Różaniec
Różaniec
z modlitwą o przymnożenie wiary
Godz. 2.15 – 3.45
Wprowadzenie
Wystawienie Najświętszego Sakramentu.
Śpiew: Jezusa ukrytego.
Chwila ciszy.
P: Obecną godzinę naszego nocnego czuwania w święto Miłosierdzia Bożego przeżyjmy w szczególnej łączności ze świętą Faustyną i błogosławionym Janem Pawłem II. Trwajmy w uwielbieniu objawionego im największego przymiotu naszego Boga, jakim jest okazywane nam i światu Jego miłosierdzie. Będziemy odmawiać różaniec - modlitwę umiłowaną przez wielu świętych oraz przez ludzi uczonych i prostych. Modlitwa ta jest najprostsza, ale równocześnie głęboka, bo wprowadza w wielkie tajemnice Boże. Różaniec przybliża nas przez Maryję do Jezusa i pogłębia naszą więź z Bogiem. Umacnia nasze oparcie się na Bogu, przez co wzrasta nasza wiara. O naszej wierze świadczy i decyduje relacja, jaką mamy z Jezusem. Nowa Ewangelizacja, do jakiej wzywają wszystkich wierzących bł. Jan Paweł II, Benedykt XVI i Ojciec Święty Franciszek, polega na życiu w spotkaniu z Panem i trosce o Jego obecność w sercach i życiu innych, zwłaszcza bliskich nam osób. Teraz mamy spotkać się z Nim w tajemnicach chwalebnych różańca. Dana nam jest łaska uczestniczenia w modlitwie wspólnej. W modlitwie takiej żywy kontakt z Bogiem każdego przenosi się na otaczające go osoby. Doświadczenie łaski dokonujące się przez świadomie wyrażoną wspólnie wiarę łączy ludzi. Stajemy się wspólnota zjednoczona węzłem wiary oraz otrzymanej łaski.
Każdy z nas przyszedł tutaj z jakąś osobistą intencją, ale w modlitwie tej godziny dziękując za łaskę wiary powierzmy Jezusowi przez wstawiennictwo Jego Matki nie tylko własne sprawy, ale módlmy się tez w intencjach każdego z tu obecnych. Prośmy za wielu z wiarą, że Bóg nas wysłucha.
Śpiew: O Pani ufność nasza (2 razy)
L5: Modlitwa za wszystkich (wg modlitwy studentów holenderskich zob. „Na chwilę ciszy” Poznań 1979 r.)
Módlmy się za ludzi wszelkiego wieku:
za tych, co starzy czy młodzi, należą do siebie
i razem idą przez życie.
Módlmy się z a wszystkie dzieci,
za tych, co wśród nas są mali i bezbronni.
Prośmy dla nich o szczęśliwe dzieciństwo i młodość,
aby byli bezpieczni.
Strzeż ich, Panie, niech rosną prosto...
Módlmy się z młodych,
za tych, co mają życie przed sobą:
niech ich serca będą otwarte,
niech zawsze będą gotowi wyjść naprzeciw przyszłości.
Wspomagaj ich, Panie, aby sprostali życiu,
aby umieli godzić się ze sobą nie tracąc wiary, nadziei i odwagi.
Śpiew: O Pani ufność nasza (1 raz)
L6: Módlmy się za wszystkich młodych ludzi,
aby byli dobrzy dla swoich rodziców,
aby szanowali przeszłość,
nie gardzili starszymi i byli wierni w przyjaźni.
Niech ich nie pochłania to co tanie i płytkie.
Niech czynią świat bardziej ludzkim,
godniejszym mieszkaniem człowieka.
Módlmy się za ludzi w sile wieku,
aby ich życie było owocne i płodne.
Niech nie szukają siebie lecz dobra innych.
Niech szukają przyjaźni,
aby w niej rosło ich człowieczeństwo.
Śpiew: O Pani ufność nasza (1 raz)
L7: Módlmy się za ludzi samotnych i smutnych,
którym nie wiedzie się w pracy i w domu...
Daj im, Panie, odzyskać nadzieję.
Niech wierzą w Ciebie, Ojcze, który nie chcesz,
żeby cokolwiek zginęło.
Módlmy się za ludzi starych,
aby pozostali młodzi sercem.
Daj im mądrość i serca łagodne,
aby nie byli zazdrośni i żądni zaszczytów.
