Z Imeldą, Franciszkiem i Hiacyntą
pobierz prezentację: ADORACJA
NAJŚWIĘTSZEGO
SAKRAMENTU
Z błogosławionymi
Imeldą, Hiacyntą i Franciszkiem
Na ekranie rzutnika lub na sztaludze ustawionej na widocznym miejscu znajdują się portrety z błogosławionymi Imeldą, Hiacyntą i Franciszkiem. W czasie trwania nabożeństwa na ekranie i sztaludze można zmieniać portrety (według uwag zamieszczonych przy każdej stacji).
Przy każdej stacji można odmawiać lub śpiewać tradycyjną aklamację lub wykorzystać aklamację
K: Klękam przed Tobą Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
(nuty na stronie)
Poszczególne stacje Drogi krzyżowej zapowiada ksiądz. Ksiądz prowadzi również (śpiewa lub recytuje) aklamację przy każdej stacji. O przeczytanie pierwszej części poszczególnych rozważań można poprosić 14 osób spośród młodzieży, drugą część czyta ksiądz.
Wstęp
Ksiądz: Dzisiejsza Droga Krzyżowa będzie w całości połączona z Adoracją Najświętszego Sakramentu. Dar świętości, który przyjmujemy, to pragnienie Jezusa, aby nas zjednoczyć ze sobą. Komunia święta, którą przyjmujemy podczas Mszy świętej jest takim zjednoczeniem, tym ściślejszym im bardziej umiemy i chcemy odpowiedzieć na to pragnienie Pana. Podczas tej Adoracji spróbujmy odkryć na nowo dary pobożności i bojaźni Bożej. Pomyślmy, co to znaczy postępować po Bożemu i stawiać Pana Boga zawsze na pierwszym miejscu w swoim życiu. Naszymi przewodnikami na tej drodze będą bł. Imelda, która jest patronką dzieci pierwszokomunijnych oraz bł. Franciszek i bł. Hiacynta, dzieci z Fatimy, którym objawiła się Maryja.
Dwie osoby – dziewczyna i chłopiec - wychodzą na środek kościoła (kaplicy) i „przedstawiają” wszystkim obecnym sylwetki błogosławionych:
Dziewczyna: (na ekranie lub sztaludze pojawia się zdjęcie bł. Imeldy) Bł. Imelda Lambertini żyła w XIV wieku. Jest najmłodszą świętą Dominikanką. Wstąpiła do zakonu, gdy miała dziewięć lat. Tak bardzo i tak wytrwale prosiła, że przekonała do swojej decyzji zarówno rodziców jak i siostry Dominikanki. W klasztorze była bardzo szczęśliwa. Ale również, z dwóch powodów, bardzo cierpiała. Cierpiała dlatego, że będąc dzieckiem nie miała siły spełniać wszystkich zakonnych obowiązków. I dlatego, że nie mogła przystępować do Komunii świętej. W tamtych czasach Komunię świętą dzieci mogły przyjąć dopiero, gdy miały dwanaście lat.
Chłopiec: Imeldzie w cudowny sposób pomógł Pan Jezus. W wigilię uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego 12 maja 1333 roku, gdy po Mszy świętej Imelda modliła się w kościele, nad jej głową pojawiła się, promieniująca niezwykłym blaskiem i zapachem, Najświętsza Hostia. Zdumione siostry zawołały księdza. Ten zrozumiał, co cud oznacza. Podał tę cudowną Hostię Imeldzie, jako jej Pierwszą Komunię świętą. Dlatego Imelda jest patronką dzieci, które przygotowują się do Pierwszej Komunii świętej.
Dziewczyna: (na ekranie lub sztaludze pojawia się zdjęcie Hiacynty i Franciszka) Rodzeństwo z Fatimy - błogosławieni Hiacynta i Franciszek Marto byli zwykłymi dziećmi, pilnowali owiec na pastwiskach, pomagali rodzicom w pracach domowych i przy uprawie roli. Lubili bawić się, śmiać, tańczyć, śpiewać. W 1916 roku trzy razy ukazał im się anioł. W czasie trzeciego objawienia trzymał w rękach kielich, a nad nim Hostię. Z Hostii do kielicha kapała krew. Anioł pokazał dzieciom jak należy adorować Pana Jezusa i nauczył ich modlitwy, którą mieli w czasie adoracji odmawiać. To spotkanie bardzo zmieniło dzieci, przygotowało je na spotkanie z Maryją.
