spotkanie 2: Patrz!
pobierz:
Spotkanie 2
Patrz!
Modlitwa na rozpoczęcie
Zapalenie świecy stojącej na środku sali lub stołu – wyznaczona osoba zapala świecę, podnosi ją do góry i mówi:
Światło Chrystusa.
Pozostali odpowiadają:
Bogu niech będą dzięki.
Wprowadzenie w krótką modlitwę spontaniczną dziękczynienia za dary Ducha Świętego, które uzdolniły nas do przyjścia na spotkanie, za miniony tydzień, za dar adoracji i grupy formacyjnej – oraz dziękczynienie w intencjach własnych. Modlitwę rozpoczyna prowadzący, każde wezwanie zakończone jest słowami:
Dziękujemy Ci, Panie.
Wezwanie to po każdym podziękowaniu powtarzają wszyscy uczestnicy.
Śpiew: Duchu Święty, ogarnij mnie, otwórz oczy mego serca
Wprowadzenie
Grupa siada w okręgu. Prowadzący prosi o zgłoszenie się siedmiu ochotników. Na środku stołu leżą różnego rodzaju okulary: 1) zwyczajne z wadą + lub – (uczestnik zakłada takie okulary tylko na chwilę, zdejmuje je zaraz – w celu ochrony wzroku – i mówi o swoim pierwszym wrażeniu), 2) z różowymi oprawkami (tu pada pytania, co oznacza patrzeć przez różowe okulary?), 3) przeciwsłoneczne, 4) 3D, 5) pęknięte lub porysowane i 6) zaklejone (tak, by nic nie było przez nie widać). Prowadzący prosi, by ochotnicy je założyli, jedna osoba pozostaje bez okularów. Prowadzący stawia przed uczestnikami obraz (w załączniku) i objaśnia, że zadaniem każdego będzie opisanie tego, co zobaczy, z uwzględnieniem kształtów, kolorów i wyrazistości obrazu. Uczestnicy wypowiadają się w kolejności jak wyżej. Jako ostatnia wypowiada się osoba bez okularów.
Podsumowanie: refleksja na temat różnego sposobu patrzenia. Które z nich jest wiarygodne? Które zniekształca obraz, zaciera rzeczywistość? Jaka byłaby wasza reakcja, kiedy ktoś kazałby wam założyć okulary nr 1, 3, 4, 5 lub 6 i powiedział: Patrz! Co byście takiej osobie odpowiedzieli?
Prowadzący pyta, co było pierwszym etapem naszej nowenny. Następnie mówi, że przyjście na adorację Najświętszego Sakramentu związane jest z patrzeniem na adorowaną hostię. Co widzimy, kiedy patrzymy Najświętszy Sakrament? Jakie uczucia/refleksje nam wtedy towarzyszą?
Spotkanie ze Słowem Bożym
Następuje rozdanie Pisma Świętego. Prowadzący wskazuje uczestnikom cytat J 20,24–29. Po odnalezieniu fragmentu jedna osoba czyta na stojąco fragment ewangelii, po odczytaniu siada. Następuje chwila ciszy, w której uczestnicy jeszcze raz rozważają odczytany fragment.
„Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»”.
Czy postawa apostoła Tomasza nas zaskakuje? Czy nam łatwo jest wierzyć w cuda? Co to znaczy patrzeć oczyma wiary? Czy – tak jak Tomasz – potrzebujemy dowodów, by wierzyć? Na czym opiera się nasza wiara? Czy patrzymy oczyma wiary na adorowanego w Najświętszym Sakramencie Pana Jezusa?
Rozdanie tekstu pieśni Zbliżam się w pokorze (zwrotki 1, 2, 4, 7). Prowadzący podaje uczestnikom krótką informację, iż jest to tekst hymnu eucharystycznego napisanego przez św. Tomasza z Akwinu pt. Adoro Te (trzy pierwsze zwrotki). Do polskiej wersji pieśni w 1953 r. ks. A. Poradowski dopisał zwrotki 4–7[1]. Odtworzenie wskazanych zwrotek pieśni – z płyty Pawła Bębenka Dzięki Ci, Panie. Missa de misericordia (utwór nr 8) – należy wcześniej w odpowiednim programie wyciąć zwrotki, których nie wykorzystano podczas spotkania lub odtworzyć całość, a więc podać też uczestnikom cały tekst, jeśli takim programem się nie dysponuje.
