Czuwanie - celebracja
Celebracja:
„Tryumf Niepokalanego Serca Maryi”
Przed celebracją należy przygotować cztery flakony przed obrazem Matki Bożej Miłosierdzia. Powinny być umieszczone na tyle wysoko, aby były widoczne z całej bazyliki.
P: Przeżywamy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem, śmiercią i szatanem. Śpiewamy uroczyste „Alleluja”. Włączamy się w maryjne „Wielbi dusza moja Pana”. Pamiętamy również o słowach, które Jezus skierował do uczniów jeszcze przed swoją śmiercią: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: «Jam zwyciężył świat»” (J 16,33). Św. Jan Apostoł powraca jeszcze raz do tej prawdy w swoim pierwszym liście. Pisze tam: „Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara” (1 J 5,4).
Słowa te pomagają nam lepiej zrozumieć słowa Matki Najświętszej, wypowiedziane w Fatimie: „Moje Niepokalane Serce zatryumfuje”. Jej tryumf i Jej zwycięstwo, podobnie jak Jej królowanie, jest najściślej związane ze zwycięstwem Chrystusa i Jego królowaniem. Dziś, w czasie naszego czuwania, pragniemy wyraźniej dostrzec obecność Maryi, w tajemnicy Chrystusa, w Jego śmierci i Jego zwycięstwie, w przekazywaniu światu miłosierdzia Ojca i królowaniu przez miłość.
Prośmy Ducha Świętego, aby nas prowadził. Niech oświeca nasze umysły, abyśmy poznawali Boże tajemnice i niech rozpala nasze serca, aby płonęły miłością.
Śpiew: „Duchu Święty, wołam, przyjdź!”
Duchu Święty wołam przyjdź,
bądź jak ogień duszy mej,
bądź jak ogień w ciele mym, rozpal mnie.
Wszechmogący Bóg jest pośród nas,
Miłosierdzie jego wielkie jest.
Okazuje dobroć swoją dziś
dla tych, którzy chcą miłować Go.
Zwycięstwo Niepokalanego Serca
P: Maryja w Fatimie mówiła, że zatryumfuje Jej Niepokalane Serce. Mówi o tryumfie Serca. Jej Niepokalane Serce zatryumfuje, gdyż ludzkie serca, dzięki Jej wstawiennictwu, otrzymają dar przebaczenia grzechów i staną się czyste. Zwycięstwo Niepokalanego Serca Maryi dokonuje się niewątpliwie na wiele sposobów, ale zapewne najbardziej Jej Serce się cieszy i przeżywa tryumf, gdy Jej dzieci się nawracają i przystępują do sakramentu pokuty, a potem przyjmują Jej Syna w Komunii Świętej.
Nie zawsze pamiętamy o tym, że z woli Bożej Maryja uczestniczy w przekazywaniu ludziom wszystkich darów. Jako Matka nie stoi z daleka, gdy któreś z Jej dzieci zgrzeszyło, lecz wstawia się za nim u swego Syna, a jeśli grzesznik decyduje się powrócić do domu Ojca, cieszy się bardziej niż wszyscy aniołowie, o których mówił Chrystus w swoich przypowieściach. W modlitwie dziękujmy Jej za ten dar i wraz z nią uwielbiajmy nieskończone miłosierdzie Boga.
L2: Maryjo, dziękujemy Ci za Twoją doskonałą wierność Bogu. Twoje Serce jest Niepokalane. Twoja miłość jest czysta. Twoje zaufanie Bogu jest bezgraniczne.
Wszyscy: Dziękujemy Ci, Maryjo.
L3: Maryjo, dziękujemy Ci za Twoje pełne miłości wstawiennictwa za nami u Boga. Ty nieustannie wypraszasz nam łaskę nawrócenia i prowadzisz nam do Jezusa, którego możemy przyjmować w Najświętszym Sakramencie.
Wszyscy: Dziękujemy Ci, Maryjo.
L2: Maryjo, Ciebie czcimy jako Matkę Miłosierdzia. Dziękujemy Ci za Twoje miłosierne Serce, ogarniające nas nieustannie swoją macierzyńską miłością.
