Medytacja 17
Czwartek, 4 tyg. adwentu 22.12.2011
Łk 1,46-56 – Wielbij, duszo, Pana
Niech wielbi dusza moja Pana
za to, żeś był, jesteś i będziesz.
Niech wielbi dusza moja Pana
za wierność i cierpliwość do mnie.
Niech wielbi dusza moja Pana
za świętych i błogosławionych.
Niech wielbi dusza moja Pana
za Kościół grzeszników i miłość miłosierną do nas.
Niech wielbi dusza moja Pana
za sakramenty święte i ich szafarzy.
Niech wielbi dusza moja Pana
za Słowo proklamowane w Kościele.
Niech wielbi dusza moja Pana
za pontyfikat Jana Pawła II.
Niech wielbi dusza moja Pana
za pielgrzymowanie do Polski Jana Pawła II i Benedykta XVI.
Niech wielbi dusza moja Pana
za tych, którzy oddali swe życie za Polskę wolną.
Niech wielbi dusza moja Pana
za niosących swój krzyż bez buntu.
Niech wielbi dusza moja Pana
za dar życia i powołanie do życia konsekrowanego.
Niech wielbi dusza moja Pana
za rodziców, chrzestnych, siostrę.
Niech wielbi dusza moja Pana
za dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały.
Niech wielbi dusza moja Pana
za pracę zawodową i doświadczenie ewangelizacji w parafiach.
Niech wielbi dusza moja Pana
za spotkanych ludzi, którzy mnie korygowali i byli świadectwem.
Niech wielbi dusza moja Pana
za tych, którzy towarzyszą mi w drodze do Domu Ojca.
Niech wielbi dusza moja Pana
za radość i ból.
Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy […], gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię - i miłosierdzie Jego z pokoleń na pokolenia dla tych, co się Go boją. Amen.