Myśli do homilii - Propozycja 2
Ks. Stanisław Szczepaniec
DARY BOŻEGO MŁOSIERDZIA
1. W czasie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 Niedziela Miłosierdzia przypadała 30 kwietnia, tylko o dzień wcześniej niż w tym roku. W tym niezwykłym dniu Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał kanonizacji bł. Siostry Faustyny. Powiedział wtedy m.in.: „Doznaję dziś naprawdę wielkiej radości, ukazując całemu Kościołowi, jako dar Boży dla naszych czasów, życie i świadectwo Siostry Faustyny Kowalskiej. Zrządzeniem Bożej Opatrzności życie tej pokornej córy polskiej ziemi było całkowicie związane z historią XX wieku, który niedawno dobiegł końca. Chrystus powierzył jej bowiem swoje orędzie miłosierdzia w latach między pierwszą a drugą wojną światową. Kto pamięta, kto był świadkiem i uczestnikiem wydarzeń tamtych lat i straszliwych cierpień, jakie przyniosły one milionom ludzi, wie dobrze, jak bardzo potrzebne było orędzie miłosierdzia.
Jezus powiedział do Siostry Faustyny: «Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego» (Dz. 300). Za sprawą polskiej zakonnicy to orędzie związało się na zawsze z XX wiekiem, który zamyka drugie tysiąclecie i jest pomostem do trzeciego. Nie jest to orędzie nowe, ale można je uznać za dar szczególnego oświecenia, które pozwala nam głębiej przeżywać Ewangelię Paschy, aby nieść ją niczym promień światła ludziom naszych czasów”.
2. Dziś, przeżywając tę samą uroczystość, cieszymy się wyniesieniem na ołtarze Papieża, który poniósł orędzie miłosierdzia na cały świat. Radując się wraz ze św. Faustyną radością nieba, rozpoczyna on dziś nowy etap misji, którą powierzył mu Bóg na ziemi. Jako błogosławiony schodzi na nasze ołtarze, do liturgii Kościoła, niosąc ze sobą hojność Bożych darów. Już od jego śmierci rzesza pielgrzymów nieprzerwanie modli się przy jego grobie, doznając skuteczności jego wstawiennictwa u Boga. Teraz zapewne pomnożą się w różnych częściach świata miejsca, które będą poświęcone jego czci, gdzie będziemy z wiarą klękać do modlitwy. Opatrzność Boża sprawiła, że dzień dzisiejszy kryje w sobie niezwykłe bogactwo treści. Jest to Niedziela Miłosierdzia, wieńcząca uroczyste świętowanie Paschy Pana. Jest to pierwszy dzień maja, miesiąca poświęconego Maryi, której Papież zawierzył swoje życie. Jest to dzień, w którym liturgia wspomina również postać św. Józefa, Robotnika. W świeckiej tradycji było to „święto pracy”. Przy każdej z tych tajemnic chcemy się choć przez chwilę zatrzymać, gdyż każda wiąże się ściśle z postacią Jana Pawła II, a nawet więcej, każda pokazuje istotne cechy jego duchowości i pomaga nam zbliżyć się do niego.
3. Ostatnia pielgrzymka Papieża do naszej Ojczyzny związana była z poświęceniem Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach. W tym niezwykłym miejscu, które łączy ze sobą postać św. Faustyny i od dziś bł. Jana Pawła II, Papieża przypomniał orędzie o miłosierdziu Boga, które jest nadzieją dla całego świata i dla każdego człowieka z osobna. Nauczył nas też dwóch postaw, które chcemy w życiu pielęgnować. Zawierzając świat miłosierdziu Bożemu pomógł nam lepiej zrozumieć i coraz piękniej powtarzać słowa: „Jezu, ufam Tobie”. Słowa te znajdują się na obrazie Jezusa Miłosiernego. Ona sam tego chciał, wskazując przez to znaczenie zaufania do Niego i Jego Ojca w życiu człowieka. Gdy w Łagiewnikach odmawia się akt zawierzenia, zawsze po nim śpiewa się „Jezu, ufam Tobie”. To najkrótsza forma zawierzenia, a równocześnie najbardziej wymagająca. Powtórzmy dziś Jezusowi te słowa najpiękniej jak potrafimy. Wtedy też zyskamy więcej światła i sił, by kształtować w sobie drugą postawę, wskazaną nam przez papieża. Określają ją słowa: „wyobraźnia miłosierdzia”. Dzisiejsze czytania mszalne i cała Ewangelia dają nam szczególną inspirację do realizacji tego miłosierdzia w codziennym życiu.