Wszyscy: Dziękujemy Ci, Maryjo.
L3: W swoim Magnificat wychwalałaś, Maryjo, miłosierdzie Boga, które rozciąga się z pokolenia na pokolenie. Pragniemy włączyć się w Twój śpiew uwielbienia i ogłaszać światu radosne „Alleluja”, gdyż Pan zwyciężył, a Jego miłosierdzia doświadcza na co dzień każdy z nas.
Śpiew: „Niech zabrzmi Panu”
Ref: Alleluja, alleluja, alleluja.
1. Niech zabrzmi Panu chwała w niebiosach
Na wysokościach cześć niech oddadzą.
Wielbijcie Pana duchy niebieskie,
Wielbijcie Pana Jego zastępy.
2. Słońce księżycu, wielbijcie Pana,
Gwiazdy świecące, wielbijcie Pana,
Niebiosa niebios, wielbijcie Pana,
Wody podniebne wielbijcie Pana.
3. Niech wszyscy wielbią imię Pana,
Bo Jego słowo stwarza wciąż wszystko,
Bo tylko Jego Imię jest wzniosłe,
Niechaj na wieki brzmi Jego chwała.
4. On daje siłę swemu ludowi,
Z prochu podnosi swoich przyjaciół,
Jest Bogiem bliskim dla Izraela,
Swoich wybranych On sam umacnia.
5. Niech zabrzmi chwała Ojcu co stwarza,
Jego Synowi który jest Panem,
Duchowi który w nas zamieszkuje,
Przez wszystkie wieki wieków! Amen.
Radosne tajemnice różańca
P: W Fatimie Matka Najświętsza mówiła do dzieci, że Pan Jezus chce rozpowszechnić kult Jej Niepokalanego Serca. Chce, abyśmy jeszcze uważniej wpatrywali się w to Serce, zbliżali się do Niego, odczuwali żar Jego miłości i Jemu powierzali swoje życie. Potem Maryja mówiła, że Jej Niepokalane Serce zatryumfuje. Jedno i drugie orędzie związane było z wezwaniem do odmawiania różańca. Widocznie jedną z głównych dróg, na których dokonuje się zwycięstwo Jej Niepokalanego Serca, jest wędrowanie szlakiem tajemnic różańcowych, rozważanie słów i czynów Jezusa od chwili Jego poczęcia do ostatecznego spełnienia dziejów. Dziś chcemy dziękować Maryi za dar modlitwy różańcowej i za wszystkie łaski, jakie dzięki tej modlitwie spłynęły na świat, na naszą Ojczyznę, na nas samych.
L4: W tajemnicach radosnych Maryja zaprasza nas do swojego domu w Nazarecie. Zaprasza do życia, które prowadziła wraz z Jej mężem, Józefem oraz z Tym, który przyszedł od Ojca w niebie, z Jezusem Chrystusem. Jesteśmy ubogaceni tym darem. Jest nim ubogacona każda rodzina, każdy mąż i żona, ojciec i matka, a także dzieci i wszyscy członkowie rodzin. Dziś nasze dziękczynienie za ten dar wyrażą przedstawiciele rodzin. Wspominając każdą z pięciu radosnych tajemnic różańca, będą podchodzić przed obraz Matki Bożej Miłosierdzia, by tam złożyć znak wdzięczności – różę koloru białego. W tym czasie wszyscy będzie odmawiać „Zdrowaś Maryjo”.
Wyznaczone osoby – mąż, żona, ojciec, matka, dziecko – podchodzą kolejno do mikrofonu. Każda z nich, po odczytaniu tekstu podchodzi i wkłada róże do flakonu 2.
