Czuwanie - Różaniec
Różaniec
Z MODLITWĄ O PRZYMNOŻENIE WIARY
I ŁASKĘ NAWRÓCENIA
Godz. 02.15
Wprowadzenie
Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Śpiew: „Jezusa ukrytego”
1. Jezusa ukrytego mam w Sakramencie czcić,
Wszystko oddać dla Niego, Jego miłością żyć.
On się nam daje cały, z nami zamieszkał tu,
Dla Jego Boskiej chwały życie poświęćmy Mu.
Wiarą ukorzyć trzeba zmysły i rozum swój,
Bo tu już nie ma chleba, to Bóg, to Jezus mój.
2. Tu Mu ciągle hosanna śpiewa anielski chór,
A ta cześć nieustanna, to dla nas biednych wzór.
Dzielić z nami wygnanie Jego rozkosze są,
Niechże z Nim przebywanie będzie radością mą.
On wie, co udręczenie, On zna, co smutku łzy,
Powiem Mu swe cierpienie, bo serce z bólu drży.
3. O niebo mojej duszy, najmilszy Jezu mój,
Dla mnie wśród ziemskiej suszy,
Tyś szcześcia pełen zdrój.
Tyś w Wieczerniku Siebie raz tylko uczniom dał,
W ołtarzu się jak w niebie, powszednim chlebem stał.
Chciałbym tu być Aniołem, co śpiewa ciągle cześć,
Z rozpromienionym czołem Tobie swe serce nieść.
Chwila ciszy
P: W ubiegłym roku zebrani tutaj na nocnym czuwaniu przed Niedzielą Miłosierdzia oczekiwaliśmy wraz z całym Kościołem na mającą za kilka godzin nastąpić kanonizację świętych Jana Pawła II i Jana XXIII. Dzisiaj w pierwszą rocznice ich kanonizacji nie wątpimy, że zechcą oni, święci Papieże Jan Paweł II i Jan XXIII, a także święta Faustyna, nasi Aniołowie Stróżowie i nasi Patronowie wspomagać modlitwę uwielbienia, dziękczynienia, przebłagania i prośby jaką chcemy zanosić do Ciebie Jezu Zmartwychwstały, do Twojego Ojca i Ducha Świętego. Modlić się pragniemy przez wstawiennictwo Maryi – Matki Miłosierdzia, którą w godzinie krzyża dałeś nam za Matkę. Wydaje się, że jak nigdy dotąd świat potrzebuje ratunku, nawrócenia i bliskości Ciebie Boże, który nas stworzyłeś i na drzewie krzyża zapłaciłeś wielką cenę za to, byśmy mogli zostać ocaleni. Z Twojego daru Boże jesteśmy w miejscu, w którym Pan Jezus świętą siostrę Faustynę uczynił „szafarką Miłosierdzia swego” (Dz. 570)
L7: Z Dzienniczka siostry Faustyny: „Córko moja, mów światu całemu o niepojętym miłosierdziu moim. Pragnę, aby Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego. Powiedz duszom, córko moja, że daję im na obronę swoje miłosierdzie, walczę za nich sam jeden i znoszę sprawiedliwy gniew Ojca swego… Miłosierdzie moje jest tak wielkie, że przez całą wieczność nie zgłębi go żaden umysł, ani ludzki, ani anielski. (Dz. 699, 1516 )
Chwila ciszy
L7: Dziękujemy Ci Jezu za twoją miłosierną miłość i ufamy Tobie.
Śpiew: Misericordias Domini in aeternum cantabo.
L8: Panie, nawróć mnie i przebacz mi.
Prowadź mnie ku Tobie i rozjaśnij moje ciemności.
Jestem pełen niezliczonych win
I schronienia szukam tylko u Ciebie.
Podaj mi rękę jak kiedyś Piotrowi.
Jak celnik proszę Cię o usprawiedliwienie i zmiłowanie.
Ty, źródło życia i nieśmiertelności
Napój mą duszę spragnioną,
Zrań moje serce zatwardziałe
I wytocz ze mnie łzy skruchy.
O światłości prawdziwa,
Która oświecasz każdego człowieka,
Oświeć i mnie!
Otwórz oczy mego serca
I utwierdź je w miłości Twoich przykazań Panie!
Niech kocham tylko Ciebie
Całym mym sercem,
Całą moją duszą.
