Modlitwa młodszych dzieci

 

Pobierz: DOC PDF

 

Adoracja najmłodszych uczniów również wymaga wcześniejszego ich przygotowania. Musza one wiedzieć, na miarę swoich możliwości, czym jest ta modlitwa i w jaki sposób mają się zachować przed Najświętszym Sakramentem. Konieczne jest również nauczenie dzieci śpiewu. Ponieważ jest to modlitwa za Ojczyznę w 100-lecie odzyskania przez nią niepodległości, potrzebna jest także „mała lekcja patriotyzmu”.

Przygotowanie powinno się odbyć w czasie szkolnej katechezy. Nauczycieli prowadzących daną klasę można poprosić o przygotowanie związane z wiedzą o Polsce.

            W czasie „lekcji o Polsce” dzieci rozmawiają:

-        o położeniu Polski na mapie;
-        o godle, fladze i hymnie oraz szacunku do symboli narodowych (można wykorzystać filmik opracowany przez IPN w Krakowie „Polak mały” opublikowany na portalu YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=FJ83BRqFPBA);
-        o stuleciu odzyskania niepodległości – wielkim święcie wszystkich Polaków;
-        o historii dzieci z Wrześni, ich walce o możliwość używania języka polskiego w czasie modlitwy i lekcji religii.

W czasie katechezy rozmawiamy z dziećmi:

-        o adoracji Najświętszego Sakramentu – pokazujemy dzieciom, że jest to spotkanie „twarzą w twarz” z Panem Jezusem, rozmawianie z Nim w sercu, takie „przytulanie się do Niego”; zachęcamy je do tej formy modlitwy np. przy okazji przychodzenia na Mszę św. Dzieci mogą wówczas adorować przez chwilę Pana Jezusa obecnego w tabernakulum.
-        o adoracji w intencji Ojczyzny, do której dzieci się przygotowują;
-        dzielimy teksty modlitwy na adorację do nauczenia się w domu;
-        uczymy dzieci pieśni na adorację;
-        wykonujemy z dziećmi kolorowe serduszka, które przyniosą przed ołtarz w czasie adoracji - na jednej stronie serduszka dzieci piszą swoje imię, a na drugiej piszą lub rysują intencję związaną z Ojczyzną, z którą przyjdą na adorację.

Katecheza przygotowująca do adoracji powinna, w miarę możliwości, odbyć się po „lekcji o Polsce”. Dzieci będą wówczas mogły w swoich intencjach nawiązać do wyniesionej z tej lekcji wiedzy.

Przygotowanie adoracji

Przed ołtarzem ustawiamy koszyczki do których dzieci będą wkładały przyniesione serduszka.

Przed rozpoczęciem adoracji osoba prowadząca ustawia dzieci wokół ołtarza w grupach, które kolejno w czasie śpiewu będą podchodziły przed ołtarz, aby złożyć swoje serduszka. Zachęcamy, aby z daną grupą do ołtarza na krótką modlitwę podchodzili również rodzice. Dziecko, które włoży serduszko do koszyczka (i ewentualnie wypowie cichutko swoją modlitwę i chwilkę popatrzy na Pana Jezusa) wraca na swoje miejsce.

Podział na grupy jest potrzebny, aby uniknąć sytuacji, gdy wszystkie dzieci równocześnie będą chciały podejść ze swoim serduszkiem do ołtarza.

Krótko ćwiczymy z dziećmi podchodzenie do ołtarza. Tłumaczymy, że należy to robić powoli, bez przepychania się i bardzo cichutko.

Prowadzący przypomina dzieciom, że kładąc serduszko przed ołtarzem mogą cichutko, w sercu, powiedzieć Panu Jezusowi, że bardzo Go kochają i zapraszają Go, aby w sposób szczególny zamieszkał w ich sercu. Pan Jezus bardzo chce w nim mieszkać. Mogą też przez chwilkę z bliska popatrzeć na Pana Jezusa w Hostii.