1. Zbliżam się w pokorze i niskości swej,
Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej,
Tobie dziś w ofierze serce daję swe,
O, utwierdzaj w wierze, Jezu, dzieci Twe.
2. Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak,
Kto się im poddaje, temu wiary brak,
Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę,
Że w postaci chleba utaiłeś się.
4. Jak niewierny Tomasz twych nie szukam ran,
Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan,
Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą,
Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą.
7. Pod zasłoną teraz, Jezu, widzę Cię,
Niech pragnienie serca kiedyś spełni się,
Bym oblicze Twoje tam oglądać mógł,
Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg.
Analiza i interpretacja tekstu, ze zwróceniem uwagi na patrzenie oczyma wiary przez modlącego się słowami zwrotek 2, 4, 7: patrzenie oczyma wiary stoi ponad poznaniem zmysłowym wzroku i smaku (zwr. 2), wiarę do takiego „patrzenia” człowiek otrzymuje od Jezusa, kiedy przyjmuje Jego naukę (zwr. 2) i prosi, pełen ufności, o Bożą łaskę potrzebną do trwania w wierze – ta łaska rozpala również nadzieję i miłość – cnoty teologalne (zwr. 4). Kontemplacja tajemnicy Bożej obecności utajonej w Hostii rodzi pragnienie oglądania Boga twarzą w twarz, w Królestwie Niebieskim (zwr. 7).
Ponowne przeczytanie słów: „Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»”.
Śpiew: Dotknij, Panie, moich oczu
Prowadzący mówi: w chwili ciszy i osobistej modlitwy spróbujmy jeszcze raz zastanowić się nad sensem patrzenia zmysłowego i widzenia oczyma wiary. Jezus mówi do każdego z nas: „Patrz!”, po czym dodaje: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».”
Chwila ciszy
Modlitwa na zakończenie
Prowadzący podsumowuje modlitwę słowami: zadumanie nad sensem patrzenia zmysłowego i oczyma wiary na tajemnice Boże zanieśmy dzisiaj Jezusowi na adorację. Będziemy tam z Nim o tym wszystkim rozmawiać – my będziemy na Niego patrzeć tak jak On na nas patrzy niezależnie od tego, co, kiedy i gdzie robimy. Będziemy prosić Go o dar zrozumienia tajemnicy majestatu ukrytego w Hostii. Będziemy prosić o bycie błogosławionymi, „którzy nie widzieli, a uwierzyli”.
Chwała Ojcu…
Śpiew: Patrzysz na mnie takim wzrokiem (1 i 3 zwrotka)
Zgaszenie świecy:
Światło Chrystusa.
Wszyscy odpowiadają:
Niech pozostanie z nami na zawsze.
Przygotowanie do adoracji i wprowadzenie do znaku
Podczas dzisiejszej adoracji będziemy wpatrywać się w Najświętszy Sakrament. Ważne, abyśmy pamiętali, że nie tylko my patrzymy, ale patrzy na nas również Bóg. Znakiem Jego patrzenia będzie ustawiony po prawej stronie ołtarza obraz Oka Opatrzności Bożej. Obraz, który towarzyszył nam już na spotkaniu, ukazuje oko Boga wpisane w trójkąt opromieniony blaskiem chwały. Trójkąt symbolizuje Trójcę Świętą: Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego. Prowadzący rozdaje uczestnikom karteczki z cytatem J 20,24–29 do osobistej refleksji i modlitwy podczas adoracji oraz do zgłębiania tajemnicy patrzenia oczyma wiary w ciągu tygodnia – do kolejnego spotkania. Prowadzący rozdaje uczestnikom teksty rozważań adoracyjnych, ustala kolejność, następnie rozdaje teksty pieśni i uczy ich. Tak jak przed pierwszą adoracją, prowadzący odczyta komentarz wprowadzający w symbolikę obrazu-znaku, następnie uczestnicy rozłożą na ławkach kartki z cytatem oraz tekstami śpiewów.
__________________________
[1] Zob. http://dziedzictwo.ekai.pl/text.show?id=3635, data dostępu: 12.02.2014r.