Św. Efrem
Chwila ciszy
P: Maryjo, w każdym swoim objawieniu prosisz nas o odmawianie różańca. Pragniemy idąc za twoim wezwaniem pokochać tę najprostszą, ale jakże głęboką modlitwę umiłowaną przez świętego Jana Pawła II, świętego Jana XXIII, świętą siostrę Faustyną, wszystkich świętych i wielu ludzi prostych i uczonych. Niech rozważanie części chwalebnej różańca umocni naszą więź z Bogiem i z Tobą Maryjo. Niech otworzy nasze serca na przyjęcie miłosiernej miłości Twojego Syna. Niech nas uczy kochać Boga w Bogu, Boga w ludziach i ludzi w Bogu miłosiernym i zawsze wiernym.
Śpiew: „Prowadź mnie”
Prowadź mnie, prowadź mnie, niech Chrystusa Duch prowadzi mnie,
Prowadź mnie, prowadź mnie, niech Chrystusa Duch prowadzi mnie.
Oświeć mnie, oświeć mnie, niech Chrystusa blask oświeca mnie,
Oświeć mnie, oświeć mnie, niech Chrystusa blask oświeca mnie.
Oczyść mnie, oczyść mnie, niech Chrystusa Krew oczyści mnie,
Oczyść mnie, oczyść mnie, niech Chrystusa Krew oczyści mnie.
L9: Czwarta część różańca świętego – tajemnice chwalebne
Wierzę w Boga Ojca..., Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario...(3 razy), Chwała Ojcu...
Tajemnica I – Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Śpiew: „Zwycięzca śmierci”.
1. Zwycięzca śmierci, piekła i szatana - Wychodzi z grobu dnia trzeciego z rana. - Naród niewierny trwoży się przestrasza, - Na cud Jonasza. - Alleluja.
2. Ziemia się trzęsie, straż się grobu miesza, - Anioł zstępuje, niewiasty pociesza: - „Patrzcie, tak mówi, grób ten próżny został, - Pan zmartwychpowstał”. - Alleluja.
3. Ustąpcie od nas smutki i trosk fale, - Gdy Pan Zbawiciel triumfuje w chwale; - Ojcu swojemu już uczynił zadość, - Nam niesie radość. - Alleluja.
4. Cieszy swych uczniów, którzy wierni byli, - Utwierdza w wierze, aby nie wątpili: - Obcuje z nimi, daje nauk wiele - O swym Kościele. - Alleluja.
5. Boleści, rany, wzgardy wyrządzone - I śmierć haniebna są już nagrodzone; - Za poniżenia został wywyższony - Nad wszystkie trony. - Alleluja.
L9: Z Ewangelii świętego Jana (J 20,1-8)
A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: "Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono". Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
P: Z rozważania świętego Jana Pawła II
Niedziela: „Oto dzień, który Pan uczynił…”
Kiedy przez nieposłuszeństwo człowieka na tę ziemię weszła śmierć, Bóg uczynił ten Dzień na nowo swoim Dniem poprzez zwycięstwo nad śmiercią. On „nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych”. Oto dzień, który uczynił Bóg, Stwórca i Pan życia. Gdy Jezus mówił o świątyni: „ Zburzcie tę świątynię, a ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” mówił o „świątyni swego Ciała”. On to pouczył ludzi i okazał sobą samym, że człowiek jest „świątynią Boga, a Duch Boży mieszka” w nim. Pozwolił więc, aby Go wyniszczono aż do śmierci, bo nosił w sobie Dzień Pański, w którym Ojciec mocą Ducha odbuduje „świątynię Ciała Jego” i objawi, że On Chrystus jest Panem życia i śmierci.
„Popatrzcie… Dotknijcie mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała, ani kości, jak widzicie, że je mam” mówił zdumionym i przestraszonym uczniom po zmartwychwstaniu, a do wątpiącego Tomasza: „Podnieś rękę i włóż ją do mego boku i nie bądź niedowiarkiem, ale wierzącym”, a Tomasz dał wyraz swej wiary: „Pan mój i Bóg mój”.
Chwila ciszy
L9: Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu... O mój Jezu...
Śpiew: „Zmartwychwstał Pan”
Zmartwychwstał Pan, Zmartwychwstał Pan, Zmartwychwstał Pan, Alleluja. Alleluja, alleluja, alleluja, alleluja.
1. O śmierci, gdzie jesteś, o śmierci? - Gdzie jest moja śmierć? - Gdzie jest jej zwycięstwo? - Ref.
2. Radujmy się, - Radujmy się bracia. - Jeśli dzisiaj się miłujemy, - To dlatego, że On zmartwychwstał. - Ref.
L10:
O święta mocy Jezusa Zmartwychwstałego,
Któraś leczyła chorych,
A słabym sił dodawała
Ogarnij i nas.