1. Maryjo, w swoim Sercu, czystym i niepokalanym, wolnym od grzechu, usłyszałaś głos niebieskiego Zwiastuna, który oznajmił Ci, że zostaniesz Matką Syna Bożego. Niepokalanym Sercem przyjęłaś Tego, który z nieba przyszedł na ziemię. Dziękujemy Ci, Maryjo, za łaskę wprowadzania nas w pierwszą radosną tajemnicę różańca, w której przeżywamy Wcielenie Syna Bożego.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
2. Twoje Niepokalane Serce, Maryjo, napełnione miłością i radością, kazało Ci udać się do św. Elżbiety i tam wielbić Boga, który uczynił Ci wielkie rzeczy. Dziękujemy Ci, Maryjo, za dar rozważania zbawczych wydarzeń, które Bóg dla nas przygotował w tajemnicy Twego nawiedzenia św. Elżbiety.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
3. Wielka była radość Twego dziewiczego Serca, o Matko, gdy mogłaś wziąć w swoje ramiona Jezusa, gdy narodził się Betlejem. Twoja macierzyńska miłość była czysta i święta, wolna od braków i niedoskonałości. Dziękujemy Ci Maryjo, że w różańcu możemy nieustannie powracać do tajemnicy narodzin Jezusa i z Tobą wpatrywać się w Jego święte Oblicze.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
4. W czasie ofiarowania Jezusa w świątyni usłyszałaś, Maryjo, słowa starca Symeona: „Twoją duszę miecz przeniknie”. Zachowałaś te słowa w sercu i poznawałaś coraz lepiej ich znaczenie. Dziękujemy Ci, Maryjo, za dar rozważania tajemnicy ofiarowania Jezusa w świątyni, za uczenie nas ofiarnej postawy.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
5. Ewangelista Łukasz zapisał, że rozważałaś w swoim Sercu wszystko, co dotyczyło Jezusa. Czyniłaś tak przez całe życie. Uczysz nas modlić się sercem, patrzeć sercem i rozważać w sercu tajemnice zbawienia. Dziękujemy Ci, Maryjo, za ukazanie nam piękna życia rodzinnego, przeżywanego w czystości serca, w miłości małżeńskiej i rodzicielskiej, braterskiej i siostrzanej.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
L5: Wszystkie rodziny, które przyjęły Jezusa do swego domu, cieszą się nieustannie Jego obecnością. W minionych dniach ich domy przybrały świąteczny wygląd, członkowie rodzin uczestniczyli w celebracjach liturgicznych, spotykali się w domach na śniadaniu wielkanocnym i przy innych okazjach, by świętować zmartwychwstanie Jezusa. Dziękujmy Chrystusowi za umocnienie wiary w rodzinach, za oczyszczenie serc małżonków, rodziców i dzieci. Niedziela Wielkanocna, a także Niedziela Miłosierdzia to dni szczególne dla życia rodzinnego i dla życia całego Kościoła. Uwielbiajmy więc Tego, który dał nam ten dzień, który w tym dniu zmartwychwstał i nas nawiedza.
Śpiew: Oto jest dzień, który dał nam Pan!
Weselmy się i radujmy się w nim! Alleluja, alleluja!
1. Ty, który mieszkasz w chmurze pełnej ognia,
Ty, który siedzisz na tronie z szafirów,
istot tajemnych otoczony chórem,
Boże chwały wielkiej.
2. Ty, co zamykasz cały wszechświat w dłoni,
Czynisz z obłoków posłuszne rydwany,
Jako swych posłów Ty kierujesz wichry,
Boże Stworzycielu.
3. Ty, któryś mówił w krzaku gorejącym,
Ojcze narodu dawnego Przymierza,
Lud prowadziłeś przed czerwone wody,
Boże Ocalenia.
4. Panie kapłanów, królów i proroków,
złota świątynia przybytkiem Twym była,
Tyś jednak wybrał dom swój w naszych sercach,
Boże Miłosierdzia.
5. Aby pojednać grzesznych ludzi z Tobą,
dałeś nam Syna, co stał się Człowiekiem,
w Nim okazałeś głębię Swej miłości,
Boże Odkupienia.
6. Przyjął On mękę, śmierć i pogrzebanie,
Krwi Swej purpurą przywrócił nam życie,
dnia zaś trzeciego powstał z mroków grobu,
Boże Zmartwychwstania.
