Bóg stworzył człowieka
15 – Uwielbienie Boga w stworzeniu człowieka
Śpiew na wystawienie: O zbawcza Hostio lub inny.
Chwila ciszy.
Wprowadzenie: „Jezus wziął ze sobą uczniów”
P: Mówiłeś, Panie Jezu, że godzina męki jest „Twoją godziną”, ale mówiłeś też do tych, którzy Cię skazywali na śmierć: „To jest wasza godzina i panowanie ciemności” (Łk 22,53). Ty wchodzisz ze swoją miłością w nasz ziemski świat, dotknięty grzechem. Tam, gdzie jest ciemność, zapalasz światło, gdzie rozpanoszyło się zło, wnosisz potęgę dobra, tym, którzy wydają niesprawiedliwe wyroki i wyrządzają innym krzywdę, proponujesz nawrócenie i przemianę życia. Bądź uwielbiony, Panie Jezu, w Twojej nieskończonej miłości, jaką otaczasz każdego człowieka. Dziś, w pierwszy czwartek miesiąca, w tej godzinie świętej, udając się do Ogrójca, aby czuwać przy Tobie i z Tobą, wyznajemy wiarę w Ciebie. Jesteś naszym Zbawicielem. Jesteś naszym Bogiem i Panem. Pozwól nam Cię adorować i daj nam Ducha Świętego, aby nas prowadził.
Śpiew, np.: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa lub Duchu Święty, przyjdź.
L1: Z Ewangelii według św. Marka (14,32-38): „A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: «Usiądźcie tutaj, Ja tymczasem będę się modlił». Wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drżeć, i odczuwać trwogę. I rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie!» I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, żeby - jeśli to możliwe - ominęła Go ta godzina. I mówił: «Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest możliwe, zabierz ten kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie!» Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: «Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe»”.
Część I – „Czuwajcie ze Mną”
P: Mówisz, Panie Jezu, o duchu i o ciele. Każdy z nas posiada jedno i drugie. Takimi nas stworzyłeś. Tacy do Ciebie przychodzimy. Wsłuchujemy się w Twoje słowa o ochoczym duchu i słabym ciele. Znamy to doświadczenie. Dziś, adorując Ciebie, pragniemy umocnić się przypomnieniem prawdy o stworzeniu nas na Twój obraz i podobieństwo jako istot cielesnoduchowych. Rozważamy nauczanie Katechizmu Kościoła Katolickiego i dziękujemy Ci, Panie, żeś nas tak cudownie stworzył.
Śpiew uwielbienia, np.: Dotknij, Panie, moich oczu, abym przejrzał -
Dotknij Panie moich warg, abym przemówił uwielbieniem. -
Dotknij Panie mego serca i oczyść je. -
Niech Twój Święty Duch dziś ogarnia mnie.
L2: „«Stworzył Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył» (Rdz 1, 27). Człowiek zajmuje wyjątkowe miejsce w stworzeniu: został on stworzony «na obraz Boży»... «Czemu to, proszę, obdarzyłeś człowieka tak wielką godnością? Niewątpliwie, stało się tak jedynie dla niepojętej miłości, dzięki której dostrzegłeś Twe stworzenie w sobie samym i w nim się rozmiłowałeś... Bo z miłości stworzyłeś go i dałeś mu istnienie, by radował się Twoim najwyższym i wiecznym dobrem»” (KKK 355-356).
L1: „Człowiek, ponieważ został stworzony na obraz Boży, posiada godność osoby: nie jest tylko czymś, ale kimś. Jest zdolny poznawać siebie, panować nad sobą, w sposób dobrowolny dawać siebie oraz tworzyć wspólnotę z innymi osobami; przez łaskę jest powołany do przymierza ze swoim Stwórcą, do dania Mu odpowiedzi wiary i miłości, jakiej nikt inny nie może za niego dać ... «Jakaż to istota otoczona tak wielkim poważaniem otrzyma istnienie? Jest nią człowiek, wielka i wspaniała postać żyjąca, cenniejsza w oczach Bożych niż całe stworzenie. Jest nią człowiek; dla niego istnieje niebo i ziemia, morze i całe stworzenie. Do jego zbawienia Bóg przywiązuje taką wagę, że dla niego nie oszczędził nawet swego jedynego Syna. Bóg nie przestał bowiem czynić wszystkiego, by doprowadzić człowieka do siebie i posadzić go po swojej prawicy»” (KKK 357-358).