Abyśmy byli wierni
W trwaniu przy Bogu j Jego miłości.
Uczyń nas wiernymi
W nieustannym dźwiganiu się z upadków.
Bądź z nami do końca i umacniaj nas!
Ks. Jan Zieja
Śpiew: „Zmartwychwstał Pan”
Zmartwychwstał Pan, Zmartwychwstał Pan, Zmartwychwstał Pan, Alleluja. Alleluja, alleluja, alleluja, alleluja.
3. Dzięki niech będą Ojcu, - Który nas prowadzi do Królestwa, - Gdzie się miłością żyje. - Ref.
4. Jeśli z Nim umieramy, - Z Nim też żyć będziemy, - Z Nim śpiewać będziemy - alleluja! - Ref.
Tajemnica II – Wniebowstąpienie Pana Jezusa
Śpiew: „Jezus, najwyższe imię”
Jezus najwyższe Imię,
nasz Zbawiciel, Książe Pokoju.
Emmanuel, Bóg jest z nami.
Odkupiciel słowa żywota.
Święty Bóg, Mesjasz prawdziwy,
jedyny Ojca Syn umiłowany.
Zgładził grzech, Baranek na wieki,
Królów Król i Panów Pan.
L7: Z Dziejów Apostolskich (Dz 1,4-11)
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: Słyszeliście o niej ode Mnie - /mówił/ - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzeczeni Duchem Świętym.
Zapytywali Go zebrani: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela? Odpowiedział im: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba.
P: Z rozważania świętego Jana XXIII
W obrazie wniebowstąpienia kontemplujemy ostateczne wypełnienie obietnic Chrystusa. To jest odpowiedź na nasze pragnienie nieba. Powrót do Ojca, od którego zszedł na ziemię by zamieszkać wśród nas , jest gwarancją obietnicy danej nam wszystkim „Idę przygotować wam miejsce”. Ta cząstka różańca uczy nas i zachęca, byśmy się nie dali pociągnąć temu, co przykuwa do ziemi, lecz byśmy się oddali w ręce Pana, który nas podnosi wzwyż.
Ramiona Jezusa, unosząc się do nieba w chwili powrotu do Ojca, otwierają się szeroko w geście błogosławieństwa ponad głowami pierwszych Apostołów, ponad tymi wszystkimi, którzy poszli w ich ślady, wierzą w Niego i mają w sercu cichą i pogodną pewność ostatecznego spotkania się z Nim w wieczności.
Chwila ciszy
L9: Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu... O mój Jezu...
Śpiew: „Chrystus, Chrystus to nadzieja cała nasza”
Chrystus, Chrystus, to nadzieja cała nasza - Umierając zło zwyciężył, pokój nam ogłasza. - On do Ojca nas prowadzi, miłość czyni życia prawem. - Chrystus naszym jest pokojem, - naszym pojednaniem.
1. On jest Słowem nad wiekami, - Pierworodnym pośród stworzeń - Bóg przez Niego dał nam życie - I ukazał nam swą chwałę. - Ref.
2. To On Głową jest Kościoła, - I początkiem wszystkich rzeczy. - Zechciał Bóg, by cała Pełnia - W Jego ciele zamieszkała. - Ref.
L7:
Ty, który jesteś ponad nami
Ty, który jesteś jednym z nas
Ty, który jesteś także i w nas
Spraw, aby wszyscy mogli Cię widzieć
Także i we mnie
Ogarnij mnie swoją miłością tak,
Jak chcesz, abym ja ogarnął nią wszystkich.
Daj mi serce czyste, abym mógł Ciebie oglądać,
Serce pokorne, abym mógł Ciebie słuchać,
Serce miłujące, abym mógł Tobie służyć,
Serce wierzące, abym mógł w Tobie przebywać.
Dag Hammerskjold
Śpiew: „Jesteś Królem”
Jesteś Królem, Jesteś Królem, Królem jest Bóg. x2
Podnieśmy wszyscy nasze serca,
podnieśmy wszyscy nasze dłonie,
stawajmy przed obliczem Pana
wielbiąc Go. x2
Tajemnica III– Zesłanie Ducha Świętego
Śpiew: „Przybądź Duchu Święty”
Przybądź, Duchu Święty,Spuść z niebiosów wzięty, światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, przyjdź, Dawco łask drogich, przyjdź, światłości sumień.
