Wstąpił na niebiosa
Adoracja: Wiara wyznana ustami
7. „Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga”
Śpiew na wystawienie Najświętszego Sakramentu: Jezusa ukrytego.
Chwila ciszy.
P. Zmartwychwstały Panie obecny tu pod postacią Konsekrowanego Chleba przyjmij nasze uwielbienie z głębi naszych serc! Drogi Jezu pragniemy doświadczyć dzisiaj Chwały Twojego nieba, pragniemy z wiarą i poprzez wiarę wpatrywać się w Twoją chwałę, którą odbierasz wstępując do nieba i zasiadając po prawicy Ojca, by tak jak apostołowie z radością wrócić do naszych domów, miejsc, pracy, szkół, do ludzi nam bliskich i dalekich – z radością i nowym entuzjazmem, że wstępując do Ojca i odbierając pełnię chwały od Ojca jesteś jeszcze bardziej obecny w świecie każdym jego miejscu i czasie.
Wołamy do Ciebie Duchu Boży otwieraj nasze oczy, rozpalaj serca, otwieraj nasze uszy, aby usłyszały, uwierzyły i przyjęły Dobrą Nowinę o Królestwie, które Ojciec przygotował nam, bo nas na wieczność umiłował.
Ojcze Niebieski Tobie aniołowie wraz z wszystkimi świętymi mieszkańcami Nieba nieustannie oddają chwałę, biją pokłony, śpiewają i tańczą przed Twoim tronem i wychwalając Twoją potęgę, moc, panowanie, świętość przyjmij pragnienia Twoich dzieci, które oczekują i pragną już tu i teraz doświadczać Twojej Obecności to jest Twojego Nieba.
Śpiew: Tobie chór aniołów.
P: Posłuchajmy co o fakcie wniebowstąpienia mówią trzy fragmenty Pisma Świętego i starajmy się oczyma wiary spojrzeć na to wydarzenie i stanąć tam wraz z apostołami, razem z nimi ujrzeć wstępującego w niebo Zmartwychwstałego Pana, by wraz z nimi doświadczyć tej radości i błogosławić Boga.
L1: Św. Marek w swojej Ewangelii tak o tym pisze: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga” (Mk 16,19).
L2: Św. Łukasz w swojej Ewangelii tak to zapisze: „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, «wielbiąc i» błogosławiąc Boga” (Łk 24,50-53).
L3: W Dziejach Apostolskich pozostawił nam nieco obszerniejszą relację o tym wydarzeniu: "Po tych słowach [Pan Jezus] uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej" (Dz 1, 9-12)
P. Panie mów do naszych serc. Pozostańmy przez parę minut w ciszy adorując w niebo wstępującego Pana, kontemplując tą tajemnicę i medytując przeczytane Słowo.
Dłuższa chwila ciszy.
L1:Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba”. Ciało Chrystusa zostało uwielbione od chwili Jego zmartwychwstania (…) Ostatnie ukazanie się Jezusa kończy się nieodwracalnym wejściem Jego człowieczeństwa do chwały Bożej (KKK 659).
L2: Razem ze św. s. Faustyną uwielbiajmy Pana Chwały: „Królu chwały, choć taisz swą piękność, jednak wzrok mej duszy rozdziera zasłonę. Widzę anielskie chóry, które nieustannie oddają Ci cześć, i wszystkie Moce niebieskie, które Cię nieustannie wielbią i nieustannie mówią: Święty, Święty, Święty” (Dz 80).
Śpiew: Święty, Święty.
L3: Św. Augustyn powie po kilku wiekach, że „w dzień swego Narodzenia Pan dał świadectwo, że jest człowiekiem prawdziwym. W dzień swego Wniebowstąpienia dał świadectwo, że jest Bogiem prawdziwym”. Tenże święty na innym miejscu napisze: „Pan wstępuje. Po grobie - niebo, po krzyżu - tron... W poczet nieśmiertelnych zostaje wprowadzona natura śmiertelna... Na tron niebieski zostaje posadzone ziemskie ciało. Zapłacił za nas (Jezus), kiedy zawisł na krzyżu. Kiedy zaś zasiadł na tronie, zabrał tych, za których zapłacił… Razem z Chrystusem powinniśmy w duchu podnosić się do nieba, abyśmy kiedyś w dzień Sądu Ostatecznego mogli pójść z Nim w naszym ciele”.
Śpiew: Memu Bogu, Królowi.
L1: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Ukryty charakter chwały Zmartwychwstałego przejawia się w tym czasie w Jego tajemniczych słowach skierowanych do Marii Magdaleny: „Jeszcze... nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: «Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego»„. Wskazuje to na różnicę między ukazywaniem się chwały Chrystusa Zmartwychwstałego i chwały Chrystusa wywyższonego po prawicy Ojca (…) wydarzenie Wniebowstąpienia określa przejście z jednej chwały do drugiej” (KKK 660).
