Nota wyjaśniająca
NOTA WYJAŚNIAJĄCA
dotycząca wzrostu w diecezjach (parafie, rektoraty, kaplice, klasztory, konwenty, seminaria) praktyki wieczystej adoracji eucharystycznej dla dobra wszystkich kapłanów i powołań kapłańskich
W adhortacji apostolskiej „Sacramentum caritatis” Ojciec Święty Benedykt XVI skonkretyzował stałe nauczanie Kościoła na temat adoracji eucharystycznej, jako ośrodka życia kościelnego, w żywym apelu o wieczystą adorację, skierowanym do wszystkich Pasterzy, Biskupów i Prezbiterów oraz do Ludu Bożego: „Wraz ze zgromadzeniem synodalnym żywo polecam Pasterzom Kościoła oraz Ludowi Bożemu praktykę adoracji eucharystycznej, czy to osobistej, czy wspólnotowej. Wielką korzyścią będzie tu odpowiednia katecheza, wyjaśniająca wiernym znaczenie tego aktu kultu, który pozwala głębiej i owocniej przeżywać samą Celebrację liturgiczną. Następnie, na tyle, na ile to jest możliwe, zwłaszcza w ośrodkach najbardziej zaludnionych, byłoby stosowne wyznaczenie kościołów oraz oratoriów przeznaczonych specjalnie dla wieczystej adoracji. Ponadto polecam, by w formacji katechetycznej, dzieci, w szczególności w ramach przygotowania do Pierwszej Komunii św., były wprowadzane w znaczenie i piękno przebywania w towarzystwie Jezusa i by było pielęgnowane ich zdumienie wobec Jego obecności w Eucharystii” (Sacramentum caritatis, n. 67)
Chcąc wesprzeć apel Ojca Świętego, Kongregacja ds. Duchowieństwa, we własnej trosce o prezbiterów, proponuje:
1. Wyznaczyć w każdej diecezji kapłana, który poświęciłby się – o ile to możliwe – w pełnym wymiarze czasu, specyficznej misji promowania adoracji eucharystycznej i koordynowaniu tej ważnej służby w diecezji. Oddając się hojnie owej posłudze, on sam będzie miał możliwość przeżywania tego szczególnego wymiaru życia liturgicznego, teologicznego, duchowego i pastoralnego, w miarę możliwości w miejscu korzystnie wyznaczonym do tego celu, wskazanym przez własnego biskupa, gdzie wierni będą mogli czerpać dobrodziejstwa z wieczystej adoracji eucharystycznej. Tak jak istnieją Sanktuaria maryjne, z rektorami ustanowionymi dla szczególnej służby, odpowiadającej specyficznym wymogom, tak też będą mogły być quasi „Sanktuaria eucharystyczne” z odpowiedzialnymi kapłanami, którzy niech rozsiewają i wspierają szczególną miłość Kościoła wobec Najświętszej Eucharystii, godnie sprawowanej i stale adorowanej. Ten urząd, w łonie prezbiterium, będzie przypominał wszystkim kapłanom diecezjalnym, że, jak to powiedział Benedykt XVI, „właśnie w Eucharystii kryje się sekret ich uświęcenia (...) Prezbiter musi być przede wszystkim tym, który adoruje i kontempluje Eucharystię” (Anioł Pański, 18 września 2005 r.).
2. Wskazać właściwe miejsca przeznaczone dla wieczystej adoracji eucharystycznej. Niech w tym celu zachęca się proboszczów, rektorów i kapelanów do wprowadzenia w ich wspólnotach praktyki adoracji eucharystycznej zarówno osobistej jak i wspólnotowej, według możliwości każdego i przy wspólnym wysiłku wzmożenia życia modlitewnego. Niech nie zabraknie zaangażowania w tę praktykę wszystkich sił żywych, począwszy od dzieci, które przygotowują się do Pierwszej Komunii Świętej.
3. Diecezje zainteresowane tym projektem będą mogły poszukiwać odpowiednich pomocy dla zorganizowania wieczystej adoracji eucharystycznej w seminarium, w parafiach, rektoratach, oratoriach, sanktuariach, klasztorach i konwentach. Nie zabraknie Opatrzności Bożej w znalezieniu także dobrodziei, którzy dla urzeczywistnienia projektu eucharystycznej odnowy Kościołów partykularnych włożą swój wkład do adekwatnych dzieł, takich jak na przykład, budowa lub adaptacja miejsca kultu do potrzeb adoracji, wewnątrz wielkiego budynku sakralnego; kupienie odświętnej monstrancji lub jakiegoś szlachetnego paramentu liturgicznego; sfinansowanie materiałów liturgiczno-pastoralno-duchowych, promujących tę eucharystyczną odnowę.
4. Inicjatywy ukierunkowane na duchowieństwo lokalne, zwłaszcza te odnoszące się do formacji permanentnej, powinny być zawsze przesiąknięte klimatem eucharystycznym, który będzie wprost wspierany przez odpowiedni czas dedykowany adoracji Najświętszego Sakramentu. W ten sposób stanie się ona, razem z Mszą Świętą, siłą napędową w każdym osobistym i wspólnotowym zadaniu;
5. Sposoby adoracji eucharystycznej w różnych miejscach będą mogły być zróżnicowane, według konkretnych możliwości. Na przykład: wieczysta adoracja eucharystyczna przez 24 godziny; adoracja eucharystyczna, trwająca od pierwszych godzin porannych aż do wieczora; adoracja eucharystyczna od godziny... do godziny... każdego poszczególnego dnia; adoracja eucharystyczna od godziny... do godziny... podczas jednego dnia lub kilku dni w tygodniu; adoracja eucharystyczna w szczególnych okolicznościach, jak święta, czy rocznice.
Kongregacja ds. Duchowieństwa wyraża swoją wdzięczność ordynariuszom, którzy staną się animatorami tego projektu, który z pewnością duchowo odnowi duchowieństwo i Lud Boży ich Kościołów partykularnych.
Aby można było śledzić z bliska rozwój tego, co jest pragnieniem Ojca Świętego, prosi się poszczególnych ordynariuszy, zainteresowanych tą inicjatywą, aby informowali Dykasterię o postępach dotyczących wieczystej adoracji eucharystycznej w ich diecezjach, zwłaszcza wskazując, którzy kapłani zostali zaangażowani i które miejsca zostały włączone do tego ważnego eucharystycznego apostolstwa.
Kongregacja ds. Duchowieństwa, gdzie będzie taka prośba, da kolejne wyjaśnienia w tej materii.
Watykan, 8 grudnia 2007 r.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi