Chleb powszedni
Wiara prowadząca do modlitwy
8. Chleba naszego powszedniego
Wprowadzenie
Wystawienie Najświętszego Sakramentu. Śpiew: Kłaniam się Tobie.
Chwila ciszy.
L1: Z Ewangelii według św. Mateusza: (26,36-43): „Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!» I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty». Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe». Powtórnie odszedł i tak się modlił: «Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!». Potem przyszedł i znów zastał ich śpiących, bo oczy ich były senne”.
P: Gromadzimy się przed Tobą, o Panie, w ten czwartkowy wieczór. W naszych uszach brzmią Twoje słowa wypowiedziane w Ogrójcu: „Czuwajcie ze Mną”. Skierowałeś je do Apostołów, których zabrałeś ze sobą na modlitwę. Kierujesz je również do nas, gdyż i nas zapraszasz do modlitewnego czuwania z Tobą. Jesteśmy z Tobą i jesteśmy również z wielką rzeszą Twoich uczniów, którzy dziś, w ten wieczór, również trwają na modlitwie w różnych kościołach lub własnych mieszkaniach. Wielką łaską jest taka modlitwą z Tobą i Twoim Kościołem. Wielkim darem jest przeżywanie tej świętej godziny. Pragniemy ją przeżywać prowadzeni przez Ducha Świętego, którego pokornie wzywamy słowami litanii.
L1: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej,
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz,
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami,
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu,
Duchu Święty, który zstąpiłeś na apostołów w postaci języków ognistych,
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniałeś serca uczniów Pańskich,
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie chrztu świętego,
Duchu Święty, który nas umocniłeś w sakramencie bierzmowania,
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi swoimi,
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych,
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności,
Duchu Święty, źródło radości,
Duchu Święty, strażniku sumień naszych,
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją,
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu,
Duchu Święty, dawco rady i męstwa,
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności,
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej,
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości,
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych,
Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zuchwałej ufności w miłosierdzie Boże,
Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski,
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej,
Od braku serca wobec bliźnich naszych,
Od zatwardziałości w grzechach,
Od zaniedbania pokuty,
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli,
Od nagłej i niespodziewanej śmierci,
Od potępienia wiekuistego,
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Abyś Kościół Twój święty rządzić i zachować raczył,
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył,
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył,
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył,
Abyś nas oczyścić i godne w nas mieszkanie dla siebie przygotować raczył,
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył,
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić i zachować raczył,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
L1: Panie, wysłuchaj modlitwy nasze.
W: A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.
P: Módlmy się: Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaską swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.
Śpiew: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa lub inny śpiew.
P: W Twojej modlitwie, o Panie, przeżywanej w Ogrójcu, odnajdujemy wszystkie sprawy naszego życia i wszystkie intencje modlitewne. Ty wziąłeś na siebie każdą ludzką sprawę, gdyż taka była wola Ojca. Zjednoczyłeś się z człowiekiem we wszystkim, oprócz grzechu. Wśród tych ważnych spraw naszej codzienności jest także troska o chleb powszedni. Uczyłeś nas, abyśmy prosili o ten dar Ojca niebieskiego. Wezwanie o chleb powszedni uczyniłeś jedną z głównych intencji naszej modlitwy.
Chwila ciszy.
Część I – Modlitwa Jezusa
L2: Z Ewangelii według św. Łukasza (22,28-30): Jezus powiedział do swoich uczniów: „Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach. Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela”.
L3: Uczyłeś nas, Panie, że Ojciec Twój przekazał Ci królestwo i że wszystko od Ojca otrzymałeś. „Wszystko przez Ciebie i dla Ciebie zostało stworzone” (por. Kol 1,16). Wszystko, co jest w niebie i co jest na ziemi, należy do Ciebie, gdyż Ojciec dał ci wszystko. Twoje serce jest pełne wdzięczności wobec Ojca, który jest w Tobie i w którym Ty jesteś. Wielbimy Cię, Panie, w Twojej jedności z Ojcem.
Chwila ciszy.
Śpiew: Jak dobrze jest dziękować Ci, Panie lub inny śpiew.
L2: Gdy Twoi słuchacze trwali długo przy Tobie, nie chciałeś ich posłać zgłodniałych do domu, lecz wziąłeś chleb i odmówiłeś nad nim błogosławieństwo. Potem połamałeś chleb i dałeś zgromadzonym, aby nasycili swój głód. Zwróciłeś się w modlitwie do Ojca, który kiedyś dał mannę ludowi pielgrzymującemu przez pustynię i który daje nowemu ludowi Ciebie samego, jako prawdziwy chleb z nieba. Modliłeś się, Panie Jezu, o chleb dla ciała i przygotowywałeś wszystkich do przyjęcia Chleba Życia. Pełni wdzięczności i uwielbienia pragniemy, Panie, jednoczyć się z Twoją modlitwą.
Chwila ciszy.
Śpiew: Laudate omnes gentes lub inny śpiew.
