Adoremus

Navigation

• MIEJSCA ADORACJI
  • Mapa
  • Transmisje
  • Kościoły i kaplice
• ZNACZENIE ADORACJI
  • Dokumenty Kościoła
  • Listy pasterskie
  • Świadectwa
  • Rekolekcje, sympozja
  • Cuda eucharystyczne
  • Filmy
  • Myśli o adoracji
• POMOCE
  • Parafialna Szkoła Modlitwy
  • Nowenna
  • Godzina święta
  • W rytmie roku
  • Czuwania
  • Rozważania
  • Forum
• ADORUJĄCY
  • Wspólnoty adoracji
  • Adoracja dzieci
  • Adoracja młodzieży
  • Adoracja chorych
• INTENCJE MODLITWY
  • Intencje stałe
  • Kościół i świat
  • Prośby indywidualne
  • Pandemia koronawirusa
• ARCHIWUM
• LINKI
• Kontakt

Myśli
o modlitwie dzieci

"Dla iluż dzieci w dziejach Kościoła Eucharystia była źródłem duchowej siły, czasem wręcz bohaterskiej! Jakże nie wspomnieć na przykład tych świętych chłopców i dziewcząt z pierwszych wieków, jeszcze dzisiaj znanych i czczonych w całym Kościele? Wystarczy tu przypomnieć św. Agnieszkę, która żyła w Rzymie, św. Agatę, umęczoną na Sycylii oraz św. Tarsycjusza - chłopca, którego słusznie można nazwać męczennikiem Eucharystii, gdyż wolał poświęcić życie niż oddać Pana Jezusa, którego przenosił pod postacią chleba"
(Jan Paweł II, List do dzieci)

***

"Polecam, by w formacji katechetycznej dzieci, w szczególności w ramach przygotowania do pierwszej Komunii św., były one wprowadzane w znaczenie i piękno dotrzymywania towarzystwa Jezusowi i by było kultywowane ich zdumienie wobec Jego obecności w Eucharystii"
(Benedykt XVI, Adhortacja Sacramentum caritatis, 67)

***

"Ponieważ rodzice dają życie swoim dzieciom, dlatego przysługuje im prawo do tego, by byli uznani za pierwszych i głównych ich wychowawców. Oni też mają obowiązek stworzenia takiej atmosfery rodzinnej, przepojonej miłością i szacunkiem dla Boga i ludzi, która by sprzyjała osobistemu i społecznemu wychowaniu dzieci. Jakże wielką rolę ma tu do spełnienia matka. Dzięki szczególnie głębokiej więzi, jaka łączy ją z dzieckiem, może skutecznie zbliżać je do Chrystusa i do Kościoła. Zawsze jednak oczekuje na pomoc swego męża — ojca rodziny". (Jan Paweł II, Łowicz, 14.06.1999)

***

"Dzisiaj, kiedy ta przyszłość stała się jakąś już szczególną rzeczywistością, trudno nie patrzeć wstecz w stronę tych fundamentów i trudno nie poczuwać się do wielkiego długu, długu wdzięczności. I może to świadectwo jest potrzebne dla was, drodzy Państwo, bracia i siostry, moi rodacy, którzy na tym nowym etapie dziejów — mało powiedzieć: zajmujecie się sprawą polskiej szkoły — sprawę tę reprezentujecie i realizujecie, wszyscy na swój sposób, od ministerstwa zaczynając, poprzez kuratoria, poprzez dyrektorów i nauczycieli wszystkich szkół, wszystkich stopni, wszystkich rodzajów. Może trzeba dać to świadectwo, ażeby jasny był wymiar sprawy".(Jan Paweł II, Włocławek, 6.06.1991)