Wtorek w tygodniu eucharystycznym
Wtorek – O pomnożenie wiary młodzieży
Prośba o pomnożenie wiary młodzieży, zanoszona do Boga przez Najświętszym Sakramentem, powinna być stałym elementem życia parafialnego, szczególnie w roku wiary. Wielu młodych ludzi odchodzi od Boga, ale są również takie grupy młodzieży, które przeżywają wielki rozkwit swojej wiary. Zapewne zechcą oni uczestniczyć w ich szczególnym dniu w ramach tygodnia eucharystycznego.
Myśli do homilii
1. Niezwykłą mądrość zawiera w sobie zdanie Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii: „Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Rozmowa faryzeuszów z Jezusem dotyczyła podatku wobec władzy świeckiej. Chodziło więc o spojrzenie na ziemską rzeczywistość, która musi mieć swój porządek.
2. Zupełnie innej natury jest druga część wypowiedzi Pana Jezusa. Bóg bowiem nie jest na tej samej płaszczyźnie, co cezar. Stwórca jest ponad stworzeniem i Jego władza nad światem ma innych charakter. Jezus przed Piłatem mówił, że Jego królestwo nie jest z tego świata. Gdyby było z tego świata, byłaby walka na miecze i lałaby się czyjaś krew. Jego królowanie jest inne, więc leje się tylko Jego krew. On panuje nie mieczem, lecz miłością.
3. Co to znaczy oddać Bogu, to co należy do Boga? W najgłębszym sensie oznacza to oddanie Bogu własnego serca, ofiarowanie Mu całej miłości, na jaką człowieka stać, zawierzenie Mu wszystkiego, a więc także całego świata, łącznie z władzą świecką. W roku wiary odkrywamy tę prawdę jeszcze wyraźniej i staramy się o to, aby ta prawda kształtowała nasze życie.
4. Jednym z najczytelniejszych znaków wyrażających taką postawę człowieka jest adoracja. Skoro Syn Boży pozostał wśród nas, człowiek wierzący doznaje zdumienia. Wielkość tego wydarzenia przekracza bowiem ludzką wyobraźnię. Jest to rzeczywistość tak niezwykła i oznacza tak wielkie obdarowanie człowieka, że tylko ślepy lub bardzo niewdzięczny człowiek może przejść wobec tego faktu obojętnie. Każdy zaś, kto uwierzył i mocą wiary zobaczył Jezusa, obecnego w znaku chleba, pada przed Nim na kolana, pełen zdumienia i radości, porwany wielkością miłości i ofiarności Jezusa.
5. Niezwykłe świadectwo adoracji daje nam św. Faustyna. Oto jedna z jej wypowiedzi: „Kiedy przyszłam na adorację, odczułam w duszy, że weszłam do świątnicy Boga żywego, którego majestat wielki i niepojęty. I dał mi Pan poznać, czym są nawet najczystsze duchy wobec Niego. Chociaż na zewnątrz nic nie widziałam, obecność Boża przenikła mnie na wskroś. W tej chwili dziwnie mój umysł został oświecony. Przesunęła się przed oczyma mojej duszy wizja, jak u Pana Jezusa w Ogrójcu. Najpierw cierpienia fizyczne i wszystkie okoliczności, które je powiększają; cierpienia duchowe w całej rozciągłości i te, o których nikt wiedzieć nie będzie. W tę wizję wchodzi wszystko: posądzenia niewinne, odebranie dobrej sławy. Napisałam to w streszczeniu, ale to poznanie było tak jasne, że to, co później przeżywałam, nic się nie różniło od chwili, kiedy poznałam. Imię moje ma być “ofiara". Kiedy skończyła się wizja, zimny pot spłynął mi po czole” (Dz.135).
6. Kiedy Ojciec Święty Benedykt XVI mówił o wiośnie eucharystycznej, wyrażał radość, że tworzą ją w dużym stopniu ludzie młodzi. Oto jego słowa z audiencji generalnej (17.11.2010): „Chciałbym stwierdzić z radością, że dziś w Kościele mamy «wiosnę eucharystyczną»: jakże wiele osób trwa w milczeniu przed Tabernakulum, aby zagłębić się w rozmowę miłości z Jezusem! Cieszy to, że tak wiele grup młodych ludzi odkrywa na nowo piękno modlitwy w czasie adoracji Najświętszej Eucharystii. Modlę się, aby ta „wiosna” eucharystyczna szerzyła się coraz bardziej we wszystkich parafiach”. Oby także w naszej wspólnocie rozkwitła wiosna eucharystyczna, a ludzie młodzi mieli w tym rozkwicie szczególny udział.
Modlitwa powszechna
Wstęp: Umocnieni słowem Bożym, prośmy o miłosierdzie dla nas i całego świata.
1. Ojcze, Ty uczyniłeś Maryję wzorem i Matką Kościoła. Spraw, aby nowe pokolenia wierzących uczyły się od Maryji postawy eucharystycznej, postawy uwielbienia i dziękczynienia.
