Siostry Klaryski od Wieczystej Adoracji
Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji powstał w połowie XIX w. we Francji, w czasie, kiedy tamtejszy Kościół Katolicki po rewolucji francuskiej przeżywał okres swego odrodzenia, które koncentrowało się wokół kultu Eucharystii i pobożności maryjnej. Do powstania tej wspólnoty przyczyniło się dwoje Fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). Osobista pobożność eucharystyczna Założyciela przyczyniła się do nadania kierunku nowopowstałej wspólnocie. To wewnętrzne natchnienie zostało dodatkowo potwierdzone przez następujące zdarzenie: Gdy był jeszcze proboszczem, pewnego razu zimową porą o wieczornej godzinie, wypadło mu jechać do chorego z Przenajświętszym Sakramentem. Podczas drogi przez pokryte śniegiem pole, bryczka nieznacznie zboczyła do rowu i ksiądz wypadł z niej. Wypadła również puszka z bursy i Hostia potoczyła się po śniegu. Przerażony kapłan stracił ją z oczu i daremne okazały się wszelkie poszukiwania. Wówczas ogromnie zmartwiony ukląkł na śniegu i w gorącej modlitwie wzywał Bożej pomocy. Uczynił również ślub, że gdy odszuka Najświętszy Sakrament, w duchu wdzięczności odda się Jego służbie i szerzyć będzie Jego cześć. Zaledwie ks. Heurlaut złożył swoją obietnicę, ujrzał w śniegu Hostię, podniósł Ją z radością i dokończył swoją podróż. Odtąd Eucharystia stała się wyłącznym celem jego życia.
W 1856 r. wspólnota zakonna podjęła tradycyjną formę kultu eucharystycznego, jaką była adoracja Najświętszego Sakramentu. Początkowo była to trwająca dzień i noc adoracja Pana Jezusa ukrytego w tabernakulum. Siostry przyjęły nazwę Franciszkanki Najświętszego Sakramentu. 15.VII.1856 r. wspólnota (licząca już 18 sióstr) przeniosła się do Troyes. Tam w klasztorze 1.VIII.1856 r. rozpoczęto nieustającą adorację Jezusa-Hostii wystawionego uroczyście w monstrancji. Przywileju tej publicznej adoracji udzielił siostrom ówczesny biskup Troyes – ks. bp Piotr Ludwik Coeur.
Obecnie istnieje w świecie 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji (we Francji, w Niemczech, w Austrii, w Stanach Zjednoczonych, w Indiach, w Bangladeszu), w tym 8 domów w Polsce:
- w Bydgoszczy (więcej na stronie: http://bydgoszcz.klaryski.org/),
- Elblągu (więcej na stronie historia i na stronie http://elblag.klaryski.org/ ),
- Hajnówce (więcej na stronie: http://www.klaryski-hajnowka.drohiczyn.opoka.org.pl/),
- Kętach (więcej na stronie: http://www.kety.klaryski.org/),
- Kłodzku (więcej na stronie: http://www.klodzko.klaryski.org/),
- Pniewach (więcej na stronie: http://pniewy.klaryski.org/),
- Słupsku (więcej na stronie: http://www.klaryskislupsk.pl/)
- i Ząbkowicach Śląskich (więcej na stronie: http://www.zabkowice.klaryski.org/).
Do Kęt siostry przybyły 1 stycznia 1910 roku. Już miesiąc później, 6 lutego 1910 roku ks. bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. Od tego dnia trwa w Kętach nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w białej Hostii. 21 listopada 1999 r. ks. bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym Sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Adoracja ss. Klarysek od Wieczystej adoracji
Największym skarbem w każdym klasztorze klarysek od Wieczystej Adoracji jest oczywiście Najświętszy Sakrament. On jest sercem naszej Wspólnoty i naszego życia, jako adoratorek. Zostałyśmy pociągnięte przez miłość do Najśw. Sakramentu Ciała i Krwi Pańskiej, by poświęcić całe swoje życie adoracji Najświętszej Eucharystii.
Wieczysta eucharystyczna adoracja w naszym zakonie polega z woli Założycieli na nieustannym dziękczynieniu. Matka Maria od św. Klary (Józefina Bouillevaux) ożywiona szczególnym natchnieniem Ducha Świętego, wybrała dziękczynienie jako nasz główny cel. Poruszona tekstem Ewangelii o dziesięciu trędowatych zakończonym słowami Pana: „...czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? Gdzie pozostałych dziewięciu?”, napisała: „... Jeśli Jego sprawiedliwość znajduje ofiary, które poświęcają się na wynagrodzenie (...), czyż nie jest rzeczą słuszną, by Jego Miłość Eucharystyczna była uwielbiana przez nieustanne dziękczynienie?”
W tym duchu składamy Panu wieczną chwałę i przeżywamy radość w Jego Eucharystycznej Obecności.
Jak odbywa się adoracja?
Bardzo prosto: trwamy na cichym, wewnętrznym dziękczynieniu. W ciągu dnia siostry adoratorki zmieniają się co godzinę, nocą natomiast co dwie godziny. Każdą godzinę adoracji rozpoczynamy z Maryją odmawiając przed Najśw. Sakramentem Hymn Magnificat, a po nim AKT ADORACJI, który wprowadza nas w uwielbienie Trójcy Przenajświętszej. Dalej już samo serce dyktuje siostrze adoratorce modlitwę pełną wdzięczności i uwielbienia Bożej Miłości.
Więcej na stronie ss.Klarysek w Kłodzku:
http://www.klodzko.klaryski.org/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=14&Itemid=29
Adoracja Najświętszego Sakramentu wiąże się ściśle z ofiarą ołtarza i z niej wyrasta. Monstrancja z Jezusem jest przedłużeniem ramion celebransa, unoszącego konsekrowaną Hostię. Lud Boży zostaje “posłany” przez kapłana do wyznaczonych posług i zadań w świecie, a my pozostajemy na straży świątyni Pańskiej, podejmując adorację Najświętszego Sakramentu. W ten sposób przedłużamy Eucharystię na wszystkie godziny dnia i nocy. Codzienny rytm modlitw, pracy i odpoczynku koncentruje się wokół Tajemnicy ołtarza. Liturgię Godzin i inne modlitwy odmawiamy w kaplicy klauzurowej przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Dziękujemy Dawcy wszelkiego dobra, za Jego miłość, za to, że posłał Syna Jednorodzonego, aby świat zbawić. Cały styl życia przypomina nam cel naszego powołania. Aby je pełniej realizować zachowujemy klauzurę papieską. Klauzura nie jest oddzieleniem duchowym od świata, ale tylko fizycznym. Nasze serca są otwarte na cierpienia i troski Kościoła i ludzi żyjących na całym świecie.