Grzech aniołów i człowieka
16 – Grzech aniołów i człowieka
Śpiew na wystawienie: O zbawcza Hostio lub inny.
Chwila ciszy.
Wprowadzenie: „Jezus wziął ze sobą uczniów”
P: Panie Jezu, Ty jesteś po trzykroć Święty. Jesteś źródłem wszelkiej świętości. My zaś, Twoim uczniowie, jesteśmy grzesznikami. Ulegamy słabości nawet wtedy, gdy nie chcemy. Często zwycięża w nas skłonność do grzechu i wtedy oddalamy się od Ciebie. Ty przyszedłeś nas odkupić. Narodziłeś się w ubogiej stajence i oddałeś swoje życie na krzyżu. Dziś, w tej godzinie świętej, udajemy się myślą i sercem do betlejemskiej stajenki, która jest znakiem, że człowiek nie przyjął Cię w swoim sercu. Udajemy się także do Ogrójca, gdzie Ty przeżywasz duchową walkę. Bierzesz na siebie nasze grzechy, aby je przezwyciężyć miłością i ofiarować nam przebaczenie. Trwając przy Tobie, Panie, chcemy wsłuchać się w naukę Kościoła na temat grzechu, który popełnił zły duch, szatan i który wszedł w życie człowieka. Udziel nam, Panie, światła i siły, abyśmy z wiarą i miłością trwali przy Tobie. Niech nas prowadzi Duch Święty.
Śpiew, np.: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa lub Duchu Święty, przyjdź.
L1: Z Ewangelii według św. Mateusza (26,36-38): „Wtedy przyszedł Jezus z nimi do ogrodu, zwanego Getsemani, i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i będę się modlił». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!»”
Część I – „Czuwajcie ze Mną”
P: Smutna była Twoja dusza, Panie. Powodem smutku był grzech człowieka, poprzedzony grzechem duchów, które się zbuntowały. Tylko Ty znasz wielkość tego zła. Tylko Ty widzisz w pełni tragiczne skutki nieposłuszeństwa, jakie człowiek okazał Ojcu niebieskiemu. Pragniemy, aby głębsze poznanie tajemnicy grzechu, wzbudziło w nas jeszcze głębszą odrazę do niego. Będziemy wsłuchiwać się w nauczanie Katechizmu Kościoła Katolickiego i modlić się słowami kolęd, które przypominają nam, że przyszedłeś wyzwolić nas z grzechów, że niesiesz całemu światu odkupienie win.
1. Cicha noc, święta noc, - Pokój niesie ludziom wszem,
- A u żłóbka Matka święta, - Czuwa sama, uśmiechnięta,
- Nad Dzieciątka snem.
3. Cicha noc, święta noc, - Narodzony Boży Syn,
- Pan wielkiego Majestatu - Niesie dziś całemu światu
- Odkupienie win.
L2: „Grzech jest obecny w historii człowieka; na próżno ktoś chciałby go nie zauważać lub nadawać inne nazwy tej mrocznej rzeczywistości. Usiłując zrozumieć grzech, trzeba najpierw uznać głęboką więź człowieka z Bogiem, ponieważ poza tą relacją zło grzechu nie ujawnia się w swojej prawdziwej istocie jako odrzucenie Boga i przeciwstawienie się Mu, ciążąc w dalszym ciągu na życiu człowieka i na historii” (KKK 386).
L1: „Rzeczywistość grzechu, a zwłaszcza grzechu pierworodnego, wyjaśnia się dopiero w świetle Objawienia Bożego. Bez tego poznania Boga, jakie ono nam daje, nie można jasno uznać grzechu; pojawia się pokusa, by wyjaśniać go jedynie jako wadę w rozwoju, słabość psychiczną, błąd, konieczną konsekwencję nieodpowiedniej struktury społecznej itd. Tylko poznanie zamysłu Bożego wobec człowieka pozwala zrozumieć, że grzech jest nadużyciem wolności, której Bóg udzielił osobom stworzonym, by mogły Go miłować oraz miłować się wzajemnie” (KKK 387)
1. Ach, ubogi żłobie, - Cóż ja widzę w tobie,
- Droższy widok niż ma niebo - W maleńskiej Osobie!
2. Zbawicielu Drogi. - Takżeś to ubogi!
- Opuściłeś śliczne niebo, - Obrałeś barłogi.
3. Czyżeś nie mógł sobie. - W największej ozdobie.
- Obrać pałacu drogiego, - Nie w tym leżeć żłobie?
4. Gdy na świat przybywasz. - Grzechy z niego zmywasz.
- A na zmycie tej grzeszności, - Gorzkie zły wylewasz.
L2: „Wraz z rozwojem Objawienia wyjaśnia się także rzeczywistość grzechu. Chociaż lud Boży Starego Testamentu poznał w pewien sposób bolesną sytuację człowieka w świetle historii upadku opowiedzianej w Księdze Rodzaju, nie mógł jednak zrozumieć ostatecznego znaczenia tej historii, ponieważ ukazuje się ona w pełni tylko w świetle Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Trzeba poznać Chrystusa jako źródło łaski, by uznać Adama za źródło grzechu. Duch-Paraklet, posłany przez Zmartwychwstałego, przyszedł "przekonać świat o grzechu" (J 16, 8), objawiając Tego, który jest jego Odkupicielem” (KKK 388).