7. Tobie Najwyższy, pełen majestatu,
razem z Twym Synem i Duchem płomiennym,
sława niech będzie, cześć i dziękczynienie,
Boże zawsze wierny.
Różańcowe tajemnice światła
L4: W różańcowych tajemnicach światła Maryja uczy nas uważnie słuchać każdego słowa, wypowiedzianego przez Jezusa, pomaga nam rozważać te słowa w sercu i według nich kształtować nasze życie. Ona również wprowadza nas w głębsze rozumienie czynów Zbawiciela. Różańcowe tajemnice kierują naszą uwagę szczególnie na chrzest Jezusa w Jordanie, na cud przemiany wody w wino, dokonany w Kanie Galilejskiej, na publiczne nauczanie Jezusa, na wydarzenia, jakie dokonały się na górze Tabor, a także na niezwykłą tajemnicę Eucharystii, którą Jezus przekazał Kościołowi w Wieczerniku. Dziękujemy Maryi za dar wprowadzania nas w słowa i czyny Jezusa, dokonane w czasie, gdy przemierzał miasta i wioski, gdy szedł do ludzi chorych i zagubionych, gdy karmił głodnych i uwalniał opętanych od złego ducha. Dziś to dziękczynienie wyrażą nasi przedstawiciele, spełniający różne zawody w świecie, starając się w swoich środowiskach pracy, w miejscach publicznych, dawać świadectwo chrześcijańskiego życia. Będą oni podchodzić przed obraz Matki Bożej Miłosierdzia, by tam złożyć znak wdzięczności – różę koloru różowego.
Wyznaczone osoby – przedstawiciele różnych zawodów – podchodzą kolejno do mikrofonu. Każda z nich, po odczytaniu tekstu, podchodzi i wkłada róże do flakonu 3.
1. Maryjo, po trzydziestu latach wspólnego życia z Jezusem w Nazarecie, nadszedł czas rozstania. Jezus odszedł z domu, by pójść rozpocząć następny etap swej zbawczej misji. Swoim sercem i swoją modlitwą szłaś za Nim, gdy udawał się nad Jordan, by przyjąć od Jana chrzest oraz by przyjąć Ducha Świętego, który zstąpił na Niego w postaci gołębicy. Dziękujemy Ci, Maryjo, że pomagasz nam rozumieć i przeżywać to misterium.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
2. Wpatrujemy się, Maryjo, nasza najlepsza Matko, w wydarzenia, jakie dokonały się w Kanie Galilejskiej. Wpatrujemy się w Ciebie, wsłuchujemy się w Twoje, rozważamy Twoje działania, a przede wszystkim kontemplujemy słowa i czyny Jezusa. Odkrywamy znaczenie cudu, jakiego On dokonał przemieniając wodę w wino. Dziękujemy Ci za Twoją obecność przy nas, gdy staramy się rozważać to misterium w różańcu świętym.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
3. Trzecia tajemnica światła prowadzi nas w świat nauczenia Jezusa i Jego publicznej działalności. On głosi królestwo Boże i wzywa do nawrócenia. Rozważając Jego słowa i czyny zwracamy się do Ciebie, Maryjo, abyś była naszą Przewodniczką. Ty żyłaś w świetle, a ciemności grzechu i błędu nigdy Cię nie dotknęły. Dziękujemy Ci za to, że wspierasz nas w naszym dążeniu do kroczenia drogą światła, do poznawania tajemnic królestwa Bożego i wysiłku nawrócenia.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
4. Maryja nie była z Jezusem i uczniami na górze Tabor. Ona o wiele wcześniej niż uczniowie poznała tajemnicę Jezusa i została napełniona Duchem Świętym. W Jej Niepokalanym Sercu z mocą rozlegał się głos, że Jej Syn jest Synem Ojca niebieskiego. Ona jest przy nas, gdy rozważamy to misterium w różańcu. Dziękujemy Jej za to, że ukazuje nam Jezusa, pomaga poznać Ojca i uczy wsłuchiwać się w natchnienia Ducha Świętego.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
5. Maryja wprowadza nas również w tajemnicę Eucharystii. Ojciec Święty Jan Paweł II ukazał nam Ją jako Niewiastę Eucharystii wyjaśniając, że Ona uczy nas słuchać słowa Bożego, składać siebie w ofierze z Jezusem i przeżywać najgłębszą komunię z Synem Bożym. Gdy rozważamy w różańcu piątą tajemnicę światła, Ona zawsze jest z nami. Dziękujemy Jej za tę obecność i wstawiennictwo.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
L5: Różańcowe tajemnice światła ukazują nam Jezusa, który idzie do ludzi. Przemawia do tłumów, rozmawia z różnymi osobami, powołuje uczniów, zakłada Kościół. W swej posłudze dociera do wszystkich, głosi Ewangelię ubogim, więźniom ogłasza wolność, a niewidomym przejrzenie. Do tego świata posyła nas, swoich uczniów. Odnowił nas i umocnił przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Dał nam nowe siły do modlitwy i do niesienia ludziom Ewangelii. Śpiewamy więc wielkanocne „alleluja”. Radujemy się z Maryją i z całym Kościołem zmartwychwstaniem Pana.
