Ukrzyżowan, umarł i pogrzebion
Adoracja: Wiara wyznana ustami
5. „Umęczon pod Ponckim Piłatem,
ukrzyżowan, umarł i pogrzebion”
Wystawienie Najświętszego Sakramentu
Śpiew: Upadnij na kolana ludu czcią przejęty
P: Mówi Pismo: „On to, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej”. (Flp 2, 5-8)
Chwila ciszy
L2: Wierzymy i wyznajemy, że Jezus z Nazaretu, urodzony jako Żyd z córki Izraela w Betlejem, w czasach króla Heroda Wielkiego i cezara Augusta I, z zawodu cieśla, który umarł ukrzyżowany w Jerozolimie za czasów namiestnika Poncjusza Piłata, w czasie rządów cezara Tyberiusza, jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Wierzymy, że „od Boga wyszedł”, „z nieba zstąpił”, „przyszedł w ciele”, ponieważ „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (KKK 423)
Chwila ciszy
L1: Panie Jezu, wierzymy w Twoją obecność pośród nas. Wierzymy, że jesteś ten sam, narodzony z Maryi, umęczony, pogrzebany i Zmartwychwstały, obecny w prostym znaku Chleba. Prosimy Cię, ogarnij nas Swoją obecnością, ogarnij nas mocą swego Ducha, byśmy byli zdolni coraz lepiej rozpoznawać Twoją obecność, adorować Cię, jednoczyć się z Tobą.
Śpiew: Niech nas ogarnie łaska, Panie
L1: Duchu Święty, tylko w Tobie jesteśmy zdolni rozpoznawać Jezusa - wylewaj się na nas, przenikaj nas, pomóż zapomnieć o sobie, o wszystkich sprawach ważnych i mniej ważnych, o wszystkim, co zajmuje nasze myśli, pomóż nam być tu i teraz, z Jezusem, by poznawać Go głębiej, by oddać Mu chwałę, by ten czas zaowocował w naszym życiu nową miłością, nowym spojrzeniem, większą wiarą; byśmy umieli dziękować za wszystko i powierzać się całkowicie Temu, który dla nas umarł i zmartwychwstał.
Śpiew: Niech nas ogarnie łaska, Panie lub Duchu Święty, przyjdź, napełnij nas
L1: Maryjo, która stałaś pod krzyżem, bądź z nami.
Zdrowaś Maryjo…
Chwila ciszy
L2: Wydając swego Syna za nasze grzechy, Bóg ukazuje, że Jego zamysł wobec nas jest zamysłem życzliwej miłości, która poprzedza wszelką zasługę z naszej strony: "W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy". "Bóg zaś okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami". (KKK 604)
Chwila ciszy
L3: Bóg tak bardzo miłuje człowieka, że sam stawszy się człowiekiem, przyjmuje nawet jego śmierć i w ten sposób godzi sprawiedliwość z miłością. Godzina Jezusa jest godziną, w której zwycięża miłość. (Benedykt XVI „Dlaczego wierzę”).
Śpiew: Tak Bóg umiłował świat
Chwila ciszy
L2: "Jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi". Przez swoje posłuszeństwo aż do śmierci Jezus stał się cierpiącym Sługą, który w sposób zastępczy "siebie na śmierć ofiarował", "poniósł grzechy wielu", aby "usprawiedliwić wielu i dźwigać ich nieprawości". (KKK 615)
Chwila ciszy
L1: Z proroka Izajasza:
Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości On sam dźwigać będzie.
Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy,
i posiądzie możnych jako zdobycz,
za to, że Siebie na śmierć ofiarował
i policzony został pomiędzy przestępców.
A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami. (Iz 53, 11b-12)
L3: Lecz On się obarczył naszym cierpieniem,
On dźwigał nasze boleści,
a myśmy Go za skazańca uznali,
chłostanego przez Boga i zdeptanego.
Lecz On był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy.
Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas,
a w Jego ranach jest nasze zdrowie.
