Modlitwa świętych
Adoracja: Wiara prowadząca do modlitwy
1. „Modlitwa Świętych”
Pierwszy czwartek listopada przypada w uroczystość Wszystkich Świętych. Nie będzie więc wspólnej adoracji w tym dniu. Szczególnym miejscem naszej modlitwy, przede wszystkim tej popołudniowej, jest cmentarz. Załączamy jednak teksty pomocnicze do adoracji. Być może ktoś skorzysta z nich, aby się bardziej zjednoczyć ze Świętymi w swojej modlitwie, na indywidualnej adoracji lub na cmentarzu.
Modlitwa za wstawiennictwem Świętych
Wystawienie Najświętszego Sakramentu. Śpiew: O zbawcza Hostio lub Upadnij na kolana.
P (prowadzący): Klękamy dziś przed Tobą, nasz Panie i Zbawicielu, z żywą świadomością, że włączamy się w wielką wspólnotę Aniołów i Świętych, którzy w niebie adorują Twoje oblicze i odnajdują w Tobie tajemnicę Boga oraz tajemnicę wszystkich stworzeń. Jednoczą się z nimi, wspominamy także ich ziemskie życie. Oddali je całkowicie Tobie. Ty ich wybrałeś i posłałeś, aby świadczyli o Twojej miłości do każdego człowieka. Przez nich wskazywałeś błądzącym drogę prawdy, opiekowałeś się chorymi, pocieszałeś smutnych, budowałeś mieszkania dla bezdomnych. Życie Twoich Świętych jest dla nas przykładem wiary i miłości. Swoją postawą inspirują oni naszą wyobraźnię miłosierdzia i pokazują, jak wiele jest możliwości niesienia ludziom pomocy. Uwielbiamy Cię, nieskończony Boże, w ich życiu i posługiwaniu. Przez wstawiennictwo Twoich Świętych pokornie prosimy, abyś pomnożył naszą wiarę i pomógł nam stać się Twoimi świadkami w świecie. Prosimy o to najpierw w cichej modlitwie.
Chwila ciszy, a po niej śpiew: „Wielbić Pana chcę” lub inny śpiew.
Święci, którzy poświęcili się modlitwie
L1: Wielbimy Cię, Ojcze niebieski, w świętych, którzy poświęcili się modlitwie. Prowadzeni przez Twego Ducha, naśladowali Chrystusa, który trzydzieści lat swego życia spędził w ciszy Nazaretu, w codziennej modlitwie i pracy, a w czasie swej publicznej działalności odchodził na miejsca pustynne, by w ciszy rozmawiać z Tobą. Wielu z nich założyło zgromadzenia pustelnicze i kontemplacyjne, które także w naszych czasach są oazami skupienia i modlitwy. To oni ukuli maksymę: „Ora et labora – Módl się i pracuj”. Pomagają nam poświęcać wiele czasu na modlitwę i solidnie wykonywać naszą pracę.
L2: Dziękujemy Ci, najlepszy Ojcze, za ich świadectwo i prosimy przez ich wstawiennictwo, abyś odnowił w nas ducha modlitwy.
Święty Benedykcie, módl się za nami.
Święta Klaro,
Święta Tereso z Avila,
Święta Tereso od Dzieciątka Jezus,
Święty Janie od Krzyża,
Święty Ojcze Pio,
Święta Faustyno,
(Inni święci – spontaniczne wezwania),
Wszyscy święci, mistrzowie życia modlitwy.
Chwila ciszy, a po niej śpiew: „Wielbić Pana chcę” lub inny śpiew.
