Droga światła - Nie wejdą do mego odpoczynku
Droga światła
„NIE WEJDĄ DO MEGO ODPOCZYNKU”
Bądź uwielbiony, zmartwychwstały Panie! Ukończyłeś dzieło, które zlecił Ci Ojciec i wszedłeś do Jego odpoczynku. Trwając przy Tobie wsłuchujemy się równocześnie w przestrogę, jaką daje nam autor listu do Hebrajczyków. Cytuje on psalm, w którym Bóg mówi: „Kusili Mię ojcowie wasi przez wystawianie na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez czterdzieści lat. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpoczynku” (Hbr 3,9-11). Pomóż nam, zmartwychwstały Panie, lepiej zrozumieć, co to znaczy wejść do odpoczynku Ojca i dlaczego nie wszyscy tam wchodzą.
Spotkanie I – Przy pustym grobie
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha! (melodia)
Nad grobem naszych bliskich, prosimy Cię, Panie Jezu, o wieczny odpoczynek dla każdego z nich. Stojąc nad Twoim grobem poznajemy lepiej tajemnicę tego odpoczynku, który nie jest bezczynnością, lecz pełnią życia. W każdą niedzielę, w ten święty dzień, zapraszasz nas, Jezu, abyśmy wraz z Tobą wchodzili do tego cudownego świata, do ziemi obiecanej, do odpoczynku Ojca. Ukazujesz nam również główną przeszkodę w osiągnięciu tego celu. Jest nią grzech niedowiarstwa. W liście do Hebrajczyków czytamy: „Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co dziś się zwie, aby żaden z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu. Jesteśmy bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną. Którym to zaś złożył przysięgę, że nie wejdą do Jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy nie byli posłuszni? Widzimy zatem, iż nie mogli wejść z powodu niedowiarstwa” (Hbr 3,12-14.18-19). Broń mnie, Panie zmartwychwstały, przed nieposłuszeństwem Ojcu, przed egoizmem, przed zatwardziałością serca. Broń mnie przed postawą, która zamyka mi drogę do Ojca.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew (melodia).
Spotkanie II – We wspólnocie
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Gdy niewiasty wracały od Twego grobu, zatrzymałeś je w drodze i napełniłeś ich serca radością. Rozradowałeś również tych, którym ukazałeś się w wielkiej wspólnocie. Było ich ponad pięciuset (por. 1Kor 15,3,6). Chcesz obdarować darami łaski wszystkich ludzi, gdyż cierpiałeś za każdego i przez swoje zmartwychwstanie dla każdego otwarłeś drzwi do domu Ojca. Zapewniasz nas, że o nikim nie zapomniałeś. Każdy, kto chce, może wraz z Tobą osiągnąć pełnię życia. „Lękajmy się przeto, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Jego odpoczynku, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony. Albowiem i myśmy otrzymali dobrą nowinę, jak i tamci, lecz tamtym słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli” (Hbr 4,1). Nikt nie jest pozbawiony daru łaski i obietnicy Bożej. Nawet największy grzesznik i najbardziej zagubiony człowiek może zwrócić się do Ojca i znajdzie przebaczenie. Jednak usłyszane słowo nie przyniesie owocu w jego życiu, jeśli nie zostanie przyjęte z wiarą. Prosimy więc, zmartwychwstały Panie, przymnóż nam wiary.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie III – W rozmowach indywidualnych
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Autor listu do Hebrajczyków pisze: „Wchodzimy istotnie do odpoczynku my, którzy uwierzyliśmy, jak to powiedział: Toteż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpoczynku, aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata” (Hbr 4,3). Także w tym spotkaniu z Tobą, o Panie, pytamy siebie samych o wiarę. Wszyscy, którzy prawdziwie uwierzyli w Ciebie i w pełni Ci zaufali, odzyskali pokój serca. Już teraz, pośród zawiłości ziemskiego życia, wchodzą oni w świat odpoczynku Ojca. Ich serce, o Panie, spoczywa w Twoim Sercu. Zjednoczeni z Tobą i obdarowani łaską nowego życia, zostają przez Ciebie wprowadzeni przed Oblicze Ojca. On zaś przygarnia ich pełnią swej ojcowskiej miłości. Ci zaś, którzy nie uwierzyli, choć widzieli cudowne dzieło stworzenia i słyszeli o wspaniałym dziele odkupienia, nie wejdą do tego świata. Ich serce pozostaje zamknięte, a przez to pozbawione niezwykłego skarbu, który Ty chcesz mu ofiarować. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, abyś objawił nam siebie, jak objawiłeś się Marii Magdalenie przy grobie, Szawłowi z Tarsu pod Damaszkiem i innym wybranym uczniom. Pomóż nam pokonać nasze niedowierzanie i otworzyć serce na miłość Ojca.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie IV – W drodze do Emaus
