Medytacja 0-wp-2013
czwartek po Popielcu Łk 10,1-9
święto świętych Cyryla mnicha i Metodego biskupa, patronów Europy
"Oto, bracie, byliśmy parą w zaprzęgu, jedną bruzdę ciągnąc, a teraz ja padam u zagrody, dnia swego dokonawszy. Ty zaś bardzo lubisz górę (Olimp), przecież nie porzucaj dla tej góry nauczania naszego, bo przez nie możesz jeszcze lepiej osiągnąć zbawienie"- tym słowom, które Cyryl skierował do brata na łożu śmierci, Metody pozostał wierny.
W Ewangelii według św. Marka, sprzed tygodnia, Jezus rozsyłał dwunastu Apostołów, „po dwóch”. Na dzisiejsze zaś święto patronów Europy, Kościół daje nam słowo z Ewangelii według św. Łukasza o rozesłaniu przez Jezusa siedemdziesięciu dwóch swych uczniów, również „po dwóch”.
Jak widać, wraz ze zwiększającymi się potrzebami niesienia dobrej nowiny o Bożym królestwie, rosła też liczba jej „zwiastunów”. Tak było kiedyś. A dziś? Aktualne nadal pozostają słowa Jezusa: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Patronowie dzisiejszego dnia, święci Cyryl i Metody, dołączają do grona posłanych „po dwóch”.
Pan powołał dwóch braci, rodem z Tesalonik, miasta, w którym żył i działał św. Paweł, apostoł wielu narodów: Konstantego (który później przyjął imię Cyryl) i Metodego, aby oddali swoje życie dla głoszenia Ewangelii narodom słowiańskim.
Dokonali oni również przekładu Ksiąg świętych na ich język dla celów liturgicznych i katechetycznych. Słusznie więc uważani są nie tylko za apostołów Słowian, ale także za ojców kultury ludów i narodów, posługujących się językami słowiańskimi.
Cyryl zakończył swe życie w Rzymie (14 lutego 869 roku), natomiast Metody wyświęcony został przez ówczesnego papieża na arcybiskupa starożytnej stolicy Sirmium i posłany na Morawy, aby dalej prowadzić tam wraz ze swymi uczniami dzieło apostolskie, co czynił gorliwie i odważnie aż do końca swego życia (6 kwietnia 885 roku).
Dzisiejsze rozważania kończę słowami Ojca Świętego Jana Pawła II, zaczerpniętymi z Encykliki Slavorum Apostoli (1985), którą skierował do nas w tysiącsetną rocznicę dzieła ewangelizacji świętych Cyryla i Metodego; niech będą przedmiotem dalszej medytacji:
"O Boże wielki, w Trójcy Jedyny, Tobie powierzam dziedzictwo wiary narodów słowiańskich, zachowaj je i błogosław temu dziełu Twojemu! Wspomnij ten moment, gdy wedle Twej woli, Ojcze wszechmogący, nadeszła dla tych ludów i narodów "pełnia czasów" i święci Misjonarze z Tesalonik, wypełniając wiernie nakaz Twojego Syna Jezusa Chrystusa skierowany do Jego Apostołów, idąc ich śladami oraz ich następców, przynieśli na ziemie słowiańskie światło Ewangelii, Dobrą Nowinę o zbawieniu, i dali wobec nich świadectwo. (…)
Wysłuchaj, Ojcze, modlitw całego Kościoła, który prosi Cię dzisiaj, by ludzie i narody, które dzięki apostolskiej misji świętych Braci Sołuńskich poznały i przyjęły Ciebie, Boga prawdziwego i przez Chrzest weszły do świętej wspólnoty Twoich synów, mogły nadal bez przeszkód przyjmować z radością i ufnością ten ewangeliczny program oraz realizować swoje ludzkie możliwości na gruncie ich nauczania! (…)
Spraw też, Boże w Trójcy Jedyny, aby za wstawiennictwem świętych Braci Sołuńskich cała Europa coraz bardziej odczuwała potrzebę jedności w wierze chrześcijańskiej oraz braterskiej wspólnoty wszystkich jej narodów; by mogła przezwyciężyć niezrozumienie i wzajemną nieufność, a także rozwiązać konflikty ideologiczne we wspólnym uznaniu prawdy i dać całemu światu przykład sprawiedliwego i pokojowego współżycia, opartego na wzajemnym szacunku i nienaruszonej wolności. (…)
Cały Kościół dziękuje Tobie, który wezwałeś narody słowiańskie do wspólnoty wiary, za ich spuściznę i wkład, jaki wniosły do dziedzictwa powszechnego. Dziękuje Ci za to w sposób szczególny słowiański Papież. Oby ten wkład nie przestał nigdy ubogacać Kościoła kontynentu europejskiego i całego świata! Oby nie zabrakło go we współczesnej Europie i świecie! Oby nie zabrakło go w świadomości współczesnych nam ludzi! Pragniemy przyjąć w całej rozciągłości te wszystkie wartości, które narody słowiańskie wniosły i wnoszą do duchowego dziedzictwa Kościoła i ludzkości.
Świadomy tego wspólnego bogactwa, cały Kościół wyraża swoją duchową solidarność z nimi i potwierdza własną odpowiedzialność za Ewangelię, za dzieło zbawienia, które i dzisiaj zgodnie ze swym posłannictwem ma urzeczywistniać w całym świecie aż po krańce ziemi. Pragniemy sięgać do przeszłości, aby w jej świetle zrozumieć obecną rzeczywistość i odgadnąć przyszłość. Posłannictwo Kościoła jest bowiem zawsze skierowane z niewzruszoną nadzieją ku przyszłości.
Tę przyszłość, jaka po ludzku zdaje się być pełna zagrożeń i niepewności, składamy z ufnością w Twoje ręce, Ojcze niebieski, przyzywając wstawiennictwa Matki Syna Twojego i Matki Kościoła, a także Twoich Apostołów Piotra i Pawła oraz świętych Benedykta, Cyryla i Metodego, Augustyna, Bonifacego i wszystkich świętych zwiastunów Ewangelii w Europie, którzy silni wiarą, nadzieją i miłością głosili naszym ojcom Twoje zbawienie i pokój, a trudem duchowego posiewu dali początek budowaniu cywilizacji miłości, nowego ładu opartego na Twoim świętym prawie i na Twojej łasce, która u kresu dziejów ożywi wszystko i wszystkich w niebieskiej Jerozolimie” .
Amen.