2. Boże, Ty obdarzasz każdego człowieka nieśmiertelną duszą. Dopomóż ludziom tak budować ład społeczny, aby życie ludzkie mogło trwać od naturalnego początku, po naturalny kres.
3. Stwórco świata, Twój Syn uczył nas oddawać cezarowi to, co do niego należy oraz oddawać Tobie to, co należy do Ciebie. Naucz nas wprowadzać te słowa w praktykę życia.
4. Ojcze, Ty wzbudzasz w sercach ludzi młodych pragnienie szczęścia i miłości. Umocnij ich wiarę, aby w rozważaniu Twego słowa i trwaniu na adoracji znajdowali światło do podejmowania właściwych decyzji.
5. Ojcze, zaprowadziłeś Maryję pod krzyż, na którym konał Twój Syn. Niech Jego śmierć otworzy bramy nieba dla naszych zmarłych (szczególnie N.).
6. Ojcze, Ty ukazujesz nam pełnię swej miłości w boskim Sercu Twego Syna. Pomóż nam otworzyć się na dar tej miłości i całkowicie zawierzyć Jezusowi nasze życie.
Modlitwa: Wspomagaj Panie lud swój i za pośrednictwem Najświętszej Bożej Rodzicielki Twojej osłaniaj opieką wszystkie jego dobre dzieła. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Adoracja po Mszy Świętej
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu.
P: Zabrałeś nas, Panie Jezu, na szczyt życia chrześcijańskiego i poprowadziłeś nas do źródeł łaski. Wierzymy, że takim szczytem jest Eucharystia, w której uczestniczyliśmy. Dziękujemy Ci za ten niezwykły dar i za hojność łask, jakimi nas obdarowałeś. Nie pozwól, abyśmy te skarby zmarnowali. Dałeś nam je, aby nasze życie było piękniejsze i bardziej szczęśliwe. Przyjmij, dobry Jezu, naszą modlitwę, którą dziś zanosimy do Ciebie wraz z młodzieżą naszej wspólnoty. Z nimi chcemy Cię wielbić i dla nich wypraszać Twoje błogosławieństwo.
Śpiew: Będę śpiewał Tobie, mocy moja lub Zostań tu i ze mną się módl albo inny śpiew.
L1 (przedstawiciel młodzieży): Klęcząc przed Tobą, Panie, wspominamy Twoją rozmowę z młodym człowiekiem, który pytał Cię o drogę życia. Wyraziłeś radość, że zachowuje przykazania i zaproponowałeś mu doskonalsze naśladowanie Ciebie. Jednak on nie potrafił przyjąć tej propozycji. Dziś wielu z nas, młodych, przeżywa podobne trudności. Przyjmujemy Ewangelię wybiórczo. Tylko niektórych stać na radykalizm. Jednak wszyscy pragniemy czegoś więcej niż przeciętności. Dlatego dziękujemy Ci, że powołujesz nas do świętości i codziennie nam pomagasz, abyśmy szli w tym kierunku.
Śpiew: Chwalę Ciebie, Panie lub Twoja cześć chwała albo inny śpiew.
L2 (przedstawiciel młodzieży): Wierzymy Panie, że jesteś tu obecny w znaku chleba, ale ta wiara jest często zbyt słaba, aby wzbudzić w nas pragnienie przychodzenia do Ciebie na adorację. Dlatego powtarzamy słowa człowieka, który dostrzegał słabość swojej wiary i wołał do Ciebie: „Wierzę, Panie, ale zaradź memu niedowiarstwu”. Prosimy Cię o ten dar dla nas samych i dla całej młodzieży. Zaradź, o Jezu, naszemu niedowierzaniu, zaradź brakom w modlitwie i niechęci do udziału we Mszy Świętej, zaradź wszystkim naszym potrzebom. Prosimy Cię o to, Panie.
Śpiew: Niech nas ogarnie łaska, Panie, Twa albo Jezu, ufam Tobie, Jezu, kocham Ciebie albo Kochajmy Pana lub inny śpiew.
P: Wpatrując się w święte oblicze naszego Zbawiciela, ukryte pod osłoną chleba, pozostańmy w cichej modlitwie. Zawierzajmy Mu ludzi młodych, a szczególnie tych, którzy przeżywają trudności w wierze i w całym życiu.
Chwila ciszy.
Śpiew do Najświętszego Serca Jezusa.
Śpiew na błogosławieństwo.
Dłuższa adoracja młodzieży
Po odśpiewaniu litanii loretańskiej można zaproponować, aby młodzież i wszyscy chętni pozostali dłużej na adoracji Najświętszego Sakramentu. Kapłan z posługującymi odchodzi do zakrystii, a kto chce pozostaje na adoracji w ciszy. Po upływie określonego czasu kapłan wychodzi, udziela błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem i kończy adorację.