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Gdy szedłeś, o Panie, z dwoma swoimi uczniami do Emaus, wyjaśniałeś im Pisma. Tłumaczyłeś, że wszystkie odnoszą się do Ciebie. Wyrzucałeś im również ich niewiarę. Mówiłeś: „O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!” (Łk 24,25). Tym upomnieniem odnawiasz i umacniasz naszą wiarę, o Panie zmartwychwstały. W świetle wiary chcemy również patrzeć na tajemnicę odpoczynku. O niej mówi list do Hebrajczyków: „Powiedział Bóg na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: «I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich». I znowu na tym miejscu: «Nie wejdą do mego odpoczynku». Wynika więc z tego, że wejdą tam niektórzy, gdyż ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu swego nieposłuszeństwa” (4,4-6). Broń nas, Jezu, przed postawą nieposłuszeństwa Ojcu. Udziel nam łaski radosnego pełnienia Jego woli i udziału w odpoczynku, do którego On nas zaprasza.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie V – W Jerozolimie
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Gromadzimy się przy Tobie, Panie, jak apostołowie w Wieczerniku. Z ciągle nowym zdumieniem doświadczamy prawdy Twojej obecności i mocy Twoich słów. Ty bowiem oświecasz nasze umysły, abyśmy rozumieli Pisma. Pomóż nam, Panie, coraz lepiej rozumieć słowa listu do Hebrajczyków: „Dlatego Bóg na nowo wyznacza pewien dzień – «dzisiaj» – po upływie dłuższego czasu, mówiąc przez Dawida, jak to przedtem zostało powiedziane: «Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych». Gdyby bowiem Jozue wprowadził ich do odpoczynku, nie mówiłby potem o innym dniu. A zatem pozostaje odpoczynek szabatu dla ludu Bożego” (Hbr 4,7-9). Uczysz nas, Jezu, że wydarzenia Starego Przymierza, były zapowiedzią tego, czego Ty sam dokonałeś przez swoją śmierć i zmartwychwstanie. Sam wszedłeś do odpoczynku Ojca i wprowadziłeś do Niego wszystkich, którzy w Ciebie uwierzyli. Pomóż nam, o Panie, coraz pełniej odkrywać znaczenie niedzieli, Twego świętego dnia. To ten dzień został wyznaczony jako nowy przez Ojca, aby był dla nas tym „dziś”. «Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych».
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie VI – Nad jeziorem
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Gdy Piotr łowiący ryby usłyszał od Jana, że to Ty stoisz na brzegu, rzucił się w morze, by jak najszybciej dotrzeć do Ciebie. Wiele razy w Piśmie Świętym słyszymy wezwanie do pośpiechu. Nie jest ono zachętą do nerwowego życia, ale pokazaniem nam, co jest najważniejsze i czemu należy poświęcić szczególną uwagę. Autor listu do Hebrajczyków wyjaśnia nam, że powinniśmy się spieszyć z wejściem do odpoczynku Boga. Pisze on: „Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak Bóg po swoich. Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie szedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa” (4,10-11). Dodaj nam sił, o Jezu, abyśmy coraz piękniej przeżywali każdą niedzielę i z całym zaangażowaniem serca wchodzili przez wiarę w świat Ojca, w którym nasze serce ogarnia pełnia pokoju i szczęścia. Broń nas przed nieposłuszeństwem wobec Ojca. Nie dozwól, abyśmy zagubili sens tego świętego dnia, w którym Ty, nieśmiertelny Zwycięzca napełniasz nas Duchem Świętym i wprowadzasz do odpoczynku Ojca.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie VII – Przed rozesłaniem
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
Posyłasz, o Panie, swoich apostołów do świata pełnego niepokoju, wojen, konfliktów i podziałów. Wiele ludzkich serc wypełnia lęk, poczucie samotności i doświadczenie pustki. Twoi uczniowie niosą światu nie tylko wezwanie do naśladowania Ciebie w dźwiganiu krzyża, lecz także dar pokoju zdolny wypełnić ludzkie serca. Szczególną rolę w wypełnianiu apostolskiej misji całego Kościoła odgrywa dobre przeżywanie niedzieli. Jest ona świętym dniem, dniem szczególnej łaski. Jest także dniem wejścia do odpoczynku Ojca. W tym dniu ze szczególną mocą rozbrzmiewają słowa: „Nie lękajcie się!”. W tym dniu przychodzisz do nas Ty sam, zmartwychwstały Panie, napełniasz wszystkich swoim Duchem i otwierasz przed wszystkimi drzwi ojcowskiego domu. Ojciec przygarnia swoje dzieci i obdarza ich pełnią swoich darów. W ludzkie serca wlewa się morze pokoju i szczęścia. Ten pokój mamy nieść braciom i siostrom.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.
Spotkanie VIII – W Wieczerniku
K. Tobie chwała i cześć, Jezu zmartwychwstały!
W. Ześlij na nas swojego Ducha!
W czasie dzisiejszych spotkań z Tobą, o Panie zmartwychwstały, często powracały słowa z listu do Hebrajczyków będące przestrogą: „Nie wejdą do mego odpoczynku”. Te stanowcze słowa skłaniają do refleksji. Nie są ostatecznym wyrokiem, lecz ukazaniem niebezpieczeństwa. Pojawiają się wtedy, gdy człowiek przestaje wierzyć w miłość Ojca i Jego wierność. Niewiara i niedowierzanie zamykają ludzkie serca. Są chorobą człowieka nie pozwalającą mu ani dobrze pracować ani właściwie odpoczywać. O tej postawie mówiłeś, o Panie, w czasie spotkania z Apostołami, a szczególnie ze św. Tomaszem. Twoje słowa: „Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym” (J 20,27) zabieramy dziś ze sobą, na nasze niedzielne świętowanie. Prosimy, abyś tchnął na nas swego Ducha i napełnił nas Jego mocą, abyśmy przez Niego prowadzeni mieli mocną wiarę i weszli do odpoczynku Ojca.
Śpiew: „Jezu, ufam Tobie”, „Pozostań z nami, Panie” lub inny śpiew.