Śpiew: „Zmartwychwstał Pan”.
Ref.: Zmartwychwstał Pan i żyje dziś, blaskiem jaśnieje noc
Nie umrę, nie lecz będę żył, Bóg okazał swą moc
Krzyż to jest brama Pana, jeśli chcesz przez nią wejdź
Zbliżmy się do ołtarza, Bogu oddajmy cześć.
1. Dzięki składajmy Mu, bo wielka jest Jego łaska
Z grobu powstał dziś Pan, a noc jest pełna blasku
Chcę dziękować Mu i chcę Go dziś błogosławić
Jezus, mój Pan i Bóg, On przyszedł aby nas zbawić.
2. Lepiej się uciec do Pana, niż zaufać książętom
Pan, moja moc i pieśń, podtrzymał gdy mnie popchnięto
Już nie będę się bał – cóż może zrobić mi śmierć?
Nie, nie lękam się i śpiewam chwały pieśń.
3. Odrzucony Pan stał się kamieniem węgielnym
Pan wysłuchał mnie, On jest zbawieniem mym
Cudem staje się noc, gdy w dzień jest przemieniona
Tańczmy dla niego dziś, prawica Pańska wzniesiona.
Bolesne tajemnice różańca
L4: Różańcowy szlak prowadzi nas od rozważania tajemnic światła do kontemplacji Jezusa cierpiącego. To niewątpliwie najtrudniejszy odcinek tego wędrowania z Jezusem przez Jego życie. Bycie blisko Jezusa w Jego męce w Ogrójcu, w okrutnym biczowaniu, niezwykle bolesnym cierniem ukoronowaniu, a także w Jego drodze krzyżowej i wielogodzinnym konaniu w męce na krzyżu, to niezwykłe doświadczenie. Rozważamy te tajemnice z Maryją. Ona, Matka Bolesna, wprowadza nas w świat Jezusowej męki. Ona uczy nas przeżywać to niezwykłe misterium zbawienia. Dziękujemy Jej za tę matczyną miłość i troskę. Dziś dziękczynną modlitwę wypowiedzą osoby, które w różny sposób doświadczyły cierpienia lub posługują cierpiącym. One też złożą przed Jej obrazem czerwoną różę.
Wyznaczone osoby – przedstawiciele dotkniętych chorobą – podchodzą kolejno do mikrofonu. Każda z nich, po odczytaniu tekstu, podchodzi i wkłada róże do flakonu 4.
