Adoremus

Osoba ludzka

Adoracja: Wiara wyrażona życiem
1. „Osoba ludzka”

Pobierz: DOC ♦ PDF

Adoracja ta rozpoczyna modlitewne spotkania nawiązujące do trzeciej części Katechizmu Kościoła Katolickiego, która omawia codzienne życie chrześcijanina przeniknięte wiarą. Zatrzymujemy się najpierw przy tajemnicy osoby, którą Bóg stworzył na swój obraz i podobieństwo i powołał ją do zjednoczenia z sobą.

Pierwsza część spotkania ma charakter przeproszenia Boga za grzechy niedowiarstwa, jakie w naszym życiu popełniamy.

Przeproszenie za niedowiarstwo

Wystawienie Najświętszego Sakramentu. Śpiew: Upadnij na kolana.

P: Bądź uwielbiony, Jezu, w darze Twojej obecności pośród nas. Bądź uwielbiony w łasce wiary, którą wlałeś w nasze serca. Dziś chcemy lepiej zobaczyć wszelkie jej słabości i braki. Niekiedy są one niedowierzaniem, kiedy indziej zwątpieniem, a często zwyczajnym niezrozumieniem prawdy przez Ciebie objawionej. Niech Twój Duch, o Jezu, pomoże każdemu z nas wyraźniej zobaczyć i poznać swoją wiarę. Za wszelkie braki pragniemy Cię ze skruchą serca przepraszać.

Śpiew: O Jezu, niechaj Duch Twój, Duch Święty, Duch miłości, umocni serca nasze.

L1: Św. Jakub Apostoł pisał: :Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą:.

Śpiew: O Jezu, niechaj Duch Twój, Duch Święty, Duch miłości, umocni serca nasze.

L2: „Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.” (Jk 2,14-26)

Śpiew: O Jezu, niechaj Duch Twój, Duch Święty, Duch miłości, umocni serca nasze.

L3: Wierzę mocno, że Bóg istnieje, że stworzył świat i ludzi, a także, że przez chrzest święty uczynił mnie swoim dzieckiem. Ale czy równie mocna jest moja wiara w to, że noszę w sobie Jego obraz i podobieństwo oraz że kieruje On dziejami narodów i losem każdego człowieka? Czy mam dość wiary, aby każdego dnia pamiętać, że jestem dzieckiem samego Boga i starać się żyć tak, jak Jego dziecko? Za moje zwątpienia i zapomnienia, za wszelkie niedowiarstwo, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: W każdym strapieniu i o każdej porze.

L4: Wierzę mocno, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym, który stał się Człowiekiem, że zbawił On świat przez swoją mękę i zmartwychwstanie. Jednak ciągle jeszcze nie rozumiem wielu fragmentów Ewangelii, stale mam wątpliwości, czy człowiek na tej ziemi potrafi kierować się wyłącznie miłością, a gdy przyjdą trudne chwile, nie zawsze starcza mi wiary w to, że moje cierpienia, upokorzenia i porażki, przez zjednoczenie z męką Jezusa, są potężną siłą duchową, przyczyniającą się do naprawy świata. Za moje niedowiarstwo przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Z Tobą ciemność nie będzie ciemna wokół mnie, a noc tak jak dzień zajaśnieje.

L1: Wierzę mocno, że Duch Święty jest Osobą Bożą, będącą jedno z Ojcem i Synem oraz że został On zesłany na Kościół w dzień Pięćdziesiątnicy. Rzadko jednak myślę o tym, że w sakramencie bierzmowania łaska Pięćdziesiątnicy stała się moim udziałem i że we mnie mieszka ten sam Duch, który mieszkał w Chrystusie i Maryi i który prowadził Apostołów na krańce świata. Za moje niedowierzanie w moc sakramentu bierzmowania oraz w obecność i działanie Ducha Świętego w moim życiu, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Domine Deus, Filius Patris miserere nobis

L2: Wierzę mocno, że Chrystus ustanowił sakrament pokuty, aby ofiarować w nim człowiekowi łaskę przebaczenia. Nie zawsze jednak moja wiara jest na tyle mocna, aby pokonać moje opory przed spowiedzią, a także by dobrze się do niej przygotować i podjąć prawdziwą poprawę. Niekiedy dopada mnie zwątpienie, gdy widzę, że po spowiedzi, mimo wszelkich starań, wracam do swoich grzechów. Być może jeszcze nie nauczyłem się korzystać z całej potęgi sakramentu pokuty. Moja wiara jest zbyt słaba, aby całkowicie otworzyć drzwi mego serca na obecność Chrystusa i moc Ducha Świętego. Za wszelkie braki w wierze przy przeżywaniu sakramentu pokuty, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Salvator mundi salva nos, salva nos, salva nos. Salvator mundi salva nos albo: Jezu miłosierny

L3: Wierzę mocno, że w Komunii Świętej przychodzi do mnie sam Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. Jednak ta wiara jest żywa tylko w czasie samego obrzędu Komunii świętej, a po wyjściu z kościoła często zapominam o tym, co się stało i zachowuję się tak, jakby sakramentalne zjednoczenie z Jezusem już minęło, a przyszło zwyczajne życie, w którym nie ma miejsca na bliskość z Jezusem, na pełną miłości rozmowę z Nim i radowanie się łaską zjednoczenia. Za wszelkie niedowierzanie w to, że Ty sam, o Panie i Boże, jednoczysz się ze mną w Komunii Świętej, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Pan Jezus już się zbliża... 1-3 zwr.