Niech umieją zrobić w porę miejsce młodym.
Okaż, Ojcze, miłosierdzie wszystkim! Amen.
Śpiew: O Pani ufność nasza (2 razy)
Chwila ciszy
L6: Rozpoczynamy różaniec. Czwarta część różańca świętego, tajemnice chwalebne.
Wierzę w Boga Ojca..., Ojcze nasz..., Zdrowaś Mario... (3 razy). Chwała Ojcu...
Tajemnica I – Zmartwychwstanie Pana Jezusa
Śpiew: Zwycięzca śmierci
L5: Z Ewangelii świętego Mateusza (Mt 28,5-8): „Anioł zaś przemówił do niewiast: „Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał jak zapowiedział. Przyjdźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał. A idźcie szybko powiedzieć Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto co wam powiedziałem.” Pośpiesznie więc oddaliły się od grobu z bojaźnią i wielką radością i pobiegły oznajmić to jego uczniom”.
L6: Z Ewangelii świętego Jana (J 23,9): „Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń (...) Biegli oni razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem Szymon Piotr. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą razem z płótnami, ale oddzielnie zwinięta na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem jeszcze nie rozumieli Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych”.
Chwila ciszy
L7: Z wypowiedzi Ojca Świętego Benedykta XVI („Dlaczego wierzę?” 2013 r.): „Zmartwychwstałem i teraz zawsze jestem z tobą – mówi Jezus każdemu z nas. Moja dłoń cię podtrzymuje. Gdziekolwiek byś upadł, pochwycę cię w ramiona. Jestem nawet u bram śmierci. Tam, gdzie już nikt nie może ci towarzyszyć i gdzie już niczego nie możesz zabrać. Ja na ciebie czekam i przemieniam dla ciebie mroki w światło.
Tylko zmartwychwstały Chrystus może nas doprowadzić do jedności z Bogiem, tam, gdzie o własnych siłach nie możemy dotrzeć. On naprawdę bierze na swe ramiona zagubioną owcę i przynosi ją do domu. Wtuleni w Jego ramiona żyjemy w pełni, a w komunii z Nim docieramy aż do serca Boga. Jedynie w ten sposób zostaje zwyciężona śmierć, my osiągamy wolność, a nasze życie staje się nadzieją”.
Śpiew: Nie zna śmierci
L5: Z rozważania świętego Grzegorz z Nazjanzu:
Chrystus zmartwychwstał spośród umarłych
Powstańcie i wy także!
Chrystus, który spał, zbudził się
Obudźcie się i wy także!
Chrystus wychodzi z grobu
Wyzwólcie się i wy z kajdan grzechu!
Przez Chrystusa staliście się nowym stworzeniem
Odnówcie się!
L6: Modlitwa świętego Ambrożego:
Przyjdź Panie Jezu,
Szukaj Twojego sługi, szukaj owcy znękanej.
Przyjdź Pasterzu!
Pozostaw dziewięćdziesiąt dziewięć,
A przyjdź szukać tej jednej, która się zgubiła.
Szukaj mnie, bo i ja Ciebie szukam.
Szukaj mnie, znajdź mnie,
Przyjmij mnie i nieś mnie.
Zechciej przygarnąć, tego, którego znajdziesz.
Weź na swoje barki tego, którego przyjąłeś.
Kochane brzemię nie jest dla Ciebie ciężarem.
Przyjdź więc Panie!
Przyjdź szukać Twojej owcy.
Przyjdź Ty sam!
Przyjdź, a będzie zbawienie na ziemi i radość w niebie.
Przyjdź Zbawienie błądzących,
Odpoczynku zmęczonych,
Życie umierających
Przyjdź!
Śpiew: Przychodzisz, Panie, mimo drzwi zamkniętych
L7: Święty Tomasz apostoł nie uwierzył świadectwu tych, którzy spotkali Zmartwychwstałego Pana. Dopiero gdy Jezus pozwolił mu włożyć rękę w ślady gwoździ i ranę boku i zawołał: „Pan mój i Bóg mój!” uwierzył, bo zobaczył.
Módlmy się za wszystkich wątpiących i za nas samych prosząc o głęboką wiarę, abyśmy mogli kiedyś usłyszeć: „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”
Ojcze nasz... , 10 Zdrowaś Mario...., Chwała Ojcu..., O mój Jezu...