Wszyscyśmy pobłądzili jak owce,
każdy z nas się obrócił ku własnej drodze,
L1: a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich…(Iz 53,4-6)
Chwila ciszy
Śpiew: Adoramus Te Christe
L1: Od grzechu rajskiego zaczęło się wzajemne oskarżanie i zrzucanie winy na innych, Ty, Panie wziąłeś na Siebie winy nas wszystkich, prosimy Cię - naucz nas, tak jak Ty, raczej brać winę na siebie, niż oskarżać.
L2: Ty wisząc na drzewie krzyża odpuściłeś winę łotrowi, modliłeś się za prześladowców, prosimy - naucz nas przebaczać.
L3: Chryste, gdy byłeś podwyższony na krzyżu, Twój bok został przebity włócznią żołnierza, prosimy - ulecz nasze rany.
Śpiew: Adoramus Te Christe lub Jezus, Jezus
L2: Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusajako baranka niepokalanego i bez zmazy.” (1 P 1, 18-19)
L1: Prośmy więc słowami wziętymi z Litanii do Krwi Przenajświętszej:
Krwi Chrystusa, Jednorodzonego Syna Ojca Przedwiecznego, -wybaw nas.
Krwi Chrystusa, wcielonego Słowa Bożego,
Krwi Chrystusa, nowego i wiecznego Przymierza,
Krwi Chrystusa, przy konaniu w Ogrójcu spływająca na ziemię,
Krwi Chrystusa, tryskająca przy biczowaniu,
Krwi Chrystusa, brocząca spod cierniowej korony,
Krwi Chrystusa, przelana na krzyżu,
L2: Krwi Chrystusa, zapłato naszego zbawienia,
Krwi Chrystusa, bez której nie ma przebaczenia,
Krwi Chrystusa, która poisz i oczyszczasz dusze w Eucharystii,
Krwi Chrystusa, zdroju miłosierdzia,
Krwi Chrystusa, zwyciężająca złe duchy,
Krwi Chrystusa, męstwo Męczenników,
Krwi Chrystusa, mocy Wyznawców,
L.3:Krwi Chrystusa, rodząca Dziewice,
Krwi Chrystusa, ostojo zagrożonych,
Krwi Chrystusa, ochłodo pracujących,
Krwi Chrystusa, pociecho płaczących,
Krwi Chrystusa, nadziejo pokutujących,
Krwi Chrystusa, otucho umierających,
Krwi Chrystusa, pokoju i słodyczy serc naszych,
Krwi Chrystusa, zadatku życia wiecznego,
Krwi Chrystusa, wybawienie dusz z otchłani czyśćcowej,
Krwi Chrystusa, wszelkiej chwały i czci najgodniejsza,
Śpiew: Duchu miłości wylewaj się na nas
L1: Bóg przychodzi jako baranek, a nie jako lew, wilk czy byk. Zbawienie nie przychodzi przez wielkie, potężne zwierzęta, będące obrazem sił i mocy tego świata. Bóg przychodzi jako Baranek, w sile bezbronnej miłości, i to jest Jego moc. A w chwili, w której i dostrzegamy Gołębicę i zdajemy sobie z tego sprawę, uświadamiamy sobie także, że w głębi serca czekaliśmy na Baranka, na większą siłę bezbronnej miłości, która przezwycięża głośne i znaczące siły tego świata, która nie niszczy, lecz uzdrawia. Bóg przychodzi jako Baranek - to jest odkupienie świata. (kard. J. Ratzinger, Homilia podczas święceń diakonatu, Monachium, 1980)
L3: Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich.
Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją,
tak On nie otworzył ust swoich.
Po udrękach swej duszy,
ujrzy światło i nim się nasyci.
Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu,
ich nieprawości On sam dźwigać będzie. (Iz 53,7-9.11)
Chwila ciszy
L1: Prosimy Cię Panie - naucz nas z Tobą nieść ból świata.