Chłopiec: Przez sześć miesięcy, od 13 maja do 13 października 1917 roku, dzieciom ukazywała się Matka Boża. W czasie kolejnych objawień Maryja prosiła je, aby codziennie odmawiały różaniec i pokutowały w intencji nawrócenia grzeszników. W ten sposób miały wynagradzać za winy ludzi wobec Jej Niepokalanego Serca. Prosiła też o Komunię świętą wynagradzającą Jej Niepokalanemu Sercu w pierwsze soboty miesiąca. Hiacyncie i Franciszkowi najpierw nie wierzono, dokuczano im, próbowano ich zmusić, aby zaprzeczyły, że widują Maryję. Zamknięto ich nawet w więzieniu. Ale oni się nie ulękli. Wytrwale realizowali swoim życiem prośby Maryi. Zamiast dziecięcych, beztroskich zabaw pojawiła się w ich życiu nieustanna modlitwa i pokuta. Dla Maryi odmawiali sobie niemal każdej przyjemności. Każde cierpienie przyjmowali z radością i ofiarowywali je matce Bożej. Rok po objawieniach Franciszek ciężko zachorował na zapalenie płuc. Zmarł 4 kwietnia 1919 roku. Miał wtedy niespełna 11 lat. 20 lutego 1920 roku, w wieku 10 lat, do nieba odeszła Hiacynta.
Śpiew:
1. Pod Twym krzyżem klękam, Panie,
widzę Cię…
Nic mi Ciebie nie przysłoni
kiedy wiem,
że Twa miłość to sprawiła
i Ty sam
- na świętości dar odpowiedź
dać dziś mam.
Ref. Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
2. Twoim darem i Twą łaską
to, co mam…
Na ramiona, choć nie umiem,
wezmę sam
to, co dzisiaj, Święty Panie
dla mnie masz
Święty, Święty – wołam widząc
Twoją twarz.
Ref.
3. W Twoich świętych, Święty Boże,
widzę Cię…
Z nimi razem pragnę wielbić
Imię Twe.
Adorując krzyż Twój ruszę
Z Tobą dziś.
Twoi święci mi pomogą
z Tobą iść.
Ref.
Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Śpiew: Pieśń na wystawienie Najświętszego Sakramentu
Ksiądz: Panie Jezu klękamy przed Tobą obecnym w Najświętszym Sakramencie. Rozpoczynamy Drogę Krzyżową. Chcemy w blasku Twojej obecności przejść dzisiaj oczami naszej wiary czternaście bolesnych stacji Drogi Krzyżowej. Twoje Ciało upadające na drodze, wyszydzone, obnażone z szat, przybite do krzyża, ale ostatecznie zwycięskie, bo zmartwychwstałe, jest obecne pośród nas. Pozwól nam wpatrywać się w Ciebie i iść za Tobą. Sami chcemy stać się świadkami tych wydarzeń, które miały miejsce dwa tysiące lat temu. Może podczas dzisiejszej modlitwy - adoracji odkryjemy, że i my tam wtedy byliśmy?!
Stacja I
Panie Jezu adorujemy Ciebie, gdy z miłości przyjmujesz niesprawiedliwy wyrok skazujący Cię na śmierć.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
Ksiądz: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
Wszyscy: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 1: Podczas objawienia 13 lipca Matka Boża powierzyła dzieciom z Fatimy sekret mówiąc, że nie wolno go nikomu wyjawić. Wkrótce potem dzieci zostały aresztowane i zamknięte w więzieniu na dwa dni, przez niechętne Kościołowi władze gminy Vila Nova de Ourém. Były upokarzane i straszone, lecz zniosły z odwagą przesłuchania, nie ulękły się pogróżek i nie zdradziły przekazanych im przez Matkę Bożą sekretów.