Tajemnica II -Wniebowstąpienia Pana Jezusa
Śpiew: Godzien jesteś
L5: Z Ewangelii świętego Łukasza (Łk 24,44-53): „Potem rzekł do nich:”Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.” Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich:”Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego. Oto ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostaniecie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka”.
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
L6: Z Ewangelii świętego Jana (J 20,17): „Wstępuję do Ojca mojego i Ojca waszego, do Boga mojego i Boga waszego”.
Chwila ciszy
L7: Z rozważania Ojca Świętego Benedykta XVI („Dlaczego wierzę?” WAM 2013 r.):
Wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca.
Wstępując „ku górze”, Jezus w sposób jednoznaczny odsłania swoją boskość: wraca tam, skąd przybył, to znaczy do Boga, po wypełnieniu swej misji na ziemi. Ponadto Chrystus wstępuje do nieba z człowieczeństwem, które przyjął i które wskrzesił z martwych: jest to nasze człowieczeństwo przemienione, przebóstwione, wieczne. Dlatego Wniebowstąpienie objawia najwyższe powołanie każdej istoty ludzkiej: każdy jest wezwany do życia wiecznego w królestwie Bożym, królestwie miłości, światłości i pokoju.
I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych, a królestwu Jego nie będzie końca.
Wiara powinna wzywać do odpowiedzialności! Nie wolno nam marnować życia ani go nadużywać, ani nawet nie można go zachowywać wyłącznie dla siebie. W obliczu niesprawiedliwości trzeba reagować. Musimy zrozumieć swoją misję w historii i starać się jej sprostać.
Śpiew: Panie, Twój tron
L5: „Modlitwa do Chrystusa” Romano Guardini:
Niech będzie uwielbiony Jezus Chrystus,
Pan nasz, Syn Boga żywego
- który większy jest niż nasze serca i wie wszystko
- który odpowiada na pytania, wobec których wszystko milknie
- który ogarnia naszą najgłębsza samotność
- który jest z nami przez wszystkie dni, także i teraz
- który umacnia nas w każdym niebezpieczeństwie
- który utwierdza nasze serca w cierpliwości
- który nasze cierpienia włącza w swój krzyż
- którego miłość jest większa niż wszystek ból świata
- który obiecał nam udział w swej chwale u Ojca.
- Jezu Chryste, Zbawicielu świata,
Mistrzu nasz i Bracie,
zmiłuj się nad nami!
Chwila ciszy
L6: Wierzymy, że Jezus, który wstąpił do nieba, wrócił do Domu Ojca
tam został uwielbiony przez Ojca
tam sam uwielbia Ojca
tam przygotowuje mieszkanie dla każdego z nas
tam wstawia się za nami u Ojca i będąc w niebie jest obecny w każdym miejscu i w każdym człowieku na ziemi, w szczególny sposób jest obecny w nas ochrzczonych.
Przez wiarę możemy tę obecność odczytywać i odczuwać w takiej mierze w jakiej sami zwrócimy się ku Chrystusowi z wdzięcznością, pamiętając, że to On Bóg jest pierwszym działającym w naszym życiu i w życiu każdego, który Go szuka.
Śpiew: Łaską jesteście zbawieni
Prośmy w tym dziesiątku różańca o umocnienie naszej wiary w to, że prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek Jezus Chrystus wstąpił do nieba i czeka tam na każdego. Niech ta wiara umacnia nas w chwilach odejścia naszych bliskich i kiedyś śmierci nas samych.
Ojcze nasz... , 10 Zdrowaś Mario...., Chwała Ojcu..., O mój Jezu...
Tajemnica III – Zesłanie Ducha Świętego
Śpiew: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa
L5: Z Dziejów Apostolskich (Dz 2,1-4): „Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na jednym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić”.
Chwila ciszy
L6: Z rozważań Ojca świętego Benedykta XVI:
Wierzę w Ducha Świętego Pana i Ożywiciela, który od Ojca i Syna pochodzi, który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę.
Duch towarzyszy Kościołowi, Duch Święty, Duch Ojca posłany w imię Syna Jezusa, Duch tego, który jest „większy” od wszystkich, który został nam dany za pośrednictwem Chrystusa, który dla nas stał się „mały”.