4. Tajemnice te chcemy przeżywać z Maryją, naśladując Jej przykład. Kościół zawsze zwracał się do Niej w pokornej modlitwie i dziecięcej ufności. Jednak Jan Paweł II przez swoje „totus Tuus”, wypowiadane każdego dnia pełnym oddaniem i zaufaniem wobec Niepokalanej, przez encyklikę Redemptoris Mater, przez pielgrzymki do maryjnych sanktuarium, przez niezliczone akty zawierzenia Maryi, uwieńczone cudowną modlitwą przed obliczem Matki Bożej Kalwaryjskiej w 2002 roku, przez wiele innych czynów i działań, sprawił, że nasze nabożeństwo do Maryi jest inne. Stało się piękniejsze i bogatsze, bardziej ukierunkowane na Jezusa Chrystusa i uczestnictwo w zbawczych planach Boga. Dziś więc, wypowiadając słowa: „Jezu, ufam Tobie”, umiemy je połączyć ze słowami: „jestem cały Twój, Maryjo”. Oddając się Maryi, uczestniczymy w Jej oddaniu się Synowi i Jej bezgranicznej ufności wobec Jego słowa. On Niej powiedziano: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1,45).
5. Popatrzmy jeszcze przez chwilę na inną tajemnicę dnia. Przypomina o niej postać św. Józefa Robotnika. Przypomina on najpierw rzeszę świętych, do których tak wielkie nabożeństwo miał Jan Paweł II i tak wielu z nich sam wyniósł na ołtarze. Przypomina również o pracy i całej związanej z nią ziemskiej rzeczywistości życia. To świat człowieka, codzienność jego egzystencji. To jego dom i mieszkanie, zdrowie i wykształcenie, bezpieczeństwo i godne warunki życia, a przede wszystkim właściwe rozumienie godności człowieka pracującego, uczącego się, chorującego, poczynając od pierwszej chwili narodzenia aż do moment ostatni, określony przez Boga. Dziś prosimy Boga, aby przez wstawiennictwo Jana Pawła II pobłogosławił ten ziemski świat człowieka. Niech strumienie Bożych łask, wypływających z przebitego boku Jezusa, jako zdroje miłosierdzia, dotrą do każdego domu i szpitala, szkoły i zakładu pracy, miejsca walk i kataklizmów, więzień i zakładów poprawczych.
6. Na koniec postawmy sobie pytanie o dar, który w dniu dzisiejszym chcemy złożyć Bogu. Wobec niezliczonych i tak wielkich darów, jakie On nam dziś przynosi za przyczyną swego wiernego sługi Jana Pawła II, nasze oddanie powinno być również hojne. Wyrażamy go przede wszystkim słowami: „Jezu, ufam Tobie” oraz „totus Tuus”. Zachęcamy również, aby to oddanie, obejmujące wszystkie sprawy życia, wyrazić w jakimś wymiernym darze, mającym charakter postanowienia. Dzięki niemu będziemy mogli każdego dnia potwierdzać nasze zaufanie wobec Jezusa i nasze oddanie się Maryi. Szczególnie gorąco zachęcamy, aby takim darem było postanowienie przychodzenia w każdym tygodniu na adorację Najświętszego Sakramentu. Wiele było o tym mowy w ostatnim czasie. Ci, którzy takie postanowienie już podjęli i są gotowi je wypełniać, mogą dziś otrzymać specjalne błogosławieństwo. Zostanie ono udzielone na końcu Mszy Świętej.