Objawienie Boga w stworzeniu
11 – Objawienie się Boga w stworzeniu
Śpiew na wystawienie: O zbawcza Hostio lub inny.
Chwila ciszy.
Wprowadzenie: „Jezus wziął ze sobą uczniów”
P: Panie Jezu, wierzymy i wyznajemy, że jesteś prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem. Jesteś wszechmocny. Wszystko „w Tobie i dla Ciebie zostało stworzone” i Ty podtrzymujesz wszystko w istnieniu. Im bardziej poznajemy Twoją nieskończoną godność i wielkość przewyższającą wszystkie stworzenia, tym bardziej stajemy zdumieni wobec Twego uniżenia, gdy stałeś się jednym z nas i wziąłeś na siebie wszystkie grzechy świata. Człowiek, przez Ciebie stworzony, skazał Cię na śmierć i przybił do krzyża. Pomóż nam, miłosierny Panie, w tej godzinie świętej, wpatrywać się w Twoją mądrość, miłość i moc, objawioną w stworzeniu. Pomóż nam z wielką wiarą wielbić Cię, gdy przyjmujesz postać Sługi, wydajesz się w ręce ludzi i pozostajesz przez wieki ukryty w prostym znaku chleba. Napełnij nas swoim Duchem, aby nas prowadził w naszej modlitwie.
Śpiew, np.: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa.
Część I – „Czuwajcie ze Mną”
P: W Ogrójcu powiedziałeś, Panie, do Apostołów: „Czuwajcie ze Mną”. Czy byli oni świadomi, z kim mieli czuwać? Czy wierzyli, że jesteś prawdziwym Bogiem? W ciągu lat pobytu z Tobą, rodziła się w nich wiara. Św. Piotr wyznał, że jesteś Mesjaszem, Synem Boga. Jednak w obliczu męki ich wiara się zachwiała. My również chcemy odpowiedzieć na Twoje słowa: „Czuwajcie ze Mną”. Chcemy być blisko Ciebie. Pragniemy coraz lepiej poznawać Twoją wielkość i Twoją miłość. Wsłuchujemy się także dzisiaj w naukę Kościoła, który wyjaśnia nam prawdy objawione w Piśmie Świętym. (Po każdym fragmencie rozważanego tekstu będziemy śpiewać pieśń uwielbienia).
Śpiew, np.: Chwalę Ciebie, Panie /2 x,
i wywyższam /2 x,
wznoszę w górę swoje ręce, uwielbiając Imię Twe.
- Bo wielkiś Ty, wielkie dzieła czynisz dziś,
nie dorówna Tobie nikt, - nie dorówna Tobie nikt.
L1: „Podstawowa prawda, której Pismo święte i Tradycja nie przestają nauczać i wysławiać, głosi, że «świat został stworzony dla chwały Bożej». Bóg stworzył wszystko – wyjaśnia św. Bonawentura – «nie po to, by powiększyć chwałę, ale by ją ukazać i udzielić jej». Jedynym powodem, dla którego Bóg stwarza, jest Jego miłość i dobroć: «Kluczem miłości otworzył swoją dłoń, by dokonać dzieła stworzenia». Sobór Watykański I wyjaśnia: «Jedyny i prawdziwy Bóg, w swojej dobroci i swoją wszechmocną potęgą, nie dla powiększenia lub osiągnięcia własnego szczęścia, ale dla objawienia swojej doskonałości przez dobra, jakich udziela stworzeniom, całkowicie wolną decyzją, od początku czasu, stworzył z nicości dwa rodzaje stworzeń: stworzenia duchowe i materialne»” (KKK 293).
L2: „Chwałą Boga jest to, by realizowało się ukazywanie i udzielanie Jego dobroci, ze względu na które został stworzony świat. Uczynić z nas «przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski» (Ef 1,5-6) – taki był Boży zamysł życzliwości. «"Albowiem chwałą Boga jest człowiek żyjący, a życiem człowieka jest oglądanie Boga. Jeśli zatem objawienie się Boga przez dzieło stworzenia dało życie wszystkim istotom, jakie żyją na ziemi, o ileż bardziej objawienie się Ojca przez Słowo daje życie tym, którzy widzą Boga». Celem ostatecznym stworzenia jest to, by Bóg, «będący Stwórcą wszystkiego, stał się ostatecznie ‘wszystkim we wszystkich’ (1 Kor 15,28), zapewniając równocześnie i własną chwałę, i nasze szczęście»”(KKK 294).
L1: „Wierzymy, że Bóg stworzył świat według swojej mądrości. Świat nie powstał w wyniku jakiejś konieczności, ślepego przeznaczenia czy przypadku. Wierzymy, że pochodzi z wolnej woli Boga, który chciał dać stworzeniom uczestnictwo w swoim bycie, w swojej mądrości i dobroci: «Boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone» (Ap 4, 11). «Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! Ty wszystko mądrze uczyniłeś» (Ps 104, 24). «Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła» (Ps 145, 9)” (KKK 295).
L2: „Wierzymy, że Bóg, aby stwarzać, nie potrzebuje niczego istniejącego wcześniej ani żadnej pomocy. Stworzenie nie jest także konieczną emanacją substancji Bożej. Bóg stwarza w sposób wolny «z niczego»: «Cóż nadzwyczajnego byłoby w tym, gdyby Bóg wyprowadził świat z istniejącej już wcześniej materii? Ludzki twórca, gdy otrzyma materiał, zrobi z niego wszystko, co zechce. Tymczasem moc Boga okazuje się właśnie w tym, że wychodzi On od nicości, by uczynić wszystko, co zechce»” (KKK 296).
L1: „Ponieważ Bóg może stwarzać z niczego, może także, przez Ducha Świętego, dać życie duchowe grzesznikom, stwarzając w nich serce czyste oraz przez zmartwychwstanie udzielać życia ciałom zmarłych. On bowiem «"ożywia umarłych i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia» (Rz 4,17). Ponieważ przez swoje Słowo mógł sprawić, by światło zajaśniało w ciemnościach, może również udzielić światła wiary tym, którzy Go nie znają” (KKK 298).
L2: „Stworzenie ma właściwą sobie dobroć i doskonałość, ale nie wyszło całkowicie wykończone z rąk Stwórcy. Jest ono stworzone «w drodze» (in statu viae) do ostatecznej doskonałości, którą ma dopiero osiągnąć i do której Bóg je przeznaczył. Bożą Opatrznością nazywamy zrządzenia, przez które Bóg prowadzi swoje stworzenie do tej doskonałości: «Wszystko zaś, co Bóg stworzył, zachowuje swoją Opatrznością i wszystkim rządzi, ‘sięgając potężnie od krańca do krańca i władając wszystkim z dobrocią’ (Mdr 8,1), bo ‘wszystko odkryte i odsłonięte jest przed Jego oczami’ (Hbr 4,13), nawet to, co ma stać się w przyszłości z wolnego działania stworzeń»” (KKK 302).
L1: „Jezus domaga się dziecięcego zawierzenia Opatrzności Ojca niebieskiego, który troszczy się o najmniejsze potrzeby swoich dzieci: "Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić?... Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o Królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane" (Mt 6, 31-33)” (KKK 305).
L2: Zachowajmy w pamięci i w sercu usłyszane słowa. Pozostając w cichej modlitwie uwielbiajmy wielkość i miłość Tego, który jest pośród nas obecny. On jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem. On jako Bóg jest wszechmocny i nieskończenie wielki, a jako człowiek poci się krwawym potem i przeżywa lęk. Jemu, naszemu Zbawicielowi, dziękujmy za wszelkie łaski i oddajmy Mu siebie w pełnym zaufaniu.
Chwila ciszy.
Śpiew: Chwalę Ciebie, Panie.
Część II – Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie
P: Panie Jezu, wierzymy w Twoje Bóstwo, wyznajemy Twoją potęgę, uwielbiamy Twoją mądrość i miłość. Ciągle jednak jesteśmy kuszeni do tego, aby w Ciebie zwątpić. Ciągle doświadczamy słabości, która nie pozwala nam zaufać Tobie bez reszty, do końca, bezwarunkowo, nawet wtedy, gdy wszystko się wali i nastaje ciemność. W Ogrójcu napominałeś Apostołów: „Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”. Rozważamy w różańcowej modlitwie te wydarzenia z Ogrójca i wsłuchujemy się w Twoje słowa. Prosimy Cię, Panie, odmów nasze pełne zaufanie do Ciebie.
L3: Z Ewangelii według św. Marka: (14,26-31): „Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej. Wtedy Jezus im rzekł: «Wszyscy zwątpicie we Mnie. Jest bowiem napisane: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce. Lecz gdy powstanę, uprzedzę was do Galilei». Na to rzekł Mu Piotr: «Choćby wszyscy zwątpili, ale nie ja!» Odpowiedział mu Jezus: «Zaprawdę, powiadam ci: dzisiaj, tej nocy, zanim kogut dwa razy zapieje, ty trzy razy się Mnie wyprzesz». Lecz on tym bardziej zapewniał: «Choćby mi przyszło umrzeć z Tobą, nie wyprę się Ciebie». I wszyscy tak samo mówili”.
L4: Dziesiątek różańca.
Śpiew, np.: Ogrodzie Oliwny.
Część III – „Wstańcie, chodźmy”
P: Panie Jezu, ufamy Tobie, gdyż Twoja miłość jest bez miary, a Twoje miłosierdzie nie ma granic. Z ufnością kierujemy do Ciebie naszą modlitwę wstawienniczą. Jednoczymy się w niej z Twoją modlitwą, w której prosiłeś Ojca za ludzi i za nich oddałeś życie na krzyżu.