On sprawia, że żyjemy w obecności Boga, słuchamy Jego Słowa, wolni od niepokojów i strachu, z sercami wypełnionymi Chrystusowym pokojem, którego świat dać nie może. Świat nie istnieje sam z siebie. Pochodzi od stwórczego Ducha Boga, od Jego słowa mającego moc sprawczą. I dlatego odzwierciedla również Bożą mądrość. Mocą działania Ducha Świętego sam Chrystus pozostaje obecny i działa w swoim Kościele, począwszy od życiodajnego centrum Kościoła jakim jest Eucharystia. Duch Święty czyni nas synami i córkami Boga. Uczy nas patrzeć na świat, ludzi i siebie Bożymi oczyma.
Chwila ciszy
Śpiew: Przyjdź Duchu Święty, ja pragnę.
L5: Maryjo
Ty umiałaś przyjąć Ducha Świętego całą duszą otwartą.
Ty Go przyjęłaś przez wiarę, boś uwierzyła w Jego cudowne działanie w Twoim łonie.
Ty Go przyjęłaś przez wydanie się całej Twojej istoty, przez powierzenie się potędze Jego miłości.
Ty Go przyjęłaś przez czynną współpracę z Nim w miłości zbawczego wcielenia.
Ty nie przestałaś Go przyjmować przez całe swe życie, słuchając Jego tajemniczego głosu i idąc za Jego natchnieniami.
Naucz nas przyjmować Ducha tak, jak Ty Go przyjmowałaś.
Pomóż nam słuchać Go w tajni naszego serca, przyjmować Jego wskazania i rady.
Ukaż nam drogę uległości Jego nauce i współpracy w Jego dziele.
Pragniemy, jak Ty przyjmować pełną miarę Ducha Świętego i nic nie tracić z Jego przyjścia do nas.
Pobudzaj nasze pragnienie przyjęcia wszystkiego, co On zechce nam dać, i udziel nam Twojej radości z tego, że wszystko pozwalamy zagarnąć Duchowi Świętemu, że wszystko wydajemy w moc Jego miłości.
Chwila ciszy
Śpiew: Spocznij na nas, Duchu Pana
L6: Prośmy Ducha Świętego, Ducha miłości Ojca i Syna , abyśmy mocno i głęboko wierzyli, że On w nas mieszka i nas prowadzi, i abyśmy mocą tej wiary poznawali, przyjmowali, zachowywali wiernie i całym życiem świadczyli o Ewangelii Jezusa i Jego obecności w Kościele.
Ojcze nasz... , 10 Zdrowaś Mario...., Chwała Ojcu..., O mój Jezu...
Tajemnica IV – Wniebowzięcie Maryi
Śpiew: Matko, która nas znasz
L5: Z Ewangelii świętego Jana (J 5,21-24): „Albowiem jak Ojciec wskrzesza umarłych i ożywia, tak również i Syn ożywia tych, których chce. Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi, aby wszyscy oddawali cześć Synowi, tak jak oddają cześć Ojcu. Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierz w Tego, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia”.
L6: Z Ewangelii świętego Łukasza (Łk 1, 46-49):
Wtedy Maryja rzekła:
„Wielbi dusz moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.
Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.”
Chwila ciszy
L7: Z rozważania Ojca Świętego błogosławionego Jana Pawła II („Modlitwy i rozważania JPII” PAX 1983 r.)
Matka Chrystusowa, która odchodzi z tej ziemi za Synem ma najpełniejszy udział w Jego tajemnicy, w tajemnicy odkupienia świata. Udział ten kształtuje całą jej istotę od pierwszej chwili poczęcia, aż do chwili ostatniej. W tej chwili pierwszej, w Niepokalanym Poczęciu, zawiera się już jakby w zalążku tajemnica Jej Odejścia: Przejście z tej ziemi do nieba. Dziedzictwo śmierci zaciągnięte przez grzech pierworodny zostało uchylone w Matce Odkupiciela, za sprawą Jego zasług, już w momencie Jej poczęcia. Kiedy więc Kościół skupia się na chwili ostatniej Jej ziemskiego pielgrzymowania, patrzy z uwielbieniem na owoc tego pierwszego obdarowania Łaską, które wyraziło się ustami Archanioła: „Łaski pełna”. Ten właśnie owoc ogarnia Kościół w ostatniej ziemskiej tajemnicy Matki, którą nazwano od początku ”Wniebowzięciem”, na podobieństwo ostatniej ziemskiej tajemnicy Syna, którą nazwano od początku „Wniebowstąpieniem”.
