Medytacja 30-oz-2012
30 tydzień okresu zwykłego Mt 5,1-12a
Uroczystość Wszystkich Świętych
„Niech będzie uwielbiony Bóg w swoich Aniołach i w swoich Świętych!”.
Pierwszego listopada nie wspominamy naszych zmarłych, jak to często informują niektóre media. Uciekamy się w tym dniu do Pana przez wstawiennictwo tych, którzy wprawdzie odeszli z tego świata, ale żyją i to żyją wiecznie, wpatrując się w Jego oblicze.
Dziękujemy za dar ich życia, za wzór do naśladowania, jaki nam zostawili. Na Chrzcie, Bierzmowaniu otrzymaliśmy ich imiona; w ten sposób stali się naszymi patronami, opiekunami, przyjaciółmi.
Święci lub błogosławieni, tak o nich mówimy. Niektórzy z nich żyli jeszcze za naszego życia, już tu na ziemi uznani za świętych; inni wiele wieków temu, a mimo to ciągle pociągający swym przykładem. Jednych Kościół wyniósł na ołtarze, inni znani tylko nielicznym, przeszli przez życie zostawiając po sobie owoce świętości.
Święci to ci, którzy wypełnili, mocą Bożą, a więc bez wysiłku dzisiejsze Słowo z Ewangelii wg św. Mateusza: cierpiący prześladowania, oczerniani, a mimo to pełni pokoju i niosący pokój innym, pragnący sprawiedliwości, o czystym sercu, miłosierni, łagodni, pokorni, ubodzy duchem, płaczący nad grzechem cudzym lub własnym.
Wypełnili Błogosławieństwa i dlatego są szczęśliwi; oglądają Pana, doświadczają Bożego synostwa, do nich należy królestwo niebieskie; otrzymali już wielką nagrodę.
Ewangeliści zapisali jeszcze inne Jezusowe błogosławieństwa, które przychodzą mi na myśl przy lekturze dzisiejszej Ewangelii:
„Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś». Lecz On rzekł: «Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je»” (Łk 11,27-28).
„A błogosławiony jest ten, kto we Mnie nie zwątpi” (Mt 11,6).
„Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»” (J 20,29).
Szczęście płynie więc ze słuchania i zachowywania Bożego słowa, z wiary, że jest Ono samym Bogiem, który wskazuje drogę do swego królestwa.
„I usłyszałem głos, który z nieba mówił:
«Napisz:
Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz.
Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów,
bo idą wraz z nimi ich czyny»” (Ap 14,13).
Amen.