L1: „Nauka o grzechu pierworodnym jest w pewnym sensie "odwrotną stroną" Dobrej Nowiny, że Jezus jest Zbawicielem wszystkich ludzi, że wszyscy potrzebują zbawienia i że zbawienie jest ofiarowane wszystkim dzięki Chrystusowi. Kościół, który ma zmysł Chrystusa, wie dobrze, że nie można naruszyć objawienia grzechu pierworodnego, nie naruszając misterium Chrystusa” (KKK 389).
1. Pan z nieba i z łona Ojca przychodzi. - Oto się z Maryi dziś Jezus rodzi.
- Łaski przynosi temu, kto prosi, - Odpuszcza grzechy, daje pociechy,
- O Panie nasz Święty cud niepojęty.
2. Pamiętaj na dobroć, co się to stało, - Żeś przyjął z Maryi, Bóg, ludzkie ciało?
- Panna nosiła, Panna powiła, - Prości pasterze czcili Cię szczerze.
- Monarchy witali, gdy Cię poznali.
L2: „Do wyboru nieposłuszeństwa skłonił naszych pierwszych rodziców uwodzicielski głos przeciwstawiający się Bogu. Ten głos przez zazdrość sprowadza na nich śmierć. Pismo święte i Tradycja Kościoła widzą w tej istocie upadłego anioła, nazywanego Szatanem lub diabłem. Kościół naucza, że był on najpierw dobrym aniołem stworzonym przez Boga: ... Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same uczyniły się złymi»” (KKK 391).
L1: „Pismo święte mówi o grzechu tych aniołów. Ich "upadek" polega na wolnym wyborze dokonanym przez te duchy stworzone, które radykalnie i nieodwołalnie odrzuciły Boga i Jego Królestwo. Odbicie tego buntu znajdujemy w słowach kusiciela skierowanych do naszych pierwszych rodziców: "tak jak Bóg będziecie" (Rdz 3, 5). Diabeł "trwa w grzechu od początku" (1 J 3, 8) i jest «ojcem kłamstwa» (J 8, 44)” (KKK 392).
1. Pójdźmy wszyscy do stajenki, - Do Jezusa i Panienki.
- Powitajmy Maleńkiego - I Maryję, Matkę Jego.
2. Witaj Jezu ukochany, - Od patriarchów czekany.
- Od proroków ogłoszony, - Od narodów upragniony.
3. Witaj Dziecineczko w żłobie, - Wyznajemy Boga w Tobie,
- Coś się narodził tej nocy, - Byś nas wyrwał z czarta mocy.
L2: „Pismo święte potwierdza zgubny wpływ tego, o którym Jezus mówi, że "od początku był on zabójcą" (J 8, 44), a nawet usiłował odwrócić Jezusa od misji powierzonej Mu przez Ojca. "Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła" (1 J 3, 8). Wśród jego dzieł najcięższe w konsekwencjach było kłamliwe uwiedzenie, które doprowadziło człowieka do nieposłuszeństwa Bogu” (KKK 394).
L1: „Moc Szatana nie jest jednak nieskończona. Jest on tylko stworzeniem; jest mocny, ponieważ jest czystym duchem, ale jednak stworzeniem: nie może przeszkodzić w budowaniu Królestwa Bożego. Chociaż Szatan działa w świecie przez nienawiść do Boga i Jego Królestwa w Jezusie Chrystusie, a jego działanie powoduje wielkie szkody – natury duchowej, a pośrednio nawet natury fizycznej – dla każdego człowieka i dla społeczeństwa, działanie to jest dopuszczone przez Opatrzność Bożą, która z mocą i zarazem łagodnością kieruje historią człowieka i świata. Dopuszczenie przez Boga działania Szatana jest wielką tajemnicą, ale "wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8, 28)” (KKK 395).
1. Z nieba wysokiego Bóg zstąpił na ziemię. - Ażeby do nieba wywiódł ludzkie plemię.
- Bierze osobę Dzieciny, - Opłakuje ludzkie winy.
- Syn Boga jedyny.
2. Zniża swój majestat Król całego świata. - Opuszcza tron nieba, a z ludźmi się brata.
- Bóg niezmierny w żłóbku mały, - Zapomina Bóstwa, chwały
- By świat zbawić cały.
3. Mieści się we żłobie Nieograniczony, - W pieluszki spowity na sianku złożony.
- Choć Mu zimno, nie narzeka, - Chętnie cierpi dla człowieka,
- Łez pokutnych czeka.
4. Pospiesz się, grzeszniku, Dziecina cię wzywa. - Łatwy masz do szopy przystęp, gdzie spoczywa.
- Wszak nie grozi, ani łaje, - Ale rączki ci podaje,
- Odmień obyczaje!
