Dalsza perspektywa
Osoby, które po przeżyciu nowenny tygodni lub w innych sposób dojrzały do decyzji o przychodzeniu na adorację każdego tygodnia, mogą poprosić kapłanów o błogosławieństwo, aby na tej drodze wytrwały. Wskazane jest, aby również przewidziały dla siebie jakąś drogę formacji, gdyż bez niej przeżywanie adoracji może być zagrożone sformalizowaniem i zmęczeniem.
Poniżej zamieszczona jest propozycja sposobu włączenia się w cotygodniową adorację i przeżywania pogłębiającej formacji. Są to zasadniczo dwie drogi: indywidualna lub w grupie. Istnieje też możliwość włączenia się w ruch modlitewny „Adoremus”, w których pomoc wspólnoty jest większa, gdyż wszyscy członkowie ruchu wspierają się nawzajem modlitwą, świadectwem życia, a także wspólnymi spotkaniami.
Adoracja indywidualna
W rozwoju adoracji najważniejsze jest zaangażowanie poszczególnych osób. Tworzenie grup oraz powstawanie większych wspólnot ma charakter pomocniczy. Jest wsparciem dla każdej z osób, aby odkrywała bogactwo adoracji i chętnie na nią przychodziła.
Zachęcamy wszystkich, którzy przeżyli nowennę adoracyjną, aby wprowadzili w rytm swego życia religijnego, jako ważne wydarzenie każdego tygodnia „Godzinę świętą”. Jej znaczenie było wyjaśnione we wprowadzeniu. Ci, którzy mają taką możliwość, przychodzą na adorację w stałym terminie, ci zaś, którzy takiej możliwości nie mają, przychodzą wtedy, kiedy czas im pozwala.
Grupa adoracyjna
Po zakończeniu nowenny trzeba jeszcze raz powrócić do jednego z jej głównych celów, jakim jest powstawanie w parafiach grup adoracyjnych. Jeśli w parafiach, także wiejskich lub podmiejskich, ma się rozwijać adoracja Najświętszego Sakramentu, to konieczne jest powstawanie grup, z których każda weźmie na siebie odpowiedzialność za ustaloną z duszpasterzami godzinę adoracji.
Grupy te wyłaniają się zasadniczo dwoma drogami. Najczęściej praktykowane jest przygotowanie listy, na której podane są godziny adoracji i każdy, kto pragnie na stałe adorować, wpisuje się na określoną godzinę. Obok niego wpiszą się na tę godzinę inne osoby, często nieznane. Jeśli zaczną wspólnie adorować każdego tygodnia, to na pewno nawiąże się między nimi również zwykła relacja międzyludzka. Poznając się lepiej będą mogły też lepiej współpracować i nawzajem się uzupełniać, gdyby ktoś nie mógł w danym tygodniu przyjść na adorację.
Szczególnym przykładem takiej drogi rozwoju adoracji jest parafia Niskowa koło Nowego Sącza. Adoracja rozpoczęła się w niej od „Godziny świętej” przeżywanej w każdy czwartek. Gdy znaleźli się chętni do „dyżurów” na adoracji, rozszerzyła się ona na całą noc z czwartku na piątek, potem na cały piątek. Gdy pojawiali się kolejni chętni adoracja poszerzała się na kolejne dni. Po kilku latach takiej praktyki i równocześnie intensywnej formacji, adoracja objęła wszystkie dni i noce. Dziś jest to adoracja wieczysta w parafii wiejskiej, w której ludzie mieszkają często daleko od kościoła, a liczba wiernych w parafii nie jest wielka.
Druga droga tworzenia grup adoracyjnych to ta, która jest zalecona w niniejszym opracowaniu. Kilka osób, które się znają i noszą w sobie to samo pragnienie, przeżywa nowennę adoracyjną. Poznają znaczenie adoracji, uczą się adorować, wypraszają dla siebie tę łaskę, a równocześnie poznają lepiej aspekty praktyczne ich przychodzenia do kościoła, czasu poświęconego na adorację, współpracy członków grupy między sobą. Obydwa aspekty, ten duchowy i ten praktyczny, mają ważne znaczenie w przygotowaniu grupy do podjęcia stałej adoracji.
Ruch „Adoremus”
Od czasu beatyfikacji Jana Pawła II, czyli od 2011 roku, rozwija się w Polsce ruch modlitewny „Adoremus”. Gromadzi on osoby, które podejmują dwa zobowiązania: 1 – Systematycznej formacji, inspirowanej pomocami przygotowanymi przez odpowiedzialnych w ruchu i przeżywanej w parafii w sposób wskazany przez duszpasterzy; 2 – Przychodzenia co tydzień przynajmniej na 15 minut adoracji do kościoła. To „przynajmniej” jest minimum, a nie regułą. Zazwyczaj ludzie pozostają na adoracji dłużej. Ci, którzy ze względu na stan zdrowia lub inne poważne przyczyny nie mogą przyjść na adorację do kościoła, przeżywają adorację krzyża lub ikony Chrystusa w domu.