L2: „«Tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego»: Święty Paweł poucza nas, że dwóch ludzi dało początek rodzajowi ludzkiemu: Adam i Chrystus... Stał się – mówi – pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam – duchem ożywiającym. Pierwszy został stworzony przez ostatniego; od Niego też otrzymał duszę dającą życie... Drugi Adam umieścił swój obraz w pierwszym, gdy go stwarzał. Dlatego przyjął jego ciało i imię, aby nie zginęło to, co uczynił na swe podobieństwo. Jest zatem pierwszy Adam i ostatni Adam. Tamten pierwszy ma początek, Ten ostatni nie ma końca, a jest w rzeczywistości pierwszy, jak to sam stwierdza: «Ja jestem Pierwszy i Ostatni»” (KKK 359).
Śpiew uwielbienia.
L1: „Osoba ludzka, stworzona na obraz Boży, jest równocześnie istotą cielesną i duchową. Opis biblijny wyraża tę rzeczywistość językiem symbolicznym, gdy stwierdza, że «Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą» (Rdz 2, 7). Cały człowiek jest więc chciany przez Boga... Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga. nie jest ona «produktem» rodziców – i jest nieśmiertelna. Nie ginie więc po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem w chwili ostatecznego zmartwychwstania” (KKK 382.366).
L2: „Mężczyzna i kobieta są stworzeni, to znaczy chciani przez Boga, z jednej strony w doskonałej równości jako osoby ludzkie, a z drugiej strony, w ich byciu mężczyzną i kobietą. «Bycie mężczyzną», «bycie kobietą» jest rzeczywistością dobrą i chcianą przez Boga: mężczyzna i kobieta mają nieutracalną godność, która pochodzi wprost od Boga, ich Stwórcy. Mężczyzna i kobieta mają taką samą godność, zostali stworzeni «na obraz Boga». W swoim «byciu mężczyzną» i «byciu kobietą» odzwierciedlają oni mądrość i dobroć Stwórcy” (KKK 369).
L1: „Pierwszy człowiek nie tylko został stworzony jako dobry, lecz także ukonstytuowany w przyjaźni ze swoim Stwórcą oraz w harmonii z sobą samym i otaczającym go stworzeniem. Stan ten przewyższy jedynie chwała nowego stworzenia w Chrystusie... Harmonia pierwotnej sprawiedliwości, przewidziana dla człowieka w zamyśle Bożym, zostanie utracona przez grzech naszych pierwszych rodziców” (KKK 374.379).
L2: Pozostańmy w chwili ciszy i dziękujmy w sercu Bogu, który z miłości stworzył nas na swój obraz i podobieństwo, obdarzył ciałem i duszą, uczynił mężczyznę i kobietę, powołał do zjednoczenia z sobą i do życia w harmonii z całym stworzeniem.
Chwila ciszy.
Śpiew uwielbienia.
Część II – Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie
P: Wezwałeś nas, Panie, do modlitwy. Mówiłeś: „Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”. I dodałeś: „Duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe”. Doświadczając słabości naszego ciała, a często również duchowych pokus, pragniemy Cię, Panie, przepraszać za grzechy nasze i całego świata. Przyjmij, miłosierny Jezu, nasze pokorne wołanie: Przepraszamy Cię, Panie.
L3: Za nasze zaniedbania w modlitwie.
Za senność i ociężałość w trwaniu przy Tobie.
Za brak skupienia w czasie przeżywania Eucharystii.
Za niewdzięczność wobec tak wielu darów otrzymanych od Ciebie.
Za uleganie pożądliwości ciała i duchową pychę.
Za wszystkie grzechy, które popełniliśmy.
L4: Za tych, którzy odrzucają prawdę o stworzeniu nas przez Ciebie.
Za tych, którzy nie uznają, że stworzyłeś ludzi jako mężczyzn i kobiety.
Za tych, którzy promują rozwiązłość seksualną,
Za tych, którzy zabijają nienarodzone dzieci.
Za tych, którzy nauczają, że aborcja należy do praw kobiety.
Za tych, którzy promują cywilizację śmierci.
Za tych, którzy rozpowszechniają błędne nauczanie o człowieku.
Za tych, którzy niszczą obraz rodziny.
Za wszystkie grzechy współczesnego świata.
L3: Rozważając w różańcu tajemnicę modlitwę Pana Jezusa w Ogrójcu przepraszajmy Boga za bluźnierstwa, profanacje, lekceważenie życia, poniżanie godności człowieka i inne działania, przez które Bóg jest obrażany.
L4: Dziesiątek różańca.
Śpiew, np. Panie, przebacz nam. Ojcze zapomnij nam,
zapomnij nam nasze winy, przywołaj, kiedy błądzimy. Ojcze zapomnij nam.
Panie, przyjmij nas! Ojcze, przygarnij nas!
I w swej ojcowskiej miłości, Ku naszej schyl się słabości! Ojcze, przygarnij nas!
