"Ciebie, Boga, wysławiamy" - śpiew z komenterzem
„Ciebie, Boga, wysławiamy”
śpiew i modlitwa dziękczynna
„Te, Deum, laudamus” to hymn, który Kościół śpiewa od VI wieku. Czyni to wtedy, gdy doświadcza szczególnych łask. Wszyscy wielbią Boga tym hymnem w dniu odpustu parafialnego i innych dniach łaski. Odmawiający liturgię godzin czynią to w każdą uroczystość i niedzielę (z wyjątkiem Wielkiego Postu). W tych dniach hymn jest śpiewany w czasie dziękczynnych celebracji za beatyfikację Jana Pawła II.
Ponieważ będzie on częściej na naszych ustach, warto zwrócić większą uwagę na jego treść, aby śpiew stawał się jeszcze bardziej modlitwą, a słowa wypływały bardziej z serca przepełnionego wdzięcznością. Można więc w czasie homilii zwrócić uwagę na znaczenie poszczególnych części tego hymnu albo wprowadzić odpowiednie komentarze w czasie jego wykonywania. Oto dwie propozycje. Pierwsza ma chartakter komentarza wprowadzającego do śpiewu "Ciebie, Boga, wysławiamy", a druga jest propozycją przeplatania śpiewu komentarzem, wskazując przez to na trzy treściowo odmienne części tego hymnu.
Propozycja I - Wprowadzenie przed śpiewem hymnu
Kościół śpiewa uroczystą pieśń uwielbienia „Ciebie, Boga, wysławiamy” w szczególnych chwilach. Dziś motywem dziękczynienia jest beatyfikacja Jana Pawła II. Jest to wielki hymn, w którym łączymy się z mieszkańcami nieba i Kościołem pielgrzymującym na ziemi. Będziemy śpiewać: „Tobie wszyscy Aniołowie, Tobie moce i niebiosy… Apostołów Tobie rzesza, chór proroków pełen chwały, Tobie hołdy nieść pospiesza męczenników orszak biały”. Tobie, miłosierny Boże, również nasza wspólnota, śpiewa hym uwielbienia i dziękczynienia.
Propozycja II - Komentarz do kolejnych części hymnu
Komentarz
„Ciebie, Boga, wysławiamy”, to starożytny hymn uwielbienia, śpiewany w Kościele od VI wieku. Dziś jest on dla nas uroczystą pieśnią dziękczynną za beatyfikację Jana Pawła II. Hymn ma trzy części. Pierwsza ukazuje mieszkańców nieba, pielgrzymów ziemi, a także całe stworzenie uwielbiające wszechmocnego Boga, Stworzyciela i Ojca. Włączmy się z wiarą w chór Aniołów i Świętych, w śpiew członków Kościoła, zgromadzonych na modlitwie, w przedziwny hymn, jaki wznosi się ku niebu od wszystkich bytów widzialnych i niewidzialnych. Uwielbiajmy Boga za Jego hojne dary, a dziś szczególnie za beatyfikację Jana Pawła II.
Ciebie, Boga, wysławiamy, - Tobie, Panu, wieczna chwała;
Ciebie, Ojca, niebios bramy, - Ciebie wielbi ziemia cała.
Tobie wszyscy Aniołowie, - Tobie moce i niebiosy;
Cheruby, Serafinowie - ślą wieczystej pieśni głosy.
Święty, Święty nad Świętymi, - Bóg zastępów, Król łaskawy.
Pełne niebo z kręgiem ziemi - Majestatu Twojej sławy.
Apostołów Tobie rzesza, - chór proroków pełen chwały;
Tobie hołdy nieść pospiesza - Męczenników orszak biały.
Ciebie, poprzez okrąg ziemi, - z głębi serca, ile zdoła;
Głosy ludu zgodzonymi - wielbi święta pieśń Kościoła.
Komentarz
W drugiej części hymnu nasze uwielbienie kierujemy ku Chrystusowi, Synowi Bożemu, za dzieło odkupienia, którego dokonał przez tajemnicę Wcielenia. On pośród nas zamieszkał, pokruszył śmierci wrota i otwarł nam bramy wieczności. Tego Chrystusa niestrudzenie ukazywał nam Jan Paweł II. Od początku pontyfikatu wzywał, byśmy otwarli dla Niego drzwi naszych serc i bramy naszych domów. Uwielbiajmy Chrystusa, który w swoim słudze Janie Pawle II, objawił nam siebie.
Niezmierzonej Ojca chwały, - Syna, Słowo wiekuiste;
Z Duchem wszechświat wielbi cały: - Królem chwały Tyś, o Chryste.
Tyś Rodzica Syn z wiek wieka, - by świata zbawić swoim zgonem;
Przyoblókłszy się w człowieka, - nie wzgardziłeś Panny łonem.
Tyś pokruszył śmierci wrota, - starł jej oścień w męki dobie;
I rajskiego kraj żywota - otworzyłeś wiernym sobie.
Po prawicy siedzisz Boga, - w chwale Ojca, Syn jedyny;
Lecz gdy zagrzmi trąba sroga, - przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
Komentarz
Ostatnia część hymnu ma charakter błagalny. Prosimy w niej Boga o najważniejsze dary, o dopuszczenie grzechów, o umocnienie w dobrym, o obronę przed złem. Każda z tych łask jest nam udzielona w Duchu Świętym i tylko w Nim potrafimy ją przyjąć. Dlatego nasze wołanie, które zanosimy do Boga, dziś w sposób szczególnym przez wstawiennictwo bł. Jana Pawła II, jest również wołaniem o to, aby Duch Pański zstąpił na nas i odnowił oblicze ziemi, tej ziemi.
Prosim, słudzy łask niegodni, - wspomóż, obmyj grzech, co plami;
Gdyś odkupił nas od zbrodni - drogiej swojej Krwi strugami.
Ze świętymi w blaskach mocy, - wiecznej chwały zlej nam zdroje;
Zbaw, o Panie, lud sierocy, - błogosław dziedzictwo swoje.
Rządź je, broń po wszystkie lata, - prowadź w niebios błogie bramy;
My w dzień każdy, Władco świata, - Imię Twoje wysławiamy.
Po wiek wieków nie ustanie - pieśń, co sławi Twoje czyny.
O, w dniu onym racz nas, Panie, - od wszelakiej ustrzec winy!
Zjaw swą litość w życiu całym - tym, co żebrzą Twej opieki;
Tobie, Panie, zaufałem, - nie zawstydzę się na wieki.