Tydzień eucharystyczny - wprowadzenie
Wprowadzenie
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa wraz z tzw. „Oktawą Bożego Ciała”, jest w naszych wspólnotach przeżywana z wielkim zaangażowaniem wiernych. Niekiedy jednak patrzy się na nią jako na wydarzenie mało związane z innymi wydarzeniami roku liturgicznego, choćby z przeżytym niedawno dniem Pięćdziesiątnicy, który był wielkim wydarzeni rozesłania uczniów Pana. Idą oni w „okres zwykły”, a więc w pewną zwyczajność swoje służby Chrystusowi i braciom, gdzie powinny rozkwitać ich talenty i charyzmaty, ich powołanie i misja.
U progu tej drogi w „okres zwykły” przeżywają oni piękną uroczystość, która w pewnym sensie objawia wewnętrzną logikę tego okresu liturgicznego. Jest to logika gromadzenia się uczniów Pana przy ołtarzu Eucharystii, aby po jej zakończeniu zanieść Chrystusa we wszystkie przestrzenie życia człowieka. Z Eucharystii wyruszają wszyscy ewangelizatorzy, od ołtarza idą ci, którzy chcą zanieść ludziom słowo prawdy i życia. Tak rozumianą ewangelizację i taki sens przeżywania okresu zwykłego w sposób szczególnie czytelny pokazuje procesja eucharystyczna, która wyrusza z kościoła po zakończeniu Mszy Świętej i idzie na ulice i place. To uroczyste wędrowanie jest wyznaniem wiary w obecność Chrystusa pośród nas. Jest także symbolem przypominającym o apostolskich zadaniach każdego chrześcijanina.
W wymiarze duchowym przeżywamy to doświadczenie w każdą niedzielę. Celebrujemy Eucharystię i adorujemy Pana, a potem jesteśmy posłani, aby iść z Nim do świata. Niesiemy Go w sercu, niesiemy Go w duszy, jest On obecny w naszych myślach, przenika nasze pragnienia, wypełnia nas sobą. Idziemy z Nim na ulice i place, do domów i szkół, do zakładów pracy i miejsc odpoczynku. Nie jest to zwykły powrót do swojej codzienności po zakończeniu Mszy Świętej. Zostaliśmy bowiem posłani. Mamy misję, która polega na zaniesieniu Chrystusa ludziom. Niekoniecznie trzeba wprost mówić o Nim. Konieczna jest jednak świadomość, że On jest w nas i poprzez nas chce On okazać miłość innym ludziom. Konieczne jest trwanie w zjednoczeniu z Nim, pamięć o Nim, oddawanie Mu siebie, współpraca z Nim. Tam trzeba promieniować mądrością Ewangelii, wiernością Chrystusowi, odwagą sprzeciwiania się niesprawiedliwości i łamaniu praw człowieka. Pięknie wyraża tę prawdę pieśń „My chcemy Boga”. Chcemy Jego obecności „w rodzin kole, w troskach rodziców, w dziatek snach”, pragniemy z Nim się spotykać „w książce, w szkole, w godzinach wytchnień, w pracy dnia”.
W roku wiary chcemy tę prawdę podkreślić ze szczególną wyrazistością. Akt wiary dotyczy tu wielu szczegółowych prawd. Uznajemy centralne znaczenie Eucharystii, która jest szczytem i źródłem życia chrześcijańskiego, podkreślamy konieczność trwania na adoracji Tego, który pośród nas pozostał i dajemy świadectwo o naszym posłaniu do świata z niezwykłą misją. Mamy zanieść Pana wszędzie, gdzie żyje człowiek, aż po krańce świata.
Wszyscy jesteśmy wezwani, by w sposób dojrzały przeżywać misterium zbawczej obecności Pana pośród nas. Jednak nie wszyscy mają to samo zadanie, gdyż Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa i każdy członek ma w nim swoją misję do wypełnienia. Dlatego jednym z ważnych pytań, które duszpasterze powinni sobie postawić w organizowaniu tzw. „Oktawy Bożego Ciała” czy też „Tygodnia Eucharystycznego”, jest wyróżnienie określonych grup, które zostaną zaproszone na poszczególne dni tego szczególnego tygodnia, aby ich członkowie umocnili się w ich własnym powołaniu i dali świadectwo, że we wspólnocie parafialnej rzeczywiście podejmują tę misję.
Choć na każdy dzień zaproszeni są wszyscy, to jednak każdy dzień może mieć swoją specyfikę wyrażającą się w liczniejszej obecności określonych grup, w podejmowanych przez nich posługach, w tematyce homilii i modlitwy, a także w innych przeżyciach, które można zaproponować po zakończonej celebracji. Jeśli proboszcz ustali pewien klucz wyboru grup i będzie go stosował przez wiele lat, ukazując znaczenie tego działania, to ten „eucharystyczny tydzień” może nabierać coraz większego znaczenia w trosce o rozwój powołań poszczególnych wiernych.
Poniżej podana jest jedna z możliwych propozycji zapraszania poszczególnych grup osób na kolejne dni „oktawy”. Do niego dostosowane są rozważania i modlitwy. Są to więc najpierw – w piątek i sobotę – rodzice chrzestni i świadkowie bierzmowania, którzy spełniają jedną z niezwykle ważnych misji w parafii. Następnie w niedzielę można zaprosić wszystkie „zorganizowane” grupy, a na poniedziałek, wtorek i środę grupy wiekowe, czyli dzieci, młodzież i małżonków. Na zakończenie zapraszamy wszystkich. Szczególną intencją modlitwy w tym roku jest prośba o pomnożenie wiary.
Zaraz po zakończeniu „oktawy Bożego Ciała”, w niedzielę 9 czerwca w Krakowie-Łagiewnikach będziemy przeżywać beatyfikację dwóch osób: służebnicy Bożej Małgorzaty Łucji Szewczyk, założycieli Sióstr Serafitek oraz służebnicy Bożej Zofii Czeskiej, założycielki Sióstr Prezentek. W modlitwach tego tygodnia pamiętamy o tych niezwykłych osobach, dziękując za nie Bogu i modląc się przez ich wstawiennictwo, abyśmy i my odważnie kroczyli drogą świętości.