Roczna pieśń dziękczynienia
Podejmując refleksję nad "rokiem dziękczynienia" pozostańmy przy porównaniu tego przeżycia do pieśni dziękczynnej, której kolejne zwrotki podają motywy dziękczynienia, a refren wyraża to, co czuje serce. Takich "pieśni" powstanie wiele. W pewnym sensie każdy uczeń Chrystusa, każda rodzina i każda wspólnota wierzących napisze życiem własny tekst i własną melodię. Będą "pieśni" z jedną zwrotką i z bardzo licznymi zwrotkami. Będą melodie proste i bardziej rozbudowane.
W materiałach duszpasterskich opracowanych w Centrum Jana Pawła II Nie lękajcie się! w Krakowie na czas przygotowania do beatyfikacji, zamieszczanych w pewnej części także na niniejszej stronie internetowej, główny akcent padał na trzy szczególne tajemnice, które Opatrzność Boża złączyła z dniem 1 maja 2011 roku: 1 - Miłosierdzie Boże; 2 - Maryja i święci, szczególnie św. Józef; 3 - Nowy błogosławiony, Jan Paweł II. Przyszedł do nas Bóg w swoim miłosierdziu, objawionym w Chrystusie i ofiarowanym nam w Duchu Świętym. W nasze życie zaprosiliśmy na nowo Maryję i Świętych. Otwarliśmy się też na przyjęcie Jana Pawła II jako błogosławionego. Darem, który w tym dniu złożyliśmy Bogu, było odnowione "Jezu, ufam Tobie", głębiej przeżyte "totus Tuus", a także bardziej radykalne wejście na drogę modlitwy przez duchowe włączenie się w ruch modlitewny "Adoremus".
MOTYWY DZIĘKCZYNIENIA
Niedziela Miłosierdzia, ubogacona beatyfikacją Jana Pawła II, była dniem łaski. Otrzymaliśmy dar głębszej relacji z Trójjedynym Bogiem, z Maryją i Świętymi, a stało się to za sprawą Jana Pawła II. W takim duchu można przeżywać również "roczne dziękczynienie". Jego istotną cechą będzie rozwijanie otrzymanych darów i wypełnianie podjętych postanowień. Trzeba do nich wracać przy różnych okazjach.
"Jezu, ufam Tobie"
Szczególnym motywem dziękczynienia, które wyśpiewujemy Bogu, jest pełniejsze wprowadzenie nas w tajemnicę Bożego Miłosierdzia. Otrzymaliśmy dziś szczególnych świadków tego miłosierdzia, jakimi są św. Faustyna i bł. Jan Paweł II. Czas śmierci Papieża i czas jego beatyfikacji rozumiemy jako znaki, które dał nam Bóg. Chce On przez Jana Pawła II wprowadzić nas pełniej i głębiej w tajemnicę Jego Miłosierdzia. Iskra miłosierdzia ma się przemieniać w płomień i zapalać nas coraz bardziej.
Podstawową formą dziękczynienia za dar Jana Pawła II i jego beatyfikację będzie więc zwrócenie większej uwagię na misterium miłosiernej miłości Boga i postawę miłosierdzia w naszym życiu. W centrum tego tematu jest rozwijanie w sobie postawy wyrażonej słowami "Jezu, ufam Tobie". Trzeba zobaczyć dokładniej, w czym moje zaufanie jest mocne, a w jakim obszarze życia widzę braki. Pomocą w tej refleksji jest także jedno ze spotkań przeżywanych w ramach nowenny adoracyjnej: "Zaufaj!".
Do tego tematu wracamy często, ale szczególną okazją do poświęcenia mu więcej czasu i serca będzie przeżycie nabożeństw do Najświętszego Serca Pana Jezusa w czerwcu, Światowego Kongresu Miłosierdzia w październiku, a także chrzescijańskie świętowanie każdej niedzieli, ubogacone spotkaniami z Chrystusem na Drodze światła oraz przeniknięte coraz większym zaufaniem do Boga przeżywanie okresów liturgicznych.
"Totus Tuus"
Kolejnym niezwykłym darem, otrzymanym w dniu 1 maja za przyczyną Jana Pawła II, jest łaska pełniejszego przyjęcia Maryi w nasze życie i bardziej dojrzałe zwracanie się do Niej słowami: "totus Tuus". O taki dar prosiliśmy przed beatyfikacją i wierzymy, że go otrzymaliśmy, a teraz musimy go pielęgnować i rozwijać. Czynimy to każdego dnia, ale w niektóre dni powtarzamy akt zawierzenia się Maryi w sposób bardziej uroczysty, z większą świadomości, co chcemy powiedzieć Maryi w tych krótkich słowach.