Śpiew: Boży Baranku
L1:Nie zapominajmy ani na chwilę, że Jezus Chrystus – Syn Boga żywego, stał się naszym pojednaniem u Ojca. Że to On właśnie i On jeden uczynił zadość tej odwiecznej miłości, właśnie temu Ojcostwu, które od początku wyraziło się w stworzeniu świata, w obdarowaniu człowieka, stworzonego na obraz Boży, a z kolei przecież Ojcostwu i miłości niejako odepchniętej przez człowieka wraz ze złamaniem pierwszego Przymierza i łamaniem tych dalszych, które Bóg wielokrotnie zawierał z ludźmi. Odkupienie świata – owa wstrząsająca tajemnica miłości – jest w swoim najgłębszym rdzeniu usprawiedliwieniem człowieka w Sercu Jednorodzonego Syna. (Jan Paweł II, Redemptor hominis, 9)
L2: „Umiłowawszy swoich... do końca ich umiłował”: ta miłość nadaje ofierze Chrystusa wartość odkupieńczą i wynagradzającą, ekspiacyjną i zadośćczyniącą. On nas wszystkich poznał i ukochał w ofiarowaniu swego życia (por.KKK 616 )
Chwila ciszy
Śpiew: Nie ma większej miłości
Chwila ciszy
L1: Z całą ufnością prośmy:
Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, - zmiłuj się nad nami.
Serce Jezusa, sprawiedliwości i miłości skarbnico,
Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne,
Serce Jezusa, świątynio Boga,
Serce Jezusa, przybytku Najwyższego,
Serce Jezusa, domie Boży i bramo niebios,
L2: Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze,
Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich,
Serce Jezusa, w którym mieszka cała pełnia Bóstwa,
Serce Jezusa, z którego pełni wszyscyśmy otrzymali,
Serce Jezusa, odwieczne upragnienie świata,
Serce Jezusa, cierpliwe i wielkiego miłosierdzia,
L3: Serce Jezusa, przebłaganie za grzechy nasze,
Serce Jezusa, dla nieprawości naszych starte,
Serce Jezusa, aż do śmierci posłuszne,
Serce Jezusa, włócznią przebite,
Serce Jezusa, pokoju i pojednanie nasze,
Serce Jezusa, zbawienie ufających w Tobie,
Śpiew: W Swe ramiona mnie weź
L1: Chrystus umarł za wszystkich ludzi bez wyjątku: Nie ma, nie było i nie będzie żadnego człowieka, za którego nie cierpiałby Chrystus. Jezus w zakończeniu przypowieści o zbłąkanej owcy przypomniał, że ta miłość nie zna wyjątków: "Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych". Jezus potwierdza, że przyszedł "dać swoje życie jako okup za wielu"; (KKK 605)
Żaden człowiek, nawet najświętszy, nie był w stanie wziąć na siebie grzechów wszystkich ludzi i ofiarować się za wszystkich. Istnienie w Chrystusie Boskiej Osoby Syna, która przekracza i równocześnie obejmuje wszystkie osoby ludzkie oraz ustanawia Go Głową całej ludzkości, umożliwia Jego ofiarę odkupieńczą za wszystkich. (KKK 616)
Chwila ciszy
Śpiew: Misericordias Domini in aeternum cantabo
L2: Podejmując w swoim ludzkim sercu miłość Ojca do ludzi,Jezus "do końca ich umiłował", ponieważ "nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich". W ten sposób w cierpieniu i śmierci człowieczeństwo Jezusa stało się wolnym i doskonałym narzędziem Jego Boskiej miłości, która pragnie zbawienia ludzi. Istotnie, przyjął On w sposób dobrowolny mękę i śmierć z miłości do Ojca i do ludzi, których Ojciec chce zbawić: "Nikt Mi (życia) nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję (KKK 609)
Chwila ciszy
P: O Synu Jedyny i Słowo Boga, będąc nieśmiertelny, raczyłeś dla naszego zbawienia przyjąć ciało ze świętej Bożej Rodzicielki i zawsze Dziewicy Maryi. Bez żadnej odmiany stałeś się człowiekiem i zostałeś ukrzyżowany. O Chryste Boże, który przez swoją śmierć zniweczyłeś śmierć, który jesteś Jednym z Trójcy Świętej, uwielbiony z Ojcem i Duchem Świętym, zbaw nas!” (Liturgia bizantyjska, w KKK 469).