Śpiew: Chwalę Ciebie, Panie.
L2. Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Ten ostatni etap pozostaje ściśle związany z pierwszym, to znaczy ze zstąpieniem z nieba zrealizowanym we Wcieleniu. Tylko Chrystus, Ten, który „wyszedł od Ojca”, może „wrócić do Ojca”. „Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego”. Człowieczeństwo pozostawione swoim własnym siłom nie ma dostępu do „domu Ojca”, (…) Jedynie Chrystus mógł otworzyć człowiekowi taki dostęp: „Jako nasza Głowa wyprzedził nas do niebieskiej Ojczyzny, aby umocnić naszą nadzieję, że jako członki Mistycznego Ciała również tam wejdziemy” (KKK 661).
Śpiew: Chwalę Ciebie, Panie.
L3: Z kazania św. Augustyna o Wniebowstąpieniu Pańskim: „W dniu dzisiejszym nasz Pan, Jezus Chrystus, wstąpił do nieba: podążajmy tam sercem razem z Nim. Posłuchajmy Apostoła, który mówi: "Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi". Chrystus wstąpił do nieba, ale nie odszedł od nas. Tak i my, już tam jesteśmy razem z Nim, choć jeszcze nie spełniło się w naszym ciele to, co jest nam obiecane. (…) Czemuż to i my tak nie wysilamy się tu na ziemi, aby dzięki wierze, nadziei i miłości, które łączą nas z Nim, z Nim też radować się pokojem niebios? On, który tam przebywa, jest również i z nami; a my, którzy tu jesteśmy, i tam razem z Nim jesteśmy. Chrystus jest w niebie w swoim Bóstwie, mocy i miłości; my nie możemy tam przebywać tak jak On, jednakże możemy tam być naszą miłością, ale w Nim”.
Śpiew: Śpiewaj alleluja Panu.
L1: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „«A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie». Wywyższenie na krzyżu oznacza i zapowiada wywyższenie Wniebowstąpienia. Jest jego początkiem. Jezus Chrystus, jedyny Kapłan nowego i wiecznego Przymierza, «wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi... ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga». W niebie Chrystus nieustannie urzeczywistnia swoje kapłaństwo, «bo zawsze żyje, aby się wstawiać za tymi, którzy przez Niego zbliżają się do Boga»” (KKK 662).
Śpiew: Panu naszemu.
L2: Z homilii papieża Franciszka: „Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że "wywyższenie na krzyżu oznacza i zapowiada wywyższenie Wniebowstąpienia" (n. 662). Także my w naszym życiu chrześcijańskim musimy sobie jasno uświadomić, że wejście do chwały Boga wymaga codziennej wierności Jego woli, także wtedy, gdy wymaga poświęcenia, wymaga czasami zmiany naszych planów. Wniebowstąpienie Jezusa ma konkretnie miejsce na Górze Oliwnej, w pobliżu miejsca, na które się oddalił na modlitwę przed męką, ażeby trwać w głębokim zjednoczeniu z Ojcem: po raz kolejny widzimy, że modlitwa daje nam łaskę, byśmy żyli dochowując wierności wobec planu Boga”.
Śpiew: Uwielbiamy Cię, Jezu, Baranku nasz.
P: Dziękujemy Ci, Panie Jezu, za przypomnienie nam prawdy o Twoim wniebowstąpieniu. Wsłuchiwaliśmy się w nauczanie Kościoła, który wyjaśnia nam tę wielką tajemnicę wiary. Pragniemy w cichej modlitwie powrócić do tych słów. Chcemy Ci dziękować za dar, który ubogaca nasze życie i prosić Cię, abyśmy umieli nim żyć na co dzień.
Dłuższa chwila ciszy.
P: W artykule wiary, który dziś rozważamy w czasie naszego spotkania z Tobą, Panie Jezu, wyznajemy również prawdę o Twoim zasiadaniu po prawicy Ojca. Nie jest to częsty temat naszych medytacji. Tym bardziej dziękujemy Ci, że nam przypominasz o tej wielkiej prawdzie, która jest uwieńczeniem dokonanego przez Ciebie dzieła zbawienia.
L3: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Chrystus zasiada już po prawicy Ojca. «Przez prawicę Ojca rozumiemy chwałę i cześć Bóstwa, gdzie Ten, który istniał jako Syn Boży przed wszystkimi wiekami, jako Bóg i współistotny Ojcu, zasiadł cieleśnie po Wcieleniu i uwielbieniu Jego ciała» (KKK 663).
