refleksja o formacji

 

BĘDZIESZ MIŁOWAŁ

Od najmłodszych lat powtarzamy i słuchamy słów mówiących o wpisanym w życie każdego chrześcijanina obowiązku uczestniczenia we mszy świętej.

Już starotestamentalne przykazanie miłości Boga: „Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił” oraz trzecie przykazanie z dekalogu: „Pamiętaj, abyś dzień święcił”, czy też słowa Jezusa z ewangelii: „To czyńcie na moją pamiątkę!” mówią nam o nakazie oddawania czci Bogu w dniu, który On sam uświęcił – i w sakramencie, który On sam ustanowił.

Msza święta jest źródłem i szczytem działalności Kościoła (Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, 11). Oznacza to, że Eucharystia  – jako sakrament skupiający wszystkie inne sakramenty – jest dopełnieniem życia w wierze, jest jego centrum, punktem wyjścia i dojścia. Czy ja, jako młody wierzący  człowiek, świadomie uczestniczę w Eucharystii? Czy w ciągu całego tygodnia z radością przeznaczam tę minimum jedną godzinę (ze 168 godzin całego tygodnia) na spotkanie z Bogiem, na budowanie z Nim ścisłej relacji przez przyjmowanie komunii świętej i budowanie wspólnoty Kościoła z innymi wiernymi? Jan Paweł II w Liście Apostolskim Dies Domini – o świętowaniu niedzieli napisał: „Jest naprawdę sprawą najwyższej wagi, aby każdy chrześcijanin uświadomił sobie, że nie może żyć wiarą i w pełni uczestniczyć w życiu chrześcijańskiej wspólnoty, jeśli nie bierze regularnie udziału w niedzielnym zgromadzeniu eucharystycznym”.  Eucharystii nie powinniśmy zatem traktować jedynie jako obowiązku, ale jako gest miłości w stronę Boga i całego Kościoła, który się wokół Niej jednoczy.

Zrozumienie Eucharystii nie jest sprawą oczywistą. „W Eucharystii mamy Jezusa, Jego odkupieńczą ofiarę, mamy Jego zmartwychwstanie, mamy dar Ducha Świętego, mamy adorację, posłuszeństwo i umiłowanie Ojca. Jeżeli zaniedbamy Eucharystię, jak będziemy mogli zaradzić naszej nędzy?” (Jan Paweł II, O Eucharystii w życiu Kościoła, 60). Ważne, by od najmłodszych lat, idąc na mszę świętą, wzbudzać w sobie postawę dziękczynienia za te wszystkie „obecności”: za dary i łaski Pana Jezusa, za Jego zmartwychwstanie, które daje nam nadzieję życia wiecznego, za wspólnotę Kościoła, z którym tu, na ziemi, razem pielgrzymujemy do Królestwa Niebieskiego, wreszcie za samą Eucharystię – dzięki której żyjemy w komunii z Bogiem.

Powtórzmy raz jeszcze słowa Jana Pawła II: „W Eucharystii (…) mamy adorację (…)”. Eucharystia to zatem adoracja Chrystusa obecnego w Ciele i Krwi Pana Jezusa, który sam w mowie eucharystycznej przekazał nam tę prawdę: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. (…) Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. (…) To jest chleb, który z nieba zstąpił (…). Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki»” (J 6,51.53-56.58).


MODLITWA:

O Jezu mój! W Najświętszym Sakramencie Ołtarza przypominasz mi zaproszenie, skierowane do wszystkich ludzi: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a pokrzepię was”. Dlatego, jeśli ufam, mogę otrzymać wszystkie łaski. Ufam Tobie, ponieważ Ty chcesz mi dać nieskończenie więcej, aniżeli jestem w stanie pragnąć; posunąłeś się bowiem w swej hojności tak daleko, że w Sakramencie tym dajesz mi samego siebie, jako pokarm dla duszy i jako zadatek nieba.

Udziel mi przeto wszystkiego, czego pragniesz mi udzielić w czasie i w wieczności. Udziel tego również wszystkim ludziom istniejącym w teraźniejszości, abyśmy wszyscy posileni Tobą, wszyscy ubogaceni Twymi zasługami, przemienieni w Ciebie, stali się podobnymi Tobie w chwale, wedle miłosiernych planów Twej nieskończonej miłości. Amen.

(fragment Modlitwy podczas nawiedzenia Najświętszego Sakramentu św. Wincentego Pallottiego)