Ksiądz: Oczami wiary wędrujemy do pałacu Piłata, gdzie niewinny Pan Jezus został skazany na najwyższy możliwy wyrok. Jeśli my, choć raz swoim niesprawiedliwym słowem osądziliśmy bliźniego, to znaczy, że też tam byliśmy. I to niestety po stronie Piłata.
Chwila adoracji w ciszy.
Wszyscy: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja II
Panie Jezu adorujemy Ciebie, gdy z miłością przyjmujesz na swoje ramiona krzyż.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 2: W roku 1330 starszy brat Imeldy Guido zawarł małżeństwa z hrabianką Giuseppiną de Malavolti. Zgodnie z ówczesnymi zwyczajami, para zamieszkała w domu pana młodego, czyli w pałacu hrabiego Egano Lambertini. Od tego czasu w domu Imeldy miały miejsce nieustanne odwiedziny, odbywały się huczne imprezy towarzyskie. Imelda bardzo cierpiała z tego powodu, tęskniła bowiem za skupieniem i ciszą modlitewną. Niestety z obowiązku często musiała uczestniczyć w tych rodzinnych spotkaniach.
Ksiądz: Oczami wiary widzimy jak na wewnętrznym dziedzińcu pałacu, czyli pretorium, żołnierze włożyli na ramiona Pana Jezusa Krzyż. Jeśli my, choć raz nałożyliśmy na drugiego człowieka zbyt ciężki obowiązek, to znaczy, że też tam byliśmy. Pomagając żołnierzom.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja III
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało, przygniecione ciężarem krzyża podczas pierwszego upadku.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 3: Dużą krzywdą dla dzieci było niezrozumienie ze strony wielu ludzi. Nawet pani Marto, matka Hiacynty i Franciszka z oburzeniem i niedowierzaniem przyjęła słowa swoich dzieci. Większość mieszkańców miasteczka wyśmiewała i żartowała z nich. Wydawało się, że są to trudności nie do pokonania. Dzieci jednak wytrwale modliły się tak, jak nakazała im Pani.
Ksiądz: Oczami wiary widzimy jak podczas drogi Pan Jezus potknął się i upadł. Może potknął się o nogę kogoś z miejskiego tłumu, który obojętnie przyglądał się skazańcom idącym na śmierć. Jeśli my, choć raz podłożyliśmy komuś nogę wyrządzając mu tym krzywdę, to znaczy, że też tam byliśmy. Tylko szkoda, że w obojętnym tłumie.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja IV
Panie Jezu adorujemy Ciebie, gdy spotykasz swoją Matkę, Tę, którą kochałeś i która kochała Ciebie.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
Ksiądz: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
Wszyscy: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 4: Mama Imeldy bardzo wcześnie zaczęła zabierać swoją małą córkę do kościoła. Imelda wiele razy wypytywała mamę, po co ludzie, pod koniec Mszy Świętej, idą do ołtarza, „co tam dostają”. Mama natomiast tłumaczyła jej, że tam Pan Jezus zstępuje do ludzkich serc. To był początek ogromnej tęsknoty Imeldy, by przyjąć Pana Jezusa do serca w Komunii świętej.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy najpiękniejsze spotkanie podczas tej okrutnej drogi. Pan Jezus spotyka swoją kochaną Matkę. Takie spotkanie, to największe szczęście dla Matki i najlepsza pociecha dla Syna. Jeśli my, choć raz sprawiliśmy radość naszym matkom, to znaczy, że też tam byliśmy. Na szczęście tym razem po stronie Pana Jezusa.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja V
Panie Jezu adorujemy Ciebie, gdy Szymon Cyrenejczyk pomaga Ci w niesieniu krzyża.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 5: Jesienią 1916 r. dzieciom z Fatimy objawił się anioł, trzymający w rękach kielich, a nad nim hostię, z której spływały krople krwi. Anioł uklęknął obok dzieci i powiedział im, by odmawiały modlitwę do Trójcy Przenajświętszej, Najświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, przepraszając za wszelkie grzechy, świętokradztwo i obojętność wiernych. Od tego czasu dzieci zaczęły gorliwie się modlić w intencjach przekazanych im przez anioła. Franciszek spędzał wiele czasu na modlitwie przed tabernakulum. W ten sposób pragnął towarzyszyć znieważanemu przez ludzi Chrystusowi.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy jak Szymon z Cyreny zostaje przymuszony przez żołnierza, żeby pomógł Panu Jezusowi w niesieniu Krzyża. Jeśli my, choć raz pomogliśmy drugiemu człowiekowi powstać spod ciężaru grzechów, to znaczy, że też tam byliśmy. I nie ważne, że po stronie przymuszonego Szymona. Ważne, że pomogliśmy.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja VI
Panie Jezu adorujemy Ciebie, gdy Święta Weronika ociera Ci twarz.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 6: Objawienia Matki Boskiej wzbudziły w Hiacyncie głęboką litość nad grzesznikami i współczucie na myśl o czekających ich po śmierci cierpieniach. Modliła się o nawrócenie grzeszników i podejmowała pokutę w ich intencji. W ten sposób odkrywała ich prawdziwe oblicze, oblicze ukochanych dzieci bożych.