Śpiew: Salvator mundi salva nos
Chwila ciszy
L1; "Z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci". W swoim zbawczym zamyśle Bóg postanowił, aby Jego Syn nie tylko "umarł... za nasze grzechy", lecz także by "zaznał śmierci", czyli poznał stan śmierci, stan rozdzieleniaJego duszy i Jego ciała między chwilą, w której oddał ducha na krzyżu, i chwilą, w której zmartwychwstał. Ten stan Chrystusa zmarłego jest misterium grobu i zstąpienia do otchłani. Jest to misterium Wielkiej Soboty, gdy Chrystus złożony do grobu ukazuje wielki odpoczynek szabatowy Boga po wypełnieniu zbawienia ludzi, które napełnia pokojem cały świat. (KKK 624)
Chwila ciszy
L2: Bóg (Syn) nie przeszkodził, by śmierć rozdzieliłaJego duszę i ciało, zgodnie z koniecznym porządkiem natury, na nowo jednak je połączył przez Zmartwychwstanie, by stać się w swojej osobie punktem spotkania śmierci i życia, zatrzymując w sobie proces rozkładu natury powodowany przez śmierć i stając się zasadą połączenia rozdzielonych części. (KKK 625)
Śpiew: W Tobie jest światło
L1: Jezus powołuje swoich uczniów do "wzięcia swojego krzyża i naśladowania Go", ponieważ cierpiał za wszystkich i zostawił nam wzór, abyśmy "szli za Nim Jego śladami" (1 P 2, 21). Chce On włączyć do swojej ofiary odkupieńczej tych, którzy pierwsi z niej korzystają. (por. KKK 618)
Chrzest, którego pierwotnym i pełnym znakiem jest zanurzenie, oznacza rzeczywiście zstąpienie do grobu chrześcijanina, który z Chrystusem umiera dla grzechu ze względu na nowe życie: "Przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca" (KKK 628)
L1: Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. (Ga 2,20)
Chwila ciszy
L1: Kim jest Ten, który stał się człowiekiem dla waszego zbawienia, by stać się jednym z was, Bratem waszym?
Jest Bogiem, jest Stwórcą waszym i całego wszechświata. Miliardy światów – gwiazd są dziełem rąk Jego. Jego piękność i mądrość najwyższa rozlała się wokoło w cudach Jego przyrody, której Sam nadał prawa i zakreślił granicę. Wszystko, co was porywa i zachwyca, z Niego jest, On jest stwórczą mocą wszystkiego, co było, jest i będzie.
Jest Wszystkim i Nienazwanym i nie masz Mu początku ni końca. Nieśmiertelny Król wieków. Ale nade wszystko jest Miłością – i ona to sprawiła, że z miłości do was stał się jednym z was, stał się człowiekiem, by się wydać w ręce braci-ludzi, by życie za was położyć – z miłości nazbyt wielkiej. Stał się człowiekiem, stał się jednym z was, by pośród was pozostać, by się narażać na dalsze obelgi, zapomnienia, wzgardy i najboleśniejszą obojętność dla Jego przeogromnej miłości. (por. L. Krakowiecka „Dialogi” 2647, 2648)
Śpiew: Tak mnie skrusz, tak mnie złam
Akt oddania:
P: Panie Jezu, «Oddaję Ci całe moje życie, moje cierpienia i ofiary, moje radości i prace, chwile trudu i chwile wypoczynku, wszystko, cokolwiek czuję, co przeżywam, każdą chwilę życia aż do śmierci, i godzę się na wszystko, co na każdą chwilę, Miłości moja Ukrzyżowana, mi ześlesz, i na każdy rodzaj śmierci. Całe życie i śmierć, wszystko, co mam, siły i zdrowie czy chorobę, wszystko Ci oddaję, abyś wziął na zadośćuczynienie za grzechy moje i mych braci» Amen.
Śpiew: Nic nas nie zdoła odłączyć od Ciebie
Adoracja w ciszy.