Adoremus

Cierpienie skarbem Kościoła

„Potrzeba mi cierpień twoich dla ratowania dusz” (Dz 1612). Naśladowanie Jezusa, cierpiącego Sługi Jahwe, pozwala uczynić z choroby i cierpienia źródło oczyszczenia i zbawienia siebie i innych. „Jedna jest cena, za którą się kupuje dusze – a tą jest cierpienie złączone z cierpieniem moim na krzyżu. Miłość czysta rozumie te słowa, miłość cielesna nie pojmie ich nigdy” (Dz, 324). Dlatego każdy święty pragnął cierpienia, bo „Każdy musi cierpieć i umrzeć, lecz jeśli jest członkiem Mistycznego Ciała, to jego cierpienie i śmierć nabierają mocy odkupieńczej dzięki boskości tego, który jest Głową” ²⁸ i wtedy nasze cierpienie włącza w zbawienie świata. „Wskutek jakiejś cudownej kompensacji cierpienie fizyczne znoszone w pokorze niszczy zło moralne, […] oczyszcza duszę, pobudza ją, ułatwia oderwanie. Na koniec wreszcie, niby sakrament przynosi tajemnicze zjednoczenie wierzącego z cierpiącym Chrystusem” ²⁹. Cierpienie jest po to, aby odrywać nas od siebie samych, wyzwalać w nas miłość do innych ludzi, ludzi cierpiących (por. SD, 29).

28 Św. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein), Odkrywanie Boga, Wyd. Karmelitów Bosych, Kraków 1988, s. 72.
29 Romuald Jaworski, ks., Cierpienie – tragedia czy szansa?, http://www.niedziela.pl/wydruk/71384/nd

^ Top

Myśli
o modlitwie

Kult Najświętszego Sakramentu stanowi jakby „środowisko duchowe”, w którym wspólnota może sprawować Eucharystię dobrze i w prawdzie. Tylko wtedy, gdy ją poprzedza, gdy jej towarzyszy i następuje po niej ta wewnętrzna postawa wiary i adoracji, liturgia może wyrazić swoje pełne znaczenie i wartość.
(Benedykt XVI)

***
Skupiając całą relację z Jezusem obecnym w Eucharystii jedynie na wydarzeniu Mszy św., grozi nam ogołocenie pozostałego czasu i przestrzeni egzystencjalnej z Jego obecności. W ten sposób mniej się dostrzega poczucie stałej obecności Jezusa wśród nas i z nami, obecności konkretnej, bliskiej, pośród nas, jako „bijące serce” miasta, kraju, terytorium z jego różnymi wyrażeniami i działaniami. Sakrament miłości Chrystusa powinien przenikać całe życie codzienne.
(Benedykt XVI)

***
Spotkanie z Jezusem we Mszy św. dokonuje się prawdziwie i w pełni, kiedy wspólnota jest w stanie rozpoznać, że On w sakramencie zamieszkuje swój dom, czeka na nas, zaprasza nas do swojego stołu, a następnie kiedy zgromadzenie się rozchodzi – pozostaje z nami ze swą obecnością dyskretną i milczącą, oraz towarzyszy nam poprzez swoje wstawiennictwo, nadal zbierając nasze duchowe ofiary i ofiarowując je Ojcu.
(Benedykt XVI)

***

Navigation

Cierpienie skarbem Kościoła

Cierpienie skarbem Kościoła