Wprowadzenie
„Człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków, aniżeli nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami” – stwierdził Ojciec Święty Paweł VI w Adhortacji apostolskiej „O ewangelizacji w świecie współczesnym”.
Nikt w świecie, nawet wśród ludzi obojętnych religijnie, jeśli spotkał się z osobą Jana Pawła II, nie wątpi, że spotkał świadka prawdy ewangelicznej. Do tego świadectwa trzeba sięgać, aby zrozumieć i wprowadzić również w swoje chrześcijańskie życie niezwykłą drogę ujętą pomiędzy „Totus Tuus” i „Jezu, ufam Tobie” - czyli drogę przebytą w zawierzeniu Maryi i Miłosiernemu Bogu.
W latach poprzedzających 2002 rok, byliśmy świadkami wielu zawierzeń Matce Bożej, dokonanych przez Jana Pawła II, a 17 sierpnia 2002 roku w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego zawierzenia całego świata Miłosierdziu Bożemu.
Rozważanie
Z Ewangelii według świętego Jana:
„Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.” /J 19,26-27/
W encyklice Redemptoris Mater Jan Paweł II tak pisze na temat niniejszego zdarzenia z Góry Kalwarii:
„U stóp Krzyża ma początek to szczególne zawierzenie człowieka Bogarodzicy, które w ciągu dziejów Kościoła na różne sposoby bywało podejmowane i wyrażane. … Zawierzenie jest odpowiedzią na miłość osoby, w szczególności zaś na miłość matki. Maryjny wymiar życia ucznia Chrystusowego wypowiada się w sposób szczególny poprzez takie właśnie synowskie zawierzenie względem Bogurodzicy, które ma swój początek w testamencie Odkupiciela na Golgocie”. /nr 45/
W dniu 4 czerwca 1979 roku na Jasnej Górze Jan Paweł II zakończył swoją homilię następującymi słowami:
Pozwólcie, że wszystko to tutaj zawierzę! Pozwólcie, że wszystko to zawierzę w nowy sposób! Jestem człowiekiem zawierzenia. Nauczyłem się nim być tutaj! Amen”.
Do tych słów dołączmy modlitwę Jana Pawła II wypowiedzianą w Kalwarii Zebrzydowskiej 19 sierpnia 2002 roku:
"Przeto, Orędowniczko nasza,
one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć,
a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego,
po tym wygnaniu nam okaż.
O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!"
Wejrzyj, łaskawa Pani, na ten lud,
który od wieków
pozostawał wierny Tobie i Synowi Twemu.
Wejrzyj na ten naród,
który zawsze pokładał nadzieję w Twojej matczynej miłości.
…………………………………….
Matko Najświętsza, Pani Kalwaryjska,
wypraszaj także i mnie siły ciała i ducha,
abym wypełnił do końca misję,
którą mi zlecił Zmartwychwstały.
Tobie oddaję wszystkie owoce mego życia i posługi;
Tobie zawierzam losy Kościoła;
Tobie polecam mój naród;
Tobie ufam i Tobie raz jeszcze wyznaję:
Totus Tuus, Maria!
Totus Tuus. Amen”.
Pieśń do Matki Bożej: Cześć Maryi.
30.04.2000, podczas Mszy św. kanonizacyjnej Siostry Faustyny Kowalskiej, Jan Paweł II spełnił pragnienie Miłosiernego Zbawiciela, aby II Niedziela Wielkanocna była nazwana Niedzielą Miłosierdzia Bożego, mówiąc podczas homilii:
„Doznaję dziś naprawdę wielkiej radości, ukazując całemu Kościołowi jako dar Boży dla naszych czasów życie i świadectwo Siostry Faustyny Kowalskiej…. Chrystus powierzył jej bowiem swoje orędzie miłosierdzia w latach między pierwszą a drugą wojną światową. Kto pamięta, kto był świadkiem i uczestnikiem wydarzeń tamtych lat i straszliwych cierpień, jakie przyniosły one milionom ludzi, wie dobrze, jak bardzo potrzebne było orędzie miłosierdzia.
Jezus powiedział do Siostry Faustyny: «Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopokąd się nie zwróci z ufnością do miłosierdzia mojego» (Dzienniczek, 300). … Ważne jest zatem, abyśmy przyjęli w całości orędzie, zawarte w słowie Bożym na dzisiejszą II Niedzielę Wielkanocną, która od tej pory nazywać się będzie w całym Kościele «Niedzielą Miłosierdzia Bożego».
Na koniec homilii wypowiedział modlitwę:
„Ty zaś, Faustyno, darze Boga dla naszej epoki, darze polskiej ziemi dla całego Kościoła, wyjednaj nam, abyśmy mogli pojąć głębię Bożego Miłosierdzia, pomóż nam, abyśmy osobiście go doświadczyli i świadczyli o nim braciom. Twoje orędzie światłości i nadziei niech się rozprzestrzenia na całym świecie, niech przynagla grzeszników do nawrócenia, niech uśmierza spory i nienawiści, niech uzdalnia ludzi i narody do czynnego okazywania braterstwa. My dzisiaj, wpatrując się razem z tobą w oblicze zmartwychwstałego Chrystusa, powtarzamy twoją modlitwę ufnego zawierzenia i mówimy z niezłomną nadzieją: Jezu, ufam Tobie”.
W rocznicę ustanowienia Niedzieli Miłosierdzia Bożego oraz w przededniu beatyfikacji Jana Pawła II, z wielką pobożnością starajmy się uczestniczyć w tej adoracji.