O, najmilszy z gości, słodka serc radości, słodkie orzeźwienie! W pracy Tyś ochłodą, w skwarze żywą wodą, w płaczu utulenie.
Światłości najświętsza, serc wierzących wnętrza, poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia cóż jest wśród stworzenia, jeno cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte, oschłym wlej zachętę, ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, rozgrzej serca twarde, prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym, w Tobie ufającym, siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, daj wieniec zwycięstwa, daj szczęście bez miary. Amen.
L7: Z Dziejów Apostolskich (Dz 2,1-4)
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca.
P: Z rozważań świętego Jana Pawła II
Jezus, który jest „obrazem Boga Niewidzialnego” wstępując do nieba powiedział do Apostołów: „Gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie moc Jego i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w Samarii i aż po krańce ziemi”.
Apostołowie wróciwszy z Góry Oliwnej trwali na modlitwie oczekując spełnienia tej obietnicy. I oto w dniu Pięćdziesiątnicy w owym modlitewnym skupieniu Apostołów wraz z Maryją spełnia się obietnica Zmartwychwstałego Pana.
Wiele mówiący był nagły szum wiatru, języki ogniste i nieoczekiwana u tych prostych synów Izraela zdolność mówienia różnymi językami, ale wstępujący do Wieczernika Duch Jezusa Chrystusa, Duch Ojca i Syna trafia przede wszystkim do ducha ludzkiego, do ludzkich serc. W tym momencie wybrani przez Pana Jezusa apostołowie stają się Jego świadkami. Zaczynają dawać Mu świadectwo autentyczne wyposażone „mocą z wysokości”, skuteczne, wydające owoce w duszach słuchaczy.
W ten sposób rodzi się Kościół Chrystusa: Lud Boży Nowego Przymierza. Kościół ten nigdy nie przestaje wpatrywać się w Chrystusa, w Nim „widzi Ojca”. I nigdy nie przestaje wołać do Ducha Świętego „przyjdź Ojcze ubogich, Dawco darów drogich, przyjdź Światłości sumień”.
Chwila ciszy
L9: Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu... O mój Jezu...
Śpiew:
Duchu miłości wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa, Jezusa.
Duchu miłości wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa, Jezusa.
Duchu miłości wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa, Jezusa.
L7: Z „Dzienniczka” świętej siostry Faustyny (Dz. 1190)
„…rana serca mojego jest źródłem niezgłębionego miłosierdzia, z tego źródła tryskają wszelkie łaski dla dusz. Palą mnie płomienie litości, pragnę je przelać na dusze ludzkie
Śpiew:
Duchu miłości wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa, Jezusa.
Duchu miłości wylewaj się na nas z przebitego serca Jezusa, Jezusa.
L8,10: Duchu Święty
Twoją miłością, która przewyższa wszelki podział,
Przywróć jedność tam, gdzie ona zaginęła.
Pojednaj nas z Ojcem, ofiarowując Mu naszą skruchę za grzechy
I udzielając nam dobroci jego przebaczenia.
Spraw byśmy dostrzegali w każdym pojednaniu z Bogiem
Radość z przyjmowania coraz większej miłości i wezwanie do dzielenia się nią z innymi.
Pomagaj nam pojednać się z naszymi braćmi,
Spraw byśmy odkrywali możliwość i środki pojednania.
Przyjdź i daj nam pokój wewnętrzny płynący ze zgody naszego bytu z Bogiem,
A przez to zgody z nami samymi i ze wszystkimi, którzy nas otaczają.
Daj, byśmy szli za wszystkimi natchnieniami, którymi Ty sam chcesz nas prowadzić
Drogą Bożego pokoju, pokoju naszego sumienia i pokoju z bliźnimi.
Przyjdź i módl się w nas Duchu Święty i Twoją Boską modlitwą
Nadawaj wartość naszej nędznej modlitwie ludzkiej.
o. J. Galot SJ
Śpiew: „O Ty co mieszkasz sam”
O Ty, co mieszkasz sam w moim sercu na dnie! - Niech Twój usłyszę głos w moim sercu na dnie!
O Ty, co mieszkasz sam w moim sercu na dnie! - Daj Twą radością żyć w moim sercu na dnie!
O Ty, co mieszkasz sam w moim sercu na dnie! - Daj, bym się w Tobie skrył w moim sercu na dnie!