Dar pełniejszego wejścia w to misterium otrzymaliśmy również przez słowo Ojca Świętego Benedykta XVI, wypowiedziane w czasie beatyfikacji Jana Pawła II. Słowa "totus Tuus" w połączeniu z herbem zostały ukazane jako synteza nauki Soboru Watykańskiego II na temat miejsca Maryi w Kościele, a także jako szczególne odniesienie do naszego życia wydarzenia z Golgoty, w którym Maryja stoi pod krzyżem Jezusa. Papieska homilia, wygłoszona 1 maja, to szczególny dar i wielki motyw dzięczynienia Bogu.
"Adoremus"
Bardziej dojrzałe przyjęcie Jana Pawła II w nasze życie oznacza pełniejsze wejście na jego drogę życia. Ponieważ każdy jej etap i wszystkie dokonujące się na niej wydarzenia, związane były z modlitwą, dlatego modlitwa, a szczególnie adoracja Najświętszego Sakramentu może być przyjęta jako szczególny dar beatyfikacji, a równocześnie jako podstawowe zadanie, polegające na pielęgnowaniu tego daru i nieustannym rozwijaniu go. Dlatego spośród widzialnych znaków przyjęcia Bożych darów w postawie wdzięczości wyróżniamy troskę o głębsze przeżywanie adoracji Jezusa, obecnego pośród nas w sakramentalnym znaku chleba.
SZCZEGÓLNE AKTY DZIĘKCZYNIENIA
Powyższe motywy dziękczynienia będą obecne w celebracjach liturgicznych i spotkaniach modlitewnych. Trzeba też pomyśleć o szczególnych aktach dziękczynienia, w których słowo wyraża się w czynie, a czyn dopełniony jest słowem.
Dzień skupienia - Rekolekcje
Zachęcamy do przeżycia dnia skupienia, poświęconego tej właśnie problematyce. Trzeba odczytać głębiej słowo, które Bóg do nas skierował i wyraźniej zobaczyć dary, którymi nas ubogacił, aby niczego nie zmarnować. Taki dzień skupienia można przeżyć indywidualnie, np. w okresie wakacyjnym. Chętnych zapraszamy do udziału w dniu skupienia lub rekolekcjach organizowanych przez Centrum ruchu modlitewnego "Adoremus". Głównym tematem tych duchowych ćwiczeń będzie modlitwa, a szczególnie adoracja Najświętszego Sakramentu. Będzie to również pomoc w rozwijaniu opisanych poniżej darów Boga, otrzymanych ze szczególną hojnością w dzień beatyfikacji Jana Pawła II.
Materialne i duchowe ołtarze
W wielu parafiach zaraz po beatyfikacji odsłonięty został obraz lub otwarta kaplica bł. Jana Pawła II. Jest to niewątpliwie jednej najbardziej oczekiwanych i naturalnych sposobów przyjęcia i zaproszenia nowego błogosławionego do naszego życia. Członkowie wspólnoty będą się tam modlić i za przyczyną swego Wielkiego Rodaka zbliżać się do Boga.
O wiele trudniejsze od wybudowania ołtarza jest ożywienie modlitwy, poszerzenie godzin adoracji Najświętszego Sakramentu, wprowadzenie większego grona osób na drogę autentycznego dążenia do świętości. Jednak o te dzieła najbardziej chodzi. Jeśli ich braknie, materialne znaki nie będą już spełniały takiej roli, jaka jest im przypisana. Dlatego parafia, przygotowując ołtarz lub wyznaczając miejsce na obraz nowego błogosławionego, powinna równocześnie zatroszczyć się o duchowe dzieło, którego inspirację daje Duch Święty przez Jana Pawła II.
Zapewne większość wspólnot, odsłaniając obraz lub budując kaplicę, rozpocznie również tworzenie konkretnych dzieł duchowych, które bardziej pomogą ludziom w dążeniu do świętości. Jednym z tych dzieł, a równocześnie darów dziękczynnych, może być rozwój adoracji Najświętszego Sakramentu w kościele, w którym wspólnota gromadzi się na modlitwę. "Rok dziękczynienia" może być szczególną okazją, aby to dzieło zaistniało i aby określone zostały kierunki jego rozwoju. Pomocą może być ruch modlitewny "Adoremus".
Wśród pierwszych szczegółowych propozycji wyróżnione są: 1 - Pełniejsze odkrycie i głębsze przeżywanie zarówno w wymiarze indywidualnym, jak i wspólnotowym "Godziny świętej" w każdy czwartek, a szczególnie w pierwszy czwartek miesiąca; 2 - Dobre przygotowanie i przeżycie uroczystości "Bożego Ciała" i następującego po niej tygodnia, który ze względu na codzienne wystawienie Najświętszego Sakramentu i procesje, może być nazwany "Tygodniem eucharystycznym"; 3 - Powołanie do istnienia w parafii ruchu modlitewnego "Adoremus", zapraszając do niego dzieci, młodzież i dorosłych, w tym również chorych.