L1: Dla nieba najradośniejszym dniem jest tajemnica Chrystusowego Wniebowstąpienia. Kto bowiem wstępuje? Kto przybywa? Boży Syn! Do swojej włości, do swojego państwa powraca Król! A powrót to tym radośniejszy, że Chrystus Pan zabrał ze sobą również ludzką naturę, w której walczył i zwyciężył. Przyodział się nią na ziemi dla zbawienia świata w tajemnicy Wcielenia. Teraz powraca do nieba, by się pokazać w ciele swoim uwielbionym, aby w tym ciele odebrać od aniołów hołd czci i poddaństwa: „Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.
Śpiew: Uwielbiajmy Jezusa.
L2: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Zasiadanie po prawicy Ojca oznacza zapoczątkowanie królestwa Mesjasza, wypełnienie wizji proroka Daniela dotyczącej Syna Człowieczego. Powierzono Mu ponownie, chwałę i władzę królewską. A służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego Królestwo nie ulegnie zagładzie (Dn 7, 14). Od tej chwili Apostołowie stali się świadkami « Królestwa, któremu nie będzie końca»” (KKK 664).
L3: Bł. Jan Paweł II naucza: „Wniebowstąpienie Jezusa jest wydarzeniem, które pozostawiło niezatarty ślad w pamięci pierwszych uczniów i dlatego znajdujemy jego opis w Ewangeliach i w Dziejach Apostolskich. Czterdzieści dni po zmartwychwstaniu Jezus zaprowadził swoich uczniów na Górę Oliwną, «ku Betanii» i «kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba» (Łk 24, 50-51). Oni oczywiście dalej stali w miejscu i patrzyli w górę, ale wtedy dwaj aniołowie napomnieli ich słowami: «dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus (...) przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba» (Dz 1, 11).
«Jak w niebie tak i na ziemi»: te słowa, które powtarzamy codziennie w modlitwie «Ojcze nasz», dobrze opisują nową sytuację uczniów, których przemieniło doświadczenie tajemnicy paschalnej Chrystusa. Są oni jednocześnie mieszkańcami ziemi i nieba. Chrystus stworzył bowiem w samym sobie pomost między niebem i ziemią: On jest Pośrednikiem między Bogiem i człowiekiem, między Królestwem Niebieskim i historią świata. Zjednoczeni z Nim w Jego własnym Duchu, wierni tworzą nową wspólnotę, Kościół, który ze swej natury jest widzialny i duchowy, pielgrzymujący w świecie i uczestniczący w chwale niebieskiej (por. Lumen gentium, 8. 48-51).
Śpiew: Jezu, uwielbiamy Cię.
L1: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Wniebowstąpienie Chrystusa określa ostateczne wejście człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga, skąd kiedyś powróci, które jednak obecnie zakrywa Go przed wzrokiem ludzi” (KKK 665). „Jezus Chrystus, Głowa Kościoła, poprzedza nas w chwalebnym Królestwie Ojca, abyśmy jako członki Jego Ciała żyli w nadziei, że pewnego dnia będziemy z Nim na wieki” (KKK 666).
Śpiew: Panie, Twój tron.
L2: Z pism św. Leona Wielkiego, papieża: „Po błogosławionym zmartwychwstaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa, którego wskrzesiła moc Boża dnia trzeciego jako świątynię rozwaloną, dzisiaj najmilsi, upływa dzień czterdziesty, przeznaczony najświętszym wyrokiem dla naszego pouczenia, aby widokiem zmartwychwstałego ciała umocniła się wiara nasza... Apostołowie... napełnieni są radością. Bo zaiste wielka i nieopisana była przyczyna ich szczęścia, kiedy widzieli, jak na oczach tłumu wstępowała natura rodzaju ludzkiego ponad wszystkie stworzenia niebieskie, bijące godnością chóry aniołów, nawet ponad zastępy archaniołów się wznosząc i dochodząc do granic Bóstwa - wiem Syn Boży ją sobie poślubił. Dlatego wyniesienie Chrystusa jest równocześnie i naszym także wyniesieniem: co bowiem pochodzi z Głowy, spada i na ciało. Dzisiaj bowiem nie tylko zostaliśmy umocnieni w posiadaniu nieba, lecz wznieśliśmy się wyżej dzięki łasce Chrystusa, niż utraciliśmy przez zazdrość szatana. Jak bowiem zawzięty nieprzyjaciel zrzucił nas z posiadłości niebieskich, tak nas jako braci swoich syn Boży społem po prawicy Ojca umieszcza”.
Śpiew: Pan ma wielką moc.
L3: Z Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Jezus Chrystus, po wejściu raz na zawsze do sanktuarium niebieskiego, wstawia się nieustannie za nami jako Pośrednik, który zapewnia nam nieustannie wylanie Ducha Świętego” (KKK 667).