Święci, którzy poświęcili się głoszeniu słowa Bożego
L1: Wielbimy Cię, nasz najlepszy Ojcze, w świętych, których posłałeś, aby po całej ziemi głosili Twoje słowo, zwiastując każdemu człowiekowi Twoje miłosierdzie. Zjednoczeni z Jezusem – Boskim Słowem i namaszczeni Duchem Świętym, opuszczali oni swe rodzinne domy, by zanieść Dobrą Nowinę o zbawieniu ludziom będącym daleko od Ciebie. Ich życie było nieustannym wypełnianiem Chrystusowego przykazania: „Idźcie na cały świat i nauczajcie”. Wędrowali od miasta do miasta i wyjeżdżali na misje do dalekich krajów, korzystali z nowoczesnych środków przekazu i zakładali zgromadzenia zakonne oddające się ewangelizacji i katechizacji.
L2: Dziękujemy Ci, najlepszy Ojcze, za świadectwo ich życia i prosimy: daj nam usłyszeć i przyjąć wezwanie do nowej ewangelizacji, jakie skierował do nas Twój Sługa Jan Paweł II.
Święci Piotrze i Pawle, módlcie się za nami.
Święty Augustynie,
Święci Franciszku i Dominiku,
Święty Filipie Nereuszu,
Święty Ignacy z Loyoli,
Święty Wincenty a Paulo,
Święty Alfonsie Mario Liguori,
Błogosławiona Mario Tereso Ledóchowska,
(Inni święci – spontaniczne wezwania),
Wszyscy święci, głoszący światu Ewangelię.
Chwila ciszy, a po niej śpiew: „Wielbić Pana chcę” lub inny śpiew.
Święci, którzy poświęcili się wychowaniu dzieci i młodzieży
L1: Wielbimy Cię, dobry Ojcze, w świętych, których obdarzyłeś charyzmatem wychowania dzieci i młodzieży. W nich ukazałeś nam, że troszczysz się o każdego człowieka od pierwszych chwil życia i pragniesz, aby żadne z tych najmłodszych nie zagubiło się na drogach świata. Z natchnienia Twego Ducha zakładali oni sierocińce, tworzyli szkoły, dbali o kształcenie umysłów i serc swoich podopiecznych, ratowali młodzież zaniedbaną materialnie i duchowo.
L2: Dziękujemy Ci, Ojcze, za ich życie i posługiwanie. Prosimy, abyś odnowił w swoim Kościele ducha troski o wychowanie młodego pokolenia. Udziel tej łaski wszystkim członkom swego ludu, a szczególnie rodzicom, nauczycielom i wychowawcom.
Święty Janie Bosko, módl się za nami.
Święty Józefie Kalasancjuszu,
Święta Anielo Merici,
Święta Urszulo Ledóchowska,
Błogosławiony Zygmuncie Szczęsny Feliński,
Błogosławiona Franciszko Siedliska,
(Inni święci – spontaniczne wezwania),
Wszyscy święci, poświęcający się wychowaniu dzieci i młodzieży.
Chwila ciszy, a po niej śpiew: „Wielbić Pana chcę” lub inny śpiew.
Święci, którzy poświęcili się służbie chorym i biednym
L1: Wielbimy Cię, dobry Ojcze, w świętych, którzy poświęcili swe życie posłudze charytatywnej. Ty objawiłeś im głębię tajemnicy Twego miłosierdzia, z jakim pochylasz się nad każdą ludzką biedą, nad cierpiącym człowiekiem. Obdarzyłeś ich serca szczególną wrażliwością na potrzeby sióstr i braci. Prowadzeni przez Twego Ducha cierpliwie służyli chorym i samotnym, biednym i opuszczonym, zakładali przytułki, tworzyli szpitale i organizowali pomoc dla dotkniętych nieszczęściami.
L2: Dziękujemy Ci, Ojcze, za współczucie i miłość, którymi przepełniłeś ich serca i prosimy, abyś odnowił w nas ducha wrażliwości na potrzeby i cierpienia braci.
Święty Janie Boży, módl się za nami.
Święty Bracie Albercie,
Święty Wincenty à Paulo,
Błogosławiona Matko Tereso z Kalkuty,
Błogosławiona Bernardyno Jabłońska,
(Inni święci – spontaniczne wezwania),
Wszyscy święci, poświęcający się posłudze chorym i cierpiącym.
