Ciała” zapraszamy wszystkich.
Modlitwa powszechna
Wstęp: Do Ojca niebieskiego, który podczas każdej Eucharystii hojnie darzy nas Bożym słowem i ciałem, zanieśmy ufne prośby.
1. Boże Ojcze, Twój Syn dał swe ciało za życie świata. Naucz kapłanów i wiernych świeckich siebie samych składać w ofierze.
2. Boże nieskończony, Ty zesłałeś z nieba chleb żywy – swego Syna. Spraw, aby wszyscy wierzący w Ciebie chętnie przychodzili na adorację Najświętszego Sakramentu.
3. Boże najmiłościwszy, Ty na pustyni żywiłeś swój naród manną. Obdarz rządzących mądrością i wyobraźnią miłosierdzia, aby żaden naród nie cierpiał głodu.
4. Boże, Twój Syn przygarniał i błogosławił dzieci. Otocz opieką dzieci, szczególnie te, które w tym roku po raz pierwszy przystąpiły do Komunii Świętej, aby z Eucharystii czerpały zdrową pobożność i czynną miłość.
5. Boże, Ty dałeś nam Chleb z nieba, który daje życie wieczne. Przyjmij naszych zmarłych (a szczególnie N.) i obdarz ich pełnią pokoju w Twoim królestwie.
6. Boże, Ty wzywasz nas na drogę świętości. Dziękujemy Ci za przykład życia Twoich służebnic Małgorzaty Szewczyk i Zofii Czeskiej, których beatyfikację będziemy przeżywać w najbliższym czasie i spraw przez ich wstawiennictwo, abyśmy uznali świętość za właściwą miarę naszego życia.
Modlitwa: Wysłuchaj nas, wszechmogący Boże i pomóż naszą wiarę w Twoją nieskończoną miłość. Przez Chrystusa Pana naszego.
Procesja do czterech ołtarzy
Dobre przygotowanie i przeżycie procesji Bożego Ciała jest trudnym zadaniem. Wymaga zaangażowania wielu osób. Zazwyczaj parafie mają już wypracowane zwyczaje dotyczące strony organizacyjnej procesji. Są osoby przygotowujące feretrony, dzieci sypiące kwiatki, przedstawiciele grup niosących feretrony.
W Roku Wiary warto spojrzeć na to ważne wydarzenie z perspektywy prawdy o Kościele. Czynne zaangażowaniem poszczególnych osób i grup można wyraźniej ukazać jako ich służbę we wspólnocie wierzących i znak wyrażający ich czynne zaangażowanie w przyszłości. Wskazane jest, aby różne aspekty przygotowania tej procesji zlecić tym grupom, które zostały zaproszone na poszczególne dni „tygodnia eucharystycznego”. Ich pomoc w przygotowania ołtarzy, prowadzeniu śpiewu, odmawianiu modlitw, pilnowaniu porządku w czasie procesji, niesieniu feretronów (przygotowaniu nowych feretronów, wyrażających zadania grup), ma wymiar nie tylko organizacyjny, lecz także eklezjalny. Objawia się tu wyraźniej Kościół, w którym różne osoby i grupy podejmują różne zadania.
W tematyce dekoracji czterech ołtarzy można nawiązać do czterech części Katechizmu Kościoła Katolickiego. Wyrażają je tytuły: „Wiara poznawana”, „Wiara celebrowana”, „Wiara przeżywana”, „Wiara przemodlona”. Taka tematyka w sposób bardzo czytelny przywołuje główne zadania całego Roku Wiary. Do wymienionych tytułów można dołączyć obraz lub symbol nawiązujący do tych, które zamieszczone są w KKK. Szczegółowe propozycje zamieszczone są tutaj.