L1: Z homilii papieża Franciszka: „Drodzy bracia i siostry, Wniebowstąpienie nie wskazuje na nieobecność Jezusa, ale mówi nam, że żyje On pośród nas w nowy sposób. Nie jest już więcej w określonym miejscu świata, jak to było przed Wniebowstąpieniem. Obecnie jest w panowaniu Boga, obecny w każdym miejscu i czasie, bliski każdego z nas. W naszym życiu nigdy nie jesteśmy sami, mamy owego Obrońcę, który na nas oczekuje, broni nas. Nigdy nie jesteśmy sami: prowadzi nas ukrzyżowany i zmartwychwstały Pan. Wraz z nami jest tak wiele braci i sióstr, którzy w ciszy i ukryciu, w swoim życiu rodzinnym i pracy, w swoich problemach i trudnościach, w swoich radościach i nadziejach, codziennie żyją wiarą i przynoszą wraz z nami światu panowanie miłości Boga w Chrystusie Jezusie zmartwychwstałym, który wstąpił do Nieba na prawicę Ojca, naszego obrońcę”.
Śpiew: Chwała Bogu Ojcu.
P: Bądź uwielbiony, Panie Jezu, w tajemnicy Twego zasiadania po prawicy Ojca. Wyznajemy tę prawdę w każdą niedzielę, kiedy wypowiadamy Credo. Wraz z Kościołem wpatrujemy się w to misterium, które swym pięknem i wielkością rozjaśnia nasze życie, a któremu nie zawsze poświęcamy dość uwagi. Dziękujemy Ci za wyjaśnienie nam tej prawdy. Pragniemy ją teraz rozważyć w cichej modlitwie. Pomóż każdemu z nas lepiej zrozumieć, jak wielkie znaczenie ma dla nas ta tajemnica wiary.
Dłuższa chwila ciszy.
P: Słowami litanii, wychwalającej tajemnicę Twego Wniebowstąpienia, prosimy Cię, Panie, abyś hojnie udzielił nam swego błogosławieństwa.
L2: Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Jezu, któryś dnia dzisiejszego do nieba wstąpił, zmiłuj się nad nami.
Jezu, któryś uczniów Twoich błogosławił,
Jezu, któryś dusze sprawiedliwych z otchłani wyprowadził,
Jezu, któryś wszedł do chwały pośród radosnych okrzyków zastępów niebieskich,
Jezu, któryś otworzył Adamowemu potomstwu zamknięte bramy szczęśliwości,
Jezu, któryś wzniósł nasze śmiertelne ciało aż do tronu Ojca Niebieskiego,
Jezu, który idąc sam drogą krzyżową, nauczyłeś nas dążyć tą drogą do niebieskiej chwały,
Jezu, który siedzisz po prawicy Twego Ojca,
Jezu, Światłości świata i nasze Zbawienie,
Jezu Najświętszy, daleki od grzechu, nad wszystkie niebiosa wzniesiony, najwyższy Kapłanie,
My grzeszni, prosimy Cię, wysłuchaj nas Panie.
Abyś się nad nami zmiłować raczył, prosimy Cię, wysłuchaj nas Panie.
Abyś nam grzechy odpuścić raczył, prosimy Cię,
Abyś Kościołem Twoim, któryś sam założył, rządzić i zachować raczył, prosimy Cię,
Abyś serce nasze ku pożądaniu niebieskich rzeczy podnieść raczył, prosimy Cię,
Abyś nam miejsce w królestwie niebieskim przygotować raczył, prosimy Cię,
Abyś nas sierotami nie zostawił, lecz obiecanego Ducha Świętego zesłać raczył, prosimy Cię,
Abyś po zniszczeniu tego ziemskiego mieszkania do przybytków niebieskich przyjąć nas raczył, prosimy Cię,
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
P: Módlmy się: Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienia i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Śpiew: Wysławiajcie Pana
L3: Panie, przymnóż nam wiary, tak prosili Cię Apostołowie. Dziś także my, Jezu Chryste, wołamy razem z nimi: przymnóż nam wiary.
Uchroń nas, Panie, od pokusy układania sobie życia bez Ciebie i udziel nam swojego Ducha, który na nowo nas wszystkiego nauczy, przypomni wszystko, co nam powiedziałeś i wciąż mówisz do nas przez Kościół głoszący Twoją Ewangelię. Niech Twój Duch obudzi w nas pragnienie słuchania Twojego słowa, rozważania go w sercu, układania według niego naszego życia i bycia radosnymi świadkami Twojej Ewangelii. Spraw, aby wszyscy ludzie zobaczyli otwarte podwoje wiary, odważnie przez nie przechodzili i z całym Kościołem wielbili Boga Stwórcę i Odkupiciela.
Maryjo, nasza Przewodniczko w wierze i Gwiazdo ewangelizacji, prowadź nas po drodze wiary, abyśmy idąc nią, razem z Tobą mogli przebywać na wieki w Królestwie niebieskim, radując się oglądaniem Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Amen.
Śpiew: Pan wywyższony.
Adoracja w ciszy.