Chwila ciszy, a po niej śpiew: „Wielbić Pana chcę” lub inny śpiew.
P: Bądź uwielbiony, Ojcze Wszechmogący, który słabych ludzi czynisz zdolnymi do podejmowania wielkich dzieł. Ty mocą swego Ducha działasz w ludzkich sercach i sprawiasz, że dzieło zbawienia, dokonane przez Twego Syna, Jezusa Chrystusa, nieustannie kształtuje Kościół i przemienia świat. Wraz z Maryją, Matką Chrystusa i Kościoła, zjednoczeni z Aniołami i Świętymi, śpiewamy pieśń uwielbienia Tobie, Ojcze, który z Twoim Synem w jedności Ducha Świętego żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Śpiew: Wielki jest Pan, potężny i pełen łaski lub Głoś imię Pana albo O Przedwieczny nasz Panie i Boże, - Jakże dziwne Imię Twe! lub inny śpiew.
Jednocząc się ze Świętymi
P: Zjednoczeni z naszymi niebieskimi Przyjaciółmi i Orędownikami, prośmy o Ducha Świętego, aby napełniał naszą modlitwę, tak jak napełniał modlitwę Świętych. Wsłuchajmy się w słowa Katechizmu Kościoła Katolickiego, mówiące o modlitwie. Po każdym fragmencie pozostańmy w ciszy, aby rozmawiać z Jezusem o usłyszanych słowach. Są one nie tylko zwykłym pouczeniem. Płynie z nich światło, które pochodzi od Boga i które jaśnieje w Kościele. W to światło chcemy coraz bardziej wchodzić.
L3: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego (2559): „Modlitwa jest wzniesieniem duszy do Boga lub prośbą skierowaną do Niego o stosowne dobra". Z jakiej pozycji mówimy w czasie modlitwy? Z wyniosłości naszej pychy i własnej woli czy też z "głębokości" (Ps 130, 1) pokornego i skruszonego serca? Ten, kto się uniża, będzie wywyższony. Podstawą modlitwy jest pokora. "Nie umiemy się modlić tak, jak trzeba" (Rz 8, 26). Pokora jest dyspozycją do darmowego przyjęcia daru modlitwy: Człowiek jest żebrakiem wobec Boga”.
Chwila ciszy, a po niej śpiew kanonu, np. „Jezus jest tu”.
L4: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego (2560): „«O, gdybyś znała dar Boży!» (J 4,10). Cud modlitwy objawia się właśnie tam, przy studni, do której przychodzimy szukać naszej wody: tam Chrystus wychodzi na spotkanie każdej ludzkiej istoty; On pierwszy nas szuka i to On prosi, by dać Mu pić. Jezus odczuwa pragnienie, Jego prośba pochodzi z głębokości Boga, który nas pragnie. Modlitwa – czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie – jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli”.
Chwila ciszy, a po niej śpiew kanonu, np. „Zostań tu i ze mną się módl”.
L5: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego (2561): „«Prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej» (J 4, 10). Nasza modlitwa błagalna jest – w sposób paradoksalny – odpowiedzią. Jest odpowiedzią na skargę Boga żywego: "Opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny popękane" (Jr 2,13). Modlitwa jest odpowiedzią wiary na darmową obietnicę zbawienia, odpowiedzią miłości na pragnienie Jedynego Syna”.
Chwila ciszy, a po niej śpiew kanonu, np. „Uwielbiajcie Pana ludzkich serc”.
L1: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego (2562-2563): „Skąd pochodzi modlitwa człowieka? Niezależnie od tego, jaki byłby język modlitwy (gesty, słowa), zawsze modli się cały człowiek. Aby jednak określić miejsce, z którego wypływa modlitwa, Pismo święte mówi niekiedy o duszy lub o duchu, najczęściej zaś o sercu (ponad tysiąc razy). Modli się serce. Jeśli jest ono daleko od Boga, modlitwa pozostaje pusta.