L4: Wierzę mocno, że nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, który tak wiele wycierpiał i z taką miłością pochylał się nad chorymi, ustanowił specjalny sakrament przeznaczony dla ludzi dotkniętych poważną chorobą. Nie poświęcam jednak dość czasu, aby odkryć znaczenie tego niezwykłego sakramentu i przyczyniać się do tego, aby jak najwięcej chorych, po dobrym i głębokim przygotowaniu, przyjęło to sakramentalne namaszczenie. Często okazuje się, że mam wątpliwości, czy ten sakrament jest rzeczywiście aż tak ważny dla człowieka chorego. Za moje niedowiarstwo przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Bądź mi litościw, Boże nieskończony...

L1: Wierzę mocno, że Chrystus podniósł małżeństwo do godności sakramentu. Jednak ciągle mam trudności z dostrzeżeniem skarbów, jakie ten sakrament wnosi w życie małżonków. Widząc ile mężczyzn i kobiet nie przeżywa prawdziwego szczęścia we wzajemnym miłowaniu, ile związków małżeńskich się rozpada i ile młodych par nie chce się wiązać węzłem sakramentalnym, odkrywam, że potęga i wielkość sakramentu małżeństwa pozostaje tym ludziom nieznana lub mało znana. Również moja wiara w obliczu życiowych problemów często słabnie. Za wszelkie niedowierzanie w Twoją moc i miłość, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny:Misericordias Domini in aeternum cantabo

L2: Wierzę mocno, że Chrystus ustanowił sakrament kapłaństwa i powołał wybranych na tę drogę życia. Wierzę także, że On obdarza wybranych mężczyzn i kobiety darem życia konsekrowanego. Jednak ciągle na nowo stawiam sobie pytanie o moje zrozumienie, czym jest kapłaństwo, co to znaczy, że od chwili chrztu mam udział w tym kapłaństwie i jak wielki dar ofiarował Chrystus tym, którzy zostali wyświęceni na kapłanów. Za małe zainteresowanie łaską udziału w kapłaństwie Chrystusa i wszelkie słabości mojej wiary w odniesieniu do tej tajemnicy, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Boże w dobroci...

L3: Wierzę mocno, że Chrystus ustanowił Kościół, który trwa nieprzerwanie poprzez wieki i także dzisiaj wypełnia swoją misję. Jednak moja wiara w Kościół stale spotyka się z opisywaniem wyłącznie widzialnej sfery życia tej wspólnoty, z pominięciem jej największego bogactwa, jakim jest obecność w nim samego Boga. Niestety niekiedy ulegam temu jednostronnemu spojrzeniu na Kościół, zapominając o tym, co mi mówi wiara. Nie zawsze też umiem odpowiedzieć na pytanie, co to znaczy wierzyć w Kościół? Za moje słabości w wierze, za powierzchowne spojrzenie na jego życie i wszelkie niedowierzanie potędze Twojego działania w Kościele, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Jezu Tyś jest Światłością mej duszy...

L4: Wierzę mocno, że Chrystus jest obecny w Najświętszym Sakramencie, ale równocześnie akceptuję taki stan, że Syn Boga wszechmogącego, jedyny Zbawiciel świata, który pozostał pośród nas w sposób sakramentalny pod osłoną chleba, jest zamknięty w tabernakulum przez większość dni i nocy. Uznając taką sytuację za właściwą nie podejmuję żadnych działań, aby ta święta obecność Boga pośród ludzi, ta sakramentalna obecność Zbawiciela w swoim Kościele, stawała się coraz bardziej centrum życia całej wspólnoty parafialnej i aby wszyscy jej członkowie spędzali w każdym tygodniu pewną ilość czasu na pokornej adoracji swego Boga i wypraszaniu Jego miłosierdzia dla całego świata. Za moje niedowiarstwo i wszelkie zaniedbania, przepraszam Cię, Jezu.

Chwila ciszy i śpiew przebłagalny: Przed oczy Twoje Panie winy nasze składamy... (Suplikacje)

P: Przyjmij, miłosierny Jezu, naszą przebłagalną modlitwę za wszelkie zwątpienia i niedowiarstwo, niekonsekwencję i zaniedbania. Niech Twój Święty Duch, który przekonuje nas o grzechu niewiary i daje siły do nawrócenia, obdarzy nas wiarą konsekwentną, głęboką i dającą siły do pełnego zjednoczenia z Tobą. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

Śpiew: Przybądź Duchu Święty…

Osoba ludzka

P: Panie Jezu Chryste, trwamy przed Tobą, wierzymy w Twoją Obecność w Najświętszym Sakramencie. Pragniemy w Twoim świetle spojrzeć na niezwykłą godność, którą obdarzyłeś każdego z nas. Ten dar sprawia, że możemy w wolności wzrastać wewnętrznie i z pomocą Twej łaski dążyć do szczęścia. Daj nam poznawać te drogi ludzkiej godności, wolności i szczęścia, jak o nich mówi Kościół. W cichej modlitwie prosimy o Twoją pomoc.

Modlitwa w ciszy.

L1: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: Godność osoby ludzkiej ma podstawę w stworzeniu jej na obraz i podobieństwo Boże; wypełnia się ona w powołaniu jej do Boskiego szczęścia. Jest właściwe istocie ludzkiej, że w sposób dobrowolny dąży do tego wypełnienia. Osoba ludzka przez swoje świadome czyny dostosowuje się lub nie do dobra obiecanego przez Boga i potwierdzonego przez sumienie moralne. Ludzie kształtują samych siebie i wzrastają wewnętrznie; całe swoje życie zmysłowe i duchowe czynią przedmiotem swojego wzrostu. Z pomocą łaski wzrastają w cnocie, unikają grzechu, a jeśli go popełnili, jak syn marnotrawny powierzają się miłosierdziu naszego Ojca niebieskiego. W ten sposób osiągają doskonałość miłości. (por. 1700)

L2: Uwielbiamy Cię, Boże, który stworzyłeś nas na swój obraz i podobieństwo.