Z orędzia na XX Światowy Dzień Młodzieży 2005 r.
Mędrcy spotkali Jezusa w Bet-lehem, co oznacza «dom chleba». W ubogiej grocie betlejemskiej leży złożone na garstce siana «ziarno pszenicy», które gdy obumrze, przyniesie «plon obfity» (por. J 12, 24). Mówiąc o sobie i o swojej zbawczej misji, Jezus w okresie swego życia publicznego będzie nawiązywał do obrazu chleba. Powie: «Ja jestem chlebem życia», «Ja jestem chlebem, który z nieba zstąpił», «Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało, [wydane] za życie świata» (J 6, 35. 41. 51).
Przemierzając z wiarą drogę Odkupiciela od ubogiego żłóbka aż po opuszczenie na krzyżu, pojmujemy lepiej tajemnicę Jego miłości zbawiającej ludzkość. Dziecię, złożone w żłobie przez Maryję, jest Człowiekiem-Bogiem, który zostanie przybity do krzyża. Ten sam Odkupiciel jest obecny w sakramencie Eucharystii. W stajni betlejemskiej pozwolił się adorować Maryi, Józefowi i pasterzom jako bezbronne niemowlę; w konsekrowanej hostii adorujemy Go jako sakramentalnie obecnego w ciele, krwi, duszy i Bóstwie, ofiarującego się nam jako pokarm na życie wieczne. […].
«Padli na twarz i oddali Mu pokłon» (Mt 2, 11). Jeśli w Dziecięciu, które Maryja trzyma w ramionach, Mędrcy rozpoznają i adorują oczekiwanego przez narody i zapowiedzianego przez proroków Mesjasza, to my dzisiaj możemy Go adorować w Eucharystii i uznać za naszego Stwórcę, jedynego Pana i Zbawiciela. […]
Drodzy młodzi, również i wy ofiarujcie Panu złoto waszego życia, czyli dobrowolnie pójdźcie za Nim z miłości, wiernie odpowiadając na Jego wezwanie; niech wznosi się ku Niemu kadzidło waszej żarliwej modlitwy na Jego chwałę; ofiarujcie Mu mirrę, to znaczy wdzięczną miłość do Niego, prawdziwego Człowieka, który nas umiłował tak bardzo, że umarł niczym złoczyńca na Golgocie.
Oddawajcie cześć Jedynemu prawdziwemu Bogu, przyznając Mu pierwsze miejsce w waszym życiu! Człowiek jest nieustannie wystawiany na pokusę bałwochwalstwa. […]
Adoracja prawdziwego Boga jest formą autentycznego oporu wobec bałwochwalstwa jakiegokolwiek rodzaju. Adorujcie Chrystusa: On jest Skałą, na której możecie budować waszą przyszłość oraz bardziej sprawiedliwy i solidarny świat. Jezus jest Księciem Pokoju, źródłem przebaczenia i pojednania, On może uczynić braćmi wszystkich członków rodziny ludzkiej. […]
Słuchanie Chrystusa i adorowanie Go pomaga dokonywać odważnych wyborów, podejmować decyzje niekiedy heroiczne. Jezus jest wymagający, ponieważ pragnie naszego prawdziwego szczęścia. Niektórych powołuje, by zostawili wszystko i poszli za Nim w życiu kapłańskim lub konsekrowanym. Niech ci, którzy usłyszą to wezwanie, nie boją się odpowiedzieć Mu «tak» i niech wspaniałomyślnie pójdą za Nim. Jednakże oprócz powołań do szczególnej konsekracji istnieje powołanie właściwe każdemu ochrzczonemu: również i ono jest powołaniem do tej «wysokiej miary» zwyczajnego życia chrześcijańskiego, która wyraża się w świętości (por. Novo millennio ineunte, 31). Kiedy spotykamy Chrystusa i przyjmujemy Jego Ewangelię, zmienia się życie, i rodzi się potrzeba przekazania innym własnego doświadczenia.