Serce jest mieszkaniem, w którym jestem, gdzie przebywam (według wyrażenia semickiego lub biblijnego: gdzie "zstępuję"). Jest naszym ukrytym centrum, nieuchwytnym dla naszego rozumu ani dla innych; jedynie Duch Boży może je zgłębić i poznać. Jest ono miejscem decyzji w głębi naszych wewnętrznych dążeń. Jest miejscem prawdy, w którym wybieramy życie lub śmierć. Jest miejscem spotkania, albowiem nasze życie, ukształtowane na obraz Boży, ma charakter relacyjny: serce jest miejscem przymierza”.
Chwila ciszy, a po niej śpiew kanonu, np. „Miłość Bożą w sercu mym”.
L2: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego (2565): „W Nowym Przymierzu modlitwa jest żywym związkiem dzieci Bożychz ich nieskończenie dobrym Ojcem, z Jego Synem Jezusem Chrystusem i z Duchem Świętym. Łaska Królestwa Bożego jest "zjednoczeniem całej Trójcy Świętej z całym wnętrzem (człowieka)". Życie modlitwy polega zatem na stałym trwaniu w obecności trzykroć świętego Boga i w komunii z Nim. Ta komunia życia jest zawsze możliwa, gdyż przez chrzest staliśmy się jedno z Chrystusem. Modlitwa jest o tyle chrześcijańska, o ile jest komunią z Chrystusem i rozszerza się w Kościele, który jest Jego Ciałem. Ma ona wymiary miłości Chrystusa”.
Chwila ciszy, a po niej śpiew kanonu, np. „Chwalę Ciebie, Panie”.
Modlitwa na Rok Wiary
P: Zbawicielu świata, dziękujemy Ci za dar wspólnej modlitwy i adoracji. Przy Tobie rośnie nasza wiara, umacnia się nadzieja, rozpala się miłość. Kończąc naszą wspólną modlitwę, gorąco prosimy Cię o pomnożenie naszej wiary. Spraw, aby nasza wiara stawała się coraz mocniejsza i aby coraz bardziej przemieniała nasze życie. Po tej modlitwie pozostaniemy na dłuższej adoracji w ciszy.
L1: Panie Jezu, Synu Boga żywego, przymnóż nam wiary w Twoje słowo, w którym ukryta jest prawda i w którym Ty sam jesteś obecny. Otwórz nasz umysł i serce, abyśmy uważnie słuchali słów Ewangelii i gorliwie poznawali Twoją naukę, przekazywaną przez Kościół. Ześlij na nas swego Ducha, aby doprowadził nas do całej prawdy.
Śpiew: Panie, przymnóż nam wiary.
L2: Zbawicielu świata, przymnóż nam wiary w Twoje zbawcze działanie w sakramentach świętych i Twoją obecność pośród nas w znaku chleba. Niech nasza wiara objawi się w chętnym przychodzeniu na adorację i pełnym zaangażowaniu w przeżywanie sakramentów, szczególnie Eucharystii.
Śpiew: Panie, przymnóż nam wiary.
L3: Jezu, Synu Maryi, przymnóż nam wiary w Twoją obecność w nas samych i w innych ludziach. Nie pozwól nam zapomnieć o Twoich słowach: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z najmniejszych, Mnieście uczynili”. Dodaj nam sił, abyśmy służyli Ci w ludziach, do których nas posłałeś.
Śpiew: Panie, przymnóż nam wiary.
P: Przyjmij, miłosierny Jezu, naszą pokorną modlitwę o pomnożenie wiary. Niech ona kształtuje całe nasze życie i doprowadzi nas do Ciebie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Śpiew, np.: Chrystus, Chrystus, to nadzieja cała nasza lub Twoja cześć, chwała.
Adoracja w ciszy.