L5: Kościół w liturgii modli się słowami: „Wzięta jest Maryja do nieba, radują się Aniołowie, chwalą i błogosławią Pana. Niech ta radość i wdzięczność stanie się udziałem naszych serc i niech pobudzi je do gorącej modlitwy o wzrost naszej wiary i ufności w Jej pośrednictwo.”
Śpiew: Matko, która nas znasz
L6: Z liturgii bizantyjskiej:
O Matko Boga,
w Tobie nasz Ojciec znalazł upodobanie,
w Tobie Syn Boży obrał mieszkanie,
w Tobie Duch Święty, który Cię ocienił,
objawił Matkę Boga.
Przez Ciebie, Boża Rodzicielko,
Bóg pojednał się z nami w niebie i na ziemi.
Matko Boga, nadziejo nasza,
przyjaciółko sierot, orędowniczko pielgrzymów,
radości strapionych, która się wstawiasz
za uciśnionymi i ubogimi;
Ty, która znasz naszą nędzę, uwolnij nas!
Wyśpiewałaś przecież, że Pan Bóg
głodnych nasycił dobrami, a bogaczy odprawił.
O Matko Boga, strzeż nas i ochraniaj
przez wszystkie wieki!
O Panno, Matko Boga,
Ty przyniosłaś światłu niedostępne Światło,
rozjaśnij swoim blaskiem mroki mego serca
i podaj mi rękę, by mi towarzyszyć
na drodze zbawienia oddając Bogu wieczną chwałę.
Matko Boga, która jesteś z Synem
w matczynej bliskości,
wstawiaj się nieustannie za nami,
bo tylko Ciebie my, chrześcijanie,
możemy zaofiarować Bogu jako miłą Mu ofiarę.
O czysta matko Boga,
która zrodziłaś wieczny Pokój,
wybaw nas z niebezpieczeństw,
byśmy żyli w pokoju
przewyższającym wszystko.
Śpiew: Zdrowaś Maryjo, Bogarodzico
L5: Prośmy Boga, aby pomnożył naszą wiarę w tajemnicę wniebowzięcia Matki Jezusa z ciałem i duszą do nieba. Niech Maryja Matka wszystkich wierzących czuwa nad każdym ochrzczonym, aby znamię wiary odciśnięte przez ten sakrament w naszych duszach pomagało nam dobrze pobożnie żyć i w trudnościach zasłużyć na Jej pomoc i opiekę.
Ojcze nasz... , 10 Zdrowaś Mario...., Chwała Ojcu..., O mój Jezu...
Tajemnica V – Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi
Śpiew: Królowej anielskiej śpiewajmy (1 i 2 zwrotka)
L5: Z Apokalipsy świętego Jana (Ap 12,1.4-5): „Potem wielki znak ukazał się na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, i księżyc pod Jej stopami, a na Jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecię. I porodziła Syna – Mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną”.
Chwila ciszy
L6: Z rozważania Ojca Świętego błogosławionego Jana Pawła II („Modlitwy i rozważania JPII” PAX 1983 r.):
Bądź pozdrowiona, Córo Boga Ojca!
Bądź pozdrowiona, Matko Syna Bożego!
Bądź pozdrowiona, Oblubienico Ducha Świętego!
Bądź pozdrowiona, Przybytku Trójcy Przenajświętszej!
Bądź pozdrowiona, Królowo Nieba i Ziemi!
L7: „O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!
Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jego doradcą? Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko, Jemu chwała na wieki”.
Ten to hymn trwał nieprzerwanie w sercu Maryi w czasie ziemskiego jej życia, a w sposób nieporównany trwa w wieczności, która ogarnęła Ją całą poprzez tajemnicę Wniebowzięcia.
Z głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga, z niezbadanych Jego wyroków pochodzi to, że otrzymała najszczególniejszy udział w Jego Królestwie Ta, która nie tylko zwała się „służebnicą Pańską”, ale także była nią w rzeczywistości: zarówno w momencie Zwiastowania, które rozważamy odmawiając „Anioł Pański”, jak też w momencie wyniesienia do chwały.
Czyż nie ziściła się właśnie w Niej i to w Niej nade wszystko, ta prawda, że „służyć” Bogu to znaczy „królować”?
