Początki adoracji w poznańskiej Farze

 

Najstarsza w Poznaniu - i jedna z najstarszych w Polsce - Kaplica Wieczystej Adoracji powstała w Poznańskiej Farze 27 czerwca 1937 roku.

Jest ona pamiątką Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla, który odbył się wtedy w Poznaniu. W farnej kaplicy codziennie o godz. 6.00 odprawiana jest Msza św. na rozpoczęcie adoracji. O godz. 15.00, w godzinie miłosierdzia, wierni gromadzą się na koronkę do Miłosierdzia Bożego, a o godz. 18.30 odmawiają w kaplicy różaniec. Adoracja kończy się o godz. 19.00 błogosławieństwem.

 

Z odezwy kard. Augusta Hlonda w sprawie Międzynarodowego Kongresu Chrystusa Króla, wydanej w Rzymie 14 maja 1937 roku:

"Postanowiłem pozostawić w Poznaniu trwałą i odpowiednią pamiątkę Kongresu, a ma nią być kaplica wiecznej adoracji Najśw. Sakramentu, którą dnia 27 czerwca zainauguruję w poznańskiej Farze. Donoszę o tym swojemu wielebnemu Duchowieństwu i ukochanym Diecezjanom, wzywając ich, by kapłani i mieszkańcy miasta Poznania jak najczęściej klękali w pamiątkowej kaplicy przed Przenajświętszym Sakramentem a księża i wierni z prowincji nie omieszkali pokłonić się tam Zbawicielowi w Przenajświętszej Hostii, ilekroć przybędą do Poznania. W tej kaplicy, obok modlitw na inne prywatne i publiczne intencje, nie zaniechajmy nigdy westchnienia Przyjdź Królestwo Twoje. Niech Chrystus króluje w polskich domach, w polskim życiu, w polskiej rodzinie, w polskiej szkole, w Państwie! Niech Chrystus nas strzeże od bezbożnictwa, niezgody, wstrząsów! Niech będzie z nami w dni pokoju i w godzinę doświadczenia!" ("Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej" 52 (1937) 5, s. 180).

 

Dekret kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski, w sprawie erekcji Kaplicy Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Kościele Kolegiackim w Poznaniu. Poznań, dnia 26 czerwca 1937 roku.

"Pragnąc, by po wielkim Międzynarodowym Kongresie Chrystusa Króla pozostała w Poznaniu trwała pamiątka, która by nam i przyszłym pokoleniom przypominała szczytny obowiązek wytrwałego realizowania Królestwa Chrystusowego, ustanawiam w kolegiackim kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika wieczystą publiczną adorację Chrystusa utajonego w Przenajświętszej Hostii. W tym celu zarządzam, by w osobnej kaplicy wspomnianego kościoła farnego Przenajświętszy Sakrament był codziennie wystawiany w monstrancji od wczesnych godzin rannych do późnych godzin wieczornych i by w tym czasie wierni mieli każdej chwili dostęp do tejże kaplicy celem oddawania czci Utajonemu Królowi wieków. Skoro warunki na to pozwolą, rozciągnie się wystawienie i adorację eucharystyczną także na godziny nocne. Poświęcenia tej kaplicy i uroczystej inauguracji wieczystej adoracji dokonam w ramach Międzynarodowego Kongresu Chrystusa Króla dnia 27 czerwca br.

Wykonanie powyższego zarządzenia poruczam Przesławnej Kapitule Kolegiackiej św. Marii Magdaleny i Jej każdorazowemu Prałatowi Prepozytowi, rozporządzając, by we wszystkim sumiennie przestrzegano zarówno przepisów prawnych jak i liturgicznych.

Osobnym dekretem ustanawiam przy tymże kościele farnym Stowarzyszenie wieczystej adoracji i wspierania ubogich kościołów zafiliowane do Arcybractwa tejże nazwy w Rzymie.

Wyrażam gorące pragnienie, by ten przybytek eucharystyczny, otwarty w samym sercu Poznania, zaludniał się codziennie wierną gwardią Chrystusową, Niech tam wstępują wielebni kapłani po natchnienia apostolskie i ze wspaniałymi wielbieniami brewiarzowymi. Niech się tam w gorącej adoracji krzepią mocą Chrystusową członkowie trzecich zakonów, bractw, sodalicji, organizacji charytatywnych, stowarzyszeń Akcji Katolickiej. Niech u stóp Boskiego Mistrza często klęka promienna młodzież. Niech tam w sercu Zbawicielowym szuka pociechy i otuchy ten, co nieszczęśliwy, złamany, bezrobotny. A wśród hołdów składanych Chrystusowi niech sobie wszyscy to uświadomią, że bez życia eucharystycznego nie ma Królestwa bożego w duszach a bez Królestwa bożego w duszach nie zbudujemy Królestwa bożego w świecie. Eucharystia i życie nadprzyrodzone muszą być punktem wyjścia wielkich ruchów katolickich, tak jak są warunkiem i tajemnicą powodzenia ruszającej wyprawy Akcji Katolickiej" ("Miesięcznik Kościelny Archidiecezyj Gnieźnieńskiej i Poznańskiej" 52 (1937) 7,s. 236-237).

http://www.archpoznan.pl/content/view/1714/213/