Ksiądz: Oczami wiary widzimy jak odważna kobieta biegnie drogą i ociera twarz Pana Jezusa. Odkrywa Jego prawdziwe oblicze. Jeśli choć raz otarliśmy komuś twarz. Jeśli przywróciliśmy komuś dobre imię, to znaczy, że też tam byliśmy. I to z chustą w ręku obok Weroniki.
Chwila adoracji w ciszy.
Wszyscy: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja VII
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało, przygniecione po raz drugi ciężarem krzyża.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 7: Imeldzie towarzyszyła nadzwyczaj wielka miłość do Eucharystii oraz gorliwe pragnienie świętości. Ta miłość do Pana Jezusa rozlewała się również na miłość do wszystkich ludzi. Imelda wszystkim życzyła dobra, i o to modliła się dla tych, których znała. Mnich Celso di Sasseferrato, który pod koniec XVI wieku napisał najstarszą pracę o Imeldzie, stwierdził: Po swoim wstąpieniu do Zakonu, w dyscyplinie i świętości obyczajów Imelda przewyższała inne siostry, które w swym wieku i liczbie lat życia zakonnego były o wiele bardziej posunięte.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy Pana Jezusa, który upadł pchnięty przez popędzającego Go żołnierza. Było to już w połowie drogi. Jeśli choć raz życzyliśmy komuś czegoś złego, to znaczy, że też tam byliśmy. I to niestety w oddziale żołnierzy. Złych żołnierzy.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja VIII
Panie Jezu adorujemy Twoje Cię, gdy upominasz płaczące kobiety.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 8: W więzieniu Franciszek i Hiacynta oraz ich kuzynka Łucja wzajemnie podtrzymywali się na duchu i często odmawiali różaniec. Dzieci zapraszały do modlitwy także współwięźniów i uczyły ich miłości do Boga oraz zachęcały do życia po chrześcijańsku. W trosce o siostrę Hiacyntę, która bardzo tęskniła do rodziców, Franciszek modlił się o odwagę dla niej: „Boże, proszę, aby Hiacynta nie bała się. Odmówię za nią „Zdrowaś Maryjo”.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy stojące w cieniu drzew kobiety płaczące nad losem Pana Jezusa. Chcą Go pocieszyć najlepiej jak potrafią, płaczą, by ukoić Jego cierpienie. Jeśli choć raz pomogliśmy komuś płacząc razem z nim, pocieszając go, czy modląc się za niego, to znaczy, że też tam byliśmy. Staliśmy pod drzewem pocieszając Pana Jezusa.
Chwila adoracji w ciszy.
W:Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja IX
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało, które po raz trzeci upada pod ciężarem krzyża.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 9: Pan Jezus w cudowny sposób podarował siebie małej Imeldzie w Komunii Świętej. Siostry były tym głęboko poruszone. Gdy po kilkunastu minutach wróciły do kaplicy, sądząc, że Imelda powoli będzie kończyć dziękczynienie, zobaczyły, że dziewczynka już zmarła. Zmarła z miłości do Pana Jezusa w Eucharystii. Przypomniały sobie jej słowa: „Powiedzcie, kochane siostry, jak to jest możliwe, Boga do swojego serca przyjąć, nie umierając przy tym z miłości do Niego?” Doczesne ciało było jakby zbyt ciasne, by pomieścić przeogromną radość ze spotkania ze Zbawicielem. Po zjednoczeniu z Panem Jezusem, rzeczywiście obecnym w Przenajświętszym Sakramencie, nastąpiło zjednoczenie na niebiańskiej uczcie weselnej, dokąd Imelda weszła na skutek ogromnej miłości i szczęścia.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy jak Pan Jezus upadł. Był już tak blisko końca drogi, ale brakło mu sił. Wszystkie, które miał, oddał dla wypełnienia swojej misji odkupienia świata. Oddał za nas i dla nas swoje życie. Jeśli my, choć raz pomyśleliśmy, że jesteśmy w stanie oddać swoje życie z miłości dla Jezusa, to znaczy, że też tam byliśmy. Kochający do końca, jak Jezus.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja X
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało obnażone na górze ukrzyżowania.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 10: W chwili, gdy dokonał się cud eucharystyczny, do kaplicy przyszły pozostałe siostry zwabione niezwykłym zapachem i światłem. Patrzyły z podziwem na cud i zwróconą ku Hostii Imeldę. Siostry posłały po kapłana. Przybył o. Aldrovando, ubrany w szaty liturgiczne. Wyciągnął przed siebie rękę, w której trzymał złotą patenę. Wtedy Hostia powoli zaczęła opadać i spoczęła na patenie. Kapłan zwrócił się do promieniującej ze szczęścia dziewczynki: Ecce Agnus Dei… Spójrz, oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata… Imelda uklęknęła i otwarła delikatnie swoje usta, by do ust, z drżących rąk kapłańskich, przyjąć Tego, który zechciał w tak cudowny sposób spełnić jej serdeczną tęsknotę. Ten, na którego tak często patrzyła przyszedł do niej umęczony i zmartwychwstały w Najświętszej Hostii.
Ksiądz: Oczami wiary widzimy jak żołnierze zdejmują ubranie z Pana Jezusa, pokazały się wszystkie rany zadane Mu podczas męki. Jeśli my, choć raz niegodnie przyjęliśmy Komunię świętą zadając w ten sposób ból Panu Jezusowi, to znaczy, że też tam byliśmy. Niestety w gronie tych, którzy zadawali rany, by je pokazać całemu światu.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja XI
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało przybite do Krzyża na Golgocie.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 11: Rząd Portugali wszelkimi dostępnymi sobie środkami starał się zniszczyć kult Maryjny. Z czasem prześladowania bardzo się nasiliły, zabraniano dostępu do doliny, wielokrotnie robiono zamachy na miejsce objawień. Siły zła przyczyniły się do cierpień wielu pielgrzymów i mieszkańców Fatimy, po organizowanych prześladowaniach często płynęły łzy bólu matek pobitych czy aresztowanych ludzi.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy jak miarowe uderzenia młotka przeplatają się z okrzykami bólu. Źli ludzie powoli kończą swe dzieło. Jeśli my, choć raz komuś zadaliśmy ból, na przykład bijąc go, to znaczy, że też tam byliśmy. Z młotkiem w ręku.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja XII
Panie Jezu adorujemy Twoje martwe Ciało wydane na śmierć dla naszego zbawienia.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret bł. Imeldy)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 12: Życie Imeldy także dzisiaj ma ogromne znaczenie. Postawa miłości do Jezusa obecnego w Eucharystii nie zależy od czasu, ponieważ On w Przenajświętszym Sakramencie jest zawsze ten sam, rzeczywiście obecny. Imelda jest patronką dzieci przystępujących pierwszy raz do Komunii Świętej. Dla dzieci wyprasza u Boga łaski dobrej pierwszej Komunii Świętej, pobudzenie ich do umiłowania Najświętszego Sakramentu oraz do wytrwałej, ciągłej miłości do Jezusa Eucharystycznego przez wszystkie lata życia.