1. Bolesna Matko, Twoje Serce było blisko Jezusa, gdy po wyjściu z Wieczernika udał się na modlitwę do ogrodu oliwnego. Była to trudna modlitwa. Modlitwa walki. Jej istotę wyrażały słowa: „Nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”. Ty musiałaś wypowiadać podobne słowa, gdyż w Twoim Sercu nie było buntu wobec Boga, lecz pełna akceptacja Jego planu zbawienia. Dziękujemy Ci, najlepsza Matko, za Twoją obecność przy nas, gdy w różańcu rozważamy tajemnicę modlitwę Jezusa w Ogrójcu.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
2. Bolesna Matko, Twoje Serce przenikał miecz boleści, gdy Jezus został skazany na ubiczowanie i na Jego ramiona spadały niezliczone uderzenia biczów. On przyjmował Je cierpliwie, jednocząc się z wszystkimi ludźmi, którzy w ciągu wieków doznawali i doznają cierpienia, a uderzenia biczów wyrażały destrukcyjne działanie grzechów popełnionych przez człowieka. Ty, o Matko, byłaś z Nim zjednoczona i rozumiałaś znaczenie tej męki. Gdy rozważamy ją w różańcu, jesteś przy nas i pomagasz nam jednoczyć się z Jezusem. Dziękujemy Ci, Maryjo.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
3. W kolejnej tajemnicy bolesnej rozważamy cierniem ukoronowanie Jezusa. Ból spowodowany przez cierniową koronę, złożoną na głowie, był spotęgowany wyśmiewaniem, opluwaniem i poniżaniem. Jesteśmy przy Jezusie, gdy przeżywa to ogromne cierpienie i powtarzamy cierpliwie „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi”. Dziękujemy Ci, Maryjo, za Twoją modlitwę za nas grzeszników.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
4. Cierpienia Jezusa niosące krzyż na Golgotę przeżywaliśmy, szczególnie w Wielkim Poście, podczas nabożeństwa Drogi krzyżowej. W ciągu całego roku rozważamy to misterium w różańcu. Modlimy się w nim do Maryi i doświadczamy Jej obecności. Wołamy także do naszego Ojca niebieskiego: „Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i całego świata”. Dziękujemy Ci, Matko Bolesna, za Twoją obecność, gdy w różańcu rozważamy cierpienia Jezusa i gdy sami doznajemy bólu.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
5. „Niewiasto, oto syn Twój – Synu, oto Matka Twoja”. Niedawno, w Wielki Piątek, usłyszeliśmy na nowe to słowa, gdy w liturgii odczytywany był opis Męki Pańskiej. W tym szczególnym dniu słowa Jezusa przemawiały do nas jeszcze mocniej. Przyjęliśmy na nowo Maryję do naszego życia, by jeszcze bardziej Jej zaufać i z Nią przeżywać wszystkie tajemnice Jezusa. Dziś dziękujemy Jej za macierzyńską miłość i opiekę. Dziękujemy również za to, że jest z nami zawsze, gdy w różańcu rozważamy tajemnicę ukrzyżowania Jezusa.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
L5: Wielkim przeżyciem dla wierzącego człowieka jest rozważanie męki Jezusa. Dziękujemy Bogu za to, że w modlitwie różańcowej możemy ciągle na nowo wracać do tego zbawczego misterium. Jezus mówił do św. Faustyny: „Jedna godzina rozważania mojej bolesnej męki większą zasługę ma aniżeli cały rok biczowania się aż do krwi; rozważanie moich bolesnych ran jest dla ciebie z wielkim pożytkiem, a mnie sprawia wielką radość” („Dzienniczek” 369). Rozważaliśmy mękę Jezusa, szczególnie w Wielkim Poście. Byliśmy z Jezusem na Golgocie. Dziś wielbimy Go jako Zmartwychwstałego dziękując Mu za dzieło odkupienia, którego dokonał, za strumienie łask, które w swoim miłosierdziu na nas wylał.
Śpiew: „Otrzyjcie już łzy płaczący”.
1. Otrzyjcie już łzy płaczący, żale z serca wyzujcie,
Wszyscy w Chrystusa wierzący, weselcie się, radujcie.
Bo zmartwychwstał samowładnie, jak przepowiedział dokładnie.
Alleluja, alleluja, niechaj zabrzmi: „Alleluja”!
2. Darmo kamień wagi wielkiej Żydzi na grób wtoczyli,
Darmo dla pewności wszelkiej zbrojnej straży użyli,
Na nic straż, pieczęć i skała nad grobem Pana się zdała.
Ref.
3. Bóg wszechmocny, Bóg natury, wyższy nad wszystkie twory,
Wstaje z grobu, kruszy mury, nie zna żadnej zapory;
Zdjęta trwogą straż upada i prawie sobą nie włada.
Ref.
4. Bądźmy przeto zapewnieni, że choć wszyscy pomrzemy,
Z grobu kiedyś obudzeni, także zmartwychwstaniemy.
I że potem już bezpiecznie z Bogiem żyć będziemy wiecznie.
Ref.
5. Jezu Chryste, dobry Panie! Ciebie kornie prosimy:
Niech przez Twoje zmartwychwstanie, gdy i my powstaniemy,
Z wybranymi Twymi w niebie wiecznie oglądamy Ciebie.
Ref.
Chwalebne tajemnice różańca
L4: Tajemnice chwalebne rozważamy na końcu różańcowego szlaku. One wskazują na rzeczywistość, która istnieje po drugiej stronie śmierci. Kierujemy więc nasz wzrok ku zmartwychwstaniu i przyszłemu życiu. Świętujemy wraz z całym Kościołem, a przede wszystkim z Maryją, Oktawę Zmartwychwstania Chrystusa. To jeden dzień liturgiczny trwający osiem dni kalendarzowych. Ten długi, święty dzień, kończy się w Niedzielę Miłosierdzia. Strumienie darów, wysłużonych przez Jezusa na krzyżu, wylewają się na wszystkich, którzy z ufnością zbliżają się do Zbawiciela. Przez nasze czuwanie pragniemy jeszcze bardziej otworzyć się na te dary. Pragniemy również dziękować Maryi za Jej obecność w naszej modlitwie, zarówno w czasie świętowania tego czasu wielkanocnego jak i wtedy, gdy rozważamy w różańcu tajemnice zmartwychwstania i wniebowstąpienia, zesłania Ducha Świętego oraz Jej wniebowzięcia i ukoronowania. Modlitwę dziękczynną wypowiedzą przedstawiciele tych, którzy swoim powołaniem przypominają całemu Kościołowi o świecie przyszłym. Są to kapłani, którzy pozostają w celibacie oraz siostry zakonne i dziewice konsekrowane, które ze względu na królestwo niebieskie pozostają w stanie bezżennym, obierając Jezusa za swego Oblubieńca.
Wyznaczone osoby – przedstawiciele kapłanów i osób konsekrowanych – podchodzą kolejno do mikrofonu. Każda z nich, po odczytaniu tekstu, podchodzi i wkłada róże do flakonu 5.
1. „Raduj się i wesel Panno Maryjo, alleluja. Bo Ten, któregoś zrodziła, alleluja. Zmartwychwstał, jak zapowiedział, alleluja. Módl się za nami do Boga, alleluja”. Tymi słowami modli się Kościół w okresie wielkanocnym. Poprzez tę modlitwę łączy się z Maryją w przeżywaniu radości zmartwychwstania. Ona, mając Niepokalane Serce, przeżywa najczystszą i najpełniejszą radość. Jako Matka zaprasza nas, swoje dzieci, do udziału w radości, która płynie ze spotkania z Jezusem zmartwychwstałym, a także z głębokiego zrozumienia, że Jego zmartwychwstanie jest nowym stworzeniem. Jezus wszystko czyni nowe. Dziś dziękujemy Jej za uczenie nas paschalnej radości.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
2. „Jeśliś razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga... Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3,1.3). Tak uczy nas św. Paweł, ale my nie zawsze umiemy żyć prawdą tych słów. Łatwiej nam zanurzyć się w sprawach tego świata, niż pamiętać o tym, że nasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu i że powinniśmy szukać tego, co w górze. Tej umiejętności uczy nas nieustannie Maryja. Jej Niepokalane Serce, kochające Jezusa całą swoją mocą, było przy Nim, gdy odszedł do nieba. Dziękujemy Jej, że uczy nas takiego życia. Przypomina nam o tej prawdzie zawsze, gdy rozważamy w różańcu tajemnicę wniebowstąpienia Pana Jezusa.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