Warto zadbać o to, by monstrancja z Najświętszym Sakramentem została umieszczona na tyle blisko, by dzieci ją dobrze widziały, by miały poczucie, że Pan Jezus jest wśród nich.

W czasie adoracji zwykle klęczymy. Dla dzieci jest to trudne. Pozwalamy im siedzieć w ławkach lub siedzieć „na piętach” na dywanie. Podpowiadamy, kiedy powinny uklęknąć i złożyć ręce (wystawienie Najświętszego Sakramentu i jego schowanie). Krótkimi, cichymi i bardzo spokojnymi komentarzami pomagamy im w skupieniu oraz we wspólnym wypowiadaniu słów modlitwy. W czasie śpiewu dzieci mogą stać.

Adoracja Najświętszego Sakramentu

Śpiew na wejście, np.: Uwielbiajmy Jezusa.

Kapłan: Panie Jezu,  Ty nieustannie prosisz: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy królestwo Boże" (Mk 7, 27). Zachęceni Twoim wezwaniem oraz słowami św. Jana Pawła II, który gorąco wierzył w moc dziecięcej modlitwy, wiele razy prosił o nią najmłodszych i w Liście do dzieci pisał: „Jakże ogromną siłę ma modlitwa dziecka! Staje się ona czasem wzorem dla dorosłych: modlić się z prostotą i całkowitą ufnością, to znaczy zwracać się do Boga tak, jak czynią to dzieci”, klękamy przed Tobą z najmłodszymi. Wraz z nimi chcemy dziękować Ci, Panie, za dar wolnej Ojczyzny i prosić Cię o błogosławieństwo dla niej. Dziękujemy Ci za ich maleńkie, kochające serduszka i prosimy przyjmij ich dziecięcą modlitwę.

Dziecko: Panie Jezu, przychodzimy dzisiaj do Ciebie, aby modlić się za naszą Ojczyznę. Świętuje Ona stulecie odzyskania niepodległości.

Dziecko: Cieszymy się, Panie Jezu, że możemy żyć w wolnej Polsce, że możemy uczyć się o niej oraz mówić i modlić się po polsku.

Dziecko: Panie Jezu, przynieśliśmy tutaj kolorowe serduszka. Na każdym z nich jest narysowana lub napisana intencja naszej modlitwy. Chcemy je złożyć przed Tobą. Są one obrazem naszych dziecięcych serc, które pragniemy dzisiaj Tobie ofiarować.

Śpiew, np.: Miłość Bożą w sercu mym dzisiaj mam.

W czasie śpiewu dzieci z pierwszej grupy kolejno składają swoje serduszka w koszyczku. Prowadzący mówi dzieciom, że kładąc swoją pracę przed ołtarzem mogą cichutko, w serduszku, powiedzieć Panu Jezusowi, jak bardzo Go kochają i popatrzyć chwilę na Niego.

Dziecko: Panie Jezu, poznaliśmy historię bohaterskich dzieci z Wrześni. One żyły wtedy, gdy Polski nie było na mapach świata. Nie mogły uczyć się i rozmawiać o niej. Zabraniano im mówienia po polsku. Zabraniano im nawet rozmawiania po polsku z Tobą, Panie Jezu.

Dziecko: Dzieci z Wrześni nie chciały odmawiać modlitwy i uczyć się religii w obcym języku. Pragnęły być polskimi dziećmi. Odważnie stanęły w obronie swojego prawa do uczenia się religii i modlitwy w języku ojczystym.

Dziecko: Dzieci z Wrześni, za obronę prawa nauki religii i do modlitwy po polsku były bite, straszone i trzymane w więzieniu. Mimo to nie poddały się.

Dziecko: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za odwagę dzieci z Wrześni. To również dzięki ich wytrwałości nasza Ojczyzna jest dzisiaj wolna.