Ruch na obecnym etapie nie ma struktur organizacyjnych. Żyje w parafiach i jest całkowicie ku skierowany ku wspólnotom parafialnym oraz ku wiernym gromadzącym się w innych niż parafialne kościołach lub kaplicach, w których jest przechowywany Najświętszy Sakrament. Ruch wskazuje drogi wprowadzania w adorację, przygotowuje pomoce dla duszpasterzy i wiernych świeckich, wspiera swoją modlitwą wszystkich.
Przynależność do ruchu jest pomocą w wytrwaniu na adoracji. Człowiek bowiem nie zostaje sam ze swoim pragnieniem adoracji. Otrzymuje od innych pomoc.
Osoby, które pragną się włączyć w ten ruch, proszone są o zgłoszenie swojej decyzji według poniższego wzoru. Teksty te można pobrać ze strony internetowej lub zredagować według własnego rozeznania i potrzeby serca.
|
Wszyscy, którzy będą uczestniczyć w adoracji Twojej eucharystycznej Postaci, niech każdym swoim przybyciem tutaj dają na nowo wyraz prawdzie, zamkniętej w słowach Apostoła: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham»” (Jan Paweł II) Miłosierny Boże, dziękuję Ci za dar błogosławionego Papieża, Jana Pawła II i wszelkie dobro, jakie przez jego posługę stało się moim udziałem. Zachęcony(a) przykładem jego modlitwy, będącej siłą jego apostolskiej posługi i polecając się jego wstawiennictwu ofiaruję Ci mój udział Pragnę ze wszystkich sił troszczyć się o rozwój mojej modlitwy i postanawiam przynajmniej 15 minut w tygodniu adorować Twojego Syna, a mojego Pana, Jezusa Chrystusa, obecnego pośród nas w Najświętszym Sakramencie. Przyjmij, najlepszy Ojcze, moje oddanie i udziel mi łaski wytrwania w podjętym postanowieniu. Niech na tej drodze wspiera mnie Maryja, do której zwracam się słowami Jana Pawła II: „totus Tuus”.
Podpis (imię i nazwisko)______________ Parafia______________________________ Data włączenia się w ruch_____________ |
Po złożeniu prośby następuje błogosławieństwo, które jest włączeniem w ruch „Adoremus”.
Przyjęcie błogosławieństwa
Poniższe błogosławieństwo jest przeznaczone dla tych, którzy po odpowiednim przygotowaniu podjęli postanowienie systematycznego przychodzenia na adorację. Jest to dla nich umocnienie na tej drodze. Dla pragnących wstąpić do ruchu „Adoremus” jest to także akt przyjęcia ich do tego ruchu.
Kapłan lub diakon:
Niech przystąpią ci, którzy po odpowiednim przygotowaniu i modlitwie podjęli postanowienie przychodzenia na adorację Najświętszego Sakramentu w każdym tygodniu, a w razie niemożliwości przyjścia do kościoła, adorowania krzyża lub ikony Chrystusa.
Osoby pragnące przyjąć błogosławieństwo czynią krok do przodu lub mówią: Jestem. Jeśli osób przyjmujących błogosławieństwo jest kilka, mogą podejść do ołtarza. Jeśli jest ich dużo, można poprosić, aby uklękli.
Modlitwa
Miłosierny Boże, Ty jesteś po trzykroć Święty i godzien najwyższej czci. Ty posłałeś swego Syna, aby nas zbawił i pozostał z nami na zawsze aż do skończenia świata. Wejrzyj na tych naszych braci i siostry, w których wzbudziłeś pragnienie adorowania Twego Syna obecnego pośród nas w Najświętszym Sakramencie. Udziel im swego błogosławieństwa + i napełnij ich swoim Duchem, aby wytrwali w podjętym postanowieniu cotygodniowej adoracji. Niech modlitwa stanie się drogą ich duchowego wzrostu i czynem miłosiernej miłości, wypraszającej potrzebne łaski dla swoich braci. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Jeśli przyjmujących błogosławieństwo jest niewielu, kapłan może indywidualnie położyć ręce na ich głowy. Kapłan wręcza również tym osobom pamiątkowe obrazki.
Osoby, które włączają się w ruch modlitewny „Adoremus” mogą otrzymać także znaczek przynależności do tego ruchu.