3. „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić” (Dz 2,1-4). Z Apostołami była Maryja. Modliła się z nimi i uczyła ich modlitwy pełnej wiary, modlitwy o Ducha Świętego. Nas również uczy takiej modlitwy. Dziękujemy Jej za ten dar. Dziś szczególnie dziękujemy za Jej obecność przy nas, gdy rozważamy w różańcu tajemnicę zesłania Ducha Świętego.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
4. W Starym Testamencie psalmista modlił się słowami: „Córa królewska wchodzi pełna chwały, odziana w złotogłów. W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, za nią prowadzą co ciebie dziewice, jej druhny” (Ps 45,14-15). Zewnętrzne ozdoby są tylko bladym odbiciem wspaniałości Niepokalanego Serca Maryi. Ona była całkowicie napełniona obecnością Boga, przeniknięta Jego pięknem i świętością, Jego miłością i dobrocią. Została z ciałem i duszą wzięta do nieba. Cieszy się, gdy my, Jej dzieci, jesteśmy przy Niej w Jej przeżyciach, w Jej drodze do nieba. Przeżywamy tę prawdę najczęściej wtedy, gdy rozważamy ją w różańcu. Dziś dziękujemy Maryi za dar Jej obecności z nami w tej modlitwie.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
5. W Magnificat Maryja śpiewa: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim” (Łk 1,46-47). Uwielbienie Boga i radowanie się w Bogu – to dwa szczególne przeżycia, które towarzyszyły Maryi przez całe życie. Swoją nową jakość zyskały, gdy została wzięta do nieba i ukoronowana na Królową nieba i ziemi. Jest Królową i Matką. Jej królewska władza jest władzą macierzyńską. Jest królowaniem przez miłość i obdarzenie życiem. Oddajemy Jej cześć jako Królowej i zawierzamy Jej swoje życie jako Matce. Dziś dziękujemy Jej za dar rozważania w różańcu tajemnicy nieba, gdzie wstąpił Chrystus i gdzie Ona, zjednoczona z Nim, uczestniczy w Jego królowaniu w niebie i na ziemi.
Wszyscy: „Zdrowaś Maryjo”.
L5: Bardzo potrzebujemy rozważań, których treścią jest zmartwychwstanie Chrystusa i Jego wniebowstąpienie, w których doświadczamy zstąpienia Ducha Świętego, a także tych, w których wpatrujemy się w Maryję wniebowziętą i ukoronowaną na Królową nieba i ziemi. Nasze życie bowiem zmierza ku tej niebieskiej rzeczywistości. Stamtąd, od Chrystusa zmartwychwstałego, który zasiada po prawicy Ojca, spływa na nas wszelkie błogosławieństwo. Tam jest ostateczny cel naszego życia. Niepokalane Serce Maryi tryumfuje i raduje się zawsze, gdy Jej dzieci z ufnością zwracają się do Jezusa, błagając o Jego miłosierdzie i otrzymują dar przebaczenia, a po śmierci otwiera się przed nimi brama nieba. Wpatrując się w tę niebieską rzeczywistość śpiewajmy na cześć naszej Królowej.
Śpiew: „Królowej Anielskiej śpiewajmy”.
1. Królowej Anielskiej śpiewajmy, - Różami uwieńczmy Jej skroń; - Jej serca w ofierze składajmy, - Ze łzami wołajmy doń: - O Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam. - O Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam.
2. Przez Ciebie, o Matko miłości, - Łask wszelkich udziela nam Bóg; - A my Ci hołd dajem wdzięczności, - Upadłszy do Twoich nóg. - O Lilijo, jakżeś Ty wspaniała: - Wszelkich cnót rozlewasz woń!
3. O Tronie, Ty Boga wiecznego, - O Słońce nadziei i łask, - O Różdżko przedziwna Jessego, - Jak wielki cnót Twych jest blask. - O, Maryjo, bądź nam pozdrowiona, - Bądź Ty zawsze Matką nam!
P: Słowo podsumowujące celebrację i wprowadzające do adoracji Najświętszego Sakramentu (jeśli czas pozwoli na chwilę adoracji). Jeśli adorację będzie, przeżywamy ją w ciszy.