Śpiew, np.: Jesteś Królem.

Dziecko: Panie Jezu dziękujemy Ci za naszą wolną Ojczyznę.

Wszyscy: Dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Dziecko: Dziękujemy Ci, że możemy swobodnie mówić i uczyć się po polsku.

Wszyscy: Dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Dziecko: Dziękujemy Ci za katechetów i nauczycieli, którzy uczą nas religii, historii Polski i języka polskiego.

Wszyscy: Dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Dziecko: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za naszych rodziców, dziadków, babcie i wszystkich, którzy starają się, abyśmy stawali się dobrymi Polakami.

Wszyscy: Dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Śpiew, np.: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa.

Dziecko: Prosimy Cię Panie Jezu, błogosław naszej Ojczyźnie, aby zawsze była wolna i stawała  się coraz piękniejsza.

Wszyscy: Prosimy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Błogosław, Panie Jezu, wszystkim, którzy się o Polskę troszczą – rządzą w niej, budują nowe domy i zakłady pracy, dbają o pola i lasy, tworzą w języku polskim nowe książki, filmy, sztuki teatralne.

Wszyscy: Prosimy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Błogosław, Panie Jezu, naszym rodzicom, dziadkom i babciom. Oni pierwsi opowiedzieli nam o Tobie i o naszej Ojczyźnie. Oni nauczyli nas mówić i modlić się w języku ojczystym.

Wszyscy: Prosimy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Błogosław, Panie Jezu, naszym katechetom i nauczycielom. To dzięki nim coraz więcej wiemy o Tobie, o Polsce i świecie, coraz lepiej znamy nasz ojczysty język i historię Polski.

Wszyscy: Prosimy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Błogosław, Panie Jezu, wszystkim polskim dzieciom, aby wzrastały w wierze i mądrości, by stawały się wspaniałymi Polakami.

Wszyscy: Prosimy Cię, Panie Jezu.

Śpiew, np.: Mój Zbawiciel, On bardzo kocha mnie.

Dziecko: Panie Jezu, dzieci z Wrześni czuły się Polakami, bardzo szanowały język polski, chciały się nim posługiwać, broniły prawa do mówienia po polsku. Nam zdarza się to lekceważyć.

Dziecko: Za każdy brak zainteresowania, gdy na lekcjach uczymy się o Polsce,

Wszyscy: Przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Za brzydkie słowa, którymi szpecimy nasz język ojczysty.

Wszyscy: Przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Za niestaranne pisanie, błędy ortograficzne, każdą niechęć do lepszego poznawania języka polskiego.

Wszyscy: Przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Za każde niestaranne, bez należytego skupienia odmawianie modlitwy i uczestniczenie w Mszy św.

Wszyscy: Przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Dziecko: Za brak szacunku do naszych symboli narodowych: flagi, godła Polski i hymnu.

Wszyscy: Przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Śpiew, np.: Bóg jest miłością.

Kapłan: Teraz będzie chwila ciszy. Popatrzmy wszyscy na Pana Jezusa i powiedzmy Mu jeszcze raz: dziękuję, proszę, przepraszam.

Krótka chwila ciszy.

Kapłan: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za Twoich Najmłodszych Przyjaciół, którzy dzisiaj proszą Cię o błogosławieństwo dla swojej Ojczyzny. Zawierzamy ich Tobie i prosimy, abyś im pobłogosławił. Niech czuwa nad nimi Twoja Najświętsza Matka. Niech ich chroni od zła umacnia w dobrym. Spraw Panie, aby wzrastali w wierze, miłości i mądrości - na Twoją chwałę i na pożytek Polsce, naszej Ojczyźnie. Amen

Śpiew na błogosławieństwo: Uwielbiajmy Jezusa, bo kocha nas jak nikt

Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

Śpiew uwielbienia, np.: Wielbić Pana chcę.

Śpiew, np.: Boże coś Polskę.