L3: Panie Jezu, w modlitwie w Ogrójcu cała Twoja uwaga i uwaga Twoich uczniów skupiała się na męce i na gotowości wypełnienia woli Ojca aż do końca. Można by sądzić, że nie ma tam tematu chleba powszedniego, że troska o środki do życia, o pożywienie i mieszkanie, o wszystko, co potrzebne do życia na ziemi, staje się mało ważne w obliczu Twej męki. Jednak przyczyną Twojego cierpienia jest także nieuczciwość w zdobywaniu środków do życia, brak solidności w pracy, kradzieże i oszustwa, fakt, że wiele osób umiera z głodu, podczas gdy inni marnują żywność. Ty widzisz te krzywdy i niesprawiedliwości i są one dla Ciebie powodem cierpienia. Przyjmujesz je na siebie i prosisz Ojca, aby przemienił ludzkie serca i by nikt nie pozostawał bez środków do życia. Uwielbiamy Cię, Panie i jednoczymy się z Twoją modlitwą.
Chwila ciszy.
Śpiew: Panie, Twój tron wznosi się lub inny śpiew.
P: Nieskończona jest, o Panie, Twoja miłość. Przewyższa wszystko, co możemy sobie wyobrazić. Jest miłością Twego synowskiego Serca do Ojca. Jest miłością ogarniającą każdego z nas. Każdy Twój czyn jest jej wyrazem. W szczególny sposób mówi o niej czas męki, rozpoczynający się w Ogrójcu. Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za ten dar. Uwielbiamy Twoją nieskończoną miłość i zawierzamy Tobie nasze życie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew: Uwielbiajmy Jezusa, bo kocha nas jak nikt lub inny śpiew.
Część II – Modlitwa Jezusa
P: W drugiej części naszego czuwania z Tobą, Panie Jezu, pragniemy wsłuchać się w naukę Katechizmu Kościoła Katolickiego, na temat słów, które Ty nam przekazałeś: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Po każdym fragmencie pozostaniemy w chwili ciszy.
L4: „«Daj nam»: słowa te wyrażają głęboką ufność dzieci, które oczekują wszystkiego od swego Ojca. "On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych" (Mt 5, 45), On "daje pokarm w swym czasie" (Ps 104, 27). Jezus uczy nas tej prośby; w rzeczywistości wysławia ona Ojca, ponieważ uznaje, że jest On dobry ponad wszelką dobroć. «Daj nam» jest również wyrazem Przymierza; należymy do Ojca, a On należy do nas i jest dla nas. To «nam» wyraża również nasze uznanie Go za Ojca wszystkich ludzi i dlatego modlimy się za nich wszystkich, w poczuciu solidarności z ich potrzebami i cierpieniami” (KKK 2828-2829).
Chwila ciszy.
L5: „«Chleba naszego». Ojciec, który daje nam życie, nie może nam nie dać pokarmu koniecznego do życia, «stosownych» dóbr materialnych i duchowych. W Kazaniu na Górze Jezus podkreśla tę synowską ufność współdziałającą z Opatrznością naszego Ojca. Nie zachęca nas do jakiejś bierności, lecz chce nas wyzwolić od wszelkich niepokojów i kłopotów. Takie jest synowskie zdanie się dzieci Bożych na Ojca: «Tym, którzy szukają Królestwa i sprawiedliwości Bożej, przyrzeka On udzielić wszystkiego w nadmiarze. W rzeczywistości wszystko należy do Boga: temu, kto posiada Boga, nie brakuje niczego, jeśli sam należy do Boga».
Obecność na świecie tych, którzy głodują z braku chleba, ukazuje jeszcze inny wymiar tej prośby. Dramat głodu w świecie wzywa chrześcijan modlących się w prawdzie do czynnej odpowiedzialności wobec braci, zarówno w postawie osobistej, jak i w ich poczuciu solidarności z całą rodziną ludzką. Tej prośby Modlitwy Pańskiej nie można oddzielić od przypowieści o ubogim Łazarzu i o Sądzie Ostatecznym” (KKK 2830-2831).
Chwila ciszy.
L4: „«Módl się i pracuj». «Módlcie się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a pracujcie tak, jakby wszystko zależało od was». Po wykonaniu naszej pracy otrzymamy jako dar pożywienie od naszego Ojca; jest rzeczą dobrą prosić Go o nie, składając Mu jednocześnie dziękczynienie. Taki jest sens błogosławienia posiłków w rodzinie chrześcijańskiej. Ta prośba i łącząca się z nią odpowiedzialność odnoszą się także do innego głodu, z powodu którego giną ludzie: "Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych" (Mt 4, 4; Pwt 8, 3), to znaczy Jego słowem i Jego tchnieniem. Chrześcijanie muszą mobilizować wszystkie swoje siły, by "głosić Ewangelię ubogim". Na ziemi panuje głód, "nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich" (Am 8,11). Dlatego właśnie specyficznie chrześcijański sens tej czwartej prośby dotyczy Chleba Życia: słowa Bożego przyjmowanego w wierze, Ciała Chrystusa przyjmowanego w Eucharystii” (KKK 2834-2835).
Chwila ciszy.