Tajemnica IV– Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
Śpiew: „Gwiazdo zaranna”
1. Gwiazdo zaranna, śliczna Jutrzenko,
Niepokalana Maryjo Panienko!
Bez pierworodnej zmazy poczęta,
Módl się za nami, Królowo święta!
2. Ty jesteś gwiazdą życia naszego,
W ciemnościach świecisz, chronisz od złego.
Odpędź szatana, pokus nawały,
By serca nasze w cnocie wytrwały.
3. Gwiazdo zaranna, śliczna Jutrzenko,
Niepokalana Maryjo Panienko,
Wspomóż nas biednych, o Wniebowzięta,
Módl się za nami, Królowo święta!
L7: Z Ewangelii świętego Jana (J 20,1-8)
Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia.
P: Z rozważania świętego Jana XXIII
Rozważając tę tajemnicę najczęściej podnosimy oczy i serca ku górze i wpatrujemy się w Maryję w chwili, gdy unosi się wraz z ciałem i duszą do krainy wieczności. Taką Ją ujrzeli i przedstawili najwybitniejsi artyści, niezrównaną w swej wzniosłej piękności. Podążmy i my za Nią, włączmy się w orszak wielbiących Ją Aniołów. Obraz ten w godzinach przygnębienia wlewa pociechę i ufność w serca wybranych, których dusze przygotowuje do najpiękniejszego triumfu, do triumfu ołtarza. (…) Tajemnica wniebowzięcia oswaja nas z myślą o śmierci, skłania nas do spokojnego zaufania Panu, wlewa w serce otuchę na myśl, że Pan będzie przy nas w chwili agonii, by przyjąć w swe ręce naszą duszę nieśmiertelną.
Chwila ciszy
L9: Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu... O mój Jezu...
L8: Święta Maryjo, Matko Boża, Matko wierzących,
Tyś jest najświętsza, najbardziej błogosławiona wśród ludzi.
Pełna doskonałości na ziemi zostałaś wzięta do nieba
I obok Syna Twego uwielbiona, Matko wierzących
Proś za nami grzesznymi, abyśmy dopełnili się w dobrem.
Proś dla nas o śmierć szczęśliwą
I o dziedzictwo dzieci Bożych w niebie,
Które obiecał nam i przygotował Jezus
Błogosławiony Owoc Twojego łona.
Abyśmy Twego i naszego Boga,
Który tak wielkie rzeczy uczynił Tobie,
Z Tobą wielbili, chwalili i kosztowali na wieki. Amen.
Bp J. M. Sailer
Śpiew: „O Pani ufność nasza”
O Pani, ufność nasza w modlitwy Twej obronie - chroń nas, chroń nas, Królowo Pokoju /3x.
Tajemnica V– Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi
Śpiew: Uwielbiaj duszo moja (Magnificat)
Uwielbiaj duszo moja, sławę Pana mego, - Chwal Boga Stworzyciela, tak bardzo dobrego. - Bóg mój, Zbawienie moje, jedyna otucha, - Bóg mi rozkoszą serca i weselem ducha.
Bo mile przyjąć raczył Swej sługi pokorę, - Łaskawym okiem wejrzał na Dawida córę. - Przeto wszystkie narody, co ziemię osiędą, - Odtąd błogosławioną mnie nazywać będą.
Bo wielkimi darami uczczonam od Tego, - Którego moc przedziwna, święte Imię Jego. - Którzy się Pana boją, szczęśliwi na wieki, - Bo z nimi miłosierdzie z rodu w ród daleki.
Na cały świat pokazał moc Swych ramion świętych, - Rozproszył dumne myśli głów pychą nadętych. - Wyniosłych złożył z tronu, znikczemnił wielmożne, - Wywyższył, uwielmożnił w pokorę zamożne.
Głodnych nasycił hojnie i w dobra spanoszył, - Bogaczów z niczym puścił i nędznie rozproszył. - Przyjął do łaski sługę, Izraela cnego, - Wspomniał nań, użyczył mu miłosierdzia swego.
Wypełnił, co był przyrzekł niegdyś ojcom naszym - Abrahamowi z potomstwem jego wiecznym czasem. - Wszyscy śpiewajmy Bogu w Trójcy Jedynemu - Chwała Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, tak zawsze niech będzie, - Teraz i na wiek wieków niechaj słynie wszędzie.
L7: Z Ewangelii świętego Łukasza (Łk 1,46-49)
Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię”.