Takiego „królowania” jako programu chrześcijańskiego życia uczy nas Chrystus Pan. (...)
Wpatrując się przeto w tajemnicę wyniesienia Maryi, Jej „ukoronowania” w chwale, uczmy się na co dzień służyć! Służyć Bogu w braciach naszych. Postawą służby wyrażać „królewskość” naszego chrześcijańskiego powołania w każdym stanie czy zawodzie, w każdym miejscu i czasie. Przez tę postawę zamieniać w rzeczywistość życia codziennego prośbę ”...przyjdź królestwo Twoje”, jaką zanosimy co dzień w modlitwie pańskiej do Ojca.
Niech nasza modlitwa do Maryi będzie wołaniem do Królowej Nieba i Ziemi, Królowej Aniołów, Królowej Kościoła, Królowej Rodzin, Królowej Pokoju, Królowej Polski – naszej Ojczyzny. Ilekroć bowiem w życiu ludzi pojawiają się znaki świadczące o zagrożeniach, niech rodzi się w ich sercach żarliwa modlitwa zanoszona z wiarą, która zdolna jest wyprosić oddalenie każdego zła.
Chwila ciszy
L5: Modlitwa świętego Rajmunda Lulle (1315 r):
Królowo uwieńczona dobrocią, wielkością i świętością!
Ty wiesz, że jutrzenka jest między dniem i nocą,
ale bardziej się skłania ona do dni, niż do nocy,
bo jutrzenka jest po to, żeby był dzień.
Tak i Ty, Królowo jesteś między Synem
i nami grzesznikami, a Twój Syn
jest Dniem pełnym blasku,
my zaś jesteśmy nocą ciemności i grzechów.
Ty, która jesteś bliżej Syna Twego, ale w Nim
bliska nas, grzeszników, daj nam Jego światłość
i nie dopuść nam pozostawać w ciemnościach.
Idź, Królowo, ku jasności Dnia
i nie wspominaj nocy, bo to do Ciebie niepodobne.
Nie wierzę, żebyś Ty o nas miała zapomnieć,
bo jeśli jesteś Matką Boga, jesteś także Matką grzeszników.
A jakaż matka zapomina o swoich dzieciach,
zwłaszcza, gdy są słabe i w ciemnościach?
O Królowo, niech to się nigdy nie stanie!
Pamiętaj o nas i oświecaj świat cały,
bo Ty jesteś światłością, jasnością i jutrzenką
wszystkiego, co istnieje w jasności Twojego Syna.
Śpiew: Królowej anielskiej (3 zwrotka)
L6: Słowami świętego Franciszka z Asyżu powierzmy pontyfikat Ojca Świętego Franciszka Błogosławionej Dziewicy Maryi:
Bądź pozdrowiona, Pani święta,
Królowo najświętsza,
Boża Rodzicielko, Maryjo,
która jesteś Dziewicą,
a stałaś się Kościołem.
Wybrał Cię Ojciec najświętszy z nieba
i uświęcił
z najświętszym i umiłowanym Synem
i Duchem Pocieszycielem.
W Tobie była i jest
wszelka pełnia łaski,
wszelkie dobro.
Bądź pozdrowiona, Pałacu Jego,
Bądź pozdrowiona, Przybytku Jego,
Bądź pozdrowiona, Mieszkanie Jego.
Bądź pozdrowiona, Szato Jego,
Bądź pozdrowiona, Służebnico Jego,
Bądź pozdrowiona, Matko Jego.
I wy wszystkie święte cnoty,
które Duch Święty
swą łaską i oświeceniem
wlewa w serca wiernych,
abyście z niewiernych
uczyniły wiernych Bogu.
Śpiew: Z dawna Polski Tyś Królową.
L7: Dziękujmy Maryi za wiarę naszych przodków, za Jej obecność w trudnych momentach naszej historii, za wszystkie miejsca Jej szczególnej obecności na naszej ziemi. Przepraszajmy za zniewagi jakich doznaje. Prośmy, żeby nadal zechciała być Królową naszych serc i pomagała w ich oczyszczeniu i napełnieniu wiarą , nadzieją i miłością płynącą przez Jej serce z serca Jej Syna.
Ojcze nasz... , 10 Zdrowaś Mario...., Chwała Ojcu..., O mój Jezu...