Ksiądz: Oczami wiary widzimy, że Pan Jezus już umarł. Cały świat pogrążył się w ciszy. Jeśli teraz, podczas tej drogi krzyżowej, choć raz poczuliśmy pragnienie częstego przyjmowania Komunii świętej czy częstszej Adoracji Najświętszego Sakramentu, to znaczy, że też tam byliśmy. Na szczęście w dobrym miejscu. Pod krzyżem, wpatrując się w święte Ciało Pana.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja XIII
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało zdjęte z krzyża i złożone w ramionach Matki.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portret błogosławionych Hiacynty i Franciszka)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 13: Franciszek był chłopcem spokojnym, wrażliwym, uczuciowym, odznaczającym się głęboką duchowością i wiarą. Gorąco pragnął jak najszybciej przyjąć Komunię Świętą i dostąpić wiecznej radości w raju. Był dobry, opiekuńczy, zdolny do wielkich poświęceń. Lubił rozmyślać i medytować. Całe swe życie i pokutę ofiarował, aby „pocieszyć Pana”.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy jak na twarzach wszystkich stojących pod krzyżem rysował się smutek. Smutna była Matka, smutne były Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Smutny Józef z Arymatei i smutny Nikodem. Ale już niedługo miała przyjść pociacha. Jeśli my potrafimy wiele ofiarować i pokutować, by „pocieszyć Pana”, to znaczy, że choć nieraz smutni, to jednak jesteśmy pełni nadziei.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Stacja XIV
Panie Jezu adorujemy Twoje Ciało złożone do grobu.
(na ekranie lub sztaludze pojawia się portrety błogosławionych Imeldy, Hiacynty i Franciszka; portrety pozostają do końca nabożeństwa)
Aklamacja:
K: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie.
W: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.
lub:
K: Klękam przed Tobą, Jezu kochany
W: Uwielbiam Twoje najświętsze rany
Śpiew:
Uwielbiony bądź,
gdy patrzę na Ciebie…
Ze świętymi chcę
uwielbiać Cię w Niebie.
Osoba 14: Napis na pomniku nagrobnym uwiecznił cud, który był udziałem Imeldy. Z upływem lat coraz więcej wiernych nawiedzało jej grób, by powierzać jej wstawiennictwu swoje troski i potrzeby oraz dziękować za już wysłuchane prośby. W roku 1582 odbyło się przeniesienie doczesnych szczątków Imeldy, powszechnie uważanej już za błogosławioną. Relikwie umieszczono w nowo wybudowanym klasztorze. Tam oczekuje na zmartwychwstanie.
Ksiądz: Oczami wiary dostrzegamy jak Ciało Pana Jezusa złożono w ogrodzie wewnątrz grobu wykutego w skale. Ciało Pana Jezusa trzy dni czekało tam na Zmartwychwstanie. Jeśli my, choć raz byliśmy na cmentarzu, by pomodlić się za swoich bliskich zmarłych, to znaczy, że też tam byliśmy. Czekając na zmartwychwstanie.
Chwila adoracji w ciszy.
W: Któryś za nas cierpiał rany…
Zakończenie
Ksiądz: Doszliśmy do końca! Panie Jezu, dziękujemy Ci za te chwile Adoracji! Oczami wiary odkryliśmy, że Droga Krzyżowa jest również naszą drogą. Za to, że mogliśmy przejść krzyżową drogę w Twojej świętej obecności. Bądź uwielbiony Panie w życiu swoich świętych i naszym. Prosimy Cię, dodaj nam sił, żebyśmy zawsze stawali po stronie dobra, a nigdy po stronie zła. Amen!
Pieśń i błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem na zakończenie adoracji.
Jeśli jest czas można na koniec zaśpiewać „Pod Twym Krzyżem”
Drogę krzyżową napisał ks. Jarosław Chlebda