P: Z rozważania świętego Jana Pawła II ( Redemptoris Mater, 41)
Matka Chrystusa doznaje uwielbienia „jako Królowa wszystkiego”. Ta, która przy zwiastowaniu nazwała siebie „służebnicą Pańską” pozostała do końca wierna temu, co ta nazwa wyraża. Przez to zaś potwierdziła, że jest prawdziwą „uczennicą” Chrystusa, który tak bardzo podkreślał służebny charakter swego posłannictwa: „Syn człowieczy nie przyszedł aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu.” W ten sposób Maryja stała się też pierwszą wśród tych, którzy „służąc Chrystusowi w bliźnich przywodzą braci swoich pokorą i cierpliwością do Króla, któremu służyć znaczy królować” i osiągnęła w pełni ów „stan królewskiej wolności” właściwy dla uczniów Chrystusa: służyć – znaczy królować.
Chwila ciszy
L9: Ojcze nasz... Zdrowaś Mario... Chwała Ojcu... O mój Jezu...
Śpiew: „Z dawna Polski Tyś Królową”
1. Z dawna Polski Tyś Królową Maryjo! - Ty za nami przemów słowo, Maryjo - Ociemniałym podaj rękę, - Niewytrwałym skracaj mękę, Twe Królestwo weź w porękę, Maryjo.
2. Gdyś pod krzyżem Syna stała, Maryjo. - Tyleś, Matko, wycierpiała, Maryjo. - Przez Twego Syna konanie - Uproś sercom zmartwychwstanie, - W Ojców wierze daj wytrwanie, Maryjo.
3. Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo. - Ty za nami przemów słowo, Maryjo. - Miej w opiece naród cały, - Który żyje dla Twej chwały, - Niech rozwija się wspaniały, Maryjo.
L7: Modlitwa świętego Jana Pawła II (3 V 1979)
Boże, dzięki Ci składam za to, że mamy Królową,
Która jest Matką, że mamy Matkę, która jest Królową.
Dzięki Ci składamy za Jej niezmierzoną dobroć,
Której doznawały i doznają całe pokolenia naszych rodaków.
Dzięki Ci składamy za Jej męstwo wówczas,
Gdy brakowało męstwa najmężniejszym.
Ona była Niewiastą mężną
I była źródłem męstwa w najcięższych chwilach naszych dziejów.
Dlatego tez ta Matka jest naszą Królową, Królowa naszych dusz.
I za Nią składamy Ci dzisiaj dzięki.
Równocześnie dziękując nie przestajemy prosić,
Abyśmy byli godni takiej Matki i takiej Królowej.
Nie przestajemy prosić, ażeby Maryja zwyciężyła
W polskich sercach, żeby to zwycięstwo było zwycięstwem
Wiary, nadziei i miłości.
Żeby to zwycięstwo było zwycięstwem dobra, uczciwości,
Szlachetności i trzeźwości.
Śpiew: „Królowej anielskiej”
1. Królowej Anielskiej śpiewajmy, - Różami uwieńczmy Jej skroń; - Jej serca w ofierze składajmy, - Ze łzami wołajmy doń: - O Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam. - O Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam.
2. Przez Ciebie, o Matko miłości, - Łask wszelkich udziela nam Bóg; - A my Ci hołd dajem wdzięczności, - Upadłszy do Twoich nóg. - O Lilijo, jakżeś Ty wspaniała: - Wszelkich cnót rozlewasz woń!
3. O Tronie, Ty Boga wiecznego, - O Słońce nadziei i łask, - O Różdżko przedziwna Jessego, - Jak wielki cnót Twych jest blask. - O, Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam!
P: Kończąc naszą modlitwę wsłuchajmy się jeszcze w słowa siostry Faustyny zapisane w jej „Dzienniczku”.
L1: (Dz. 990)
Miłość, miłość i jeszcze raz miłość Boga,
ponad to nie ma nic większego ani na niebie, ani na ziemi.
Największa wielkość to jest miłować Boga,
Prawdziwa wielkość jest w miłości Bożej,
Prawdziwa mądrość jest – miłować Boga.
Wszystko co jest wielkie i piękne w Bogu jest;
Poza Bogiem nie ma piękna ani wielkości.
O, jak bardzo się dziwię, że ludzie niektórzy
Sami siebie oszukują mówiąc: nie ma wieczności…
P: Święta Siostro Faustyno – módl się za nami
Święty Janie XXIII – módl się za nami
Święty Janie Pawle II – módl się za nami
Maryjo Matko Miłosierdzia, Królowo Polski – módl się za nami i za Ojczyznę naszą. Amen.