Zakończenie
P: Zbliża się do końca rozważanie chwalebnych tajemnic naszej wiary. Ojciec Święty Jan Paweł II rozpoczął swój pontyfikat wezwaniem: „Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi.” Również od pierwszych chwil swego pontyfikatu Ojciec Święty Franciszek daje się poznać jako ten, który nie lęka się konfrontacji ze złem naszego świata. Ojciec Święty Benedykt XVI, dzięki któremu przeżywamy rok wiary, właśnie w odrodzeniu, umocnieniu i pogłębieniu wiary widzi sposób na to, abyśmy mogli żyć w pokoju i pewności zwycięstwa dobra nad złem. Takimi słowami zwraca się Benedykt XVI do Maryi – pośredniczki wszelkich łask: „Święta Maryjo, obok radości, którą słowami i śpiewem swego Magnificat obdarzyłaś wszystkie pokolenia, znałaś też mroczne zapowiedzi proroków o cierpieniu Sługi Bożego na tym świecie (...) Poznałaś siłę wrogości i odrzucenia, która stopniowo narastała wokół Jezusa aż do godziny krzyża, gdy musiałaś patrzeć na Zbawiciela świata umierającego jako „przegrany”, wyszydzony pomiędzy łotrami. Wówczas przyjęłaś słowa: „Niewiasto, oto syn Twój”. Począwszy od krzyża stałaś się w nowy sposób matką: Matką wszystkich, którzy chcą wierzyć w Twojego Syna Jezusa i iść za Nim. W tamtej godzinie prawdopodobnie na nowo usłyszałaś w swoim sercu słowa Anioła: „Nie bój się Maryjo”. Ile razy Pan, Twój Syn, mówił to samo swoim uczniom: Nie lękajcie się! Przed godziną zdrady powiedział do swoich uczniów: „Odwagi, Jam zwyciężył świat”. „Niech się nie trwoży serce wasze, ani się nie lęka”. „Nie bój się Maryjo!” W godzinie Nazaretu anioł powiedział Ci też: „Jego panowaniu nie będzie końca”. (...) Z tą wiarą, która nawet w ciemności Wielkiej Soboty była pewnością nadziei, szłaś ku porankowi Wielkiej Nocy. Radość zmartwychwstania dotknęła Twego serca i złączyła Cię w nowy sposób z uczniami, którzy mieli stać się rodziną Jezusa przez wiarę. (...) Po wniebowstąpieniu modliłaś się wraz z nimi o dar Ducha Świętego. Królestwo Jezusa rozpoczęło się w tamtej godzinie i nie będzie miało końca. Ty pozostajesz pośród uczniów jako ich Matka, jako Matka nadziei. Święta Maryjo, Matko Boga, Matko nasza, naucz nas wierzyć, żywić nadzieję, kochać wraz z Tobą. Wskazuj nam drogę do królestwa Twego Syna.
Śpiew: Weź w swą opiekę nasz Kościół święty
L5: Prośba o wiarę – modlitwa Ojca Świętego Pawła VI
Panie, wierzę, chcę wierzyć w Ciebie!
Spraw, żeby moja wiara była pełna,
przenikająca moje myśli, sądy, słowa i czyny.
Spraw, aby moja wiara była dobrowolna,
abym chętnie przyjmował wszelkie wyrzeczenia i obowiązki,
które ona niesie z sobą, i żebym wierzył całym sobą.
Spraw, Panie, żeby moja wiara opierała się na Twoim Słowie
i na świadectwie Ducha Świętego.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była silna,
otwarta na nowe światła, przezwyciężająca
trudności, krytyki, wątpliwości.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była radosna,
żeby dawała pokój mojemu duchowi
i czyniła mnie zdolnym do rozmowy z Bogiem
i promieniowała szczęściem obcowania z Bogiem i ludźmi.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była skuteczna,
niech się w miłości objawia na zewnątrz
jako prawdziwa przyjaźń z Tobą i dobroć dla ludzi.
Niech mnie umacnia w cierpieniu,
niech i pomaga szukać Ciebie w nadziei.
Spraw, Panie, żeby moja wiara była pokorna,
wzbogacona świadectwem Ducha Świętego,
uległa Objawieniu i Tradycji,
posłuszna powadze Magisterium Kościoła Świętego.
Panie, pomnażaj wciąż moją wiarę! Amen.
Śpiew: Wierzę w Ciebie.