L5: Słowami Litanii do Chrystusa, Kapłana i Żertwy módlmy się w sposób szczególny za biskupów i kapłanów oraz o nowe powołania na tę drogę życia.
Kyrie eleison.
Chryste eleison. Kyrie eleison.
Chryste, usłysz nas.
Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, jedyny Boże,
Jezu, Kapłanie na wieki, zmiłuj się nad nami.
Jezu, nazwany przez Boga Kapłanem na wzór Melchizedeka,
Jezu, Kapłanie, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą,
Jezu, Kapłanie wielki,
Jezu, Kapłanie z ludzi wzięty,
Jezu, Kapłanie dla ludzi ustanowiony,
Jezu, Kapłanie naszego wyznania,
Jezu, Kapłanie większej od Mojżesza czci godzien,
Jezu, Kapłanie prawdziwego przybytku,
Jezu, Kapłanie dóbr przyszłych,
Jezu, Kapłanie święty, niewinny i nieskalany,
Jezu, Kapłanie wierny,
Jezu, Kapłanie miłosierny,
Jezu, Kapłanie dobroczynny,
Jezu, Kapłanie pałający gorliwością o Boga i ludzi,
Jezu, Kapłanie na wieczność doskonały,
Jezu, Kapłanie, który wszedłeś do nieba,
Jezu, Kapłanie, siedzący po prawicy Majestatu na wysokości,
Jezu, Kapłanie wstawiający się za nami przed obliczem Boga,
Jezu, Kapłanie, któryś nam otwarł drogę nową i żywą,
Jezu, Kapłanie, któryś umiłował nas i obmył od grzechów Krwią swoją,
Jezu, Kapłanie, któryś siebie samego wydał jako ofiarę i hostię dla Boga,
Jezu, Ofiaro Boga i ludzi,
Jezu, Ofiaro święta,
Jezu, Ofiaro niepokalana,
Jezu, Ofiaro przyjęta przez Boga,
Jezu, Ofiaro przejednania,
Jezu, Ofiaro uroczysta,
Jezu, Ofiaro chwały,
Jezu, Ofiaro pokoju,
Jezu, Ofiaro przebłagania,
Jezu, Ofiaro zbawienia,
Jezu, Ofiaro, w której mamy ufność i śmiały przystęp do Boga,
Jezu, Ofiaro, która dwoje jednym uczyniła,
Jezu, Ofiaro od założenia świata ofiarowana,
Jezu, Ofiaro żywa przez wszystkie wieki.
P: Módlmy się: Boże, Uświęcicielu i Stróżu Twojego Kościoła, wzbudź w nim przez Ducha Twojego godnych i wiernych szafarzy świętych Tajemnic, aby za ich posługiwaniem i przykładem, przy Twojej pomocy lud chrześcijański kierował się na drogę zbawienia.
Boże, Ty nakazałeś modlącym się i poszczącym uczniom oddzielić Pawła i Barnabę do dzieła, do którego ich przeznaczyłeś, bądź teraz z Twoim Kościołem trwającym na modlitwie, i wskaż tych, których do służby Twej wybrałeś. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
L6: Przedstawmy Panu prośby naszych braci i sióstr przekazane nam przez Internet (jeśli czas pozwala następuje odczytanie próśb).
L5: Prośmy także o łaskę owocnego przeżywania Wielkiego Postu, o dar nawrócenia, dobrej spowiedzi i przemiany życia dla nas i naszych bliskich, o światło Ducha Świętego dla rekolekcjonistów i uczestników rekolekcji. Prośmy, aby Bóg zachował nas od epidemii i innych nieszczęść. Do tych próśb dołączmy intencje, które nosimy w sercu. Módlmy się w ciszy.
Chwila ciszy.
Zawierzmy te intencje Bogu przez wstawiennictwo Matki Najświętszej. Módlmy się słowami św. Bernarda.
Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo, że nigdy nie słyszano, abyś opuściła tego, kto się do Ciebie ucieka, Twej pomocy wzywa, Ciebie o przyczynę prosi. Tą ufnością ożywiony, do Ciebie, o Panno nad pannami i Matko, biegnę, do Ciebie przychodzę,
przed Tobą jako grzesznik płaczący staję. O Matko Słowa, racz nie gardzić słowami moimi, ale usłysz je łaskawie i wysłuchaj. Amen.
P: Dziękujemy Ci, Panie, za dar dzisiejszej modlitwy, za łaskę „Godziny świętej”. Kończąc ją prosimy, abyś nas pobłogosławił. Dotknij swoją łaską naszych serc i napełnij je swoją łaską.
Śpiew: Przed tak wielkim lub inny.
Błogosławieństwo, śpiew uwielbienia i śpiew na zakończenie.