Część II – Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie
P: Panie Jezu, nasz Zbawicielu, przyszedłeś na ziemię, aby nas zbawić. Poznajemy tę prawdę już w słowach Aniołów nad Betlejem. Poznajemy Ciebie, jako Zbawiciela, gdy nauczasz i dokonujesz cudów, a przede wszystkim wtedy, gdy dokonujesz na Golgocie dzieła odkupienia świata. Oczyszczasz nas z grzechów i dajesz nam udział w swoim boskim życiu. Niszczysz dzieło szatana i ustanawiasz królestwo niebieskie. W Ogrójcu przestrzegałeś nas, abyśmy czuwali i modlili się, gdyż jesteśmy słabi i możemy łatwo ulec pokusie. Przyjmij więc, Panie, naszą modlitwę, którą zanosimy do Ciebie przez wstawiennictwo Twej Niepokalanej Matki. Będziemy rozważać w różańcu tajemnicę Twego Narodzenia.
L3: Dziesiątek różańca.
1. Jezus malusieńki, leży nagusieńki.
- Płacze z zimna, nie dała Mu Matula sukienki.
2. Bo ubogą była, - Rąbek z głowy zdjęła,
- W który Dziecię owinąwszy, - Siankiem Je okryła.
3. Nie ma kolebeczki, - Ani poduszeczki.
- We żłobie Mu położyła - Siana pod główeczki.
4. Gdy Dziecina kwili, - Patrzy każdej chwili.
- Na Dzieciątko Boskie w żłóbku, - Oko Jej nie myli.
5. Panienka truchleje, - Serdeczne zły leje:
- O, mój Synu, wola Twoja, - Nie moja się dzieje.
Część III – „Wstańcie, chodźmy”
P: Panie Jezu, dziękujemy za Twoje narodzenie w Betlejem. Dziękujemy za Twoje życie w Nazarecie, za Twoje nauczanie i dokonane cuda, za Twoją modlitwę w Ogrójcu, śmierć i zmartwychwstanie. Dziękujemy za Twoją obecność pośród nas w Najświętszym Sakramencie. Pełni ufności przedstawiamy Ci nasze prośby w intencji braci i sióstr.
L4: Zawierzamy Ci, Panie Jezu, papieża i biskupów, prezbiterów i diakonów. Zawierzamy Ci małżonków i rodziców, dzieci i młodzież, starszych i samotnych. Zawierzamy Ci rządzących narodami i sprawujących władzę we wspólnotach lokalnych, prosimy za dziennikarzy i aktorów, lekarzy i nauczycieli, wszystkich pracujących w domach, instytucjach i zakładach pracy. Zawierzamy Ci wspólnoty diecezjalne i parafialne. Modlimy się za tych, którzy utracili wiarę i odeszli od Ciebie. Prosimy, aby ci, którzy dążą do świętości, przyspieszyli kroku, a ci, którzy zmierzają ku zagładzie, nawrócili się.
L3: Prosimy Cię, Panie, o ustanie pandemii koronawirusa, o uzdrowienie chorych, o siły dla personelu medycznego i wszystkich, którzy walczą z rozwojem choroby. Prosimy o pokonanie skutków pandemii w sferze gospodarczej i politycznej, a także w sferze modlitewnej i religijnej.
L4: (Jeśli czas pozwoli). Polecamy Ci, miłosierny Jezu, intencje naszych braci i sióstr, przekazane nam przez Internet. (odczytanie intencji).
L3: Panie Jezu, polecamy Ci te intencje w cichej modlitwie i przez wstawiennictwo św. Józefa prosimy, abyś okazał nam miłosierdzie.
Modlitwa w ciszy.
L4: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święty Józefie,
Przesławny potomku Dawida,
Światłości Patriarchów,
Oblubieńcze Bogarodzicy,
Przeczysty stróżu Dziewicy,
Żywicielu Syna Bożego,
Troskliwy obrońco Chrystusa,
Głowo Najświętszej Rodziny,
Józefie najsprawiedliwszy,
Józefie najczystszy,
Józefie najroztropniejszy,
Józefie najmężniejszy,
Józefie najposłuszniejszy,
Józefie najwierniejszy,
Zwierciadło cierpliwości,
Miłośniku ubóstwa,
Wzorze pracujących,
Ozdobo życia rodzinnego,
Opiekunie dziewic,
Podporo rodzin,
Pociecho nieszczęśliwych,
Nadziejo chorych,
Patronie umierających,
Postrachu duchów piekielnych,
Opiekunie Kościoła świętego,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Ustanowił go panem domu swego.
I zarządcą wszystkich posiadłości swoich.
P: Módlmy się: Boże, Ty w niewysłowionej Opatrzności wybrałeś świętego Józefa na Oblubieńca Najświętszej Rodzicielki Twojego Syna, spraw, abyśmy oddając mu na ziemi cześć jako opiekunowi, zasłużyli na jego orędownictwo w niebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
P: Dziękujemy Ci, Panie, za dar dzisiejszej modlitwy, za łaskę „Godziny świętej”. Kończąc ją prosimy, abyś nas pobłogosławił. Dotknij swoją łaską naszych serc i napełnij je miłością.
Śpiew: Przed tak wielkim lub inny.
Błogosławieństwo, śpiew uwielbienia i śpiew na zakończenie.