Część III – „Wstańcie, chodźmy”
P: Panie Jezu, dziękujemy Ci za przypomnienie prawdy o wspaniałym dziele stworzenia, jakiego dokonałeś, o Twojej nieskończonej miłości, jaką nam okazujesz, za Twoją obecność wśród nas, której każdego dnia doświadczamy. Świadomi naszej słabości wołamy do Ciebie w pokorze. Ty, który w Ogrójcu modliłeś się za nas, a na krzyżu oddałeś za nas życie, okaż nam miłosierdzie i przyjdź nam z pomocą.
L3: Zawierzamy Ci, Panie Jezu, biskupów i prezbiterów. Im powierzyłeś szczególne zadania. Mają głosić Twoje słowo, sprawować Twoje sakramenty i prowadzić Twój Kościół. Napełnij ich swoim Duchem, aby wszystkie powierzone im zadania wypełniali z pokorą i miłością. Niech gorliwie naśladują Ciebie, Jedynego i Najwyższego Kapłana, który złożył Ojcu przedwiecznemu nieskalaną ofiarę pojednania. Dodaj im siły w chwilach trudności, aby pozostali Ci wierni do końca. Prosimy Cię także o nowe powołania do kapłaństwa. Pomóż tym, których na tę drogę wezwałeś, usłyszeć Twój głos i z radością pójść za Tobą.
L4: Zawierzamy Ci, Panie Jezu, cały Kościół, który przeżywa święty czas Adwentu. Otwórz serca swoich uczniów na Twoje słowo. Daj im łaskę szczerej spowiedzi i prawdziwego nawrócenia. Pomóż pokonać więzy niewoli, które krępują miłość, zamykają serca, oddzielają jednych ludzi od drugich. Umocnij nasze pragnienie czuwania, do którego nas wzywasz, abyśmy byli przygotowani na Twoje przyjście. Błogosław wszystkim małżonkom i rodzicom. Niech rośnie ich wzajemna miłość i umacniają się rodzinne więzi, a każde nowo poczęte dziecko będzie przyjęte z radością.
L3: Prosimy Cię, Panie, o ustanie pandemii koronawirusa, o uzdrowienie chorych, o siły dla personelu medycznego i wszystkich, którzy walczą z rozwojem choroby. Prosimy o pokonanie skutków pandemii w sferze gospodarczej i politycznej, a także w sferze modlitewnej i religijnej.
L4: (Jeśli czas pozwoli). Polecamy Ci, miłosierny Jezu, intencje naszych braci i sióstr, przekazane nam przez Internet. (odczytanie intencji).
L3: Dołączmy do tych intencji nasze sprawy osobiste i rodzinne, wspólnotowe i narodowe. Módlmy się w ciszy, a potem przedstawiajmy wszystkie sprawy Jezusowi przez wstawiennictwo Matki Najświętszej odmawiając Litanię Loretańską.
Modlitwa w ciszy.
L4: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Matko Chrystusowa,
Matko Kościoła,
Matko miłosierdzia,
Matko łaski Bożej,
Matko nadziei,
Matko nieskalana,
Matko najczystsza,
Matko dziewicza,
Matko nienaruszona,
Matko najmilsza,
Matko przedziwna,
Matko dobrej rady,
Matko Stworzyciela,
Matko Zbawiciela,
Panno roztropna,
Panno czcigodna,
Panno wsławiona,
Panno można,
Panno łaskawa,
Panno wierna,
Zwierciadło sprawiedliwości,
Stolico mądrości,
Przyczyno naszej radości,
Przybytku Ducha Świętego,
Przybytku chwalebny,
Przybytku sławny pobożności,
Różo duchowna,
Wieżo Dawidowa,
Wieżo z kości słoniowej,
Domie złoty,
Arko przymierza,
Bramo niebieska,
Gwiazdo zaranna,
Uzdrowienie chorych,
Ucieczko grzesznych,
Pociecho migrantów,
Pocieszycielko strapionych,
Wspomożenie wiernych,
Królowo Aniołów,
Królowo Patriarchów,
Królowo Proroków,
Królowo Apostołów,
Królowo Męczenników,
Królowo Wyznawców,
Królowo Dziewic,
Królowo wszystkich Świętych,
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,
Królowo wniebowzięta,
Królowo różańca świętego,
Królowo rodzin,
Królowo pokoju,
Królowo Polski,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W: Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
P: Módlmy się: Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, i za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
P: Dziękujemy Ci, Panie, za dar dzisiejszej modlitwy, za łaskę „Godziny świętej”. Kończąc ją prosimy, abyś nas pobłogosławił. Dotknij swoją łaską naszych serc i napełnij je miłością.
Śpiew: Przed tak wielkim lub inny.
Błogosławieństwo, śpiew uwielbienia i śpiew na zakończenie.