L5: „«Dzisiaj» jest również wyrażeniem ufności. Uczy nas tego Pan, bo nasza zarozumiałość nie potrafiłaby tego odkryć. Ponieważ chodzi przede wszystkim o Jego Słowo i o Ciało Jego Syna, to "dzisiaj" dotyczy nie tylko naszego czasu poddanego śmierci: jest ono "dzisiaj" Boga: «Jeśli przyjmujesz chleb każdego dnia, to każdy dzień jest dla ciebie "dzisiaj". Jeśli Chrystus jest w tobie "dzisiaj", to zmartwychwstaje On dla ciebie każdego dnia. W jaki sposób? "Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem" (Ps 2,7). Dzisiaj, to znaczy: gdy Chrystus zmartwychwstaje». Eucharystia jest naszym chlebem codziennym. Zaletą tego Bożego pokarmu jest siła jedności: jednoczy nas z Ciałem Zbawiciela i czyni nas Jego członkami, abyśmy mogli stać się tym, co przyjmujemy... Ten chleb powszedni znajduje się też w czytaniach, których słuchamy każdego dnia w kościele, w hymnach, które wszyscy śpiewamy. Wszystko to jest niezbędne w naszym ziemskim pielgrzymowaniu”. (KKK 2836-2837).
Chwila ciszy.
P: Dziękujemy Ci, Panie, że tak wiele treści zawarłeś w krótkich słowach modlitwy, której nas nauczyłeś: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Nie chcemy tych słów powtarzać bezmyślnie lub ograniczając się wyłącznie do swoich spraw lub do ziemskiego chleba. Pragniemy codziennie prosić Ojca niebieskiego o pokarm i środki do życia dla wszystkich mieszkańców ziemi. Pragniemy też gorąco prosić o pokarm duchowy, którym jest Twoje słowo i Twój Chleb życia. O łaskę głębokiej i pełnej wiary modlitwy prosimy Cię pokornie. Modlimy się słowami koronki do Miłosierdzia Bożego.
L1: Rozpoczyna koronkę, pozostali lektorzy odmawiają kolejne dziesiątki.
Śpiew: Święty Boże, Święty Mocny.
Część III - Modlitwa wstawiennicza
P: Dziękujemy Ci, miłosierny Jezu, za dar modlitwy „Ojcze nasz”. Dziękujemy Ci za łaskę coraz lepszego poznawania zawartej w niej treści. Dziękujemy Ci za dar udziału w Twojej modlitwie, w której Ty sam prosisz Ojca, aby zachował nas uświęcił i zachował w swoim imieniu, aby przyszło Jego królestwo i wypełniała się Jego wola. Przeniknięci tą łaską pragniemy przedstawić Ci, Panie, codzienne sprawy nas samych i innych ludzi.
L5: Klęcząc przed Tobą, najlepszy Jezu, ogarniamy myślą i modlitwą naszych braci i siostry, znanych i nieznanych, wszystkich, którzy polecają się naszej modlitwie i wszystkich, którzy Ty postawiłeś na naszej drodze życia. Prosimy o nowe powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego, o pomoc dla rodzin, szczególnie tych, które przeżywają trudności, o błogosławieństwo dla dzieci i młodzieży, o umocnienie dla chorych i cierpiących, o nawrócenie dla tych, którzy odeszli od Ciebie, o szczęśliwą śmierć dla tych, którzy odchodzą już z tego świata. W tym wakacyjnym czasie prosimy za wszystkich, którzy korzystają z czasu odpoczynku. Czuwaj nad nimi, aby bezpiecznie wrócili do domów, umocnieni na ciele i duszy, ubogaceni spotkaniem z Tobą i ludźmi.
Śpiew: Twej miłości pełni, wiarą umocnieni, Panie, prosimy Cię lub inny śpiew.
L6: W Roku Wiary prosimy: Panie Jezu, Synu Boga żywego, przymnóż nam wiary w Twoje słowo, w którym ukryta jest prawda i w którym Ty sam jesteś obecny. Otwórz nasz umysł i serce, abyśmy uważnie słuchali słów Ewangelii i gorliwie poznawali Twoją naukę, przekazywaną przez Kościół. Ześlij na nas swego Ducha, aby doprowadził nas do całej prawdy.
Zbawicielu świata, przymnóż nam wiary w Twoje zbawcze działanie w sakramentach świętych i Twoją obecność pośród nas w znaku chleba. Niech nasza wiara objawi się w chętnym przychodzeniu na adorację i pełnym zaangażowaniu w przeżywanie sakramentów, szczególnie Eucharystii.
Jezu, Synu Maryi, przymnóż nam wiary w Twoją obecność w nas samych i w innych ludziach. Nie pozwól nam zapomnieć o Twoich słowach: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z najmniejszych, Mnieście uczynili”. Dodaj nam sił, abyśmy służyli Ci w ludziach, do których nas posłałeś.
Śpiew: Twej miłości pełni, wiarą umocnieni, Panie, prosimy Cię lub inny śpiew.
P: Ubogaceni darem modlitwy Chrystusa i umocnieni świadectwem braci i sióstr trwajmy dalej na adoracji w ciszy.