Znaki i śpiewy
ŚPIEWY
Każde spotkanie z Chrystusem na Drodze światła rozpoczyna się zapowiedzią, po której następuje śpiew powitania (mel. poniższych śpiewów: Ks. R. Tyrała):
Po śpiewie następuje modlitwa – rozmowa z Chrystusem zmartwychwstałym. Kończy się ona śpiewem i przejściem na miejsce następnego spotkania. W czasie przejścia zaleca się śpiew Pozostań z nami, Panie lub Jezu, ufam Tobie albo inny śpiew dostosowany do tematu modlitwy.
ŚWIECE
Drogę światła można przeżywać w każdym miejscu, zarówno w domu, jak i w kościele. Słowo „droga” odnosi się tu bardziej do duchowych przeżyć mających charakter „wchodzenia w światło” niż wędrowania z jednego miejsca na drugie. Te duchowe przeżycia mogą się ubogacić, jeśli człowiek przeżywający spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym, widzi znaki, które przypominają mu o tym, co się kiedyś wydarzyło, a dzisiaj się uobecnia, szczególnie w celebracji sakramentów świętych.
Na początku wprowadzania w życie osób i wspólnot Drogi światła można zaproponować proste znaki, przypominające o Chrystusie zmartwychwstałym, a jeśli praktyka się rozwinie, można będzie stworzyć bogatsze sposoby graficznego ukazania poszczególnych tajemnic, przeżywanych w czasie spotkań ze Zmartwychwstałym. Najprostszym, a równocześnie najbardziej przemawiającym znakiem dla Drogi światła jest świeca.
Przy ołtarzu
Na czas przeżywania Drogi światła można umieścić w pobliżu ołtarza osiem świec. Mogą one otaczać ołtarz lub też do niego prowadzić. Po zapowiedzi kolejnego spotkania z Chrystusem zmartwychwstałym wyznaczona osoba podchodzi i zapala świece. W ten sposób światła jest coraz więcej, aż osiąga ono pełnię, wyrażoną przez liczbę osiem.
Przy paschale
Ponieważ szczególnym znakiem obecności Chrystusa zmartwychwstałego jest paschał, więc można ustawić siedem świec wokół paschału lub też w taki sposób, aby do niego prowadziły, np. wzdłuż kościoła. Paschał jest wtedy ósmą świecą i zapala się go na końcu, przy ostatnim spotkaniu z Panem.
OŚMIOBOK
Wiele budowli chrześcijańskich, szczególnie w starożytności, powstawało w kształcie ośmioboku. Była to nie tylko forma architektoniczna, lecz także odwołanie się do symbolicznego znaczenia liczby osiem. Przypomina ona o zmartwychwstaniu Chrystusa, o ósmym dniu, który wyraża nową rzeczywistość obecną już teraz w porządku doczesnym, który kieruje się rytmem siedmiu dni. Do najbardziej znanych budowli mających taki kształt należy baptysterium przy bazylice św. Jana na Lateranie.
Ośmiobok może być prostą formą graficzną, którą może przypominać o ósmym dniu, o niedzieli, o jej tajemnicy, a także o Drodze światła. Można go wykonać jako urządzenie przenośne, które jest ustawiane w widocznym miejscu na czas przeżywania wspólnej drogi światła. Można też uczynić w posadzce osiem znaczków w kształcie ośmioboku i w tych miejscach ustawiać świece.
OBRAZY, WITRAŻE
Bardziej trwałą formą wyrazu, przypominającą o Drodze światła i zachęcającą do jej przeżywania jest umieszczenie w kościele, kaplicy lub w innym miejscu, obrazów, rzeźb lub witraży.
Piętnasta stacja Drogi krzyżowej
Pomocą w przeżywaniu Drogi światła może być umieszczenie na zakończenie czternastu stacji Drogi krzyżowej jeszcze jednego obrazu lub rzeźby, wykonanej w tym samym stylu, co wcześniejsze stacje. Na takiej rzeźbie lub obrazie należy umieścić postać lub symbol Chrystusa zmartwychwstałego oraz osiem znaczków lub postaci przypominających o szczególnych spotkaniach ze Zmartwychwstałym. W wielu kościołach taka stacja już istnieje.
W przeżyciu Drogi światła można przed tą stacją umieścić osiem świec i zapalać je kolejno, po zapowiedzi spotkań z Chrystusem zmartwychwstałym.
Obrazy, witraże
Tajemnice przeżywane podczas Drogi światła mogą być również wyrażone w postaci obrazów, rzeźb lub witraży. Można je umieścić w kaplicy lub w wybranym miejscu na zewnątrz kościoła. Tam mogą się gromadzić wierni na indywidualne lub wspólnotowe przeżywanie tego nabożeństwa.
Zaleca się czynić to przed Mszą świętą niedzielną lub po jej zakończeniu. W czasie Eucharystii każda z tych tajemnic jest przeżyta w sposób sakramentalny, pod osłoną znaków. Powrót do tych tajemnic w czasie Drogi światła pomaga w głębszych ich rozumieniu i przeżywaniu. Poniżej zamieszczone zostały propozycje obrazów-witraży, wykonane przez Mirosława Bozika.
Obrazy można podpisać w różny sposób. Mogą to być napisy, które są najczęściej stosowane w niniejszym opracowaniu, a więc: Spotkanie 1 - Przy pustym grobie; Spotkanie 2 - We wspólnocie; Spotkanie 3 - W rozmowach indywidualnych; Spotkanie 4 - W drodze do Emaus; Spotkanie 5 - W Wieczerniku; Spotkanie 6 - Nad jeziorem; Spotkanie 7 - Podczas rozesłania; Spotkanie 8 - Przy zesłaniu Ducha Świętego.
Można wykonać inne obrazy i podpisać je inaczej, podkreślając na przykład przeżycia ludzi, którzy spotkali Zmartwychwstałego: 1 – Zdumieni; 2 – Zalęknieni; 3 – Szukający; 4 – Uciekający; 5 – Oświeceni; 6 – Umocnieni; 7 – Posłani; 8 – Wyruszający.
Może być także inne forma krótkich podpisów odwołująca się do miejsc, w których Zmartwychwstały nawiedzał swoich uczniów, a nie do osób, z którymi się spotykał: 1 – Pusty grób; 2 – Pole; 3 – Ogród; 4 – Droga; 5 – Dom; 6 – Jezioro; 7 – Góra Oliwna; 8 – Wieczernik.
Poniżej przedstawione są propozycje symbolicznych przedstawień ośmiu spotkań ze Zmartwychwstałym. Ich wspólnym znakiem jest płomień ognia, który Chrystus zmartwychwstały rozpala w sercach uczniów. Jest to przede wszystkim dar Ducha Świętego, którego udziela nam Pan. Podpisy pod znaczkami przypominają miejsce, w którym odbyło się spotkanie z Panem (wykonanie: Beata Szybuńka-Olborska).
RZEŹBY, KAPLICZKI
Jeżeli Droga światła planowana jest w otwartej przestrzeni, przedstawienie poszczególnych zbawczych tajemnic może mieć formę małych kapliczek. Można w nich umieścić omawiane powyżej obrazy, rzeźby lub witraże. Można również stworzyć kompozycję z kamienia i kryształu. Kamień przypomina grób Pana, a kryształ jest znakiem światła, szczególnie gdy zapala się obok niego świecę lub światło elektryczne.